Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Normaal, ouders 7x24 uur in ziekenhuis?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
tsjor

tsjor

28-09-2012 om 23:46 Topicstarter

Foldertjes

Ijsvogel, de folder van dit betreffende ziekenhuis spreekt ook over 'mogen', 'graag delen van verantwoordelijkheid' etc.
De praktijk is anders, deels door verpleging, deels door de norm die ouders elkaar opleggen (sociale druk). Het is inderdaad het verschil tussen de vraag: 'welke ouder blijft erbij' of 'wil een van de ouders erbij blijven'.

Toen mijn kind in het ziekenhuis werd opgenomen (babietje van 7 maanden) was er in elk geval geen sprake van dat er zo'n druk was. Nadat de ergste schrik over was en duidelijk was wat er aan de hand was en wat er ging gebeuren konden we gelukkig thuis slapen, voor ander kind zorgen en gewoon werken, met wat extra aanpassingen om wel naar het ziekenhuis te gaan.
Met alle vertrouwen in de goede zorg op de kinderafdeling van het ziekenhuis.

Tsjor

Premama

Premama

29-09-2012 om 01:36

Was het maar waar! (prematuren)

Het bizarre is dat het bij de allerkleinsten, prematuren, helemaal niet normaal is dat de ouders er 's nachts bij blijven, integendeel, het is meestal helemaal niet mogelijk. Het is nog logisch dat je niet naast je kind kunt slapen als het op de NICU ligt, maar daarna komt nog een hele periode op een min of meer gewoon zaaltje, de wiegenkamer. Met een andere inrichting (meer kleine kamers en meer ruimte) kan ik me wel voorstellen dat je dan, als je wilt, 7 x 24 uur bij je baby kunt zijn.

Achteraf denk ik dat het heel goed was geweest als ik (afgewisseld met de vader) dag en nacht bij kind had kunnen zijn toen prematuur kind op de wiegenkamer lag. Nu hing ik het grootste deel van de dag wachtend rond in het ziekenhuis, was met niks anders bezig dan ziekenhuisbezoek en heen en weer reizen (niet ver maar lastig als je nog niet zelfstandig kunt reizen met keizersnee), en ik had toch vrij (bevallingsverlof). En inderdaad, als je er niet was werd er van alles uitgespookt met je kind waar ik niet altijd blij mee was. (Eerst wekenlang kind slapend sondevoeding geven en dan cold turkey stoppen met de sonde omdat kind niet snel genoeg zelf leert drinken... dat hoorde ik toen ik toevallig aan het eind van de avond nog even belde, die nacht heb ik thuis echt niet goed geslapen!) En om maar niet te spreken over de consequenties voor de borstvoeding... (hoewel het ziekenhuis een officeel borstvoedingscertificaat had, was de begeleiding van de bv sowieso heel slecht...).

Dus ja, bizar, je zou toch zeggen dat het voor zo'n klein babytje heel belangrijk is dat de moeder of vader er veel bij is, en over onmondigheid gesproken.... en dan is er geeneens een stretcher waar een ouder kan slapen. laat staan een geschikte kamer.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-09-2012 om 02:10

Maar tsjor

Ik ervaar het helemaal niet als sociale druk. Wat kan mij het schelen wat andere ouders doen? Mijn ervaring met het ziekenhuis is, dat er maar een ding telt en dat is je kind. Ik heb dan helemaal geen oog voor wat andere mensen wel of niet doen. Ik zie het als verrijking dat het ouders is toegestaan om een deel van de zorg op zich te nemen op een manier die bij die ouders past. En als die ouders tussen de bedrijven door willen werken is daar echt wel begrip voor.

Tinus_p

Tinus_p

29-09-2012 om 11:02

Nicu vs verpleegafdeling

Ik heb de indruk, dat 'men' geen ouders wil op de ICs, NICUs etc -daar loop je als ouder alleen maar in de weg, en maakt je aanwezigheid de kans op fouten groter.

Op verpleegafdelingen is je aanwezigheid juist gewenst, zodat je het werk van verpleegkundigen kunt overnemen.

Los daarvan heb ik de indruk, dat je als ouder soms weggebonjourd wordt, als je gezien wordt als onderdeel van het probleem.

Ligt ook aan de situatie

Oudste is nu 12 jaar geleden nogal onverwachts opgenomen met een (eerst) onbekende 'ziekte' was toen 5 jaar. Wij werden ook geacht erbij te zijn. 24 uur dus. Maar dat had ook redenen. Doordat ze niet wisten wat ze had kreeg ze nogal veel onverwachte/ongeplande onderzoeken. Wij hadden ook nog een kind thuis (baby) en moesten ook 'gewoon' werken. Dat werken hebben we kunnen regelen Gedeeltelijk met vrij, onbetaald verlof, gedeeltelijk tóch gewerkt en baby bij oppas. Wat kind betrof was ik blij dat 1 van ons erbij was. Kind werd geplaagd door angstige dromen, was écht erg ziek en dan voel je thuis ook echt niet lekker en soms moesten we ook aangeven wat we wel en niet goed vonden of hoe we dingen wilden zien gebeuren....Maar er waren ook andere kinderen, sommigen voor een 'geplande operatie' denk aan amandelen etc. en daarvan waren veel ouders niet non-stop aanwezig. Die gingen b.v. weg als kind sliep en kwamen erg vroeg 's morgens weer terug.
Na een week ofzo non-stop knapte kind enigzins op. Toen zijn we overgegaan op gedeeltelijk aanwezig zijn. Met name overdag lieten we de zorg over aan opa's, oma's, oppassen, kennissen en iedereen die maar aangeboden had dat te willen doen en vertrouwd was met oudste en met het middagdutje bleef ze onder toeziend oog van de verpleging.'s Nachts sliepen we om en om (man en ik) en de avond en ochtend erbij. Man sliep b.v. in ziekenhuis, afgelost door mij erg vroeg, man naar werk, ik de ochtend tot opa kwam en dan ik weer naar huis waar oppas op baby pastte of ik nam baby mee. Zoiets. Na 2 weken mocht ze weer naar huis...pffff.
Ondertussen waren er al de nodige 'geplande opnames' geweest en daar werd heel anders met de ouders omgegaan en niet zoveel van ze verwacht als in ons geval, daar stond het hele traject al vast en die situatie is gewoon heel anders als wanneer nog onbekend is wat je kind heeft. Wat oudste had, kwamen ze trouwens pas ná de ziekehuisopname achter.....Toen kind al lang aan de betrende hand was.
Het ligt er dus ook aan wát je kind heeft, wat ze 'verwachten' van je als ouders. Als je kind écht erg ziek is kan er ook wel midden in de nacht opeens 'iets' besloten moeten worden en misschien is de beslissing wel zo onverwachts nodig dat je kind al bijna op de operatietafel ligt voordat je er bent bij wijze van spreke. 10 minuten is best lang als alles nog ongewis is.
groeten albana

Fiorucci

Fiorucci

29-09-2012 om 22:13

Tinus

Ik heb de indruk dat het ziekenhuis afhankelijk is. Al 20 jaar geleden lag onze prematuur op een IC kinderchirurgie, en naast de bedden en couveuses stonden stretchers voor de ouders. Het kan dus best.

Yta Chalne

Yta Chalne

30-09-2012 om 09:13

Hm en tsja

Net een week met ziek kind (7) in ziekenhuis achter de rug. Hij lag alleen in een 'box', en we zijn er 24/7 bij geweest. Had dat anders gekund? Ja, in theorie wel. Maar dan ligt je ernstig zieke zevenjarige alleen, op bezoekjes van de speelkamermensen en de verpleging na. Dus in praktijk is er geen andere optie dan blijven. Was dat een probleem? Nee. Want er is echt geen haar op mijn hoofd die eraan denkt mijn zieke kind daar alleen in een bed, aan zeventien slangetjes, te laten liggen zonder iemand erbij die hij goed kent. Wel hadden we een heel schema, met volwassen zussen, vader, moeder, opa etc. Bij een ziek kind is de medewerking van buitenaf groot, dus valt er best wat te regelen zodat je kunt afwisselen.

Afkoppelen van een infuus is niet meer dan de pomp, die met een stekker in de muur zit, los te maken om vervolgens met het hele infuus rond te lopen (accu). Is niks verpleegkundigs aan, dat kan en mag echt iedereen.

Overigens, als we er niet bij waren geweest had mijn kind in die week zeker achtentwintig keer lactose gekregen ("wil je melk of chocolademelk bij het eten? en als toetje yoghurt of een puddinkje?"), ondanks dat dat duidelijk overal vermeld stond.

Vic

Vic

30-09-2012 om 10:48

Yta

Jeetje, dat klinkt ernstig. Is hij nu weer thuis? Beterschap voor hem!

Yta

Jee, klinkt heftig! Hoe gaat het nu met je zoon?

skik

Yta Chalne

Yta Chalne

30-09-2012 om 12:46

Veel beter

Het was een hele foute binnengedrongen bacterie. Van de ene op de andere dag hevig koorts, niet meer kunnen bewegen en heel veel pijn, heel griezelig. Maar, hij is weer thuis, en dat doet (ons allemaal) veel goed! We eindigen nog elke dag met koorts, en hij is enorm afgevallen met een weerstand van niks, maar het gaat gelukkig heel veel beter.

Asa Torell

Asa Torell

30-09-2012 om 19:07

Gelukkig yta

Jeetje wat eng. Pfoe. Veel beterschap verder nog voor je zoon!

Fiorucci

Fiorucci

30-09-2012 om 21:26

He yta

Wat een schrik voor jullie, dat is niet niks zeg!

verbijsterde nieuwsconsument

verbijsterde nieuwsconsument

07-10-2012 om 22:31

Nu ben ik

Toch even benieuwd. Hoe doet een alleenstaande ouder met meerdere kinderen dat? Ouder hele dagen in ziekenhuis, andere kinderen??? daarbij zij gezegd dat bij ons de grootouders al lang overleden zijn. En dan? Hebben die andere kinderen ineens geen behoefte meer aan die ouder? Hoe ziet zo'n ziekenhuis dat voor zich?

Rafelkap

Rafelkap

08-10-2012 om 10:26

Verbijsterde nieuwsconsument

Wij zouden ook geen hulp kunnen verwachten van grootouders of ooms en tantes. In echt bijzondere gevallen zouden we in ieder geval 1 kind wel bij vriendjes kunnen laten opvangen. Gelukkig heb ik dan wel een partner, maar ons jongste kind is door zijn handicap al bijna nergens even te parkeren.

Dit is gewoon een andere tijd dan vroeger, waar ik als 7 jarige wel alleen in het ziekenhuis bleef. Verpleegsters hebben minder/geen tijd om 'oppas' te zijn. Maar het is niet de verantwoordelijkheid van het ziekenhuis dat ouders van alles moeten regelen.

Maar als het nog niet aan de hand is hoef je nu niet alvast in paniek te raken

Rafelkap

Rafelkap

08-10-2012 om 10:28

Yta

Wat een schrik! Hopelijk is alles weer goed met je ventje! Beterschap voor hem.

tsjor

tsjor

08-10-2012 om 12:00 Topicstarter

Oppas?

'Verpleegsters hebben minder/geen tijd om 'oppas' te zijn. Maar het is niet de verantwoordelijkheid van het ziekenhuis dat ouders van alles moeten regelen.

Oppas? Wie heeft gevraagd om oppas te zijn? Wil je dan strikte kerntaken gaan benoemen? Dan horen het eten geven en wassen (bijvoorbeeld) er ook niet bij. Niet alleen voor kinderen, ook niet voor ouderen. Het is te hopen dat ziekenhuizen dit snel gaan invoeren, scheelt heel veel zorgkosten en de mantelzorgers zullen hun oude zieke moeder toch niet alleen willen laten.

Ik zie drie argumenten waarom ouders het willen:
- kind is nog in disgnosefase, onzekerheid over wat er aan de hand is;
- argwaan tegenover verpleging en artsen (lactose-allergie niet herkennen, maar blijkbaar ook niet het vertrouwen dat de voedingsverzorgende van de afdeling dat wel zou kunnen leren);
- en medische beslissingen waarvoor toestemming van ouders nodig is.

Dat laatste is een reden waarom het echt zou moeten, dat eerste is begrijpelijk maar meestal van wat kortere duur. Het tweede is eigenlijk schandalig, en mag geen norm worden.

Wat betreft tijd en geld van verpleegkundigen, dat is een te gemakkelijk argument, maar omgekeerd levert het ook de vraag op hoe je denkt dat ouders als mantelzorger alle bezuinigingen in onderwijs en gezondheidszorg kunnen gaan opvangen? Er is overigens in deze sectoren niet echt bezuinigd, er gaat nog steeds meer geld naartoe. Alleen weet niemand goed waar het terecht komt.

Ik hoor eigenlijk nog weinig mensen die voor het verplicht moeten zijn. Maar dat is voor een ziekenhuis een zeer gemakkelijk te nemen volgende stap. met de liefde voor het kind als onweerstaanbaar pressiemiddel.

Tsjor

Rafelkap

Rafelkap

08-10-2012 om 12:15

Tel

En zoals uit dit draadje blijkt het belangrijkste argument: de sociaal-emotionele, zeker tot een bepaalde leeftijd wil je je kind niet alleen laten, zeker niet als het pijn heeft (en bang is). Je ligt nu veel korter in het ziekenhuis dan vroeger, dus je bent veel zieker.
Mijn jongste kan ik sowieso geen tel alleen laten maar dat is een ander verhaal. Of het nou verplicht is of niet, bij hem zou altijd een van ons erbij moeten blijven.
Ik denk inderdaad dat de kerntaken van verpleegkundigen zijn veranderd vergeleken bij vroeger, de werkdruk is hoger als gevolg van ander beleid. En het zal wel steeds gekker worden, stem dus op de goede partijen.

Verbijsterde nieuwsconsument

En wat dan als je zelf ooit in het ziekenhuis beland? Zo kun je je natuurlijk overal wel vast zorgen over gaan maken. Mijn ervaring is overigens dat er als de nood aan de man is, opeens best een hoop te regelen valt, en er uit onverwachte hoeken hulp opduikt.

tsjor

tsjor

08-10-2012 om 18:40 Topicstarter

Setting

'...zeker tot een bepaalde leeftijd wil je je kind niet alleen laten,'
De cruciale vraag is hier: wie bepaalt het? Wil je dat zelf als ouder kunnen bepalen, in overweging nemende hoe je kind is, wat er thuis allemaal nog aan de hand is, wat voor werk er nog ligt etc. of wil je dat anderen dat voor jou gaan bepalen en van je gaan eisen.

'Ik denk inderdaad dat de kerntaken van verpleegkundigen zijn veranderd vergeleken bij vroeger,' dan is er wel een probleem. Kinderen belanden niet in het ziekenhuis omdat de ouders oppas nodig hebben, maar omdat zij een bepaalde behandeling moeten ondergaan die alleen maar in een 24-uurs setting kan plaatsvinden. Binnen die setting werken de verpleegkundigen.

Tsjor

Rafelkap

Rafelkap

08-10-2012 om 19:02

Tsjor

Ik zeg niet dat ik het ermee eens ben, maar hoe het is. Inderdaad zou het niet zo moeten zijn dat ziekenhuis een aanwezigheidsplicht van ouders kunnen eisen. Dat verwachten ze kennelijk wel, althans in de kortdurende opnamens (telkens 1 nacht) die ik heb 'bijgewoond' de afgelopen jaren.
Ik denk dat je in de politiek moet gaan om eea te veranderen.

Tinus_p

Tinus_p

08-10-2012 om 19:27

Alleenstaand

verbijsterde nieuwsconsument:
"Hoe doet een alleenstaande ouder met meerdere kinderen dat? "
Nouja, waarom de alleenstaande ouder alleenstaand, en hoe alleen is die ouder? Er is vaak een familie, of zelfs een exgenoot

Rode Vulpeninkt

Rode Vulpeninkt

08-10-2012 om 20:10

Verbijsterde nieuwsconsument

Tijdens een Nederlandse vakantie als alleenstaande ouder van 2 kinderen werd mijn jongste kind dusdanig ziek dat hij halsoverkop naar het ziekenhuis moest. Ik had geen enkele keus dan meegaan en mijn oudste kind (12 toen) achterlaten in het vakantie-appartement. Vader woonde te ver uit de buurt, had geen auto toen en het OV was ruk (het gebeurde 's avonds).
Ik heb de eigenaar van het vakantie-appartement gebeld en de situatie uitgelegd. Hij en zijn gezin hielden een oogje in het zeil, samen met de andere vakantiegangers. Gelukkig mochten we de volgende dag weer het ziekenhuis uit. Maar als er stront aan de knikker is komen, zo is mijn ervaring, de hulptroepen vanzelf. Ook al zit je in the middle of nowhere.
Op dit moment moet ik zelf een ingreepje ondergaan. Onder normale omstandigheden houdt dat een nachtje overblijven in. Ik schuif het voor me uit, het is niets levensbedreigends (niet alleen omdat ik een alleenstaande moeder ben, maar ook om andere redenen). Maar het moet waarschijnlijk wel ooit gebeuren als het erger wordt. In dat geval is hun vader, die 50 km verderop woont, de hulptroep. Jongste kind zal dan niet naar school kunnen, vader kan hem niet brengen (zit met werk). Als school moeilijk doet mogen zij een oplossing aandragen. Kind kan overdag wel een keertje alleen zijn met de pc als oppas, 's nachts liever niet. Omdat jongste kind ook een gebruiksaanwijzing heeft kan ik hem ook niet bij mensen in de buurt "dumpen".
En als ik langere tijd het ziekenhuis in moet? Ook dat is al eens gebeurd. Dan regelen we leerlingvervoer vanaf vader (voor één dag is dat geen doen).
Kind in het ziekenhuis gebeurde, zoals ik al schreef, tijdens de vakantie. Als dat in een gewone week was gebeurd had ik een groot probleem gehad als ZZP-er, ik had toen een beroep waardoor ik continu onderweg was tijdens de schooluren. En niet werken is simpelweg geen brood op de plank, ik werkte al parttime wegens extra zorgvraag in het gezin, nog minder kon niet. Vader kan wel af en toe wat regelen, maar ook niet altijd. En ziek-zijn is niet altijd in te plannen. Bij "worst case" is het héél jammer voor het ziekenhuis en mijn kind, tenzij er inkomenscompensatie tegenover staat. Sorry als dat hard en zakelijk klinkt, maar mijn kind is er ook niet bij gebaat als ik in de problemen kom omdat ik geen inkomen heb.
En als er noodgedwongen een kind meegesleept moet worden naar het zieke broertje of zusje, dan moet dat maar. Verwacht geen superparent-kwaliteiten van een multitaskende ouder in het ziekenhuis
En nogmaals, ook dan zal het wel goed komen, daar ben ik van overtuigd. Het komt zoals het komt en als het echt niet gaat, dan gaat er toch ergens nee gezegd worden door mij.
NB: helaas geen familie die kan inspringen wegens te druk of te oud.
NB2: inmiddels zijn mijn kinderen zo oud dat ik sowieso niet meer de hele dag erbij hoef te zijn.

tsjor

tsjor

11-10-2012 om 09:21 Topicstarter

Bezuinigingen

Tinus_p: '....en hoe alleen is die ouder?' Het kan zijn dat je je dat afvraagt, maar moet een ouder zich hierover verantwoorden als een kind wordt opgenomen in het ziekenhuis? Het kind heeft zorg nodig, 24-uurs zorg, en je mag verwachten dat het ziekenhuis die 24-uurs zorg ook geeft, met alle zorgvuldigheid en bijzondere aandacht die horen bij een speciale kinderafdeling. Dus de vraag: hoezo kane en ziekenhuis niet omgaan met kinderen met een allergie, of niet met een kind naar de toilet gaan etc. zijn in dit verband nog veel relevanter.

Dan het argument 'bezuinigingen' als reden of oorzaak van de slechte zorg. Gisteren in NRC: 'Vorig jaar (2011) betaalden de ziektekostenverzekeraars (de premiebetalers) 23 miljard aan ziekenhuiszorg: twee keer zoveel als in 2000'. In tien jaar tijd een verdubbeling van de kosten! Ondertussen is het aantal ligdagen enorm teruggebracht. Een heupoperatie kost nu nog 6 ligdagen (was 10 of 12) en soms zelfs nog maar 3 ligdagen. Vraag: waar blijft al dat geld dan?

Tsjor

Tinus_p

Tinus_p

12-10-2012 om 12:45

Wat dingen

Tsjor:
"Dan het argument 'bezuinigingen' als reden of oorzaak van de slechte zorg. Gisteren in NRC: 'Vorig jaar (2011) betaalden de ziektekostenverzekeraars (de premiebetalers) 23 miljard aan ziekenhuiszorg: twee keer zoveel als in 2000'. In tien jaar tijd een verdubbeling van de kosten! Ondertussen is het aantal ligdagen enorm teruggebracht. Een heupoperatie kost nu nog 6 ligdagen (was 10 of 12) en soms zelfs nog maar 3 ligdagen. Vraag: waar blijft al dat geld dan?"
Minder ligdagen maakt de zorg niet meteen veel goedkoper. Om je eigen voorbeeld van heupoperatie te nemen; als je van 12 naar 3 ligdagen gaat, maakt dat die operatie niet 4 keer goedkoper. De operatie zelf is even duur, alleen de nazorg in het ziekenhuis kost minder.

Ik weet niet precies waar dat geld blijft, maar ziekenhuiszorg is peperduur. Een groot deel van dat extra geld is positief gebruikt voor 'extra productie', waardoor er nu ook (bijna) geen wachtlijsten meer zijn.

Tenslotte, een stokpaardje -ik denk dat ziekenhuiszorg (te) duur is, omdat we teveel hebben bezuinigd op huisartsenzorg. Bezuinigen op goedkope huisartsenzorg leidt tot extra gebruik van veel duurdere ziekenhuiszorg.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.