Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Na ruim 3 weken ziekenhuis gelukkig weer thuis

Op 14 november jl. heb ik een hersenbloeding gekregen. Ik had net de kinderen op school gebracht en stond nog even met iemand te praten en van het een op het andere moment had ik ondraaglijke hoofdpijn, duizelig, misselijk, raar gevoel in mijn hele lichaam. Na een kort bezoek aan het dichtsbijzijnde ziekenhuis voor een scan ben ik met spoed naar het UMC/AZU gebracht omdat dat het gespecialiseerde ziekenhuis is in Nederland voor hersenbloedingen/herseninfarcten. Daar heb ik eerst 2 weken volledig plat moeten liggen en helaas bleek toen na een 4de scan dat ik alsnog geopereerd moest worden (operatie heeft 6 uur geduurd) om het gesprongen bloedvat te repareren. Na nog ruim een week ziekenhuis mocht ik 8 dec. naar huis en nu moet ik thuis verder herstellen. Ik heb gelukkig geen last van uitval verschijnselen. Ik ben wel extreem moe en heb totaal geen conditie meer. Het ziekenhuis geeft aan dat ik rekening moet houden met een herstelperiode van enkele maanden en dat valt me zwaar om bijna alles aan man, familie, vrienden en kennissen over te moeten laten. Ook mag ik het eerste half jaar geen auto rijden dus ben je afhankelijk van iemand anders.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jacoline29

Jacoline29

11-12-2008 om 14:05

Gefeliciteerd

en beterschap.
Ben blij dat je geen uitval verschijnselen hebt.
Ik denk dat je heel veel geluk hebt gehad.
herstel maar goed en neem er de tijd voor,hoe moeilijk dat ook is met een gezin met kinderen en man.

Rieke

Rieke

11-12-2008 om 14:29

Meid toch!

Wat een verhaal zeg ! Er kan je zo maar iets overkomen, en het is niet niks wat jij gehad hebt. Heel veel sterkte gewenst bij je verdere herstel, en wat goed dat je er zo snel bij was !! groeten, Rieke.

maggietel

maggietel

11-12-2008 om 15:13 Topicstarter

Er snel bij zijn

Op het moment van de gruwelijke hoofdpijn wist ik direct dat het goed fout was wat er gebeurde. Maar ik heb "geluk" gehad dat de bloeding voor 98% tussen de vliezen is gebleven en niet tussen de hersenen zelf is gelopen. Dat is puur geluk en heeft verder niets te maken met er wel of niet snel bij zijn.
Na twee weken alsnog een operatie was een behoorlijke tegenvaller want heel veel wordt opgelost via een angiografie (met een slangetje via de lies). Maar dat was in dit geval helaas niet mogelijk (wel diagnostisch maar niet behandelend) omdat het te diep in de hersenen zat.

Mayte*

Mayte*

11-12-2008 om 15:56

Fijn dat je weer thuis bent

Je zult echt ook even tijd nodig hebben om dit te verwerken. Je bent zo plotseling in zo'n heftig traject terecht gekomen. Ongelofelijk wat een schrik zal dat geweest zijn.
Heel veel kracht toegewenst en geduld ook, om de rust te nemen die je nodig hebt.

Mayte

tonny

tonny

11-12-2008 om 17:02

Wat een schrik!

Zomaar ineens...

Daar moet je echt wel van bijkomen. Ik hoop dat je rust vindt om dingen over te laten aan anderen, veel sterkte en geduld gewenst, en geweldig dat je er niets aan hebt overgehouden! Conditie opbouwen komt dan wel weer als het zomer wordt.

tonny

reina

reina

11-12-2008 om 17:24

Poeh!

dat is niet niks, zeg, wat zullen jullie geschrokken zijn! Gelukkig dat je weer de oude zult worden, al zal het een poosje duren. Sterkte met het revalideren!!

Bastet

Bastet

11-12-2008 om 19:32

Jeetje

Ik denk inderdaad dat herstel in alle opzichten tijd vergt,ik wens je veel sterkte toe!
liefs,Bastet

Jeetje

ja vervelend dat je dan afhankelijk bent maar het is vooral geweldig dat je er zo 'goed' van af gekomen bent, pffff gadverdamme zeg wat een heftige ervaring !

Heel veel sterkte met het herstel, ik hoop dat je snel weer fit en vrolijk bent.

Wat een schrik

en meer dan dat. Beangstigend dat je lijf je zo plots in de steek kan laten, en vooral als het iets in je hoofd is, dat is nog wel een beetje éxtra eng, lijkt me!

Natuurlijk is het fijn dat je geen halfzijdige verlamming hebt overgehouden en dat het, uiteindelijk, allemaal goed lijkt te komen.

Maar dat wil niet zeggen dat alleen de opluchting overheerst, je zult het allemaal wel moeten verwerken en weer moeten ´wennen´, leren omgaan met de extra vermoeidheid, concentratiestoornissen (??) en vooral ook met het besef hoe kwetsbaar je leven kan zijn.

Klinkt misschien best wel zwaar, maar ik merk dat de neiging om vooral maar opgelucht te zijn (ken ik van mezelf) de verwerking wel wat in de weg kan staan.

Ik ben best boos geweest op mijn onbetrouwbare lijf, bijv.!

Sterkte ! (en beterschap nog!)
Mien

Kaaskopje

Kaaskopje

12-12-2008 om 00:45

Tjonge zeg

wat fijn dat je hier zo goed uitgekomen bent. Misschien moet dat in de loop van de komende weken zelfs nog volledig tot je doordringen en dat kan ook weer zorgen voor moeilijke momenten. Voel je nooit een aansteller of voel je nooit vervelend als je hulp nodig hebt. Ook al is er niets aan je te zien, je hebt iets ernstigs meegemaakt en alle hulp is nu gewoon welkom.
Geniet van je gezin en heel veel sterkte met alles.
Oh ja, ben je op eigen houtje naar het ziekenhuis gegaan of is degene met wie je stond te praten met je meegegaan? Ik bedoel, je zegt dat je meteen wist dat er iets ergs aan de hand was, maar had je ook door dat je dus niet alleen op pad kon?

Och

Wat schrik ik toch altijd van dit soort berichtjes. Dat je lichaam je zomaar in de steek kan laten, he Maggietel? En eigenlijk ook wonderbaarlijk dat een lichaam daar weer bovenop kan komen met een beetje hulp van het ziekenhuis en veel doorzettingsvermogen van jezelf. Veel sterkte voor jou en de mensen om je heen. Ploeter je er maar door!!

Pfff

Maggietel, wat heftig zeg!! En wat heerlijk voor je dat het allemaal zo goed lijkt uit te pakken. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je zo verschrikkelijk schrikt van dat je lijf je zomaar op zo'n manier in de steek kan laten. Is er een oorzaak gevonden?
Het zal vast en zeker enige tijd duren voordat je, en je gezin, dit verwerkt hebt.
Een vriendin van me kreeg afgelopen jaar ook een herseninfarct. Veertig was ze toen. Het was zo ontzettend onwerkelijk dat dit je zomaar ineens, ook zo jong, kan overkomen.

Heel veel sterkte met je verdere herstel en met het verwerken van deze ingrijpende gebeurtenis!
heli

Ik sluit me aan bij mien*

Wat een schrik, als je dit zomaar uit het niets overkomt. Maar je hoeft niet alleen maar opgelucht te zijn en te blijven. Geef jezelf en je dierbaren ook de kans dit te verwerken en daarvoor moet je af en toe ook heel boos kunnen zijn, of verdrietig of weet ik wat. Echt, het mag er allemaal bij horen.
Sterkte met je herstel!

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-12-2008 om 12:29

Jeetje!

Wat zul jij geschrokken zijn! Dat je lichaam toch niet zo betrouwbaar is als je denkt. Heel veel sterkte met het herstel!

mirreke

mirreke

12-12-2008 om 13:35

Pfoei

wat een schrik zeg! En wat een geluk dat het bij jou zo verliep en dat je geen restverschijnselen hebt.
Is het nou gewoon puur pech hebben dat je zoiets overkomt, of heb je dan toch meer hoofdpijn of een hogere bloeddruk, of iets anders waardoor je meer 'kans' maakt?
Een hersenbloeding is ook iets waar ik zelf eigenlijk altijd bang voor ben...
Trouwens, neem de tijd en forceer jezelf niet bij het herstel!

Petra-

Petra-

12-12-2008 om 13:40

Ooh wat een schrik

zo vanuit het niets, ik hoop dat je weer helemaal opknapt, zorg goed voor jezelf!

Rafelkap

Rafelkap

12-12-2008 om 13:49

Lieve maggietel

Sterkte voor jou en iedereen om je heen. Wat een schok zeg! Ik hoop dat je voorspoedig herstelt en tot die tijd probeer maar niet druk te maken dat anderen taken van je overnemen. Dat moet nu gewoon even.

liefs van rafelkap

maggietel

maggietel

12-12-2008 om 18:44 Topicstarter

Dank jullie wel voor alle lieve woorden

Van de week ben ik al even heel verdrietig/boos geweest, ik ben sinds enige tijd aan het solliciteren maar dat wilde nog niet zo lukken na 12 jaar thuis geweest te zijn. Opende ik woensdag mijn mail, word ik uitgenodigd te reageren op een vacature bij een bedrijf waar ik enige tijd geleden ook gesolliciteerd had. Precies wat ik zocht, 16 uur, tijd redelijk vrij in te delen etc. Toen heb ik dus even lekker een potje zitten janken bij de pc.
Ik ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, ze hadden op school op mijn verzoek 112 gebeld.
Ook ik ben 40 (bijna 41 jaar), dus relatief jong. Maar op de medium care van het UMC viel me wel op dat heel veel mensen die getroffen worden door een hersenbloeding of een herseninfarct nog relatief jong zijn en zeker niet allemaal dat oude opa of omaatje van 80.
Ze hebben met een angiografie een anorisma van 2mm gevonden in een hoofdslagader in mijn hoofd. Dat is een zwakke plek in een ader, in principe kan dat in heel je lichaam voorkomen.

Schrikken

jeetje, wat zal je geschrokken zijn!zomaar opeens lig je in het ziekenhuis,het is zeker niet niks wat jij hebt meegemaakt,neem je tijd om het te verwerken en om te herstellen,en dat werken,dat komt wel weer,eerst om jezelf denken nu hoor!
sterkte!

Gatsie

meid wat een geluk dat je er weer zo bovenop bent gekomen !! doe kalm aan wat is nou een paar maanden op een mensen leven?? laat je helpen door mensen en vraag om hulp als je het niet red alleen.Mensen willen graag helpen als je het vraagt.Sterkte met alles

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.