Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Sinilind

Sinilind

26-02-2009 om 10:03

Update sinizoon naar de psych.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

In het midden?

Wij hebben ons wake-up light in het midden boven ons bed. Het komt inderdaad wel vrij precies hoe je hem neerzet. Maar als je er al een hebt is het een kleine moeite!
Fijn dat het vandaag zo goed ging, trouwens!

Elisa Gemani

Elisa Gemani

04-03-2009 om 14:42

Oorzaak angststoornissen

De oorzaak voor dit soort angsten kan velerlei zijn. Volgens onze kinderpsychiater is het een combinatie van genen, karakter, externe factoren zoals traumatische gebeurtenissen (sterfgevallen, verhuizing, adoptie, scheiding, stress tijdens de zwangerschap) en zaken als hooggevoeligheid, hoogbegaafdheid etc. Lichamelijk gezien ontbreekt er vaak bij veel van dit soort kinderen (en volwassenen) een stofje als Serotonine in de chemische huishouding van de hersenen wat zich dan uit als depressies en/of angststoornissen en/of dwangstoornissen. Dit is dan vaak de genetische factor. Nu geven ze bij jonge kinderen liever geen antidepressiva (welke ook heel goed helpen bij angststoornissen) dus blijft het "praten" over dmv cognitieve therapie of speltherapie. Het leren hun negatieve gedachten om te buigen in positieve gedachten en het aanleren van het gevoel van basisveiligheid en vertrouwen. Maar feitelijk zijn de oorzaken niet zo belangrijk; het feit van de angstoornis ligt er en daar moet aan gewerkt worden.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

04-03-2009 om 16:19

Sini

Ik zeg ook maar altijd tegen mijn zoontje: "je hebt het niet van den vreemde" lol. Mijn moeder heeft last van chronische depressie en slikt al jarenlang ad, net als mijn zus en ik dus ook. Verder zijn bijna al de externe traumatische gebeurtenissen op ons van toepassing en de karakterfactoren net als de hb en de hooggevoeligheid. Dus tja, eea lag in de lijn der verwachting. Dus hop de tanden erin en optimistisch de lange weg van de therapie/hulpverlening in. Hier gaat het slapen overigens sinds drie weken uitstekend; zoonlief ligt erin en is er niet een keer uitgekomen of heeft tijd gerekt. We hebben een aantal zeer goede gesprekken gehad over de dood, de angst om in de steek gelaten te worden etc. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik er altijd en overal voor hem zal zijn; is het niet in lichamelijke zin dan wel in geestelijke zin en in zijn hart. Over "home is where the heart is". Ook hebben we het over dingen als reincarnatie gehad en over wat de hemel is, over wat "loslaten in liefde en vertrouwen" betekent en over hoe je zelf de baas bent over je gedachten en meer van dat soort zaken. En dan sta ik er nog verbaasd van over hoe wijs dat kereltje van me is. Een filosoof in de dop. Beetje bij beetje merk ik dat hij wat zekerder wordt en stukjes van zijn angsten kan loslaten. Heel mooi om mee te maken en dat biedt hoop voor later. Zo zal het ook bij jullie gaan, dat weet ik zeker! Sterkte hoor!!

Lady Grey

Lady Grey

04-03-2009 om 20:42

Nog even over eten

Hier is de tussenvorm erg rustgevend: kinderen eten als pappa nog niet thuis is (tussen 5 en half zes), papa komt onder of na het eten thuis, speelt even met ze van jong naar oud en dan gaan ze van jong naar oud naar boven. Als ze dan op bed liggen, meestal rond 7 uur de laatste, gaan wij eten, lekker op de bank met bord op schoot )

Nasha 1st

Nasha 1st

04-03-2009 om 22:24

Sini

je maakt het jezelf ook wel erg moeilijk....Ik bedoel, ook mijn kinderen hebben zo hun eigen voorkeuren....jammer dan, ze eten maar wat de pot schaft....En vegetarier? Prima, maar dan sla je maar gewoon het vlees over, maar apart er voor koken? Nee....

mirreke

mirreke

06-03-2009 om 14:22

Moeilijk sini

Je maakt het jezelf wel erg moeilijk. Het lijkt er op dat je het iedereen enorm naar de zin wilt maken (zoontje mooie kamer, dochter lekker vegetarisch eten, manlief lekker vlezig eten, mooi en sfeervol wonen). Dit is prijzenswaardig, maar qua energie-investering voor jezelf niet uit te houden lijkt me. Probeer de lat wat lager te leggen, heus, alles komt wel maar hoeft toch niet ineens? Wat betreft koken zou ik denken: jij kookt, dus jij bepaalt. Tuurlijk kook je graag wat iedereen lekker vindt, maar dat kan nu eenmaal niet allemaal tegelijk. En zeker door de week zou ik daar niet teveel energie instoppen, vooral omdat bij jullie de avond soms al genoeg energie kost. Ter compensatie misschien een lekker biefstukje voor jou en je man in het weekeinde, lekker uitgebreid koken op zondag. Of samen pizza maken, kan je dochter een vispizza samenstellen, en je zoontje een lekkere met salami voor papa (ik noem maar wat). Enne, een dochter van 17 zou lijkt mij ook al goed kunnen bijdragen met koken bijvoorbeeld. Laat haar anders een dag in de week koken, net zoals je zoontje bv. de tafel dekt. Gewoon, als bijdrage aan jullie gezamenlijke takenpakket...
Ook de eettijd zou ik (zoals je al gedaan hebt lees ik) aan jouw behoefte aanpassen. Niet om manlief buiten te sluiten, maar omdat de gezinsbehoefte nou eenmaal daar ligt. Ik merk bij mijn eigen jongste jongens (bijna 5 en sinds vandaag 8) dat zes uur eten al bijna te laat is, ze worden dan een soort hyper en de avond verloopt veel onrustiger. Bovendien (denk ook aan jezelf) heb jij dan ook meer avond over. Als je soms tot half tien aan het bed van een angstig jongetje moet zitten is lekker ontspannen daarna er niet meer bij. Terwijl juist jij je energie en ontspanning hard nodig hebt, en jij denk ik ook wel de kurk bent die het gezin drijvende houdt.
Het lijkt erop dat je zelf een heel duidelijk beeld hebt van wat je wilt en wat zou moeten -zoals die verbouwing, grotere kamer zoon- zonder je af te vragen of die aanpassing/situatie wel doenlijk/wenselijk is in jullie omstandigheden. Idd, zoals Tinus altijd zegt, laat LOSSS.
Ik word al moe als ik alleen al aan al die veranderingen denk die de laatste tijd in jullie gezin hebben plaatsgevonden. Grote veranderingen zoals verhuizing (3x in jullie geval), nieuwe baan (2x), nieuwe school (ook 3x voor zoon, maar óók voor jou, onderschat dat niet) zijn bekende stresstriggers en ook je relatie kan er een behoorlijke opdonder van krijgen. Gun jezelf de rust en de tijd, dat heeft ongetwijfeld zijn positieve invloed op je jongetje. Ik bedoel dit trouwens echt niet als kritiek, niet negatief in ieder geval, wel als opbouwende kritiek.
Wie weet, die angsten van je jongetje kun je ook zelfs zien als een onbewuste poging om jou te aarden: doordat hij jou zo opeist zorgt hij er ook voor dat je niet meer alle kanten op kunt vliegen. Als jij beantwoordt aan zijn behoeften hou je gelijkertijd een ritme aan dat ook voor jou/jullie goed en gezond is.
Ik ben het voor een groot deel met Tinus eens: op de plaats rust Sini, echt jullie hebben het nodig!

Maatje

Maatje

06-03-2009 om 15:45

Mirreke en sinilind

Jee, Mirreke, wat fijn dat je je stukje hebt geschreven voor Sinilind. Ik denk er precies zo over als jij, en ook niet als 'kritiek', maar om Sinilind te helpen. Er kan veel 'van het programma' bij haar volgens mij, en hoe simpeler het leven, hoe meer tijd en energie er kan naar 'in verbinding staan met elkaar', iets wat altijd mooi en goed is, of er nu angsten in het spel zijn of niet. Ik hoop, Sinilind, dat het stukje van Mirreke je goed doet, dat je het aandurft dingen los te laten, ik denk net als Mirreke, en Tinus, dat je daar veel voor terug gaat krijgen... Sterkte!

Groet,
Maatje

mirreke

mirreke

07-03-2009 om 14:32

Sini

Ik vermoedde eigenlijk wel dat het zo werkte, en ik kan me het eerlijk gezegd ook wel voorstellen. Goed, nu heb je het de meesten naar de zin gemaakt, nu ben jij weer aan de beurt
Oh, ik zat me nog te bedenken, heeft je zoontje veel meegemaakt van je depressieve periode in Estland? Kan heel goed zijn dat dat nu bij hem wel meespeelt. Niet om je schuldig te laten voelen, maar als een mogelijke verklaring, kan bij therapie ook wat meer inzicht geven.
Hoe dan ook, vergeet jezelf niet hoor, en je zult zien dat dat ook nog eens iedereen ten goede komt. Heb je meerdere vliegen in één klap!
Enne, ook een beetje makkelijk gezegd, maar probeer niet in een relatiecrisis te verzanden. Je hebt samen al zo veel meegemaakt en doorstaan... het zou toch zonde zijn als je hier strandt, terwijl jullie eigenlijk juist eindelijk zo goed op jullie plekje zitten.
Sterkte iig, vooral ook met je zoontje.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.