Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Sonja42

Sonja42

31-03-2009 om 23:40

Paniekaanvallen, wie kent dit?

Hallo,

Ik heb het laatste half jaar veel stress doorgemaakt en al deze tijd was ik sterk, strijdvaardig en in een overlevingsmodus.
Nu ben ik uit deze situatie, en zodra ik rust denk te kunnen voelen, wordt ik inene angstig. Ik heb geen idee waarvoor.Klachten zijn: moelijk ademen, keel voelt dicht geknepen, hartslag gaat omhoog, voel me lichamelijk zwak en krijg negatieve gedachtes. Het is zo erg dat ik als ik auto rijd , ik het aan voel komen en op een bepaald moment niet kan verder rijden,ik zet de auuto dan aan de kant totdat ik me beter voel.Bij iedere negatieve gedachte of onzekerheid overvallen mij bovengenoemde klachten...wordt dan zooo bang..ppffff

Hoe kom je hier af??
Gr, Sonja

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ken

het zelf niet, maar mijn schoonzusje heeft het ook. Ga naar de huisarts, zoek hulp hiervoor ander wordt het probleem alleen maar groter. Het klinkt als hyperventilatie trouwens.

costa

costa

01-04-2009 om 15:44

Ik herken het, alleen had ik die paniekaanvallen 's nachts. Werd dan wakker met enorme hartkloppingen, tintelingen over m'n hele lijf. Heel beangstigend. Mijn huisarts zei inderdaad dat het hyperventilatie was (terwijl ik geen gevoel had dat ik heel raar ademde). Ik ben bij een psycholoog geweest en dat hielp mij goed. Zo af en toe (toevallig de laatste tijd omdat ik niet zo lekker in m'n vel zit) heb ik er nog last van, en al vind ik het nog steeds eng, ik herken het en weet dat ik niet acuut neerstort....
Sterkte!! Misschien word je hier wat wijzer: http://www.hyperventilatie.org/

Massi Nissa

Massi Nissa

01-04-2009 om 17:16

Ik heb het ook gehad, vooral 's nachts als ik eindelijk ontspande. Ik kon niet gaan liggen, dan werd ik draaierig en zweterig en voelde me 'vallen' in een diep gat. In die periode had ik heel kort na elkaar twee akelige sterfgevallen in mijn directe omgeving. Toen ik naar de huisarts ging en dit vertelde, begreep ik ineens zelf ook dat er wel een link *moest* zijn tussen de klachten en de situatie op zich. Ik liep me ook de hele dag groot te houden. Wat bij mij erg heeft geholpen: met anderen over de nare dingen praten, elke avond voor het slapen een lang stuk wandelen (ook in de regen, gewoon echt elke avond), even heel weinig televisie, alcohol en andere dingen waar je onrustig van kunt worden, gezond eten. Heel veel sterkte!
Groetjes
Massi

Astrid

Astrid

01-04-2009 om 21:59

Bijna elke nacht een paniekaanval

Ik herken dit en het is geen hyperventilatie volgens de psychologie. Ik heb dit dus ook en loop hier al een tijd mee bij een psycholoog.

Ik heb nu al 15 jaar paniek aanvallen 's nachts. Soms ook kort overdag. Altijd in rust momenten. 's Nachts is het ergste. Ik word bijna elke nacht na een kwartier of hoogstens half uur snakkend naar adem wakker, roep dat ik bepaalde medicijnen ben vergeten (klopt nooit) en soms begin ik ook nog mijn man wakker te slaan omdat hij me moet helpen om niet dood te gaan. Soms heb ik echt het gevoel m'n laatste adem uit te blazen. Ik heb dit dus in meer of mindere maten bijna elke nacht. Soms heb ik het na 5 minuten door dat het niet echt is, soms pas na een half uur nadat ik alle medicijn kastjes heb doorzocht naar die pillen. Die pillen waar ik het dan over heb hebben nooit bestaan. Ik weet 100% zeker dat ik geen nachtmerry heb gehad. Het ontstaat echt plotseling.

Na zo'n aanval kan ik niet meer slapen. Als ik pech heb gebeurt die aanval nog 1 a 2x in die zelfde nacht.

Overdag kan ik paniek aanvallen krijgen gewoon achter m'n buro. Maar ook in de auto of tijdens een 1 op 1 gesprek kan ik last krijgen van duizelingen en zie ik amper.

Ik ben nu dus in therapie bij de GGZ. Liep daar al met 2 kinderen, dus dit kan er ook nog wel bij.

Niet wanhopen!

Hallo Sonja,

Wat vervelend voor je dat je dit moet meemaken. Het is een van de engste dingen die een mens kan meemaken, zeker de eerste keren.
Je geeft zelf al aan dat het waarschijnlijk komt door een moeilijke situatie waar je ingezeten hebt. Het is van belang dat je hier aandacht aan gaat besteden, liefst inderdaad bij een ervaren therapeut zoals mensen hierboven ook al beschreven hebben. De huisarts kan je, naast doorverwijzen naar een therapeut (wat hij zeker zal doen) ook medicijnen geven om het wat dragelijker te maken. Natuurlijk slikken we die liever niet, maar voor mij was het idee dat ik er iets tegen kon doen met medicijnen al een hele grote steun. Bij mijn angststoornissen werken trouwens de anti-depressiva erg goed. De zonder heb ik echt geen leven.
Probeer de volgende keer als je een aanval voelt aankomen eens te schreeuwen, schelden of misschien lukt het te huilen? Het zijn eigenlijk opgekropte emoties die je ziek maken. Soms helpt het om je emotioneel anders te uiten.
Probeer verder te zorgen voor speciale aandacht voor jezelf. Meldt je ziek op je werk of ga tijdelijk wat minder werken. Besteed zoveel mogelijk tijd aan een eventuele hobby en ga de natuur in om te wandelen. Zorg voor makkelijke maaltijden om te koken en schakel zo veel mogelijk hulp in. Behandel je zelf met liefde! Onderschat niet wat je nu moet meemaken. Het kan uiteindelijk je leven verbeteren, maar je moet echt hard aan de slag om alles te verwerken. Dit om erger of chronische dingen te voorkomen. Gun jezelf nu herstel en rust en ga met je probleem hulp zoeken dan ben je er vast ook weer snel vanaf.

Heel veel sterkte sonja, ik leef met je mee!
Groetjes Evi

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.