Gezinsondersteuning? (lang)
Wij, man/vrouw, 2 kinderen van 7 en 5, hebben een heel moeilijk jaar achter de rug. Onze oudste lag zeer regelmatig in het ziekenhuis (12 opnames in 1 jaar tijd) en de komende tijd zal dat waarschijnlijk niet veranderen.
Dit heeft natuurlijk z’n weerslag op het hele gezin en op dit moment ben vooral ik finaal opgebrand. Heb het gevoel dat ik verzuip en weet eigenlijk niet zo goed meer hoe te handelen.
Vorige week ben ik bij de huisarts geweest voor controle (van een lichamelijk mankementje) en toen kwam onze situatie ook ter sprake. Hij wees me er op dat wij absoluut geen normaal leven leiden en hield me ahw een spiegel voor.
En toen ik gisteren de juf van onze jongste sprak en zij een beeld schetste van een kind dat ik helemaal niet herkende als mijn dochter brak er iets. Ik dacht gewoon voor een 10-minutengesprekje te gaan maar het liep totaal anders. Volgens de juf heeft onze dochter een gedragsprobleempje en zou dat heel goed te maken kunnen hebben met onze gezinssituatie. Nu is het niet iets heel dramatisch maar de aanleiding is bekend en daar zou dus iets aan gedaan moeten worden.
Na een slapeloze nacht heb ik maar weer de ha-praktijk gebeld voor het maken van een afspraak. Daar kan ik volgende week maandag terecht. Niet erg, heb ik nog mooi een paar dagen de tijd om de dingen op een rijtje te zetten.
Maar nu? Is er iemand die een soortgelijke situatie herkend en weet wat voor hulp we kunnen krijgen? Onze oudste is onder behandeling geweest bij een klinisch psycholoog en daar zat ik nu eigenlijk ook aan te denken. Een soort van gezinstherapie.
Nu hebben we de pech dat de betreffende kl.psycholoog niet meer werkzaam is in ‘ons’ ziekenhuis maar bestaat er zoiets als gezinsbegeleiding zonder direct gebruik te moeten maken van BJZ. Wij zijn hier helemaal niet in thuis.
Het is natuurlijk niet zo dat er een bedreigende situatie is maar het zou zo fijn zijn als iemand wat leiding aan dit stuurloze schip kan geven.
Het is een hele lap tekst geworden en ik zou nog zoveel meer willen schrijven om de situatie wat duidelijker te maken. Schroom dus niet om vragen te stellen. En verder wil ik nog wel even melden dat wij normaal gesproken een heel positief ingesteld gezinnetje zijn zonder problemen en best heel veel last kunnen dragen. Maar dit nu even niet.
Thuiszorg?
Misschien kun je eens informeren bij de thuiszorg naar Gespecialiseerde Gezinszorg?
Gezinstherapie lijkt mij veel energie kosten, misschien nu een te zware inzet, wanneer je eigenlijk geen energie meer over hebt.
Jouw verhaal klinkt alsof je nu vooral behoefte hebt aan rust/ontlasting/iemand die je meehelpt orde op zaken te stellen.
Gespecialiseerde Gezinszorg is vrij praktisch ingestelde hulp, en kan ook opvoedingsondersteuning bieden.
sterkte!
groeten mente
Jeetje
ik begrijp waarom je even niet wilde bellen, bij een gesprek zitten de tranen vaak wat hoger... Maar bellen mag zeker en ik spring ook zo in de auto hoor als je wilt!!!
Puur praktisch: ik denk dat je je eerst maar eens even ziek moet melden, al zal dat helemaal niet prettig voelen misschien. Als het niet anders kan: vakantie nemen, even "niets" doen.
Verder is een hulp in huis misschien een optie. Alhoewel ik nu al weet dat je daar problemen mee zult hebben 
En ik denk aan nog een andere therapie voor andere dingen die ook energie slurpen waarschijnlijk.
Meid, heeeeeeeel veeeel sterkte en echt bellen mag, afspreken ook, hoeft niet, als je maar weet dat het kan.
Ik denk dat Marrit je verder kan helpen wat betreft je vraagstelling, die is manager bij een thuishulporganisatie.
Groetjes Hetty,* en dikke knuffel
Mee
Hé Monique,
gatsie, wat is dit toch allemaal vervelend.
Ik heb even lopen nadenken over je vraag. Aangezien het eigenlijk 'het hele gezin' betreft, denk ik dat je zorgvuldig te werk moet gaan. Allerlei therapien lijkt me nu wat veel. Zelf denk ik dat eens overleggen met de stichting MEE wat wijsheid is waardevol. Zij hebben een goed zicht op wat er allemaal 'te koop' is. Daarnaast hebben zij ook ervaring hoe het is voor een gezin om een chronisch ziek kind te hebben.
Sterkte en een dikke knuffel. Ik hoop dat het hardlopen nog wel een fijne uitlaatklep voor je is.
liefs van Purk
Wat vragen
Ik denk dat het belangrijk is om eerst duidelijk op papier te zetten wat precies de problemen zijn. Dus heel concreet, waar loop je tegenaan. Waar wil je hulp bij, hoe zou die hulp er uit moeten zien. Wil je hulp thuis? Iemand die zeg, wekelijks komt, wat zorg uit handen kan nemen? Of iets met het ene kind zodat jij wat meer tijd aan het andere kind kan besteden? Wil je psychologische begeleiding hebben of praktische?
In eerste instantie zat ik ook aan gespecialiseerde gezinsverzorging te denken, die kan veel van het praktische bieden, maar ook een luisterend oor bieden als dat nodig is (en als je dat zou willen). Maar het is erg moeilijk om een indicatie te krijgen. Daar zou vooral de huisarts flink achteraan moeten zitten. Je zou het ook kunnen zoeken in de vrijwilligers hoek. bv. Humanitas bied de Homestart project.
Ik zou naast de huisarts ook kijken of je bij maatschappelijk werk terecht kan, die zouden ook goed mee kunnen denken.
Sterkte,
gr. Mari
Bedankt
voor jullie reacties tot zover. Ik ga me er de komende dagen even in verdiepen en kom er dan op terug. Hopelijk heb ik dan alles een beetje op een rijtje.
Ik denk dat we eerst weer een paar dagen in het ziekenhuis zijn :o(
Huisarts geweest
Ik heb gisteren een lang gesprek gehad met de huisarts en heb samen met hem de pijnpunten op een rijtje gezet. Had al wat 'huiswerk' gedaan n.a.v. jullie tips en de ha gaat deze week onze situatie voorleggen aan diverse mensen/instanties om zo tot passende hulp te komen. Alleen al het gesprek gisteren voelde als een enorme opluchting. Er gaat wat gebeuren, gelukkig!
Praktische ondersteuning is m.i. niet echt nodig maar begeleiding in het omgaan met deze uitzonderlijke situatie is zeer welkom.
Maar dan nog het werk....vooralsnog werk ik nog 3 dagen in de week en ik voel ook nog niet zo de behoefte om daar verandering in aan te brengen. Mijn werkgever en de collega's zijn helemaal op de hoogte van alles wat er speelt en verlenen hun medewerking. Iedereen gaat er heel soepel mee om en dat is natuurlijk een enorm pluspunt. Bovendien is het werk een beetje een 'vlucht', zo voelt dat althans. Ik ben liever niet thuis want dan word ik er weer mee geconfronteerd. Op het werk is het er even niet.
En als klap op de vuurpijl hebben we vorige week ook nog brand gehad, er is dus genoeg werk te doen.
Och monique!
ook nog brand! Het zit jullie warempel echt helemaal hemaal niet mee. Wat heb ik met jullie te doen!
Fijn dat je alles zo goed hebt kunnen bespreken met je huisarts. Ik hoop echt dat hij met een goed stappenpplan komt voor de komende tijd.
Vanaf hier kan ik je alleen maar veel succes en sterkte wensen. Als het werken afleiding geeft, lekker blijven doen en vergeet niet dat hardlopen ook ruimte kan geven in je hoofd. Als het moet lopen we met je mee, he? Dat weet je!
liefs van Purk
Brand
op het werk Purk. Maar dat was ook dramatisch genoeg.
