Gezondheid
liedewij
08-08-2011 om 08:50
Hartklachten serieus?
Ik weet niet goed wat ik hiermee moet; ik heb de laatste weken soms een wat drukkend gevoel op m'n borst. Sinds gister voelt m'n linkerarm soms 'zwaar'. Kan het niet goed uitleggen, geen pijn.
Ik wil niet voor de flauwekul naar de huisarts. We hebben veel spanningen op het moment en onze oudste zoon wordt onderzocht op een hartafwijking. Ik ben bang dat de huisarts denkt dat ik m'n klachten projecteer ofzo en dat het allemaal psychisch is. Daar heb ik echt geen zin. maar vannacht was m'n arm zo zwaar/wat benauwend op m'n borst dat ik ging twijfelen.
Coco
08-08-2011 om 10:03
Toch maar h.a.
Ik begrijp je wel (ik ben ook altijd bang dat ze me een hypochonder vinden), maar met dit soort klachten zou ik geen risico nemen en toch maar even langs de h.a. gaan.
Heel veel sterkte met het wachten op de uitslag van de onderzoeken. Ik hoop dat alles goed is met je zoon (en jou).
Moek
08-08-2011 om 10:36
Tuurlijk!
Tuurlijk moet je hiermee naar de huisarts! Juist bij vrouwen zijn hartklachten vaak minder duidelijk dan bij mannen. Je hebt veel spanningen, kan dus prima zijn dat je hyperventileert, last hebt van stress of inderdaad projecteert. Is het erg als de huisarts die conclusie trekt? Zou het je opluchten als blijkt dat er niks aan de hand is met je hart?
K. Dootje
08-08-2011 om 12:18
Rust
Vergeet niet dat een ha er ook is om je gerust te stellen! Zeker in zwaardere periodes is het meegenomen dat je - als er niks aan de hand is - dit probleem opzij kan schuiven.
Of hulp kan krijgen als er toch iets blijkt te zijn, altijd positief!
ishtar
08-08-2011 om 13:47
Herkenning
ook door nogal stressige omstandigheden heb ik ook regelmatig last van dat soort klachten. Ik ben daar gewoon mee naar de arts geweest, onderzocht en er is niks gevonden. Inmiddels houden we (arts en ik) het er op dat door overbelasting bij mij zulke klachten zijn ontstaan.
Maar, voordat je zo'n conclusie trekt moet je wel eerst onderzocht worden. Dus: naar de ha! En dat moet je niet zien als 'voor niks', dat is om uit te sluiten dat er wat ernstigs is. En, als er wel wat is, wat ik uiteraard niet hoop, dan is het helemaal belangrijk dat je er op tijd bij bent.
sassie
09-08-2011 om 07:58
Wel gaan
Ik wilde eerst ook niet naar de HA (hartkloppingen, ernstige vermoeidheid).
Wilde ook niet lullig zijn...Toch maar gegaan.
2 maanden erna een open hartoperatie moeten ondergaan!
Als ik niet gegaan was had ik nog maar hooguit een half jaar gehad. Ik bedoel maar…
Bij twijfel dus altijd gaan!
100%mama
09-08-2011 om 17:51
Tuurlijk gaan
er (we blijven positief) vanuit gaande dat het "tussen de oren" zit (niet negatief bedoeld natuurlijk) dan is geruststelling ook een medicijn! Jij hebt last, jij weet niet wat het is en daar is de huisarts voor!
Een paar jaar terug heb ik ook deze klachten gehad, en ja, samen met enorm veel stress. Gewacht, gewacht en uiteindelijk toch gegaan omdat het erger werd mdat ik daarvan weer in de stress raakte. Gelukkig was er niets aan de hand en heb ik het los kunnen laten. De klachten waren niet gelijk weg omdat de stress factor er nog was, maar ik merkte wel dat ik rustiger was nu ik wist dat ik niets mankeerde.
**
09-08-2011 om 23:07
Gaan!
Ik ging ook met vage klachten naar de ha, en lag binnen no-time op de dottertafel. 3 stents, en nu weer alles oké.
De klachten waren dubieus, maar de artsen namen geen risico, gelukkig.
Beter tien keer te vaak gegaan dan één keer te weinig!!
Succes, het kan ook meevallen
liedewij
12-08-2011 om 07:58
Unaniem
Jullie zijn wel unaniem in je advies. Ik zou dit tegen een ander ook zeggen. Maar ik zie er zo tegenop om naar de huisarts te gaan; ik merk dat ik niet horen wil dat het psychisch is. Voor mijzelf zie ik dat als teken van zwakte ofzo; ik wil sterk zijn en gewoon doorgaan. Als ik het terug lees is het geweldig stom om zo te redeneren. Wat ook een rol speelt is dat m'n man er ook doorheen zit; bij de huisarts is omdat hij tegen overspannenheid aan zit. En er moet er toch 1 op de been blijven voorlopig. Die huisarts ziet ons nooit en nu allebei met vaag gedoe.
Mamvantwee
12-08-2011 om 09:24
Niks vaag gedoe
Ik kwam ooit bij de balie van de huisarts omdat ik een afspraak wilde maken, 'waar gaat het over?' vroeg de assistente, met de afspraakagenda voor zich. Ik antwoordde met 'weet ik niet' en tranen. Ik mocht direct doorlopen en heb een uur ! bij de huisarts gezeten. Gepraat over stress, moe zijn, hartkloppingen, angsten....alleen al een keer je verhaal doen lucht op. De huisarts is er ook voor psychische klachten. Sterkte.
Groet, Mamvantwee
Tineke
12-08-2011 om 09:57
En dan...
...dan is het wel echt je hart en heb je binnenkort serieuze problemen. Wordt je man daar vrolijker van? Dat jij dus rondliep met hartklachten zonder het iemand te zeggen om hem te sparen, om de sterkste te zijn?
...of dan is er geen fysiek defect, maar een psychisch defect. Wordt je man er beter van dat jij je nu richting burn-out-achtige stress beweegt omdat jij de sterkste moet zijn?
Ik denk niet dat het negeren van klachten het beter maakt. Iedereen heeft op z'n tijd een pleistertje of verbandje nodig. Waar die ook uit bestaan, of dat nou een gericht hartonderzoek is of een luisterend oor. Het is gewoon wat je nodig hebt. Nu. Niet straks als je man weer beter gaat. Dan kon het voor jou weleens te laat zijn.
En dan nog iets. Hoe doe je dat met je kinderen? Neem je hun emoties ook minder serieus dan een schaafwond? Vind je hun verdriet (en angsten, etc.) ook al vlug 'aanstellerij'? Ik weet wel bijna zeker van niet. Waarschijnlijk vind je hun emoties iets belangrijks, een kind dat gespannen is neem je serieus. Dan ga je uitgebreid kijken hoe of wat. Waarschijnlijk vraagt zoiets juist meer aandacht van jou dan een blauwe plek.
Oftewel: ook al is het een emotioneel probleem, dan nog verdient het aandacht. Juist dan kun je 'sterk' zijn.
Valkyre
12-08-2011 om 10:44
The oxygen mask principle
...ken je dat? Als je in het vliegtuig zit, en de zuurstofmaskers komen naar beneden, moet je eerst je eigen masker opzetten en daarna pas je kinderen/anderen helpen. Als jij niet goed voor jezelf zorgt, is er niemand meer om anderen te helpen. Dus hup, naar de huisarts! NU!
Overigens: ik heb zelf een burnout gehad en mijn man cijferde zich al die tijd weg. Hij ging bijna zelf onderuit, en onze relatie ook, omdat hij mij niet wilde belasten. Pas toen hij beter voor zichzelf ging zorgen (uit met vrienden, af en toe uitslapen, vroeg naar bed, sporten, en het belangrijkste: hij ging uiten hoe het voor hem was!), ging het beter met hem en met ons.
Heel veel sterkte. En NU de huisarts bellen!!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
liedewij
14-08-2011 om 22:31
Nee, nog niet
Nee, ik ben nog niet geweest. Deze week krijgen we uitslagen van onze zoon. Daarna moet ik er toch maar aan geloven; de klachten worden erger. Ik ben er zelf wel redelijk van overtuigd dat het 'spanning'is. Maar 't zit me ook niet helemaal lekker. Ik zit hier gewoon echt niet op te wachten; we moeten samen alle zeilen bijzetten om ons leven op de rails te houden voor onszelf en onze kinderen. Op meerdere vlakken spelen er nare dingen. Niks aan.
Bedankt iedereen tot nog toe voor jullie medeleven en meedenken.
Rembrand
15-08-2011 om 12:09
Kop in het zand!
Als het escaleert dan heb je spijt de je hebt gewacht. Ga nu gewoon morgen !!!
M.
Fiorucci
15-08-2011 om 15:33
Ga nou gewoon
Ik weet hoe het is als meerdere dingen spelen en je het daar druk mee hebt. Maar juist nu moet je goed voor jezelf zorgen en dus gewoon gaan!
Moontje
15-08-2011 om 20:50
Fout
Ik begrijp dat je er geen fut / zin in hebt, maar je kop in het zand steken zal je niet helpen.
Deze problemen kunnen ook nog eens verergeren door stress. Het is juist je taak als moeder goed voor je eigen gezondheid te zorgen, dus.. naar de dokter als een speer! Als jij uitvalt is de ellende nog minder te overzien!
Genista
16-08-2011 om 11:20
Liedewij
Ben je al geweest? Nee? Joh, bel even. Daar is zo'n huisarts voor.