Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

An.

An.

23-12-2012 om 17:37

Partner wordt niet wakker na operatie aan hersenen


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mijk

mijk

28-01-2013 om 16:20

Ik vind net je mail in mijn spambox! Je hebt antwoord!

Mijk

ze laten hem vast niet vertrekken met koorts, eerst uitvinden waar dat vandaan komt, lijkt me! Kan zo een simpele blaasontsteking zijn, maar natuurlijk ook wat anders..

Ik duim voor jullie!

An.

An.

29-01-2013 om 21:32 Topicstarter

Koortsvrij en dus verhuisd vandaag

Kennelijk was er sprake van een verlate reactie op de operatie van vrijdag (de koorts). Geen urineweginfectie in elk geval en bloed is nog in onderzoek. Maar hij was vandaag koortsvrij, goed helder en goedgemutst dus vandaag is hij naar het verpleeghuis gegaan. Weer een hele omslag voor hem en voor mij. Vanavond na het eten nog even heen gelopen, das toch wel makkelijk hoor...
Morgen hulp in huis Ik zie het ook een beetje als nieuwe start ofzo. Vanavond vroeg naar bed want ben knap moe. Eerst een koppie thee...

Fijn bericht!

Lieve An,
wat een fijn bericht dat je man nu lekker in de buurt is! Nu goed gaan opbouwen!!!

liefs,
Jons

Fiorucci

Fiorucci

30-01-2013 om 07:30

Wat wennen weer,en wat fijn. Geniet van de hulp in huis vandaag, ik ben blij voor je!

Bellefleur

Bellefleur

30-01-2013 om 08:57

An,

Wat fijn dat hij toch verhuisd is. Weer een stap de goede richting op. Ik hoop dat je zolangzamerhand ook wat meer rust kunt pakken! Lekker dat je hulp hebt vandaag. Ik ben er helaas niet bij. Zet ze maar flink aan het werk

Fijn dat hij verhuisd is

Gewoon wat dichter bij je, je kunt er makkelijker heen en hopelijk knapt hij ook wat sneller op. Welterusten, neem lekker je rust. En schroom vooral niet om gewoon hulp aan te blijven nemen, want de komende tijd wordt zwaar genoeg, óók als het herstel voorspoedig gaat. Beetje lief blijven voor jezelf, of in elk geval de anderen lief laten zijn voor jou.

ilonka

ilonka

30-01-2013 om 10:44

Wat een

heerlijke positieve berichten!
Hoop dat je nu ook een beetje tot rust kan komen, nu de ergste spanning eraf is.

Petr@

Petr@

30-01-2013 om 15:54

Fijn

dat hij nu op loopafstand van jullie is! Heb je enig idee wanneer je aan naar huis gaan mag gaan denken?

An.

An.

30-01-2013 om 22:13 Topicstarter

Een schoon huis & verse bloemen

Nou.... dit was een fijne dag! Ik geloof dat de meiden mijn huis wel vonden meevallen, qua 'vervuiling' maar ze hebben me heel erg goed geholpen en ik was enórm blij met hun hulp en gezelligheid. En wat valt er ook een hoop te práten en wat interessant is ieders leven dan verlopen, met blijdschap en verdriet. Ik vond het heel bijzonder!
En nog een bos bloemen ook erbij van Petr@ - echt zó lief. Allemaal hartverwarmend.

Ik zat daardoor ook nog relaxter en ook gesterkt bij mijn (aanstaande) man.
De fysio heeft met hem geoefend en inderdaad, zijn rechterkant doet het wél. Ik raakte diep ontroerd toen ik daar getuige van mocht zijn.
Wanneer hij naar huis mag is nog niet te zeggen. Hij is daar nu voor de tweede dag en ik kan me zo voorstellen dat daar nog vele bij zullen komen. Maar het geeft niet. Ik kan wel wachten. En zie ons al voor het altaar staan

Kortom: een dag met meerdere gouden randjes. Dank jullie wel!
Veel liefs,
An.

Kaaskopje

Kaaskopje

31-01-2013 om 01:29

Zo'n dag met gouden randje is jullie gegund. Ik wens je er nog vele toe

judiths mama

judiths mama

31-01-2013 om 09:17

Wat een fijne berichten allemaal

Ik word er gewoon blij van als ik het lees. Ga zo door An en man!

wat heerlijk, zulke positieve berichten!

Fijn an

Dat soort fijne dagen zijn zo goed voor je. En blij met de hulp, goed zo, heerlijk toch dat schone huis en die bloemen. Wat lief allemaal. En wat fijn dat je man nu in de buurt is, op loopafstand van je huis, echt fijn.
Elke stap is er eentje!

Even zo

Even zo

02-02-2013 om 10:11

Ik woon ook in 9951 an

Ik kom net hier in dit draadje dus vanalles gemist en misschien wel te laat met hulp aanbieden maar lees dat je in hetzelfde postcodegebied en zo aan het verpleegtehuis te lezen, zelfs in hetzelfde dorp woont als ik.
Mocht je nog hulp nodig hebben dan hoor ik het graag!

An, een tip voor je man

toen ik in de revalidatie kwam, kreeg ik ook erg last van jeuk op mijn litteken. Wat bij mij erg goed hielp was doodgewone vitamine E olie. De verpleging smeerde mijn litteken dan 2 keer per dag in met een beetje olie en dat verzachtte heel erg de jeuk. Mocht jouw as. man daar ook last van hebben/krijgen, zou je dat aan de verpleging kunnen vragen?!

Hoop dat alles lekker loopt voor jullie en dat zijn stijgende lijn zich flink doorzet!

liefs,
Jons

Rafelkap

Rafelkap

03-02-2013 om 08:02

Wat fijn die positieve berichtjes!
Heel veel sterkte de komende tijd, ook met de verwerking want het is niet mis wat er allemaal is gebeurd.

An.

An.

05-02-2013 om 23:27 Topicstarter

Update

Het gaat nog steeds langzaam maar ook nog steeds gestaag. Mijn man eet al weer brood (zonder korsten en met alleen makkelijk eetbaar beleg), warm eten (gemalen) en drinkt zelf (ingedikt sap). Zo'n koffieleut ooit, maar gruwelde bij zijn eerste kop koffie gisteren (nee, niet ingedikt, das helemaal walgelijk). De koffie was ook vrij sterk moet ik zeggen. Hij beweegt zijn rechterhand en voet ook zelf dus met oefeningen moet dat toch nog een stuk beter worden lijkt me.
Verder is hij af en toe uit bed m.b.v. een stalift komt hij in zijn rolstoel. En de oefeningen worden 'opgeschroeft' als hij dat aan blijft kunnen. Het spreken blijft wél een probleem nog. Ik hoop dat de logopediste nog het e.e.a. kan bereiken.

Ikzelf ga volgende week starten met gesprekken met een soort psycholoog. Ik zou nu niet kunnen zeggen waar ik het over moet hebben maar ben ervan overtuigd dat zij me op weg helpt (was al eerder bij haar) en dat het me goed zal doen. Ook de psycholoog van het verpleeghuis wil ik graag nog een keer spreken, maar dan wil ik het vooral over mijn man hebben. Hoe houden we de moed erin namelijk (hij was voor het gebeurde al iemand wiens glas (meer dan) half leeg was). Ik hou hem voor dat we vooral naar de dingen moeten kijken die al wél goed gaan. Ik zie dat hij dat ook begrijpt.

En Jons, goede tip van de olie. Ik zie hem inderdaad regelmatig even voorzichtig langs zijn litteken gaan. En kriebelen. "Wat een jááp" zei hij, toen hij het in de spiegel zag. Soms zegt hij dus korte zinnen die ook echt kloppen.
Kortom... we gaan deze weg nog wel een poosje bewandelen...

Bellefleur

Bellefleur

06-02-2013 om 10:04

An,

Het lijkt me zo verwarrend en zo onzeker. Je weet niet wat er allemaal aan functies terugkomt. Je bent blij met elk goed nieuws, en ondertussen blijf je ongerust. Ik denk dat het verstandig is dat je afspraken hebt met psychologen. Ik vind je heel sterk, maar dat betekent niet dat je zonder steun kunt. Ik weet niet of jij en je man het kunnen opbrengen, maar humor helpt wel. Het is bevrijdend soms om te kunnen lachen om de situatie!
En hoe is het met jou? Kom je een beetje aan rust toe?

An.

An.

07-02-2013 om 23:24 Topicstarter

Bellefleur - over lachen

Ja, wij lachen best veel. Vanmiddag nog. Hij had het koud dus ik vroeg hem of hij over zijn t-shirt nog 1 extra wilde, met lange mouwen (het leek me teveel heisa om eerst die met korte mouwen uit te trekken). En ik vroeg hem of we dat samen zouden proberen (ipv weer hulp in te roepen). Het kon wel, dacht hij. Dacht ik ook. Zijn linker (goed arm) ging goed. Zijn hoofd ook. Maar zijn rechter arm bleef steken. Het leek of hij in een ...buis (kom even niet op het woord) zat. Hij keek me meewarig aan zo van 'nee, jij bent lekker handig'. En toen schoten we beiden enorm in de lach. Gelukkig gebeurt dat vaker. Niet elke dag maar gelukkig wel regelmatig.

En nee, rust krijg ik niet echt en dat begint me ook wél op te breken. Ik móet op zoek naar balans. Ook iets om mee te nemen in het gesprek met de psycholoog...

Veel groeten!
An.

An.

An.

11-02-2013 om 23:39 Topicstarter

Update na poosje verpleeghuis

Ik wil jullie nog even laten weten dat het met mijn man nog steeds telkens iets beter gaat. Hij eet weer brood, warm eten (ietwat aangepast), fruit (banaan en mandarijn, appel lijkt me nog link) en het drinken wordt bijna niet meer ingedikt.
Heeft vandaag een paar stappen (zwaar ondersteund) op de loopbrug gezet en 10 minuten (ondersteund met motortje) gefietst. Het praten is nog steeds moeilijk maar een paar worden lezen is al wél gelukt. Al met al klimmen we nog steeds die berg op. Als ik nog aan mezelf denk 9 weken geleden... ben ik er nu een stuk geruster op...

Lieve groet,
An.

An!

Wat fijn om een update te lezen en dan ook nog zo'n positieve! ik kijk nog steeds vrijwel dagelijks of er een berichtje van je staat en ik ben blij deze te lezen!

Laten we hopen dat de klimmende lijn blijft doorzetten, maar je man is volgens mij een vechter en jij ook!!!

dank voor je update!

liefs,
jons

Ely

Ely

12-02-2013 om 23:27

O an

Dat klinkt beter! Natuurlijk zijn jullie er nog niet maar gelukkig gaat t goede kant op. Heel veel sterkte!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

mirreke

mirreke

13-02-2013 om 12:46

Fijn om te lezen an

Ik kijk ook zeer regelmatig hoe het is.
Jeetje, is het alweer 9 weken terug! Wat fijn dat die klimmende lijn blijft, en best snel gaat.
Hoe is je man zelf eronder. Als ik het me probeer voor te stellen (vanuit zijn positie dus) word ik er koud van. Zo knap om dan te blijven doorzetten!

Fiorucci

Fiorucci

13-02-2013 om 13:56

Wat fijn, die stijgende lijn, veel sterkte voor jullie allebei!

Kaaskopje

Kaaskopje

14-02-2013 om 00:17

Goed om te horen

Jullie leven is natuurlijk nog steeds anders dan voor die negen weken, maar je kunt in ieder geval rustig slapen en positief de toekomst in gaan. Dat is fijn. Ik hoop dat je af en toe updatejes wilt blijven geven

ilonka

ilonka

18-02-2013 om 12:57

An, hoe gaat het nu?

Ik ga er maar uit van; geen bericht, goed bericht.

Kan me voorstellen dat nu er een stijgende lijn is, dat je minder steun nodig hebt, maar ben gewoon benieuwd hoe het nu gaat met je man en met jou.

An.

An.

20-02-2013 om 23:36 Topicstarter

Over steun en stijgende lijn

Dag allemaal,

Tja, of ik geen steun meer nodig heb? Ik weet het niet. Ik weet wél dat de eerste, volledige paniek wel verdwenen is omdat de lichamelijke gezondheid van mijn toekomstige man gewoon stabiel is. Geen angst meer of hij het wel halen zal. Of wel wakker zal worden. Of koorts krijgt of hartritmestoornissen. Of longontsteking. Dat was allemaal van de eerste 4 - 6 weken. En ik had het forum zó nodig want kon alle harten onder de riem gebruiken die me werden aangeboden.
We zitten nu in week 10 en de fysio, logopediste en arts van het verpleeghuis zijn enorm tevreden over zijn herstel. En ik zie het ook echt. Hijzelf minder. Is ook iemand van 'halflege glazen' helaas. Dus ik doe geregeld een peptalk.
Toch ook al twee keer moeten fronsen en hij ook. Dan wil hij me iets duidelijk maken en begrijp ik hem niet. Zó frustrerend voor hem, maar ook voor mij.
Ik schipper nog steeds tussen kinderen en partner. En ook tussen werk en huishouden. Mijn ex-man vroeg me vandaag of ik nu hele dagen bij hem zat (ik zag zijn ongerustheid voor onze 3 kinderen). Maar nee, ik doe er alles aan om er voor deze vier mensen te zijn. En ik ren en vlieg en schipper en verontschuldig en draai wassen en zorg voor planten en eten en drinken en boodschappen en gezelligheid. Hoop ik. En ga te laat naar bed. En vraag me af of dit allemaal goed gaat komen met mijn kinderen en mij. Ik voel me niet schuldig want doe echt mijn best maar dan zijn er mensen om me heen die zich bezorgd om mij maken. Heel lief, maar ik heb aan mijn vier liefste mensen om me heen al genoeg. En dus gá ik wel naar de kapper (maar alleen omdat het moet). En ik gá wel naar de pedicure (maar alleen omdat het moet). Ik geniet niet echt van mijn schaarse vrije tijd. Iemand met tips? Want ik rommel duidelijk maar wat aan...

Bellefleur

Bellefleur

21-02-2013 om 09:24

An,

Ik heb geen tips. Ik heb nog nooit in zo'n situtatie gezeten als jij. Toch maakt jouw berichtje me een beetje ongerust. Je schiet er behoorlijk bij in. Dus daarom een paar vragen. Als je ex-man vraagt hoe het met de drie kinderen gaat, zou je hem dan ook kunnen vragen of hij de kinderen een middagje extra zou kunnen hebben? Je zegt dat je naar de kapper en naar de pedicure gaat omdat het moet. Genoot je voor de 'ramp' van zulke bezoekjes? Wat houdt je tegen om er nu van te genieten en te ontspannen? Je zit tenslotte toch op die stoel. Wat houdt je tegen om genieten van je vrije tijd? Voelt het als gestolen? Zou het mogelijk zijn dat je je vrije tijd net zo plant als wat je voor je vier liefsten doet? Dat je dus je tijd verdeelt over je vijf liefsten; jezelf inclusief. Ik kan me voorstellen dat je niet vanuit je ren- en vliegstand zo je bed in kunt springen en kunt slapen. Toch is dat late naar bed gaan funest op de lange termijn. Is het mogelijk dat je een half uur voor je naar bed gaat alles uit handen laat vallen en ontspanning zoekt?
Fijn dat er nog steeds een stijgende lijn in zit!

Lange adem

je houd het niet blijvend vol om jezelf weg te cijferen. misschien een maand, een jaar. maar op een bepaald moment ben jij op. incidentele hulp is super, maar niet zeker genoeg. ik denk dat je structurele ondersteuning voor jou zelf moet organiseren. zodat je er eens uit kan. of eens even helemaal niets hoeft. waarschijnlijk kom je voor thuiszorg niet in aanmerking. koop je hulp dan zelf in. die 50 euro die je een hulp betaalt zijn geen overbodige luxe. zorg voor minstens een of twee dagdelen per week alleen voor jou. als je het niet kan betalen, dan is misschien hulp van de stichting vrijwillige thuiszorg een optie voor je. veel sterkte.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.