Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Tijd
de klok tikt door. Kaatje, wat zou ik graag proberen om je aan het lachen te maken. Niet dat dat het verdriet minder maakt, o néé! Maar van de triljoenen pixels die verdriet bevat, maakt lachen er één ieniemienie pixeltje kapot. Verdriet is niet weg te lachen, o néé maar geeft wel hoop en kracht. Héél éventjes je hart minder donker al is het maar eentiende van een seconde.
Site is aangepast (beetje)
Dank aan diegene die het voor me deed, en natuurlijk dank aan diegenen die het ook hebben aangeboden te doen!
Kaatje
Weer een knuf aan het begin van de week. Een knuf om de week een beetje aan te kunnen.
Kaatje
Lieve Kaatje,
Steeds wat typen en weer wissen... Weet geen adviezen of vergezichten te verzinnen. Alleen dit: probeer je vast te houden aan een soort van dagelijkse routine van bezigheden. Besef je dat het normaal is om heel veel en heel vaak pijn te voelen. Je doet de dingen nu omdat ze moeten en dat kost heel erg veel kracht. (Uiteindelijk komt er een moment van lichtpuntjes en zelfs van lichtere uren. Dat heb ik althans meerdere malen gezien bij anderen. Nu klinkt dat je vast ongeloofwaardig in de oren en heb je er geen snars aan).
Heel veel sterkte gewenst van Witje
Kring
Ik kom weer even in de kring staan, met een dikke knuf voor Kaatje.
Liefs, Mick
Windgong
Vandaag hebben we een windgong in de boom naast het graf van Bas gehangen, klinkt wel mooi. Zo blijven we spelen op dat plekje, laatst ook met knikkers een groot hart gelegd.
En meer en meer krijgt het grafmonument vorm, we knutselen wat af met ontwerpjes. Hoewel het ook confronterend is en daarmee echt heel onprettig, is het ook fijn om op deze manier constructief bezig te zijn. We kleuren, tekenen, kleien, knippen en plakken wat af. Onze eigen 'creatieve therapie'.
En we maken onze eigen 'droefdoos' (itt de blije doos bij geboorte). Er zijn gewoon dingen waarvan we vinden dat je ze er automatisch bij moet krijgen, bij doodgaan. Van zwarte zweetbandjes (als rouwbandjes), zwarte drinkrietjes en meer rouwdingetjes tot de professionele hulp.
En zo komen we verder, iedere dag opnieuw.
Respect
Voor de manier waar jij en jullie kinderen op jullie eigen manier verdergaan. Super!!!!
Liefs, Karen
Wow
kaatje, idd respect !
....
wat mooi...
al lijken het bijna de foute woorden als je denkt aan jullie grote verdriet
wat een goed idee: de droefdoos, toevallig stond er pasgeleden een soortgelijk stukje in de plaatselijke krant: een doosje om zowel "pijnlijke" (die een stuk boosheid, onmacht, verdriet of iets dergelijks kunnen weergeven) als "liefdevolle" symbolen hier in te bewaren
lieve Kaatje en kids, superveel sterkte gewenst met het "overleven" van deze tijd
Mickey, ik pak...
... jouw hand. We kijken naar Kaatje en haar kinderen, huilen mee, en kijken weer. En dan zijn we stil. Toch? Maatje.
Vandaag
sta ik weer even heel dichtbij jullie Kaatje. Vol bewondering hoe jullie dwars door de pijn heen worstelen.
knuffel van Wieke
Vandaag
ga ik weer naast Wieke staan. Het leven kan zo zwaar zijn en jullie maken er tóch leven van. Hoe zeer het allemaal ook doet.
Knuffel van Genista
De kring staat er nog steeds
om jullie heen, om jullie te steunen!
Ook ik
sta nog in de kring...hopend dat het een heel klein beetje helpt.
Roos
Ongehuwd
Vandaag kwamen stukken van de notaris binnen. En dat is raar hoor. Zwart op wit, alles is nu van mij, en ik mag ermee doen wat ik wil (niet helemaal waar, kantonrechter kijkt altijd mee).
En het onvermijdelijke, voor de wet ben ik nu ongehuwd. Ongehuwd en weduwe van... Ik ben toch gewoon met Bas getrouwd? dat was toch voor altijd? Ik draag nu twee trouwringen, de zijne dus ook, mijn getrouwd-zijn-gevoel is echt niet weg. Ongehuwd...hoe durven ze!
Kaatje
Ja, natuurlijk ben je getrouwd, nu en altijd! Een knuffel!
Voor de wet...
Lieve Kaatje,
Je postings zijn zo herkenbaar... voor mij is het al een aantal jaar gelden maar het gevoel van toen komt weer helemaal terug als ik je berichtjes lees.
Toen ik één maand na het overlijden van mijn man een nieuw paspoort nodig had, werd mij medegedeeld dat ik voor de wet ongehuwd was. De grond zakte onder mijn voeten weg, hoe konden ze dat nou zeggen? In mijn paspoort kwam w/v (weduwe van). Dat was in ieder geval nog een strohalmpje van wat ik had...
Toen wij trouwden had ik een heel mooi trouwboekje, met prachtig gecalligrafeerde letters , later toen onze zoon geboren werd, is dit ook heel netjes bijgewerkt. Maar toen mijn man stierf heeft men dit in gewone (slordige) letters erin gekalkt. Dit vind ik nog altijd zo jammer maar ook zo typerend. Alsof die lelijke letters ons verdriet uitspreken.
Lieve Kaatje,
Ik wens je heel veel sterkte en kracht om je hoofd boven water te houden!
Liefs, Esther
Kaatje
Sterkte deze dagen, vooral zondag zal het een nare/rare dag zijn... Suus
Kaatje en kids
Speciaal voor jullie en Bas, brand ik een mooie kaars. Een kaars voor kracht en liefde!
Op vaderdag
... weer even een stevige kring om jullie heen.
Bas, we vergeten je gezin niet!
Liefs, Mickey
Ik kom ook in de kring
Ik denk (ook)vandaag aan jullie!
Ook vandaag
staan we in de kring. *knuf*
iedere dag staan we in de kring, maar vandaag wil ik er met een brandend kaarsje staan. Bas, we laten niet los...
Wieke
Lieve familie heksenvet
Ik schrijf bijna nooit in dit draadje maar lees elke dag mee. Ook hier wordt aan jullie allemaal gedacht.
Groetjes en een dikke knuffel
Marieke
Ik sta
nog steeds in de kring. Vandaag veel aan jullie gedacht!!!
Dendy
Kaatje en kinderen
Een knuffel....
Kaatje
De wereld draait door, onbegrijpelijkerwijs voor jou. We blijven.
Vaderdag
Gisteren was een pijnlijke dag. We deden zo dapper ons best, kinderen met tekeningen naar het graf. Zo hard en zo afschuwelijk, zo'n schril contrast met 'hoe het hoort' , gezellig op bed met croissantjes en vers geperste jus.
Allemaal huilend in slaap gevallen, niemand meer in staat elkaar te troosten.
Vanochtend de nieuwe dag begonnen, toch maar weer, als alle andere dagen. Ontdekt dat jullie ons niet vergeten waren, onverwacht veel nieuwe berichtjes in dit draadje. Dat helpt. En net de meisjes thuisgekomen met echt goede overgangsrapporten, zo fijn dat het hen gelukt is.
En zo kijken we uit naar onze vakantie, samen met Bas geboekt, we laten het maar doorgaan. Even frisse lucht ademen in Zwitserland. Even weg van alles, van het leven dat maar doorgaat, dus ook met nieuwe moeilijkheden in de familie. Veel is voor mij teveel, tegelijkertijd heimwee naar dat ik mee kon doen in de wereld. Kleine pogingen mislukken, ik kan het nog even niet, misschien later, misschien wel.
Ach kaatje
Wat een intens verdrietig beeld, kinderen met tekeningen naar het graf van papa.
En wat ongelofelijk knap van je meiden, om toch een goed rapport te halen!
Ik hoop dat je vakantie echt even lucht kan geven.
Een hart onder de riem
Ook van mij.
Je rauwe beschrijvingen zijn zo treffend, zo "unplugged", de hardheid van jullie bestaan raakt me diep. (Ondanks dat ik heus begrijp dat jullie ook veel moois delen).
Van 't weekend in Amsterdam een ensemble gehoord met o.a. een harp en een cello erin (ex studenten hoor), en ik moest weer zo aan jullie denken.
Ik hoop dat er een keer weer een tijd aanbreekt dat je ergens troost aan kunt ontlenen. Dat zou ik je zo graag gunnen. Maar zo lang het niet zo is schenk ik je weer mijn hart onder de riem.
Margje
