Helpt coaching?
Even een nieuwe vraag, met een minder lang verhaal vooraf.
Ik overweeg een coach te zoeken om meer grip te krijgen op de gevolgen van een diagnose, mijn energiehuishouding en mijn ambities t.a.v. mijn carrière.
Dit kost wel een sloot geld. Levert dit nou iets op? Zijn er hier mensen met ervaring?
Ja!
Ik heb een coach gehad nav een diagnose en zwaar behandeltraject, waarna ik mijn manier van naar t leven kijken moest en wilde herzien en zo ook mijn werkend leven.
Ik heb wel ff moeten zoeken -en daarmee moeten leren dat een coach niet veel brengt maar de juiste coach een wereld van verschil maakt- en iemand gevonden waar ik heel veel aan heb gehad.
Dus mijn antwoord is volmondig ja met een hele duidelijke mits; zorg voor de juiste, iemand waarmee je klikt, je je goed voelt en die je weet te raken én helpt verder te komen (dus niet verder de put in praat)
Ook hulp na diagnose
... maar niet van een coach. De behandelend chirurg heeft mij doorgestuurd naar een medisch psycholoog. Die me, onder andere, erg goed geholpen heeft dmv ACT-therapie. Waarbij ze alle termen die ik in de toelichting (https://www.ziekenhuis.nl/behandelingen/a/acceptance-and-commitment-therapy-atc/item26131) zie staan heeft vermeden, maar me vooral verder heeft geholpen om te accepteren dat dit is wat ik nu ben, met al mijn beperkingen en bijbehorende beperktere capaciteiten, en hoe ik daar beter naar kan luisteren. Bovendien vond ik het prettig dat ze snapte wat ik mankeerde, en in overleg met mij soms ruggespraak voerde met de behandelend arts.
Echt een aanrader, die me zeker heel veel heeft opgeleverd.
(en overigens niet zoveel gekost heeft, want het is een ziekenhuisspecialisme, op verzoek van een andere ziekenhuisspecialist. Daardoor heeft het me hooguit mijn eigen risico gekost, maar dat gaat elk jaar al op bij de eerste MRI in februari
Bedankt
Het gaat bij mij vooral om werk. Ik kan niet meer goed tegen stress. Wordt daar sneller ziek van. En gelijkertijd wil ik mezelf verder ontwikkelen, carrière maken, misschien een opleiding gaan doen... Ik zou willen dat coaching me gaat helpen, maar ben bang uit te komen op het punt waarop je alleen kunt vaststellen dat het inderdaad lastig is en moeilijk te voorspellen. En dat ik dan nog geen stap verder ben, maar wel tijd en geld heb verspild, wat ik bijvoorbeeld ook aan een opleiding had kunnen uitgeven.
Ik zal eens kijken of ik een vrijblijvend kennismakingsgesprek kan voeren met de coach die ik op het oog heb.
Goed plan
Zo’n kennismaking is belangrijk, want het moet tussen jullie klikken. Ook al is de focus je werk, je gaat wel heel intieme dingen van en over jezelf met zo iemand delen en waarschijnlijk wordt het af en toe ook best emotioneel. Je moet jezelf durven bloot te geven, dus een goede vertrouwensband, en je veilig voelen, is erg belangrijk.
Ik weet niet wat voor soort coach je op het oog hebt, maar er bestaan ook jobcoaches. Wellicht is dat dan ook (gedeeltelijk) door je werkgever te bekostigen. Als je het kunt brengen als soort van opleidingstraject of preventieproject is er misschien wat mogelijk.
Ik heb zelf veel gehad aan mijn coach, die master in NLP was (neuro linguistic programmeren) en veel trainingen in het bedrijfsleven heeft gegeven, oa.a coachend leidinggeven. Zo iemand, meer ervaring met privé-personen en in het bedrijfsleven, zou voor jou wellicht ook een goede coach zijn. Als je in de omgeving van Den Haag woont kan ik je haar gegevens wel doorspelen.
accepteren
"Ik overweeg een coach te zoeken om meer grip te krijgen op de gevolgen van een diagnose, mijn energiehuishouding en mijn ambities t.a.v. mijn carrière."
Ik denk eerlijk gezegd dat je vooral gebaat bent bij coaching/begeleiding/behandeling voor acceptatie van je diagnose en de gevolgen daarvan.
Gevolgen
De gevolgen van de diagnose zijn niet te overzien. Veel mensen met Hashimoto (trage schildklier) leven prima op een pilletje per dag, tweemaal per jaar bloed laten prikken en verder niets of bijna niets. Anderen houden in hevige mate restklachten, waardoor ze nauwelijks normaal kunnen functioneren. Ik hoor duidelijk niet tot de laatste groep, (gelukkig!) maar voorlopig ook nog niet tot de eerste.
Ja, ik moet dingen accepteren, maar (en) ik wil ook door. Op dat punt wil ik overzicht en keuzes kunnen maken. Ik ben op een punt in mijn leven waarop ik wil investeren in mijn carrière. Ik vind mijn werk leuk en krijg er ook energie van. Ik wil meer geld gaan verdienen, dus meer gaan werken, maar ik ben nu ook een risico voor mijn werkgever.
Ik heb een coach op het oog die is gespecialiseerd in 'omgaan met chronische aandoeningen'. Ik denk dat die invalshoek voor mij wel een meerwaarde heeft boven NLP en ervaring in het bedrijfsleven. Maar Pennestreek, bedankt voor je aanbod.
Heel goed
Ik denk dat een paar gesprekken bij zo'n coach je veel kan brengen. Het is wel even een proces waar je doorheen moet. Maar dan is er goed(genoeg) mee te leven. Jij bent 'pas' 1,5jaar aan het instellen? Het vergt vaak heel lang om weer aardig op de rit te komen. Qua medicatie en mindset. Een beetje hulp van een coach zal je goeddoen.veel succes!
via je arts
Is er via de arts die je begeleidt niet een psycholoog of andere hulpverlener je toegewezen? Vraag er anders eens naar. Iemand die ik ken heeft een partner met een ernstige ziekte, waarbij er geen uitzicht is op herstel, en het aflopend is (al duurt dat nog jaren). De patient had recht op een gesprek met een psycholoog eens in de zoveel tijd, maar de patient maakte er geen gebruik van. Nu doet de partner dat, omdat het voor die persoon ook heel moeilijk is om het een plaatsje te geven.
En bekijk het dat je niet moet zoeken naar een duur betaalde coach, maar naar een psycholoog die onder de zorgverzekering valt die je helpt een nieuwe balans te brengen in je leven.
Praktijkondersteuning huisarts
Ik heb persoonlijk veel gehad aan de praktijkondersteuner van de huisarts. Zij was een universitair geschoolde psycholoog. Dat werd volledig vergoed in het basispakket. Misschien kan je daar beginnen? Acceptatie is denk ik stap 1, en van daaruit weer dingen langzaam proberen op te bouwen.
Het kan zeker helpen
Ik heb tijdelijk een coach in opleiding gehad. Dit was vooral werkgericht, maar net als wat eerder ook gezegd werd, ontkom je niet aan persoonlijke, maar daardoor ook emotionele momenten. Het kan confronterend zijn wat je al pratend en doende tegenkomt. Een coach is geen therapeut, maar het kan wel louterend werken.
Ze heeft mij een aantal handvatten aangeleerd en mijn zelfbeeld de goede kant in geduwd. Ze was, vind ik, dus geschikt voor het vak 😊.
niet
De laatste keer dat ik een coach inschakelde, hielp het onvoldoende. In het begin ging het goed, ik vertrouwde haar en vertelde veel. Het ging fout omdat mijn focus op werk lag en haar focus op dingen uit mijn privéleven. Ze ging een soort spel met mij spelen wat betrekking had op familieopstellingen. Daar had ik geen trek in want ik wilde het echt over werk hebben. Ze luisterde voor mijn gevoel onvoldoende naar mijn hulpvraag.
Ook kon ze niet goed omgaan met positiviteit, gekgenoeg. Als ik vertelde dat dingen goed gingen dan reageerde ze heel vreemd, alsof ze me niet geloofde. Vond ik ook geen goede insteek, ik had juist bevestiging nodig.
doel
Ik heb ondersteuning gehad van een medisch psycholoog, van een coach en van een psycho therapeut.
Belanrijk is denk ik dat je eerst bepaalt wat je hulpvraag is. Wat wil je bereiken met coachen?
De medisch psycholoog kon me uitstekend helpen met het leren overzien en 'handelen' van mijn chronische ziekte, de coach heeft me geholpen mbt loopbaan en de psycho therapeut is nu bezig om me te helpen van oude gewoonten af te komen.
Ze werden allemaal vergoed, overigens.
De medisch psycholoog is onderdeel van de behandelingscarroussel van het ziekenhuis waar je onder behandeling bent, de coach op werk heb ik ingeschakeld via de organisatie waar ik voor werk en de psycho therapeut wordt vergoed vanuit de zorgverzekering.
Ik ben zelf ook (opgeleide) coach op mijn vakgebied. Vanuit die ervaring weet ik dat het belangrijk is om een duidelijke hulpvraag op te stellen. Op welke vraag wil je antwoord hebben?
Wellicht kan je huisarts je dan ook nog adviseren over de mogelijkheden...
Ik zou goed op zoek gaan naar de juiste persoon; coachingland is enorm breed en iedereen mag een bordje "therapeut' naast de brievenbus spijkeren, het is geen beschermd beroep.
Succes met uitzoeken!
* nog iets om over na te denken; zelfs de arbo deskundige kan met je meedenken, zeker als het over je werkplek gaat. Je kunt altijd een vrijblijvend gesprek aanvragen of een arbeidsplekonderzoek laten doen.
Bedankt Maria
Inderdaad: eerst eens goed helder krijgen wat mijn vraag nu eigenlijk is. Specifieker dan "hoe ga ik hiermee om?" Ik weet op dit moment bijna niet waar ik moet beginnen, maar dat komt ook omdat mijn energie erg beperkt is en vooral het denken heel moeizaam gaat.
Zodra het goed met me gaat, wil ik het liefst gewoon lekker aanpakken en doen alsof er niets aan de hand is. Vanaf begin augustus ging het heel goed met me. Blijkbaar ben ik mezelf toen toch voorbij gerend.
Eerst met je ziekte omgaan, dan je werk
"Hoe ga ik hiermee om", is toch een prima vraag, waarbij ik nog steeds pleit voor een medisch psycholoog De vraag is dan volgens mij: Hoe pas ik mijn leven aan mijn ziekte en alles wat daarbij komt kijken?
Dat doorrennen (de medisch psycholoog noemde dat doorgaan tot de batterij in het rood liep), is iets wat ik erg herken. Bij mij stopte het pas toen ik accepteerde dat een laag energieniveau bij mijn ziekte hoorde. En pas als je weet wat je beperkingen zijn (in dezelfde spreektaal: hoe je de batterij in het groen kunt houden), in je leven/werk, kun je dan op zoek gaan naar hoe je dat in je werk en carriére inpast.
