Midlife crisis vrouw
De titel zegt het al. Sinds de dood van mijn vader heb ik een zware midlifecrisis te pakken. Ik voel me geregeld depressief, heb nergens zin in terwijl ik anders een bezige bij ben, tot kamers verven en behangen toe. Antidepressiva slik ik sinds een burn-out drie jaar geleden. Ik probeerde te stoppen maar dat lukt niet zo goed, ook na traag afbouwen steekt het terug de kop op. Maar nu dus die MLC ondanks de ad.
Het grootste probleem is dat het mijn relatie ondermijnt. Ik weet niet meer wat ik met mijn leven aan moet, of ik de juiste keuzes gemaakt heb, of ik verder wil met het leven dat ik heb of dat ik resoluut het roer moet omgooien. Ik denk me suf maar ik krijg geen helderheid. Dat is niet alleen erg vermoeiend maar de onzekerheid is ook knap lastig.
Mijn kinderen kan ik niet wegdoen uiteraard, dat zou ik ook niet willen. Soms is het best pittig maar vaak hebben we juist de grootste lol samen. Professioneel is het momenteel zwaar maar het is iets dat ik graag doe, ik ga wel proberen minder werken zodat ik meer tijd heb voor mezelf.
De relatie is mijn grootste struikelblok. We leven op twee snelheden en na 9 jaar koppel komen we tot de conclusie dat we heel weinig gemeenschappelijk hebben. We zijn net gestart met relatietherapie dus op dat vlak is het ook afwachten. Zelf vind ik dat we na het eerste gesprek net meer tegenover elkaar zijn komen te staan dan ervoor terwijl ik het omgekeerde effect had verwacht.
Daar is gezegd dat het kan dat mijn MLC zo erg is dat die als het ware de relatie 'besmet'. Omdat ik persoonlijk niemand ken die worstelt met zo'n crisis, gooi ik het op het forum hier in de hoop dat er mensen zijn met ervaringsverhalen.
Ik post bij gezondheid en niet bij relaties omdat ik de klemtoon wil leggen op mijn crisis, ik wil graag weten hoe anderen dit ervaren hebben. Vooral omdat ik er momenteel wil vanuit gaan dat de crisis de oorzaak is van de relatieproblemen. Misschien is het juist omgekeerd maar ik moet ergens beginnen.
Hoe lang duurde het? Had het zware gevolgen? Heb je het roer omgegooid? De tijd afgewacht tot het over was? Laat maar horen als je wil!
Groeten Kadootje
Tijd
Wat fijn dat je een paar begripvolle mensen om je heen hebt. Dat is vast een flinke steun in de rug. Je schrijft dat je hoofd een warboel is. Dat komt door het afbouwen. Echt, de rust komt wel weer. Je hoeft vandaag of morgen toch helemaal geen grote knopen door te hakken? Laat er eerst eens een paar weken overheen gaan. Desnoodds prik je een datum waarop je van jezelf weer over je relatie mag gaan piekeren. Dat was een truc die bij mij goed geholpen heeft. Bijkomend voordeel van zo'n stap terug is dat het vaak meer inzicht in de situatie geeft doordat je wel dingen ziet, maar geen conclusies trekt.
En als die mail niet lukt, dan schrijf je dat toch? Zeg gewoon dat je hoofd nu niet meewerkt door de onttrekkingsverschijnselen, dat je het over x weken weer probeert. Een goede vriendin zal dat heus wel snappen.
Veel sterkte verder,
Maria
Gesprek en knopen
Na het gesprek vanochtend is vriend vertrokken naar zijn ouders waar hij zal wonen tot hij een eigen plek heeft. Dat zal klinken alsof het vlug is gegaan maar er zit heel veel in de weg. Misschien helpt het afstand nemen.
Het zijn zeker ontwenningsverschijnselen, het lijkt net of alle verbindingen zijn doorgeknipt. Ik ben, ik zit, ik leef en ik wacht op betere tijden. Makkelijk is het niet om af te bouwen en na te denken, dat is waar, maar vriend vindt het lang genoeg duren en heeft zelf knopen doorgehakt. Hij heeft wel gelijk, je kan niet blijven wachten tot een ander het wel weet en daarbovenop heeft hij het moeilijk met de katten in huis, zijn allergie speelt hem parten. We zullen verderpraten bij de psych, thuis lopen we steeds vast dus dat heeft niet veel zin.
Die vriendin zal het zeker begrijpen, ik stuur gauw een kort mailtje, zo is er toch wat nieuws de deur uit.
Bedankt!
Goh
Dat klinkt alsof het inderdaad ineens snel gegaan is. Het lijkt in mijn ogen een beetje vreemd dat hij juist nu tjdens het afbouwen de knoop doorhakt, maar er is natuurlijk al veel aan voorafgegaan. Ach, een beetje afstand is misschien zo gek nog niet. Zeker niet als jullie met de psych erbij verder praten. Veel sterkte ermee!
Maria
Snel
Dank je. Eerst zoveel mogelijk regelen van administratieve zaken en wennen aan het nieuwe leven dat voor me ligt. En wie weet leveren de komende gesprekken wat op, in welke richting ook. Het doet goed om even echt alleen te zijn, dat zeker.
