Gezondheid
Eva
20-08-2010 om 11:37
Hoe omgaan met add bij jezelf?
ADD is vastgesteld, medicatie geprobeerd maar heb niet het idee dat dat veel doet. Vind het ook vervelend om elke 3 / 4 uur die pil te slikken.
Maar ik zit vooral met m'n gedrag. Heb jij ook een diagnose van een gedragsstoornis? Hoe ben je daar mee omgegaan? Ik vraag me nu af hoeveel ik mag accepteren van mezelf of moet ik het juist accepteren?
Ik ben elke keer weer even enthousiast over een nieuw plan om structuur aan te brengen maar dat loopt elke keer weer even makkelijk vast door mijn gebrek aan discipline. Ja, dat schijnt er bij te horen. Maar structuur wordt ook als DE oplossing gebracht.
Af en toe heb ik zo'n hekel aan mezelf omdat het allemaal niet wil lukken. Psych zegt wel: ga er niet vanuit dat je andere mensen teleurstelt. Dat is jouw gedachte. Misschien accepteren de anderen wel veel beter hoe je bent dan dat je zelf doet.
Ben wel op zoek op internet naar pagina's waar ervaringen worden gedeeld maar dat zijn vaak helemaal hopeloze gevallen terwijl mijn leven (ook dankzij mijn partner en mijn schoonmaakhulp) op zich prima verloopt.
Lekker wazig verhaal hang ik op. Wil eigenlijk ervaringen van anderen horen. Je hebt de diagnose en dan? Wat doe je er zelf mee?
dank je,
Eva
Elisa Gemani
20-08-2010 om 14:39
Eva
Mijn zus van 48 heeft de diagnose ADD gekregen een aantal jaar geleden. Ze was het zat dat niks in haar leven leek te lukken; dat ze overal even enthousiast aan begon om het niet af te maken; dat ze daardoor haar hele leven het gevoel had lui, laks, dromerig en dom te zijn, geen doorzettingsvermogen te hebben etc. En dit ging op voor zowel relaties als opleidingen en banen. Toen ze kinderen kreeg werd het alleen maar erger, ook omdat ze continu dingen vergat. Ze is altijd wel heel goed in staat geweest om ondanks die problemen haar leven zo goed mogelijk in te richten maar het was een groot gevecht waar ze dood- en doodmoe van werd. Ze werd doodmoe van zichzelf. Daarom besloot ze zich te laten testen op ADD; de aanleiding was het vaststellen van ADHD bij mijn zoontje, haar neefje dus aangezien er een grote genetische component een rol speelt bij AD(H)D. En ja hoor, hartstikke ADD. Ze is meteen met Concerta ipv Ritalin begonnen omdat ze niet een paar keer per dag een pil wilde slikken. Daarnaast kreeg ze natuurlijk ook begeleiding voor het omgaan met haar ADD en het aanbrengen van structuur; gewoon simpele handvaten om haar te helpen. We zijn nu een paar jaar verder en ze is zoals ze zelf zegt "aan haar tweede leven begonnen". Het is geweldig om te zien hoe ze eindelijk haar draai heeft gevonden. Niet alleen haar draai, maar vooral ook de rust en het belangrijkste: zichzelf. Ze is rigoreus iets anders gaan doen qua opleiding/werk; ze heeft het afgemaakt en is nu voor zichzelf begonnen met succes. Ze is zo veel gelukkiger nu! Bepaalde zaken blijven lastig maar niks wat mbv wat extra aandacht en tips/praktische hulpmiddelen niet handelbaar is. Daarnaast weet ze nu dat ze niet dromerig,lui, dom en laks is; het was de ADD. Kortom, de diagnose was een ware eye-opener en heeft haar alleen maar goeds gebracht. Wat niet betekent dat ze de boel maar laat gaan want ze moet er wel zelf bovenop blijven zitten en gebruik maken van planners, briefjes, structuur en regelmaat. De Concerta helpt echt wel maar met alleen een pilletje slikken haal je er niet alles uit. Accepteer dat je ADD hebt (je bent absoluut niet de enige, probeer eens Concerta ipv Ritalin en zoek daarnaast naar extra ondersteuning voor het helpen met het omgaan van je ADD in de zin van praktische handvaten. Met kleine dingetjes kun je zoveel bereiken! Je moet gewoon je weg zien te vinden bij wat voor jou werkt want zoals iedereen anders is, is ook iedereen met AD(H)D anders. Maar ik hoop dat je hier iets aan hebt; het is in ieder geval een positief ervaringsverhaal en dat is sowiso ook weleens fijn om te lezen, nietwaar?
Guinevere
20-08-2010 om 22:40
Eva
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me ook steeds vaker afvraag of ik zelf ADD heb. Collega's hebben me al eens voor ADHD-er versleten, zoon van 8 heeft ADHD. En al die verhalen over ongediagnostiseerde ADD sluiten naadloos aan op mijn eigen story of life. Ik lijk Donald Duck wel, 12 ambachten, 13 ongelukken maar dan anders. Maar ja, ik heb geen problemen. Dus het zal wel geen ADD zijn? Of het doet er niet toe bij mij.
Ik vrees dat ik je dus verder niet kan helpen. Alleen het vage vermoeden dat het bij mij evt. wel eens zo zou kunnen zijn geeft me wel een steuntje in de rug. Het verklaart mijn Donald Duck-syndroom, zullen we maar zeggen.
Guinevere
20-08-2010 om 22:46
Oh, nu vergeet ik nog de helft van mijn verhaal. Ik heb geaccepteerd dat ik chaotisch ben. Daar heb ik mijn werk op aangepast. Voor mij geen nauwkeurig werk, maar zaken waarvoor inzicht en creativiteit vereisten zijn. Ze kunnen mijn rug op met hun structuur. Houd ik niet van en ik ga me er never nooit aan conformeren. Tenminste, ik houd me aan de werktijden en werkafspraken, maar mijn werk deel ik op mijn eigen chaotische manier in. Ga uit van je kracht, en dat is dus NIET structureel werken. Elke dag een nieuwe uitdaging houdt je bij de les, dus kies geen routinebanen. Accepteer jezelf lekker en de rest kan de p*t op. Er zijn al genoeg mensen die netjes luisteren en volgens de gebaande paden werken. In een team is het heel verfrissend om een ander persoon ertussen te hebben. Durf die persoon te zijn!
(Sorry als ik doordraaf, ik kom net van een gezellige post-vakantieborrel)
Fianna
20-08-2010 om 22:55
Hier
Vermoed ik het ook bij mezelf (mijn oudste heeft onlangs de diagnose ADHD gekregen, van wie zou hij het hebben). Jij omschrijft precies waar ik tegen aan loop. Ik begin vol goede moed aan iets: en nu ga ik het zo aanpakken, maak lijstjes weet ik wat. Vervolgens komt er niks van terecht.
Ik ga er nu steeds meer van balen omdat ik weer vergeet dat de leidster van de creche jarig was, mijn zoon gym had, briefjes op school in te leveren, verjaarsdagskaart op de bus doen. Al die simpele dingen kosten mij zo vreselijk veel energie en dan het schuldgevoel als het weer niet gelukt is! Structureel werken lukt mij ook niet. Ik begin aan iets, draai me om en ga wat anders doen. Heel vermoeiend allemaal. Speel al een tijde met de gedachte om mezelf te laten testen...
Guinevere
20-08-2010 om 23:07
Fianna
Stop met dat schuldgevoel! Die dingen zijn gewoon niet jouw sterkste kant. Stuur een SMSje als je aan die verjaardag denkt. En de schoolbriefjes lever ik ook altijd te laat in. Verjaardagen onthouden en daar attent over zijn laat ik helemaal aan anderen over. Bovendien, 't is maar een verjaardag. Het gaat om de vriendschap, niet om die dag toch?
PS We kunnen ons samen laten testen, haha
Massi Nissa
21-08-2010 om 07:18
Fianna/guinevere, dat is vps
Dat met die briefjes en verjaardagskaartjes en aanverwante ellende is geen ADD, dat is wat mijn moeder VPS noemt en mijn halve familie heeft hier last van: het Verstrooide Professor Syndroom. Je bent in je hoofd met heel andere dingen bezig.
Ik herken trouwens griezelig veel uit alle ADD-lijstjes en ook jullie verhalen: de chaos, de manhaftige pogingen om structuur aan te brengen, de nadruk op creativiteit etc., dus we kunnen wel met zijn drietjes naar dat testcentrum.
Groetjes
Massi
PS: Misschien leuk voor Eva: een vriendin van mij heeft een zoon van zestien die tot voor kort een potje maakte van zijn schoolcarriere. Briljante jongen, maar niet in staat tot het opvolgen van instructies. Beetje type Henry uit The Secret History, als je dat iets zegt. Hij krijgt nu medicatie tegen ADD (weet niet welke soort) en hij is helemaal opgebloeid. Eindelijk kan hij WEL zijn gedachten ergens bij houden en iets afmaken.
Elisa Gemani
21-08-2010 om 12:03
Creatief
Dat creatieve aspect zie je vaak bij ADD'ers. Grappig; mijn zus heeft een waanzinnig talent voor tekenen en schilderen, maar heeft helaas door de ADD de Kunstacademie niet kunnen afmaken. Na veel omzwervingen (idd 12 ambachten, 13 ongelukken) is ze dus nu voor zichzelf begonnen als tuinarchitect en het gaat hartstikke goed met haar eenmansbedrijfje! Ze vindt het heerlijk om eigen baas te zijn, haar eigen tijd in te plannen en in haar eentje aan te rommelen. Alle goede kwaliteiten komen nu bij elkaar en kunnen er uitkomen Ze is en blijft nog altijd aan de chaotische kant maar het is nu behapbaar en handelbaar; het zit haar tenminste niet meer in de weg. Dat creatieve is ook echt de kracht van veel ADD'ers zo schijnt. Afgaande op de AD(H)D'ers die ik ken kan ik dat alleen maar beamen...
Fianna
21-08-2010 om 12:36
Gezellig
Dan gaan we gezellig met zijn drieen! Ik vrees dat het hier wel verder gaat dan VPS. Studie nooit afgemaakt (heb er 3 geprobeerd), niet kunnen plannen, geen structuur kunnen aanbrengen, altijd altijd alles kwijt zijn, huis niet netjes kunnen houden, erg ongeduldig zijn en heel gehaast het gevoel te hebben dat mijn hoofd omloopt en vol zit. Het kriebelt ook vaak in mijn hoofd, als jullie snappen wat ik bedoel.
En Eva, dat van die was in de machine, dat soort dingen overkomen mij dus ook. Anderen snappen dat echt niet, dat ik zo kan zijn.
Hoe en waar heb jij je laten testen?
Fianna
21-08-2010 om 12:37
Eva
Wat dat betreft zou ik ook niet in het plaatje passen, ben helemaal niet creatief.
Oja, mijn was wacht ook, ligt nu uitgestrooid over de overloop
Mamarijke
21-08-2010 om 14:00
Mag adhd ook
Heb hier nog niet zo lang (paar maanden) een diagnose ADHD in huis, naast nu bijna 3 jaar diagnose Asperger. Ik gebruik nu sinds 3 weken Ritalin. Tjonge, dat een mens daar zo van op kan knappen. Krijg nu weer een beetje oog voor de omgeving, schreeuw 80 % minder tegen de kinderen, kan iets afmaken, enz.
Had al een PGB voor mijn autisme, dus structuur aanbrengen en dergelijke was al voor diagnose ADHD.
Ben ook niet creatief, niet met mijn handen, maar ook niet met mijn geest. Maar dat laatste kan ook met mijn autisme te maken hebben.
Verder is het balletje gaan rollen ook bij mij door diagnose van onze oudste 2,5 jaar terug (ook (klassiek) autisme, en nu voor onderzoek ook ADHD)
Guinevere
21-08-2010 om 15:47
Creatief etc
Ik ben ook niet creatief in de kunstzinnige vorm. Wel ben ik de persoon die als de hele groep op het werk (of elders) A beweert, met B op de proppen komt. Altijd een andere richting uitdenkt dan de rest. Dat is wel eens lastig maar meestal ontdekken ze na een maand of 3 wel dat het inderdaad B moest zijn.
Deadlines op het werk: Heel moeilijk. Ik heb mijn collega's dringend verzocht om zoveel mogelijk te vragen wanneer het klaar is. Anders vergeet ik het, en alle actielijstjes die ik maak lees ik niet. Mijn agenda negeer ik, behalve vergaderingen enzo. Gelukkig functioneer ik het beste onder tijdsdruk (en in aanwezigheid van drukke collega's).
Eva (ik brand nu van nieuwsgierigheid naar wie je bent), is het een idee om loopbaanbegeleiding te nemen? Vaak kan dat via het werk, maar er zijn ook andere routes.
Fianna, dat bericht had ik geschreven kunnen hebben, inclusief die 3 studies.
Guinevere
21-08-2010 om 16:03
"Eva kan het wel, als Eva maar wil". Precies, als je eenmaal de motivatie hebt, kun je alles opbrengen! Nu is het zaak om zoveel mogelijk zaken waarvoor je niet gemotiveerd bent te dumpen, en de rest te behouden/vermeerderen. Is een huishoudelijke hulp een idee? Die van mij vouwt ook was, nu ligt het er nog maar een paar dagen ipv een paar weken.
Ik voelde me heel lang een mislukkeling, maar dat gevoel heb ik van me afgezet. Het gaat best goed, ben weliswaar een geflipte student, maar ik heb wel het werk gekregen waarbij ik goed in mijn vel zit en krijg voldoende positieve feedback uit mijn omgeving. En dat komt ook omdat ik de laatste jaren een paar zaken onder ogen ben gaan zien over mezelf. Me daardoor beter ben gaan gedragen zoals bij mij past (en niet wat mijn ouders van mij verwachtten). En mezelf ook schouderklopjes geef (a la : "ik ben wel een chaoot, maar ik ben lang niet zo erg als Miep!").
Elisa Gemani
21-08-2010 om 17:30
Adhd
Wat een herkenning zeg. Niet voor mezelf dan maar ik herken mijn zus in jullie verhalen en mijn zoontje. Ook wel een beetje mijn moeder (drie keer raden van wie zus en zoonlief het geerfd hebben) maar haar ADHD (een of ander niet nader gedefinieerd subtype) uit zich heel anders. Dat "creatief" mag je best ruim nemen hoor; creatief in de zin van vindingrijk in het zoeken naar oplossingen en juist toch ook weer oog hebben voor zaken die anderen ontglippen/over het hoofd zien. Iedereen heeft kwaliteiten en goede eigenschappen; AD(H)D of niet. En iedereen kan daar goede of minder goede dingen mee doen of dingen verknallen. Maar het zou zonde zijn als iets als AD(H) je zo in de weg zit en je zodanig belemmert om er alles uit te kunnen halen wat er wel in zit. Als die kop van je zo vol zit dat die drukte in je hoofd je in de weg zit. En dat kan dan de meerwaarde zijn van een diagnose/behandelings- of begeleidingstraject en zeker ook medicatie. Ik heb dat niet alleen gemerkt bij mijn zus en bij mijn zoontje maar bij 90% van alle volwassenen/kinderen die ik ken met AD(H)D of aanverwante "stoornissen" (rotwoord trouwens; het klinkt zo negatief terwijl het juist een heel positief iets kan zijn). En vergeet niet dat je altijd de keuze hebt voor of niet of wel laten diagnosticeren en dan nog ben jij degene die beslist of je er al dan niet iets mee gaat doen en wat. Het ene is niet slechter of beter dan het andere; het gaat erom waar jij je het prettigst bij voelt want het gaat in eerste instantie om jou; niet om al die anderen. Ik moest trouwens een tijdje geleden wel lachen; mijn moeder (ADHD), mijn zus (ADD), mijn zoontje (ADHD) en ik (geen AD(H)D) waren met zijn allen bij elkaar en mijn zus (ze is mijn half-zus) grapte dat het overduidelijk is dat ik meer van mijn (overleden) vader heb (die ook geen AD(H)D had) en dat ik nu de vreemde eend in de bijt ben in onze familie; dus dat ik helaas geen lid kon worden van hun "exclusive member club" LOL Dus ik zei dat dat maar goed was want dan is er tenminste nog 1 iemand in onze familie die achter hun broek aan kan zitten en aan de rem kan trekken als het nodig is; beladen met Post-its, boodschappenlijstjes, planners, medicatie en agenda's Waarop mijn zus weer zei dat het ook best wel handig is iemand te hebben bij wie ze terecht kunnen als ze hun pil mochten vergeten Een flinke dosis relativeringsvermogen en humor kunnen erg helpen... Wij mogen graag met zijn allen kijken naar de show van Jochem Meyer waarin hij op briljante wijze ADHD neerzet
http://www.youtube.com/watch?v=Hxne3y6O6hM&feature=related De eerste keer dat ik deze met mijn zoontje (9) keek moest hij ontzettend hard lachen en zei hij: "tjee mama, wat is die vent druk; daar zou ik knettergek van worden"koentje
21-08-2010 om 17:59
Echte aanrader
lees het boek 'opgeruimd leven met ADHD'
Goed leesbaar boek, vooral als je coaching zoekt om structuur aan te brengen. Ik denk wel dat je hulp nodig hebt maar dat hoeven niet perse een deskundige te zijn.
veel succes!
Fianna
21-08-2010 om 20:21
Creatief
Aha, op zo'n manier creatief. Inventief zou ik dat noemen. Dat ben ik wel, ik weet heel vaak oplossingen waar anderen niet op zijn gekomen.
Gek genoeg functioneer ik ook het beste onder tijdsdruk. Ik heb ooit een baan gehad en daar was alles stress stress stress, ik werkte me de hele dag een slag in de rondte en deed 180 dingen tegelijk (want dat kon daar) een heerlijk baan was dat!
Nu heb ik een baan(nou ja, baantje, 12 uur in de week) waarbij ik dat niet heb en er komt veel minder uit mijn handen.
Trouwens Eva, leuke link zeg, staan leuke, grappige tips in en vooral hele goede. Die ga ik uitprinten (roep ik nu, nu nog maar zien dat dat gebeurt ).
koentje dat boek ga ik ook lezen.
Elisa Gemani
21-08-2010 om 22:29
Link
Dat is idd een leuke en handige link; ik heb hem opgeslagen in mijn Favorieten Enne, creatief/inventief/vindingrijk; het is maar hoe je het wil noemen maar het zijn allemaal geweldige eigenschappen, toch?
Guinevere
22-08-2010 om 10:11
Link ja
Ja, ik herken veel in die tekst van die link en enkele van de zaken die daar staan had ik zelfs al als tip hier neergezet. Mooi bewijs dat ik ADD-trekken heb, hoef ik me lekker niet te laten testen.
Ik moet wel zeggen dat het bij mij allemaal niet zo dramatisch is, want ondanks alles, alle indertijd onverklaarbare gedragingen van mezelf, heb ik altijd veel wind mee gehad in het leven. Wel fijn als je een "zondagskind" bent. Maar het kan ook een kwestie van instelling zijn, waardoor de zaken beter lopen en lijken te lopen.
Pippin
22-08-2010 om 23:46
Eva
Ik las je post over wind mee en ik moest ineens aan iets denken. Ik herken het ook bij mijn zoon, man en schoonvader (die volgens mij alledrie adhd hebben). Juíst als de wind mee is, dan worden ze onrustig. In tijden van problemen, van stress, zijn het rotsen in de branding. Kunnen prioriteiten stellen, houden het einddoel in de gaten, hebben aandacht voor emoties maar laten zich er niet door overheersen, geweldig. Als er hier iemand een ongelukje heeft, dan is mijn zoon altijd super. Als ik het zat ben, is hij degene die gaat 'helpen'.
Maar als alles goed gaat, in de dagelijkse sleur, dan gaat het bij ze jeuken. Dan worden ze onrustig, gaan zoeken naar afleiding, zijn vatbaar voor verslavingen(hier gelukkig alleen pc en eten, niets echts akeligs). En dan moeten ze juist op gaan letten en dingen zoals uit die tips van Hallowel in het oog houden. Zodat ze contact blijven houden, zodat ze nuttige daginvulling hebben, zodat ze 'bezig blijven', de verslavingen in de hand houden, etc.
Ik weet niet of je iets aan mijn verhaal hebt, ik denk dat dit te maken heeft met onderprikkeling van de hersenen. Gelukkig is het hier niet zo erg dat ze zelf crisissituaties gaan veroorzaken, omdat ze dan op het best zijn. Maar het wachten tot de deadline is daar natuurlijk wel een milde vorm van en ik denk dat heel veel ad(h)d-ers dat doen.
heli
23-08-2010 om 10:11
Zooo herkenbaar!
Jullie verhalen zijn zo ontzettend herkenbaar!
Voordat ik kinderen kreeg was ik een chaoot, had ik moeite om deadlines te halen, had ik nauwelijks zelfdiscipline, maar ik kon onder grote druk wel goed presteren dus ik het kwam altijd op het laatste moment toch wel redelijk goed. En ik heb uiteindelijk, wel na zes jaar pas, mijn opleiding wel afgemaakt, maar wel met veel hobbels en bobbels. En als ik mijn scriptie niet samen met iemand anders had geschreven weet ik niet of ik het wel gehaald had.
Maar na het krijgen van onze jongens werd het alleen maar erger. Het werk dat ik op mijn werk niet afkreeg nam ik altijd mee naar huis, maar sinds de kinderen lukte het me me thuis ook niet om het af te krijgen. De chaos op mijn werk werd steeds groter en thuis de boel aan kant krijgen lukte me ook niet meer.
Bovendien was oudste het schoolvoorbeeld van een ADHD-er. Nadat hij een diagnose (ADHD en PDD-NOS) kreeg, heb ik ook overwogen om mij zelf te laten testen. Maar ik had al moeite mijn hoofd boven water te houden met de kinderen en een lijf dat steeds wat mankeert.
Maar nu, een jaar na het overlijden van ons mannetje, is het - hoe verschrikkelijk wrang - een stuk rustiger en daarmee zou je zeggen dat ik ook wat rustiger in mijn hoofd dan, zou worden. Maar dat is niet zo. Ik ben al anderhalf jaar bezig met een loopbaantraject, maar ik kom er niet uit. Ik heb geen rust en ruimte in mijn kop om te bedenken en voelen wat ik zou willen/kunnen. Er is zo veel dat ik leuk vind, maar tegelijkertijd kan ik geen keuze maken en zie ik zoveel hobbels om te gaan werken. Ik ben bang voor, opnieuw, falen en dat ik het georganiseer niet trek (en dat terwijl het nu, met 'nog maar' één kind natuurlijk een stuk rustiger is geworden). Ik heb nu geen excuus meer voor de drukte van onze oudste en nog merk ik dat het me niet lukt dingen af te maken. Starten is geen probleem, ik ben enthousiast en duik overal met de volle honderd procent in, maar dingen afmaken vind ik heel moeilijk. (De tegeltjes van de wc zijn al twee maanden afgeplakt omdat ik begonnen met ben het schilderen van de muren en de kozijnen. Maar dan kom ik een obstakel tegen (de stortbak), weet ik even niet meer hoe ik verder moet en dan blijft het erbij...)
Werk zou me meer structuur geven in mijn leven, een dagindeling. Maar dan 'wil' ik iets waarbij ik me geestelijk wel voldoende bij ontwikkelen want ik merk dat ik wel geprikkeld moet blijven worden anders ben ik bang dat ik binnen de kortste keren ga afhaken. Ik zit heb nu besloten voorlopig even niet te gaan werken en me ga richten op ons huis, mijn atelier (ja, creabea, maar het komt er (nog) niet uit), ik wil meer schrijven omdat dat goed voor me is. Ik wil me nu echt aan een vaste dagindeling gaan houden omdat het me anders niet lukt. Een vriendin gaat me opdrachten geven in het atelier, want anders ga ik teveel zwemmen en wordt het sowieso niks.
Ik hoop dat het me lukt om me aan zo'n weekindeling te gaan houden, al moet ik er nog wel even inkomen. Naast me ligt nu een lijst die ik vanmorgen heb gemaakt en die ik vandaag moet afwerken. Maar nu heb ik me weer door dit draadje laten verleiden en zit ik hier weer te typen
Ik heb mezelf twee maanden gegeven en als het dan niet lukt ga ik me laten testen...
Fianna
23-08-2010 om 10:16
Wind mee of tegen
Ik ben een pechvogel, vaak tegenslag, stress situaties enz enz. Of dat komt door mijn vermeende ADD of gewoon omdat ik een pechvogel ben, ik weet het niet. Wel heb ik altijd het gevoel dat ik beter had kunnen doen en vind ik dat anderen het vaak beter voor elkaar hebben dan ik. Verder ben ik wel gelukkig hoor, ben niet zielig!
Wat Pippin schrijft herken ik wel trouwens. Dat onrustige als er geen uitdaging is en alles voortkabbelt. Heel even voel ik me dan rustig, maar dan slaat toch de onrust weer toe. Mijn zoon heeft het ook, als hij ziet dat ik erg gestresst ben of het moeilijk heb, kan hij bijzonder behulpzaam zijn. Niet altijd ligt aan zijn bui
Verslavingsgevoelig ben ik ook: ik rook, helaas...
Fianna
23-08-2010 om 10:19
Heli
Dingen afmaken, lukt mij ook niet. En verder stel ik alles tot het oneindige uit. Ik ben benieuwd of het jou gaat lukken om binnen 2 maanden jezelf te structuren. Succes er mee!
heli
23-08-2010 om 10:24
Verwijzing
misschien dat ik bij de huisarts wel vast een verwijzing aan ga vragen; er zal wel een lange wachtlijst zijn. Mocht het mezelf in twee maanden tijd te structuren, dan kan ik tegen de tijd van de oproep altijd nog afmelden.
(Een vriendin van me staat al sinds januari op de wachtlijst...)
Fianna
23-08-2010 om 11:35
Straks
trouwens we zullen eens zien hoe het ziet met tegenslag vandaag, straks weer rijexamen! Zou het nu wel lukken??
Fianna
23-08-2010 om 14:42
Geslaagd!
Ongelooflijk! Ik had geluk, geen gekke dingen, lukte me om me overal op te concentreren...
Elisa Gemani
23-08-2010 om 15:30
Gefeliciteerd!
Van hieruit ook gefeliciteerd!! Weer een overwinning
pluto1
23-08-2010 om 16:53
Begrip
Begrip van mensen die het echt kennen wat het is, (ADHD en ADD) is echt mijn beste medicijn...wat heerlijk om dit te lezen allemaal. Mijn vrienden en familie willen het wel begrijpen maar ik neem het ze maar niet kwalijk dat ze het niet echt kunnen begrijpen....
Elisa Gemani
23-08-2010 om 17:06
Begrip
Ja, ervaringsdeskundigen zijn de beste hulpverleners Maarre, ik heb zelf geen AD(H)D maar ik begrijp het best wel goed hoor dacht ik; in ieder geval doe ik mijn best om het naar mijn beste kunnen te begrijpen. Ik heb SD(H)D Sommige Dagen Heel Druk LOLOL Nee, alle gekheid op een stokje ik ben door o.a. hoogsensitiviteit en hb snel overprikkeld, afgeleid en ontzettend vergeetachtig vandaar dat ik graag zelf ook gebruik maak van geheugensteuntjes zoals agenda's, lijstjes, taakplanners; een rustige plek om me terug te kunnen trekken en meer van dat soort dingen waar zoonlief en zuslief nu ook met (wisselend) succes gebruik van maken. We hebben nu eenmaal allemaal wel wat ongeacht wat voor naampje het beestje heeft Ik kan nogmaals die show van Jochem Meijer aanraden over ADHD; gaat ook tot op zekere hoogte op voor ADD en hij is leuk en goed! Ff lekker lachen is altijd fijn=P
Guinevere
23-08-2010 om 21:26
Super fianna, van harte!
Geweldig, je rijbewijs gehaald! Zo zie je maar, het kan ook wel een keertje meezitten!