Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

verdrietig

verdrietig

05-02-2009 om 14:21

Ik ben echt...[dwangstoornis]

want ik heb een belachelijke, vreselijk vervelende, irritante 'gewoonte': ik kan niet de deur uitgaan zonder deze 10, 20 keer te controleren of ik hem wel op slot heb gedaan... en het wordt langzaam steeds erger. Ik denk dat ik er al een paar jaar last van heb, ooit es met een grote glimlach verteld tegen mijn -toenmalig- huisarts die meteen riep: 'Nou da's iets voor een psycholoog toch, ik ga je doorverwijzen' Ik heb daar nooit meer iets mee gedaan ;( En het wordt dus erger. Voor een boodschap in de buurt, of naar mijn werk gaan in de buurt dan volgt een ritueel: ik leg eerst alle spullen in de auto, loop vervolgens naar de achterdeur, draai deze eerst open (als ie al op slot zat) en vervolgens op slot. Dat moet ik 3 keer doen en dan kijk ik rond of ik bv. vogels zie vliegen. Die moeten mij dan helpen herinneren dat ik de deur al op slot heb gedaan. De achterdeur controleer ik dan nog een paar keer, waarbij ik ook kijk of gassen uitzijn, en de tv. Dan de tussendeur dicht en naar de voordeur. Dat is de grootste 'hobbel' die ik moet nemen, Ik trek hem dicht, duw tegen de deur, ja hij is dicht en draai de deur met de sleutel een keer of 5 naar links: nachtslot zit erop. En dan duwen tegen de deur offie echt goed dicht is. En dan loop ik naar de auto (of weg als ik te voet ga) en loop vervolgens nog een paar keer terug om te voelen of de deur goed dicht zit IK KAN MIJZELF DAN WEL SLÁÁN, want ik wéét wel dat ik nooit weg zal lopen als de deur nog niet dicht zit en ik vind het ook belachelijk van mezelf, maar ik móet terug... En als ik verder weg moet, nou dan kan ik wel huilen, want dan moet ik zo vaak terug naar de deur om hem te controleren... ik kom daardoor soms al te laat en dat is niets voor mij. Als ik eenmaal weg ben, gaat het goed, dan kan ik het wel van me afzetten. Ondanks dat het ook voorkomt dat ik nog even terug naar huis moet als ik net ben weggereden...nog even controleren... Man en kinderen weten er wel van, maar niet hóe ernstig het is. Als zij erbij zijn, zorg ik ervoor dat één van hen de laatste is die de deur dicht doet. Dat hoef ik niet te controleren namelijk. Wel moet ik het vragen:Heb je afgesloten? Of: Heb jij gezien dat ik de deur dicht heb gedaan...? Bah bah bah. Ik heb er alles al over gelezen op internet, het zijn dwanghandelingen, medicijnen en therapie is de behandeling. Maar ik vind het zo stom van mezelf, ik ben toch niet dom, ik weet toch dat ik de deur dicht doe. Kennelijk 'pakken' de hersenen dat niet goed op of zo. Oooooh, ik wil geen therapie of medicijnen ik wil er gewoon mee stoppen. Ik heb al zoveel trucjes geprobeerd, maar er komt steeds meer bij, help

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

En aangezien....

En aangezien je al jaren er last van hebt lukt je dat gewoon niet alleen. Er is goede hulp voor en daar hoef je echt niet gek voor te zijn of wat dan ook. Een psycholoog (of zo) is daar gewoon de juiste persoon voor om te helpen.

Dwangmatige handelingen kunnen je erg gaan beperken in je sociale leven. En zo als je nu schrijft zit je jezelf er behoorlijk mee in de weg! Dus ga praten met je huisarts en vraag wie je er het beste mee kan helpen en dat je het lastig vind om hulp te zoeken. DOEN!!!!

Ellen Wouters

Ellen Wouters

05-02-2009 om 15:39

Voor de goede orde

Juist voor dit soort dingen bestaat er heel korte, doelgerichte en vrij effectieve therapie. Daarbij hoef je niet op de sofa in het verleden of in de relatie met je moeder te gaan spitten.
Dus ga gewoon naar een psycholoog toe. Als wat je zelf probeert niet werkt, dan is het toch logisch om een helpende hand te vragen?

Groet, Ellen

Of..

Combi psychiater/psycholoog.Een psychiater kan namelijk ook medicijnen voorschrijven.En dan kun je via de psycholoog misschien CGT krijgen.
Zeer veel mensen hebben een dwangstoornis maar bijna niemand praat erover omdat ze bang zijn een beetje mal gevonden te worden.Maar het is helemaal niet mal.Je bent ergens anders bang voor ( vaak onbewust)maar vertaalt dat in "bezweringen".(dwanghandelingen)
Bij jou is het wel zo ernstig momenteel dat het je leven negatief gaat beinvloeden. Je moet er dus wat mee. Trots doorlopen gaat niet helpen, zet dat opzij want dan gaat het straks echt beter.
Vooruit, aan de slag!

Damajo

Tineke

Tineke

06-02-2009 om 09:23

Niet eng

Professionele hulp met misschien medicatie is helemaal niet zo eng als je denkt. Je leven nu is enger. Huppakee, pak die telefoon en maak een afspraak bij de huisarts voor een doorverwijzing richting psych.

verdrietig

verdrietig

06-02-2009 om 11:37

Bedankt

Ik heb met tranen in mijn ogen zitten lezen op OCD vriendenkring, de site die sinilind aangaf. Dit is het: "Controledwang" Bij een controledwang moet telkens weer gecontroleerd worden of iets wel goed is gegaan. Veelvuldig wordt nagegaan of de deur wel op slot is, of de kraan wel is dichtgedraaid, of het licht wel uit is, of er nog genoeg geld in de portemonnee zit voor de boodschappen, enz. Maar ook vreemdere dingen, zoals het telkens controleren of de blaas wel helemaal leeg is voordat men de deur uit gaat, kunnen aan controledwang onderworpen zijn.
En het erge is; ik doe alles wat in het stukje staat. Naast het controleren van die deuren, kijk ik iedere keer of mijn portemonnee nog op z'n plek ligt, de sleutels en ook of -als ik thuis ben- de deur wel dicht is. (dan hoeft ie niet op nachtslot...)En idd nog een keer naar het toilet, terwijl ik nét geweest was. En zo komt er iedere keer weer wat bij.
Op die site staat ook een stuk over'Hoe kunnen familieleden en vrienden van de ocd'er het beste omgaan met de dwang?' Daar heb ik eigenlijk het meest om moeten sniffen. Hier weten ze het wel, maar niet hoe ernstig, ik word er een beetje om uitgelachen : 'jaha, je hebt nét al gekeken' Dat vind ik logisch, maar het heltp me niet
Jullie hebben echt gelijk, ik moet er iets mee gaan doen. Ik ga een afspraak maken bij de huisarts, want ik maak me echt helemaal 'gek' hiermee. Pfffffffffffff zie er tegenop

MaximeM

MaximeM

06-02-2009 om 13:32

Huisarts

Hoi verdrietig ,

Als je het erg moeilijk vind om te vertellen, print dan je eerste berichtje wat je hier schreef uit. Je hebt het daarin prima verwoordt. Je kan de huisarts dat laten lezen en er daarna nog verder over vertellen, mocht hij nog vragen hebben. Is misschien makkelijker dan helemaal uit het niets te moeten beginnen.

Succes Maxime.

Sterkte

Je neemt de juiste keuze om hulp te zoeken. Als medeneuroot (ik heb er ook licht last van, gelukkig niet al te erg) kan ik je vertellen dat het niet zoeken van hulp en het zoeken naar 'trucjes' zoals je in je eerste bericht aangeeft, het alleen maar erger maakt. Het 'bezweren' van de dwanghandelingen nemen stress met zich mee en het is juist stress dat dit veroorzaakt, en de angst geen controle te hebben. De trucjes zullen nieuwe dwanghandelingen worden. Loslaten is juist de remedie. Jij gaat hulp zoeken en dit gaat jou lukken!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.