Zoon 8 jaar - astma
Hallo,
Vorig jaar heeft onze zoon voor het eerst astma aanvallen meegemaakt. Twee keer in korte tijd op de ehbo terecht gekomen en met veel ventolin en prednisol (oid) behandeld.
Daarna onder behandeling bij een kinderlongarts gekomen.
De diagnose was toen astma nav allergie voor graspollen maar afgelopen herfst en winter bleek hij toch nog medicijnen nodig te hebben omdat er steeds tijdens de controle toch nog een ontsteking bleek te zitten (soms zonder dat hij het merkte en soms wel gepaard met hoestbuien).
Nu begint het hooikoorts seizoen weer en zijn we weer bezig met Symbicort.
Steeds een kuurtje van 2 weken of 4 weken. De arts zegt dat we het zo maar zo goed mogelijk moeten proberen. En steeds hopen dat er tussen de kuurtjes ene periode van rust kan zitten.
Nu had hij net een kuur afgerond en na 1 week kwamen de pollen en zijn we weer begonnen. Nu na anderhalve week - zag ik opeens een paar rode vlekjes op zijn bovenarm. van die puntjes die heel dicht bij elkaar zitten - geen blauwe plek.
Toen ging ik even in de bijsluiter kijken - oh en daar wordt een mens niet blij van he?
Nu weet ik even niet hoe ermee om te gaan.
De arts doet er heel luchtig over (omdat ze weet dat er niet echt een alternatief is denk ik, en ze heeft erger gezien natuurlijk en relativeerd het dan). Maar ik vind het toch echt niet leuk om te zien dat hij steeds die medicijnen nodig heeft, en astma gaat nooit over.
Hij is nu 8 jaar en nu een jaar met op en af aan de symbicort.
En nu met die vlekjes erbij - die misschien niet gerelateerd zijn maartoch denk ik daar het eerste aan.
Ten eerste valt het accepteren dat hij dit heeft me zwaar
Ten tweede het managen ervan want hij voelt het zelf vaak ook niet en ik doe maar wat lijkt het (ik moet het ook nog leren - wanneer symbicort, hoeveel?)
Ten derde steeds weer naar de dokter voor controle of bellen met vragen die ik heb (zoals nu: zal ik morgen meteen bellen, of wachten tot dinsdag? of gewoon wachten op de controle over drie weken?)
Zal ik stoppen of eerst bellen met de arts toch? Het hooikoorts seizoen is nog in volle gang.
Mijn man is heel rationeel met deze dingen. Ik minder dus...
Hoe doen andere ouders dit? Een kind met een ziekte. Er is natuurlijk veel erger denkbaar maar aan de andere kant is dit ook wat het is.
Even op zoek naar wat handvaten...
herfst
Dirksmama
Begrjp me goed, ik heb geen enkel commentaar op de behandeling van jouw gezinsleden. En ik begrijp heel goed dat jullie beleid zeer wel overwogen is, en voor jullie het beste werkt.
Maar ik vind dat onvergelijkbaar met de situatie met de zoon van herfst.
En ik weet dat ik vaak wat te stellig ben, en dat valt ook niet goed te praten. Het is alleen wel zo dat ik zeer veel ervaring heb, en dat gaat in dit geval niet alleen over mijn eigen gezin. Dat maakt dat ik vrij snel de zwakke plekken in de behandeling/ het omgaan met, kan aanwijzen. En dat heb ik echt niet gedaan bij de behandeling van jouw dochter en man, omdat het mij direct duidelijk was dat dit voor jullie werkt in jullie omstandigheden. Zo beter?
Spoelen
Begrijpelijk dat een tandarts op het hart drukt goed te spoelen, maar het is niet de medicatie die gaatjes veroorzaakt, maar van de medicatie krijg je een zeer droge mond wat de kans op gaatjes aanzienlijk vergroot. Hees wordt mijn zoon ook overigens. Niet bij zijn dagelijkse dosis, maar wel bij verhoging van de dosis in een slechte periode..
Tja
Lastig, verschillende verklaringen. Ik weet dat het jouw vak is, 100%mama, dus ik wil je woorden niet betwijfelen. Maar onze tandarts zei vooral 's avonds erg goed te spoelen en nooit te puffen na het poetsen, omdat anders de medicatie de hele nacht zijn uitwerking op het gebit kan uitoefenen. Anyway, voor de handelwijze (goed spoelen, om welke reden dan ook) maakt het niet uit.
En misschien wilde hij een eenvoudige verklaring geven, omdat een genuanceerde instructie niet goed onthouden/opgevolgd wordt door leken, dat kan natuurlijk.
Tandbederf
Pufjes die luchtwegverwijdend werken, bevatten bepaalde stimuli. Het speekselklierweefsel heeft receptoren voor deze stimuli. Daardoor verandert de samenstelling van het speeksel, waardoor het gehalte bepaalde eiwitten juist verhoogt, en het gehalte -iets anders- juist verlaagt. Dit levert op dat de beschermende werking van het speeksel zo'n 40% verlaagd is. En dat leidt tot plague, dus tandbederf. Hiertegen helpt eigenlijk alleen goede fluorbehandeling.
Pufjes die ipratropiumbromide bevatten (atrovent) leiden tot droge mond.
Poederinhalaties bevatten suiker, ook altijd fijn. Overigens was dit een paar jaar geleden zo, en wij gebruiken deze niet, dus ik weet niet zeker of dat nog zo is.
En inhalatiecorticosteroiden geven vooral problemen in de keel, schimmelinfecties, ook lekker. Maar dat valt dus heel goed te voorkomen door een slokje water.
Voor de goede termen (welk eiwit, welk gehalte, welke receptoren) zou ik even moeten zoeken, maar dit is wat ik er nog van weet.
Gevonden - ingewikkelder
Het is dus ingewikkelder dan ik schetste:
http://www.ntvg.nl/publicatie/astma-en-tandbederf/volledig
"Astma en tandbederf
L.E. Smeele
Bij patiënten met astmatische bronchitis is de gevoeligheid voor ?-adrenerge en cholinerge activering in de luchtwegen verhoogd, terwijl de ?-adrenerge activiteit door het ziekteproces is verlaagd. Ter stimulatie van de ?1- en ?2-activiteit schreef men aan patiënten wel isoprotenerol voor. Tegenwoordig worden veelal terbutaline (Bricanyl) en salbutamol (Ventolin) toegepast, daar deze een meer specifieke ?2-activiteit bezitten. Omdat ?1- en ?2-receptoren ook in speekselklierweefsel voorkomen, hebben deze farmaca tevens invloed op de speekselsecretie en -samenstelling.1 In het dierexperiment blijkt dat toedienen van isoprotenerol leidt tot vergroting van de speekselklieren. Daarnaast is het aandeel van prolinerijke eiwitten in het speeksel verhoogd, terwijl het aandeel van amylase en mucinen is verlaagd. Het speeksel verliest hierdoor een deel van zijn buffercapaciteit, waardoor het gebit gevoeliger is voor inwerking van zuur. Door het gebruik van salbutamol en terbutaline bij kinderen met astma is de secretiesnelheid van speeksel na stimulatie met citroenzuur tot 36 verminderd. Door de verminderde ‘flow’ is de kans op plaquevorming op het gebit groter en is de kans op tandcariës eveneens vergroot. Dit laatste komt tot uiting in een verhoogde kolonisatie van het mondmilieu door Streptococcus mutans en duidelijk meer tandbederf bij deze kinderen. Om deze redenen is het van belang om extra preventieve aandacht te schenken aan de gebitsgezondheid bij patiënten die langdurig met ?2-antagonisten worden behandeld.
Toediening van fluoride is het belangrijkste instrument in de preventie van tandcariës. De toedieningswijze kan enteraal of lokaal zijn en wordt in belangrijke mate bepaald door de leeftijd van de patiënt.2 Enterale toediening wordt aanbevolen voor kinderen van ½ tot 6 jaar. Hierbij moet echter worden gewaakt voor intoxicaties, omdat door gelijktijdig gebruik van lokale fluoriden (in tandpasta's) door inslikken hoge bloedspiegels kunnen voorkomen. Hiertoe is een speciale tandpasta voor peuters op de markt gebracht met een lage fluorideconcentratie, terwijl uiteraard ook tandpasta's zonder fluoride verkrijgbaar zijn. Vanaf de leeftijd van 6 jaar is uitsluitend lokale toepassing van fluoride voldoende. Hierbij blijkt een lage concentratie die enkele malen per dag kan inwerken het meest effectief te zijn. Er is voor dit doel ruime keuzemogelijkheid uit een scala van tandpasta's, gels, oplossingen en lakken; de tandarts kan hierover het beste adviseren."
Erg fijn deze informatie ( k. heksenvet )
Dat wist ik dus niet. Tweeling puft ook en heeft nu ook een blokjesbeugel. Dus extra met fluor behandelen is wel noodzakelijk. Dat spoelen met water na die pufjes doen ze wel.
Niet alles gelezen
Maar ook wel verbaasd. Mijn dochter was heel jong toen ze aan de 'puffers' ging, twee jaar zo'n beetje, na een ziekenhuisopname. Ze kreeg van de huisarts ventolin en flixotide en eenmaal bij de kinderarts zijn we gestart met qvar, omdat de kinderarts zei dat dit voor jonge kinderen beter werkt (vernevelt meer of zo). Toen ze 2.5 was en een tijdje medicijnen gebruikte (dus ong. een half jaar, vanaf de zomer ventolin en vanaf de herfstvakantie de qvar erbij die in december nog flink opgehoogd is omdat ze behoorlijk benauwd was), ging het langzamerhand beter. Ze heeft het gehad tot ze ruim 3 was, daarna zijn we gaan afbouwen in een heel langzaam tempo (dus een jaar met hele forse medicatie. Weer een jaar later was ze pas medijnvrij, omdat de arts niet gelijk wilde stoppen in het winterseizoen. nadat we volledig gestopt zijn heeft ze nog 9 maanden volledig onder controle gestaan (de winter door zonder medicijnen dus), voordat de arts de behandeling afsloot. Bij ons lijkt ze er vooralsnog over heen gegroeid dus, gelukkig, maar we sluiten niet uit dat het later nog terugkomt (het zit in de familie).
Dus ook hier langdurig ontstekingsremmer (zowel huisarts als kinderarts zeiden dat het een aantal weken, minimaal 2 duurde voor je effect begon te zien) en daarnaast ventolin als nodig. In het begin vaak, later gelukkig niet meer.
Als het niet werkt, zou ik zeker teruggaan naar je arts. Het is naar als je kind er zo beroerd van is en elke keer weer ziek.
Sterkte ermee, Sneeuwitje
