Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

evenzo

evenzo

06-02-2009 om 12:37

Overtijdbehandeling

Het is een ramp...wie heeft ervaring met overtijdbehandeling? ik ga dit over een week doen...ben even helemaal van slag maar ik wil echt niet nog een kindje.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Maria V.(anoniem dus)/Maria Vespa

Maria V.(anoniem dus)/Maria Vespa

10-02-2009 om 15:49

Sorry enige echte maria v.

Ik wilde deze posting niet onder mijn eigen nick plaatsen en heb er ter plekke een verzonnen.Niet eerst nagekeken of er al een Maria V. bestond.
Dus, mochten er prive mensen zijn die jouw nick hier kennen, dan kwam mijn posting dus niet van jou af, maar van iemand die (onbewust en onbedoeld) dezelfde nick even gebruikte.
--en ik maar denken dat ik origineler zou zijn dan de zoveelste 'even anno' of 'even niet', 'even anders' etc.
(en dit was dus niet bedoeld om de 'even anno's','even niet's', en 'even anders' te beoordelen hoor

MariaV

MariaV

10-02-2009 om 16:25

Sorry ot

geeft niks hoor Maria, kan gebeuren (zie mijn knipoog)

evenzo

evenzo

11-02-2009 om 11:17

Dank ook 'nep'maria v en jasset

Dank voor jouw ervaring ook. Het helpt me echt dit te lezen. En Jasset ik ben nu achteraf blij dat het toch nog even duurt. Anders had ik na 2 dagen al op de stoep gestaan en was ik achteraf missch gaan twijfelen. Mijn besluit voelt nu heel weloverwogen. Gepraat met 2 vriendinnen en met mijn man die me steunt wat ik ook beslis al zou zijn keuze zelf wel weghalen zijn. Ik heb veel gegoogled en veel bij elke situatie waar ik in terecht kom (de dagelijkse dingen hoor) stel ik me steeds voor: hoe zou het zijn met 3? Ik krijg het elke keer benuawd. Het klinkt misschien heel flauw maar mijn leven is goed zo. Ik heb uitgekeken naar iets meer vrijheid en ben blij dat de tropenjaren met peuters enzo voorbij zijn. Ik heb van mezelf altijd geloofd dat als het lot ons nog een kindje zou brengen dat ik daar blij mee zou zijn. Ik heb het daar nog het moeilijkste mee. Dat je gewoon helemaal niet kan beslissen vantevoren wat je doet en hoe het is. Ik ben van mijn eigen voetstuk gevallen zeg maar Ik heb echt even te dealen met mijn eigen oordelen en principes. Maar dat is alleen maar goed. In die zin heeft deze situatie en dit kindje me een hoop gebracht al klinkt dat heel wrang.
Nogmaals dank voor alle betrokken reacties.
Groet

Evenzo

Je noemt "het" je kindje. En toch wil je het laten weghalen. Ik wens je veel succes met het verwerken met het verlies van je kindje.
Lieuwkje.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

11-02-2009 om 16:40

Evenzo

Niemand neemt dit soort beslissingen makkelijk/gemakzuchtig. Het is heel normaal dat je twijfelt en hinkt op twee gedachten. Zo hoort het ook! Maar probeer helder te denken met verstand en gevoel. Luister naar je hart maar ook naar je ratio. Luister naar wat anderen zeggen, neem hun gedachten en ideeen ter harte maar blijf vooral bij jezelf en blijf vooral nuchter! Wat er binnen in je zit op dit moment is nog geen kindje; het is een miniem klompje cellen zonder hartactiviteit. Het zou een kindje kunnen worden als je er 300% voor kiest en achter staat. Maar als je het gevoel hebt dat je eigenlijk al "klaar" bent met je leven en de kinderen die je al hebt mogen krijgen en je je vooral zou laten leiden door schuldgevoel, twijfel en andere niet-valide emoties om het toch te houden, zou ik ervoor kiezen om de zwangerschap af te laten breken. We praten niet eens over een abortus, maar over een overtijdbehandeling van een nog niet levensvatbare vrucht. Wees daar ook nuchter in. Ik heb een dergelijke situatie van twee kanten zelf meegemaakt: de eerste keer wist ik meteen dat ik absoluut niet klaar was voor een kindje, dus heb ik de zwangerschap laten afbreken (maar toch ook na de nodige twijfels, schuldgevoelens etc.) De tweede keer (een "ongelukje") zat ik ook niet in een ideale situatie maar voelde ik dat ik er wel klaar voor was en was het welkom ook al stonden de meeste mensen (inclusief de vader van het kindje) niet achter mijn beslissing. En achteraf gezien ben ik blij met mijn keuzes en heb ik toen de juiste beslissingen genomen. Wat mij erg heeft geholpen is om alle voors en tegens zwart op wit te zetten, inclusief mijn gevoelens en gedachten. Zonder frutsels. Me niet laten leiden door extreme ideeen van pro-life aanhangers. Maar ook niet door schuldgevoelens tov vrouwen die tegen hun wil kinderloos zijn. Deze zaken moet je goed scheiden anders vertroebelen ze je eigen gedachten en gevoelens. Wat je ook kiest, het is goed. Als je er maar met een helder verstand, een schoon geweten en valide emoties over hebt nagedacht... En fijn dat je man achter je staat! Heel veel sterkte meid!

Bastet

Bastet

11-02-2009 om 18:11

Eens.....

Elisa,dat heb je mooi verwoord,ik sluit me er helemaal bij aan.Veel sterkte Evenzo,wat je ook kiest.
Groetjes,Bastet

Carolien

Carolien

13-02-2009 om 13:57

Elisa

Evenzo moet de beslissing nemen waarvan zij denkt dat die het beste is, los van het feit of anderen het er mee eens zijn. Daar heeft ze het volste recht toe. Maar zeggen dat een overtijdbehandeling geen abortus is, is grote onzin. Er is een zwangerschap aangetoond en die wordt intentioneel afgebroken. Dat noemen we abortus provocatus. Je kunt er een andere term voor bedenken, die mensen vriendelijker in de oren klinkt, maar daar wordt het feit niet anders van. Je kunt iemand willen behoeden voor schuldgevoel, maar doe dat dan door op de redenen in te gaan en niet door het anders te noemen dan het is. Overtijdbehandeling = opzettelijk beeïndigen van een zwangerschap = abortus provocatus.
Groetjes,
Carolien

evenzo

evenzo

13-02-2009 om 18:13

Wat maakt het uit?

hoe het heet? waarom is het zo belangrijk?
er is een wettelijk verschil tussen een abortus en een overtijdbehandeling, daarom maak ik dat verschil ook. Een overtijd beh. kan nl tot 16 dgn overtijd ZONDER bedenktijd uitgevoerd worden en een abortus is na die periode MET 5 dagen bedenktijd. Noem het hoe je wil ik snap niet waarom het belangrijk is dat nog zo expliciet te benoemen.

Ik heb alle redenen al vele malen op een rij gezet en uiteindelijk kun je daar ook allerhande oplossingen voor aandragen. Het gaat uiteindelijk toch om het basisgevoel, intuitie, etc etc. Elisa wel echt oprecht bedankt voor je persoonlijke verhaal en uiteenzetting. Ik stel alle reacties nog steeds op prijs.
Wat betreft Lieuwkje: ik heb het nergens MIJN kindje genoemd, maar het kindje. Hoe noem ik het dan? de vrucht? HET? de foetus? Ik weet niet hoe ik je reactie op moet vatten. Als ie echt oprecht vanuit het hart is zeg ik: dank.
Maar het voelt meer als een soort cynische opmerking. Maar het kan ook goed zijn dat dat mijn eigen projectie is. Wees niet bang, mijn eigen oordelen over mezelf zijn vele malen harder dan die van de buitenwereld. Daar kan niemand aan tippen....

groet

Elisa Gemani

Elisa Gemani

13-02-2009 om 18:39

Carolien e.a.

Voor een overtijdbehandeling is er geen verwijsbrief nodig, heb je niet de vijf dagen bedenktijd zoals bij een abortus en daarom valt het ook niet onder de Abortuswet. Eea is ook gerelateerd aan het feit dat een vruchtje pas na 6 weken en 4 dagen medisch gezien levensvatbaar is omdat het dan pas hartactiviteit vertoont en daarom valt zwangerschapsonderbreking vanaf dat moment wel onder de Abortuswet. Ja, de vertaling van "kunstmatige zwangerschapsonderbreking door medisch ingrijpen" is in het Latijn: "Abortus Provocatus" maar dat is dus een algemene term. Juridisch, procedureel, ethisch en medisch gezien is er dus wel degelijk verschil ook al komt het uiteindelijk wel allemaal op hetzelfde neer nl. het onderbreken van de zwangerschap. Maar goed, ik vind dit eigenlijk een beetje muggezifterij waar Evenzo waarschijnlijk niet zoveel aan heeft... Hoe gaat het nu met je Evenzo??

Elisa Gemani

Elisa Gemani

13-02-2009 om 19:01

Evenzo

Je berichtje zag ik pas net toen ik mijn laatste gepost had Twee zielen, een gedachte Laat die Pro-Life lui maar kletsen hoor. Ze hopen dat ze alsnog een zieltje voor zich kunnen winnen maar ik vind het dus misselijkmakend om misbruik te maken van iemands verwarring en twijfel in zo'n moeilijke situatie met hun geblaat. Dat stond me zoo tegen toen ik er zelf mee te maken had; echt heel naar. Voordien wilde ik nog wel openstaan voor enige geluiden van hun kant, na mijn abortus beslist niet meer. Trek je er niets van aan en luister naar jezelf! Als het goed is zou de behandeling toch vandaag of morgen kunnen plaatsvinden? Sterkte hoor!

evenzo

evenzo

13-02-2009 om 21:35

Elisa

dank voor je steun . Tja het pro life verhaal is zo zinloos. Niemand kan in een anders hart of situatie kijken.

Ik kan 'pas' dinsdag terecht. Volle agenda daar. Dan ben ik 15 dagen overtijd zo n beetje. Had het liever voor het weekend gewild, heb nog gebeld voor een gaatje maar helaas. Ik heb het verteld aan leidinggevende omdat ik het toch niet goed vond voelen me ziek te melden. Het werd heel goed opgepakt en ik krijg alle tijd die ik nodig heb om te verzuimen. Ik denk niet dat ik een week thuis ga zitten maar wel fijn dat het bekend is. Ik voel me ook vrij rustig en de wachtweek is me uiteindelijk toch wel meegevallen. Ik dacht dat ik elke dag helemaal van het pad zou zijn, maar het gezin en de dagelijkse dingen leiden goed af. Ik ben alleen vreselijk moe. Missch van de emoties maar missch ook al van de zwangersch. Kan dat al?

groet

Carolien

Carolien

13-02-2009 om 21:49

Evenzo,

ik wil helemaal geen oordeel uitspreken over jouw keuze. Volgens mij doe ik dat ook niet. Jouw keuze is aan jou en alleen aan jou. Dat recht heb je. Je hebt je eigen afwegingen en die hoef je aan mij of aan een ander niet te verantwoorden. Die gaan alleen jou en je partner aan.
Ik ben trouwens helemaal geen absolute tegenstander van abortus, of uitgesproken pro life, oid. Ik vind het wel jammer dat ik meteen in die hoek geschoven wordt als ik kritische kanttekeningen maak bij wat er hier gezegd wordt. Iemand helpen is mijn inziens niet synoniem voor meepraten op de weg waarop toch al gedacht wordt. Zonder het een aan te prijzen of af te wijzen, of je een bepaalde richting uit te willen duwen, leek het me hooguit gepast om terminologieën wat uit te pluizen. want ja, ik vind het wel dat het er toe doet hoe iets genoemd wordt. Maar dit alles niet met de bedoeling je te kwetsen.
Sterkte met alles.
Carolien

Elisa Gemani

Elisa Gemani

13-02-2009 om 21:59

Evenzo

Precies; het is jouw hart, jouw verstand en het gaat om jouw leven en dat van je gezin. Niemand die hun mening dan mag opdringen. Ik weet nog dat ik me ook vrij snel "zwanger voelde". Eea heeft zeker te maken met hormonen die toch al door je lijf razen maar zeker ook met de geestelijke stress die je ook extra vermoeid maakt. Ik denk ook dat het heel goed is dat je het op je werk verteld hebt. Je zal merken dat het echt fijn is dat men het weet en er rekening mee kan houden want je zal vooral geestelijk toch een tijdje nog van slag zijn na de behandeling. Je moet het een plekje geven en verwerken. Ik zelf zat toen vlak voor mijn examens van een opleiding en had het ook verteld en ik heb erg veel steun gehad van mijn docenten en mijn mede-studenten. Heb uiteindelijk zo'n drie dagen moeten verzuimen omdat ik onder algehele narcose moest (nou ja, zoiets, meer een roesje; maar met infuus) want ik vond het zo eng en ik was al misselijk van de zenuwen en stress maar ik heb mijn examens glansrijk gehaald! Ik was de tijd erna behoorlijk van slag maar ging toen even lekker op vakantie om bij te komen van alle emoties en toen "zakte" het allemaal en kreeg het zijn plek en wist ik dat het goed was. Ik zal absoluut voor je duimen! En ik geloof erin en vertrouw erop dat je het goede doet...

Evenzo

Vanuit mijn gedachten vind ik het echt heel erg dat je besluit je kindje weg te laten halen. Ik ben tegen abortus, alleen in geval van verkrachting kan ik mij indenken dat iemand zijn eigen kindje niet zou willen hebben. Als jij besluit je kindje weg te laten halen is dat natuurlijk helemaal (tenminste dat hoop ik) jouw eigen beslissing en je goed recht. Maar voor mezelf zou ik het nooit en te nimmer kunnen overwegen om dit te doen. Ik hoor niet in 1 of andere groep. Ik denk alleen zoals ik denk. Wat ik dan wel weer heel apart vind is dat ik met mijn mening vaak niet gerespecteerd wordt en als een of andere godsdienst fanaat wordt gezien.
Ik hoop voor jouw en je man dat jullie een voor jullie goede beslissing nemen. Het is zeker niet mijn bedoeling jullie te veroordelen maar ik wou gewoon een ander geluid laten horen.
Groeten Lieuwkje.

Elisa

ik hoop niet dat je mij bedoelt met deze zin "Laat die Pro-Life lui maar kletsen hoor. Ze hopen dat ze alsnog een zieltje voor zich kunnen winnen maar ik vind het dus misselijkmakend om misbruik te maken van iemands verwarring en twijfel in zo\'n moeilijke situatie met hun geblaat". Ik denk dat jij dit zo opvat omdat je eigen geweten dat zo wil opvatten. Ieder mag hier zijn mening geven maar als dat niet de mening jouw mening is hoef je nog niet zo raar te doen.
Lieuwkje.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

14-02-2009 om 14:30

Lieuwkje

Ja, ik bedoel jou ook maar met name pro-life mensen in het algemeen die ongevraagd hun standpunt laten horen en wel degelijk meteen een beslissing/handeling om een zwangerschap te onderbreken veroordelen. Die met onzin-argumenten of de bijbel in de hand en afschuwelijke foto's komen en zelfs abortusklinieken bombarderen. Die laatsten zijn uiteraard de extremisten maar ik ken geen "baas in eigen buik" aanhanger die zo ver zou gaan. Die lui die koste wat kost vinden dat iedere zwangerschap uitgedragen moet worden ook al betekent dat het ruineren van het leven van een jong meisje of een volwassen vrouw en mogelijk ook nog dat van het kind. Die maken dat die meisjes/vrouwen in hun wanhoop grijpen naar methodes van ondeskundige aborteurs met al te vaak hun eigen dood tot gevolg. Die ook voorbijgaan aan het feit dat er al te veel kinderen op de wachtlijst staan voor adoptie en pleeggezinnen. Die volwassen vrouwen in een moeilijke, onverwachte situatie opzadelen met schuldgevoelens in een tijd en maatschappij waarin we godzijdank de keuze hebben over ons eigen lijf en ons leven. Toen ik mijn abortus onderging heb ik te maken gehad met dit soort mensen en heb ik me er naderhand in verdiept; ik heb alle recht en reden om me er over op te winden. Mijn geweten heeft er niets mee te maken want die is zuiver. Je hebt het over verkrachting? Nou, ik was verkracht, door een "vriend". Dan noem je dat maar raar doen. Ik ben allemachtig blij dat ik toen in Nederland woonde en niet in Ierland of een ander land waar abortus helaas nog steeds door kerk of staat verboden is...

Uche

Elisa, ik vind jouw opmerkingen over 'die pro-life lui' beneden peil. Dat jij bepaalde dingen vind hoeft niet te zeggen dat anderen dat dan ook maar moeten vinden. Wat mij betreft is een zwangerschapsafbreking een zwangerschapsafbreking, en zul je als moeder so wie so met dezelfde emoties en twijfels te maken krijgen.

Voor Evenzo...doe gewoon geen dingen waarvan je altijd gezegd hebt dat je ze nooit zou doen.

Mocht je er later problemen mee krijgen, ook voor de verwerking van een zwangerschapsafbreking kun je terecht bij de VBOK (is een van hun grootste activiteiten...niet het voorkomen van abortus, maar het verwerken ervan).

Elisa Gemani

Elisa Gemani

14-02-2009 om 14:57

Dirksmama

Ik zeg niet dat anderen dat maar ook zo moeten vinden; ik heb geloof ik duidelijk genoeg gemaakt dat ik er zo over denk sprekend vanuit mijn eigen ervaring en reagerend op Lieuwkje die ongevraagd als eerste haar mening uitte. Maar het wordt te ot (Evenzo vroeg niet naar meningen) dus hou ik er nu ook maar over op. Overigens ben ik het met je eens over het VBOK; ik ben daar toen ook geweest. Hele fijne mensen.

evenzo

evenzo

14-02-2009 om 17:01

Lieuwkje carolien

Natuurlijk respecteer ik ook jouw keuze in dit soort kwesties. Jij vindt zelf dat je een zwangersch niet afbreekt, prima, mijn zegen heb je natuurlijk absoluut. Tja ik heb verder weinig aan zo n mededeling zeg maar, ik vroeg ervaringen en natuurlijk kan ik dan ook meningen verwachten en dat is allemaal prima dat respecteer ik ook. Ditzelfde geldt voor Carolien maar het voegt verder zo weinig toe. Snap je?

evenzo

evenzo

14-02-2009 om 17:06

Dirksmama

Het gaat nu missch een beetje ot maar dat geeft verder niet, waarom zou ik geen dingen moeten doen waarvan ik ooit gezegd heb dat ik ze nooit zou doen?
Daar ben ik echt oprecht benieuwd naar.
Zit het leven zo simpel in elkaar dan heb ik echt al vele vele zeer vele dingen gedaan waarvan ik eerder in mijn leven dacht dat ik dat niet zou doen of willen. Mijns inziens zit het leven niet zo simpel in elkaar.
Ik heb inderdaad een tijd gedacht dat als ik zwanger zou raken dat ik dan wel zou zien, dat het missch wel het lot was. Maar nu het dan echt zo is is het toch niet zo makkelijk meer om gewoon maar te zeggen: laat maar komen. Ik bedoel ook niet dat het leven makkelijk zou moeten zijn, en ik vind ook niet dat ik voor de meest eenvoudige weg kies.
Nogmaals elke dag zijn er situaties waarin ik denk: zou ik hier een baby weer bij willen en kunnen hebben?
Ik trek het echt niet. Ik ben geen oer moeder. Ik ben blij dat ze wat groter zijn. Ik kan dan ook niet meer zwemmen met de 2 oudsten of andere dingen doen die nu wel heel makkelijk gaan. Mijn 2 oudsten hebben ook maar even deze leeftijd. Daar wil ik ook van genieten, als het 2 jaar eerder was gebeurd had de situatie weer heel anders geweest.
Dus zeg nooit, nooit.....

Elisa Gemani

Elisa Gemani

14-02-2009 om 17:35

Nooit

Idd, zeg nooit nooit. Mijn zus wilde nooit kinderen (ze kreeg haar eerste toen ze 38 was), ik ook niet. Nu hebben we ze (mijn zus zelfs twee en zijn we er allebei erg blij mee. Het leven verandert, jij als mens verandert. Ideeen en gedachten veranderen. Dat heet persoonlijke groei en volwassen worden. Evenzo, je komt op me over als een evenwichtige, volwassen vrouw en ik denk dat je een heel goede moeder bent! Ik ben ook geen "oer-moeder" maar ik weet dat ik wel een heel goede moeder ben... Ik ben dolblij met mijn zoontje, zie hem als een cadeautje maar ik ben ook blij dat ik "maar" een kind heb; nog een tweede had ik er echt niet bij kunnen hebben. Kan ook niet meer, want ik heb geen baarmoeder meer. Toch mag ik nog graag van babietjes genieten hoor, ben er dol op, zolang ze maar niet van mij zijn. Je klinkt naar mij toe alsof je absoluut de juiste beslissing hebt genomen in deze situatie op dit moment in je leven. Chapeau!

evenzo

evenzo

14-02-2009 om 18:27

Elisa

Ik moest wel even huilen na jouw berichtje. Wat lief dat je dat zegt.
Het klinkt missch gek maar ik vind mezelf ook wel echt een goede moeder. Ik ben gek op de kinderen en ik geniet absoluut van alle baby's (van vrienden en collega's) om me heen. Maar die periode is voor mij geweest. Ik kan niet meer terugschakelen. Het lukt me gewoon niet. Ik ben bang dat de rest van het gezin eronder gaat lijden als er nog een baby bij zou komen (moeder die het slecht trekt, ik sta er sowieso grotendeels alleen voor ivm werk van man). Onze oudste is een zeer sensitief kind die het (school)leven niet altijd even makkelijk vind en heeft ook de nodige emotionele steun nodig. Ik kan er nu echt voor hem zijn. Ik kan fijn helpen op school etc. Dat alles verandert dan te ingrijpend voor mij.
Ik ben niet altruistisch, ik kan mezelf niet volledig wegcijferen en dat wil ik ook niet meer. Maar goed vaak genoeg allerlei redenen aangevoerd.
Ik dank je voor je betrokkenheid en je eigen verhaal nogmaals. Ik zal dinsdag laten weten hoe het ging, tenzij jullie zeggen hier 'laat maar'....

Bastet

Bastet

14-02-2009 om 18:36

Evenzo

Sterkte dinsdag!En geniet maar lekker van je kinders,ik herken je gevoel wel hoor.
Groetjes,Bastet

Elisa Gemani

Elisa Gemani

14-02-2009 om 18:40

Evenzo

Ik weet hoe hard je een warm woord van begrip kunt gebruiken in deze situatie
Ik herken veel in jouw motivatie om niet aan nog een kind te beginnen. Mijn zoontje heeft de nodige emotioneel-psychische problemen en ik ben alleenstaand moeder dus hij heeft al mijn aandacht nodig en zelfs meer dan ik vaak kan opbrengen. En ik ben er ook nog! Ik wil niet alleen maar moeder zijn; ik wil er zijn als persoon die daarnaast toevallig ook nog moeder is. Het is de afgelopen bijna 9 jaar andersom geweest en nu moet ik aan mezelf en mijn eigen leven gaan denken. Of zoals mijn therapeute het zei: "je kan pas een echt goede moeder zijn als je allereerst aan jezelf denkt en vlak daarna aan de rest (inclusief je partner/kinderen)". Dat klinkt egoistisch, maar zo is het niet. Het heeft geen zin om het gevoel te hebben dat je jezelf als persoon moet wegcijferen en jezelf ondergeschikt maakt aan het belang van degenen die je liefhebt. De afgelopen 9 jaar heeft mijn hele leven om het wel en wee (en vooral om de zorgen) van mijn kind gedraaid, dat loopt nu wel en gaat de goede kant op. Nu ben ik aan de beurt. Dus ja, ik begrijp je redenen volkomen en ze zijn zeer terecht en valide! Je hoeft je keuze niet te verdedigen want je hebt aan niemand anders verantwoording af te leggen dan aan jezelf. Het is jouw lijf, jouw leven. Jouw beslissing. Ik ga echt aan je denken dinsdag hoor!

Evenzo

Wilde je even sterkte wensen met alles!
Vind je erg weloverwogen en sterk overkomen.

Het lijkt me heel moeilijk, maar het klinkt alsof het de juiste beslissing is.

Ik denk aan je dinsdag!

Groetjes Nikaya

Knurf en nooit

Knurf verwoordt beter wat ik bedoel.
't Is namelijk onomkeerbaar.

evenzo

evenzo

15-02-2009 om 10:08

Dirksmama

oke ik snap het, maar dat geldt voor beide situaties.
Zo'n onomkeerbare situatie als deze heb ik zeker nog nooit mee gemaakt en daarom ben ik achteraf ook blij dat ik 'pas' na 1,5 week terecht kan. De beslissing voelt erg doorleeft,weloverwogen en goed. Missch onbegrijpelijk voor sommige mensen en dat snap ik dan ook wel weer.
Bedankt

Holiday

Holiday

15-02-2009 om 10:23

Evenzo

Heel veel sterkte dinsdag! Aan je argumenten te horen doe je er goed aan.

Holiday

Evenzo

Levenslang was ik tegen zwangerschaps afbreking of abortus, inmiddels ben ik wat genuanceerder (nog niet op alle gebieden, maar het begin is er )

Ik wens je dan ook alle sterkte met je besluit en de behandeling. Zo´n keus te moeten maken is waarschijnlijk een van de moeilijkste dingen in je leven!

Sterkte! Mien

Verdriet

Verdriet

15-02-2009 om 19:59

Evenzo

veel sterkte dinsdag. Ik zal aan je denken. Geef je zelf daarna de tijd en de ruimte die je nodig hebt. Het is nu toch iets groters dan een 'overtijdbehandeling'. Mijn ervaring is dat ik daar toch wel een paar weken voor nodig had om van bij te krabbelen. Eerste week thuis geweest, daarna drie weken halve dagen gewerkt. Een derde kindje hier was welkom geweest, ware het niet dat hier de risico's, voor een niet-voldragen zwangerschap en levensbedreigend voor mij, te groot waren. Voor mij was dit de aller-allermoeilijkste keuze van mijn leven.

Ga alsjeblieft niet alleen dinsdag!

liefs van Verdriet

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.