Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Welke hulp voor mijn man?

Hallo allemaal,
ik zal proberen het duidelijk uit te leggen.
Mijn man heeft veel meegemaakt. Hij komt uit een ander land, heeft daar in de oorlog gevochten en heeft daar een hoop gezien. daarna politieke problemen, gevangenis en is uit zijn land gevlucht. Hij is verslaafd geweest aan allerlei soorten drugs maar is eigenhandig overal vanaf gekomen,zo'n 18 jaar geleden.
Al zijn vrienden hebben zelfmoord gepleegd. 16 jaar geleden kwamen wij bij elkaar. Gaandeweg ontdekte ik al zijn problemen en gevoelens. Ik vond dat hij hulp nodig had, hij wilde niet. hij vond dat hij prima kon leven zo. Hij wilde niets oprakelen omdat hij bang was dat niet aan te kunnen.
Al die tijd bleef hij verslaafd aan zijn wiet. van 7 op een dag is hij gegaan naar 1 in de avond.

Drie kinderen verder gaat het nu eigenlijk sinds twee jaar steeds slechter. Hij is opvliegend, agressief en kan niets hebben. zowel thuis als buiten de deur. Hij heeft die ene joint steeds harder nodig om rustig te worden en komt al agressief thuis.

Pogingen om te stoppen resulteerde nergens in. Tot nu. Hij is 1 januari gestopt en het ziet er naar uit dat het gaat lukken.
Alleen...zijn hele doen en laten is verhard. Hij is niet meer onberekenbaar, maar hij is alleen maar negatief, hard en onaardig.

De bom is gebarsten. We staan op het randje van scheiden, ik wil en kan dit niet meer, ook niet voor de kinderen.
Ik heb hem voor de keuze gezet. Uit elkaar of therapie. Gelukkig heeft hij voor het laatste gekozen.

Maar wat nu?
wat is het beste?? Gaan we naar de breijder stichting voor verslavingszorg? is daar ook een psycholoog/psychiater?
of gaan we naar een oorlogstherapeut of gaan we naar een psycholoog/psychiater?

aan de ene kant heeft hij geen hulp meer nodig bij het stoppen met die joint, aan de andere kant kan hij totaal niet met zichzelf overweg.

Wie kan ons helpen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Massi Nissa

Massi Nissa

17-01-2009 om 20:54

Annemir

Joh wat een ellendig verhaal. Ik herken wel iets, ook een man met een verleden (politiek activist ten tijde van Hassan de Tweede, en die hield niet zo van onderdanen met kritiek). Wat moet dat zwaar voor je zijn, hem te zien lijden, de kinderen proberen te beschermen tegen zijn buien, en dan zelf nog ergens vrolijkheid en energie vandaan halen. Heel goed dat hij therapie wil! Dat is toch stap een, erkenning van het probleem. Ik zou helaas niet weten waar je terecht kunt, ik hoop dat iemand anders dat wel kan. Wat ik zou doen in jouw situatie is rondbellen met allerlei stichtingen en instellingen in de hoop dat iemand je verder kan helpen.
Ik duim met je mee dat jullie snel hulp vinden en dat er een goede klik is met de hulpverlener.
Even ot, mijn man sport vrij intensief. Dat helpt hem echt om zijn hoofd iets leger te maken. Is dat misschien een idee voor jouw man?
Heel veel sterkte vanaf hier, krabbel maar of stuur een Hyve-bericht als je nog meer wilt weten of erover praten.
Groetjes
Massi

annemir

annemir

17-01-2009 om 21:09 Topicstarter

Massi

hoi,
bedankt voor je lieve bericht. dat hij therapie wil? hij moet wel! dit gaat gewoon niet meer en anders is hij ons ook nog kwijt...
ik wil sowieso de breijder gaan bellen,maar weet niet of dat de juiste keuze is.

sporten? jahoor, 5 dagen per week hangt hij in de sportschool. idd, helpt enorm!!

Asa Torell

Asa Torell

17-01-2009 om 21:47

Lieve annemir

Ik heb helaas totaal geen raad, maar ik wilde je even heel veel sterkte wensen en een knuffel (((((annemir))))) voor jou en je gezin!

annemir

annemir

17-01-2009 om 22:31 Topicstarter

Bedankt

hoi,
asa, dank je wel!
inge, bedankt, ik ga het eens lezen of het een beetje in de buurt is sowieso.

Ik ben ook blij dat hij hulp wil zoeken! we waren altijd zo sterk samen maar door zijn gedrag ebt het langzaam weg allemaal en dat is zo zonde...

theepot

theepot

17-01-2009 om 23:16

Wat ik weet

Ik weet dat verslavingszorg zich vooral richt op sociale verslaving. Dat lijkt me niet geschikt voor je man, omdat ik vermoed dat hij meer emotioneel verslaafd is dan sociaal verslaafd. Mijn advies zou zijn om een psychiater of psychotherapeut te zoeken die ervaring heeft met PTSS, liefst PTSS door oorlogstrauma's.
Theepot

annemir

annemir

18-01-2009 om 10:05 Topicstarter

Dacht ik ook en huisarts

Hoi,
ja zoiets dacht ik ook al. het stoppen op zich is het probleem ook niet meer.
weet je, al jaren zeggen we...volgens mij heeft hij adhd. dit omdat hij een vriend heeft die het ook heeft en hij herkend heeeel veel. vooral dus de onrust. die vriend zit ook aan de weed vanwege die onrust.

we zitten nu te denken om de huisarts te bellen om dat eerst te laten onderzoeken. stel dat het zo is, dan zou ritalin misschien helpen voor de onrust?

Hillary

Hillary

18-01-2009 om 12:03

Centrum 40-45

In Oegstgeest zit het centrum 40-45. Ken wel mensen die daar heen gaan of zijn geweest. Is volgens mij erg goed, maar weet niet of het alleen voor slachtoffers van de tweede wereldoorlog is. Kan me voorstellen, dat ze zich intussen ook op anderen richten, omdat die doelgroep steeds kleiner wordt. Je kunt in ieder geval eens op hun site kijken.

annemir

annemir

18-01-2009 om 12:13 Topicstarter

Oorlog

hoi,
dank je wel, ik ga eens kijken. maar...hij heeft niet in de tweede wereldoorlog gevochten,maar in de oorlog iran-irak.
hij is dus een stuk jonger

bmbr

bmbr

18-01-2009 om 12:29

Vanachter

..de pc is moeilijk vast te stellen wat er precies is.Maar ik ben zelf psychotherapeute en kan me voorstellen dat er verschillende zaken spelen bij je man.
Er kan onverwerkte oorlogsprobelmatiek zijn, misschien in combinatie met adhd of andere persoonlijkheidproblemen. Maar omditgoed uit te laten zoeken is het denk ik wel goed dat jullie hulp zoeken bij instellingen die hierin gespecialiseerd zijn.Want omdat het ingewikkeld is, is het belangrijk dat er verschillende takken van hulpverlening mogelijk (gaan)
zijn.
Het kan zijn dat hij door het afkicken nu meer gaat voelen van zijn oorsronkelijke probelemen, dat die nu meer aan de oppervlakte komen nu dieniet meer weggerookt of'gesnoven hoeven worden.
Centrum 40-35 (heet nu geloof ik '45) is ook gericht op de behandeing van problemen van mensen met voorgeschiedenissen zoals jouw man heeft!!
Ik weet niet waar jullie wonen? Ik zou sowieso contact et centrum 45 zoeken, en hen jullie problemen
voorleggen.aZij hebben veel kennis en ervaring op het gebiedvan de problemen van je man.
Vraag informatie aan, een gesprek sowieso,
en vraag daar waar jullie terecht kunnen met jullie problemen.
sterkte hoor,
bmbr

annemir

annemir

18-01-2009 om 13:11 Topicstarter

Bmbr

Hoi,
bedankt voor je advies! jij adviseert dus niet om eerst zeker te weten of hij adhd heeft?

bmbr

bmbr

18-01-2009 om 13:35

Annemir

inderdaad, dat laatste zou ik niet doen omdat er van allerlei zaken kunnen spelen. Eerst een 'totaalplaatje' rondmaken van wat er allemaal is, en niet geisoleerd maar iets doen.
Dit vanwege de ernst van zijn oorlogservaringen.
bmbr

Ptss?

Denk ik gelijk aan als ik je verhaal lees. Vriend van mij wordt behanndelt in Oegstgeest bij centrum '45 en heeft daar veel baat bij.
Verder kan je eens kijken op dit forum http://partnersvanveteranen.123forum.nl/phpBB2/ daar zal je wellicht heel wat herkenning vinden en de partners vragen waar je het best terecht kunt.

Pharos

Ik heb niet de tijd gehad om hun hele site uit te spitten, maar je zou ook eens contact kunnen opnemen met Pharos, een club die zich bezighoudt met gezondheidszorg (ook geestelijke) aan asielzoekers.
Misschien kan men je daar niet direct helpen, maar dan hebben ze misschien goede doorverwijsadressen.

ze hebben, zoals gezegd, een site: www.pharos.nl

Heel veel sterkte

Temet

annemir

annemir

18-01-2009 om 16:32 Topicstarter

Bedankt en..

Hallo,
bedankt voor de tips. Ik ga het allemaal doorlezen vanavond als de kids op bed liggen

ik had nog wel een vraag...bmbr, is het niet beter denk je om eerst adhd uit te sluiten?
ik heb het er met hem over gehad vanmiddag. volgens hem heeft zijn oorlogsverleden en mishandeling van zijn vader wel zijn sporen achtergelaten,maar is dat niet wat nu opspeelt.
We zijn bang dat je in een traject van maanden komt bij de hulpverlening,terwijl het misschien vooral de adhd zou zijn?

of zien wij dat verkeerd? is het uitsluiten van wel of niet adhd niet veel simpeler en daarna doorgaan?>

bmbr

bmbr

18-01-2009 om 17:27

Annemir

ik kan dat niet voor jullie beoordelen vanachter de pc.
Wel is het zo dat veel mensen bij onrustig gedrag al meteen denken aan adhd,omdat daar zo veel publiciteit over is. Maar van ernstige trauma's kunnen mensen ook heel onrustig en ongeconcentreerd worden.
Als jullie beslissen om toch eerst de weg van de adhd te kiezen, zou ik via de site van Balans gaan zoeken naar hulpverleners die hier in gespecialiseerd zijn.
Niet elke psychotherapeut of psycholoog of psychiater weet hier nl het fijne van, al zeggen ze dat misschien wel.
Maar inderdaad, als je hulp zoekt op de manier waar ik jullie aanvankelijk op attendeerde, kom je in een langerdurend traject terecht. En ik denk dat dat niet voor niks is,gezien wat je beschrijft......
Ik zou niet focussen op 'kort', maar op wat nodig is..
sterkte, bmbr

annemir

annemir

18-01-2009 om 19:34 Topicstarter

Kort..

hoi,
nee zeker niet op kort hoor,absoluut niet,daar ga ik niet vanuit.
alleen zou ik het jammer vinden als je al langere tijd bezig bent om uiteindelijk te concluderen dat het wel adhd was,dat bedoel ik.
als er snel vastgesteld wordt dat dat het is, kunnen medicijnen helpen.
als wordt vastgesteld dat dat het niet is,gaan we verder,dat bedoelde ik eigenlijk

bmbr

bmbr

18-01-2009 om 20:00

Bmbr

jullie kunnen sowieso natuurlijk inbrengen dat jullie aan adhd denken, en willen weten of dat het geval kan zijn.En wat de wegen dan zijn om daar uitsluitsel in te krijgen.
Er bestaan ook testen voor.
bmbr

Sandra

Sandra

18-01-2009 om 21:22

Adhd

Annemir,
Als de huisarts heel eenvoudig zou kunnen vaststellen of je man ADHD heeft, zou je dat natuurlijk kunnen doen. Maar dat kan niet. ADHD is geen ziekte die je met testje vaststelt. Alleen een psychiater kan/mag ADHD vaststellen, en daarvoor moet je echt een traject in. Bovendien is de 'behandeling' van ADHD meer dan een pilletje nemen...

Sterkte met de situatie!

annemir

annemir

18-01-2009 om 21:23 Topicstarter

Dit bedoel ik nou...

weer een bommetje..ik ben aan het lezen op de site van '45. het is zo herkenbaar. ik lees een aantal dingen voor en mijnman reageert met woede over iets wat er gebeurt is. mijn neef heeft mijn zoon "aangerand" toen hij 3 was. mijn man mocht mijn neef niets aandoen en hij begint nu opeens over de woede die hij daarover heeft. gaat tekeer over mijn familie, dat hij niemand meer vertrouwt,enz.
ik vraag hem rustig te blijven en hij zegt meteen dat als het over mijn familie gaat, wil ik neit praten. jawel zeg ik, praten wel,maar niet zo verwijtend. Ook dit zou je moeten verwerken in een therapie. hij wil het liefst mijn neef iets aandoen, 10 jaar vast maakt hem niet uit zegt hij. dus zeg ik dat dit ook iets is wat hij moet verwerken anders maakt hij ons kapot.

begint hij weer over uit elkaar gaan als het me niet bevalt,enz.
we zijn weer terug bij af. hij stemde toe in therapie omdat ik zei dat het anders over was voor ons gezin. dat was donderdag, het ging een paar dagen super. hij wist wat er fout ging, hij ging eraan werken.
en nu...ligt het weer allemaal aan mij en mijn familie en kanik gaan als ik wil.

zucht...

annemir

annemir

18-01-2009 om 21:29 Topicstarter

Sandra

hoi sandra,
dat weet ik. ik bedoelde eerst naar de huisarts voor een verwijzing naar bijv. riagg

Ptss?

Mogelijk is het blowen een soort zelfmedicatie voor hem.Voor het feitelijke probleem is nog geen effectieve aanpak, dus zal het erg moeilijk zijn om te stoppen met blowen.
Als ik zijn geschiedenis lees, klinkt een PTSS zeker niet onaannemelijk.Ik denk trouwens dat PTSS en ADHD veel raakvlakken kunnen hebben. Hulp van een expert is dus belangrijk.

Ik heb in mijn werk goede resultaten gezien van EMDR-behandelingen bij PTSS. Zie voor meer info http://www.emdr.nl/.
Als hij naar een psychiater gaat, laat hem dan vragen of deze behandeling tot de mogelijkheden behoort.

Succes. Erkenning is de eerste belangrijke stap.Trouwens: google even op Sinaï Centrum, daar hebben ze veel ervaing met oorlogs-en andere trauma's, en op de site staat veel info, ook voor gezinsleden.

Damajo

MLN

MLN

18-01-2009 om 21:56

Oh meissie toch

Ik lees je verhaal en wilde dat ik een toverantwoord en ee instant-oplossing voor je had. Wat moet dit moeilijk zijn voor iedereen.
Ik herken je verhaal voor een deel. Ook ik heb een man met moodswings. Bij hem (gelukkig) niet veroorzaakt door zoiets traumatisch als wat je man heeft meegemaakt, maar wel door een groot gemis en gevoel van eenzaamheid in zijn jeugd. Het lijkt ook wel hoe ouder hij wordt, hoe moeilijker hij het heeft. Zeker sinds we zelf een kind hebben, komt er heel veel bij hem terug. Heb ook het vermoeden dat hij echt een beetje een mid-life heeft(wat heb ik nou bereikt, wat laat ik mijn kind na enz.) Het gaat soms weken goed en dan is het ook echt de man waar ik zoveel van houd. Hij is lief, zorgzaam, heeft humor, het is een schat met dieren (een watje zelfs) en hij is gewoon een supervader. Maar dan ineens trekt hij die muur weer op. Ik zie het in een milliseconde gebeuren. Wat het triggert??? Ik heb vaak geen enkel idee. Het kan soms iets zijn waar hij al dagen over broeit en ineens explodeert dat. Zonder dat ik ook maar een clou heb waar het vandaan komt. En vaak zijn het, in mijn ogen dan, onbenullige zaken of dingen waar je geen invloed op hebt of zaken die je wel kunt beinvloeden maar dan moet je andere keuzes maken. Ik zie het vaak vrij helder, maar heb al lang geleerd dat tegengas geven niet werkt. Ik moet hem laten razen, het moet eruit. Maar het is niet makkelijk, want vaak slaat hij als een blindeman wild om zich heen met woorden. En die raken mij. Hij zegt altijd dat ik het niet persoonlijk op moet vatten, dat ik juist het dichtst bij hem sta en dat het daarom voor hem zo 'makkelijk' is om tegen mij zijn woede te uiten. Hij is niet aggressief ofzo, maar heel bot en koud en kil en boos en achterdochtig. Ziet alles alleen maar in het negatieve. Zijn gezicht veranderd dan ook. Hij oogt heel hard en koud. Maar wat ik zie is een heel klein en bang jongetje wat schreeuwt om aandacht. Hij zegt dat het allemaal wel meevalt, dat er niks 'mis' is met hem en ziet dus absoluut niet in waarom hij hulp zou moeten gaan zoeken. Dat is gewoon niet aan de orde en : er is overal wel wat (zijn woorden). Maar het is niet makkelijk.
Ik heb hem een paar weken geleden, toen hij weer zo'n bui had, verteld dat ik 'die meneer die ik helemaal niet aardig vind' niet meer in huis wil hebben. Dat ik mijn man terug wil. De man waar ik zoveel van houd, de man met het goede hart en het lieve karakter. Ben op een gegeven moment ook weggegaan met kind (stukje rijden) en heb hem gezegd dat ik tijdelijk uit elkaar wil. Dat ik het voor mezelf ook op een rijtje wil zetten. Juist omdat die buien steeds frequenter voorkomen. Is ie erg van geschrokken. Bij thuiskomst samen gepraat en gehuild en sinds die tijd gaat het goed. Echt goed. Maar ja, dit soort gedrag gaat echt niet van de ene op de andere dag over.
En ik denk idd dat als je zo'n voorgeschiedenis hebt als jouw man heeft, dan redt je het niet alleen. Mijn vader was een kampslachtoffer van WO II en die heeft na de oorlog alle hulp afgeslagen. Ik moest het in de oorlog alleen doen dus daarna redt ik het ook wel. Nee dus. Je wilt niet weten wat wij als gezin (zowel 1e als 2e huwelijk) allemaal hebben moeten doorstaan. En zo werkt het trauma van de ouder ook door naar het kind. En daarom MOETEN jullie als gezin NU hulp gaan zoeken. Denk aan je kinderen want die pikken dit (ongewild) ook op. Ga morgen naar je huisarts en leg je hele ziel en zaligheid daar neer. Met of zonder man. Dit redt je niet alleen. Heel veel sterkte en ik blijf meelezen!
PS vraag me nu af of ik nick niet beter had kunnen veranderen. geef nu wel heel veel bloot van mezelf...

annemir

annemir

18-01-2009 om 22:07 Topicstarter

Mln

Hoi,
jeetje wat een zeeeer herkenbaar verhaal, het zou het mijne kunnen zijn. ik zal het niet herhalen,maar alles wat je schrijft gebeurt hier ook.
het ging ook beter vanaf donderdag. idd huilen, hij wil ons niet kwijt,enz. en nu, wat triggerde hem net?
ik weet het niet precies. iets wat ik zei over de therapie. hij is weer boos, zegt niets meer.

weet je, laten razen en met rust laten heb ik al te lang gedaan. het raakt mij, de liefde wordt minder en het allerbelangrijkste is dat hij steeds erger wordt met de kinderen erbij. hij maakt ze kapot naar mijn idee en dat wil ik dus niet meer.

ik denk niet dat het ptss is. hij heeft geen angsten,dromen,hyperventilatie,enz.
ik heb net een adres van een psychotherapeut opgezocht,voglens mij moeten we daar beginnen.
laat hem maar praten, laat hem maar uitleggen.

hopelijk helpt het. mln, als je wil praten prive, zou ik dat fijn vinden,maar niets hoeft.
als je toch wilt:
annemirmilo apestaartje hotmail punt com.

MLN

MLN

18-01-2009 om 22:41

Mail

Die heb je dus nu!

annemir

annemir

19-01-2009 om 10:30 Topicstarter

Gisterenavond

Hallo,
toch even een update van gisterenavond..we gingen naar bed en kwamen weer in gesprek. een goed, maar zwaar gesprek.
over het nut van therapie. hij vindt dat hij nu echt beseft wat hij fout doet en hij wil die fout niet meer maken. niet meer zo agressief zijn tegen niemand.

leuk voornemen zei ik,maar dat is niet zo simpel, je zal toch therapie moeten. Hij is accoord, ik ga contact opnemen met een psychotherapeut en hopelijk zal het dan beter gaan met ons.

bedankt voor de reakties.
groetjes

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.