Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 12:44

Zwangerschap na bekkeninstabiliteit,


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
3kids mam

3kids mam

07-11-2009 om 22:35

Ook

Ik had bij mijn tweede zwangerschap behoorlijk last van bekkeninstabiliteit. Mijn fysiotherapeut (gespecialiseerd in bekkenklachten) raadde mij toen af om weer snel zwanger te worden. Mijn man en ik wilde echter heel graag snel nog een kindje en uiteindelijk werd ik dan ook snel weer zwanger. Vanaf week 13 voelde ik het al en ik ben toen meteen weer naar die bekkentherapeut gegaan. Mijn gehele zwangerschap ben ik door hem begeleid en een combinatie van oefeningen, het juist uitvoeren van allerhande handelingen, het soms laten rechtzetten van mijn bekken en het vanaf het begin van de zwangerschap af aan laten van bepaalde handelingen die echt slecht zijn hebben er voor gezorgd dat het uiteindelijk meeviel. Ik heb de laatste maanden wel last gehad maar niet in die mate dat ik niks meer kon.
Ik zou je dus echt willen aanraden om meteen een gespecialiseerd iemand te zoeken die je kan begeleiden. Mijn ervaring hiermee is heel positief. En ook na je zwangerschap is het echt belangrijk de juiste oefeningen te doen. Je zou nu ook al ter voorbereiding de juiste spieren kunnen trainen zodat je hier misschien baad bij hebt tijdens je zwangerschap.

Witteroos

Witteroos

09-11-2009 om 12:21

Allemaal bedankt

De oefeningen ben ik altijd mee doorgegaan en doe daarbij ook andere oefeningen. Dus daar gaan we gewoon mee door. Alleen heb ik nu met dit ongelukje helemaal zoiets van we kunnen het beter maar niet doen. Zoals het er nu uit ziet ben ik hier wel weer een poosje zoet mee. Allemaal erg bedankt voor de reactie!
En mocht het ooit zo verkomen dat we er toch voor gaan dan zal ik nog eens een lijntje plaatsen.

Langzaam herstel, twijfel over tweede

Hiya,
Ik liep vanaf week 6 van mijn zwangerschap al bij de bekkenfysio. Slechte conditie in combinatie met Hypermobiliteit en hormonen was teveel en zorgde voor een zware zwangerschap. Godzijdank kon manlief een maand thuisblijven na de bevalling. we hebben hemel en aarde bewogen om onze zoon mee naar huis te krijgen (randprematuur, 36 weken), want op en neer rijden naar het ziekenhuis was een drama en lukte hooguit een keer per dag. 6 maanden na de bevalling kon ik weer op een been staan ( kort en met pijn, maar het kon)Nu 8 maanden na de bevalling en net begonnen aan een nieuw traject fysio. Ik wil graag nog een kindje, en ga er dus alles aan doen om mijn spieren voor die tijd op te bouwen en af te vallen. Maar pas als ik weer hersteld ben en de vraag is of het versatndig is. Ik zal dan echt hulp moeten hebben tijdens mijn zwangerschap en daarna. Het stoort me dat ik daarmee anderen belast. Ik doe graag dingen zelf, en los graag zelf dingen op.
ben erg blij dit topic te lezen, ik zit er zelf erg over et twijfelen, en het zit me dwars dat het herstel zo langzaam gaat uit frustratie rook ik weer.
Ik klamp me vast aan de ervaring van mijn bekkenfysio. De eerste zwangerschap had ze er erg last van, de tweede bijna niet, de derde iets. Met oefeningen, een professionele bekkenband, juiste houding etc is veel te doen maar door mijn hypermobiliteit is de kans heel groot dat ik het weer krijg en ik zie er zo tegenop. In huis red ik het zonder band als ik niet teveel doe, verder kan ik niet zonder dat ding.

hypermobiel had 1 voordeel, een supersnelle bevalling van minder dan 3,5 uur. Het gaat zo tegenvallen als nummer twee er straks langer over doet. Mijn grootste angst was behalve een rolstoel, een bevallinga van 31 uur en dan geen puf meer om te persen. Godzijdank zijn die twee angsten niet waar geworden.

Mijn zuster heeft het bij een moeten houden op doktersadvies. Ze vond dat heel erg jammer. Ze zei tegen mij: Nu vraagt iedereen of je borst of kunstvoeding geeft en waarom ( mijn persoonlijke irritatie met mensen), maar op een gegeven moment houdt dat op. Ik krijg nog steeds vragen waarom hij enig kind is en hij is al 7, dat zullen mensen altijd blijven vragen. Ze heeft er nu geen last meer van, maar de eerste jaren kon ze heel emotioneel reageren als eimand dat vroeg.

Graag lees ik meer ervaringen van mensen hierover. In de blaadjes zie ik nooit een artikel waarin ik mezelf herken

ben nieuw hier en vindt de layout en werking van het forum een drama, hoop dat ik eraan kan wennen.

Succes aan iedereen met welke keuze het ook wordt!

Mamvantwee

Mamvantwee

13-11-2009 om 11:10

Tyldak

Ja, dat hypermobiele herken ik. Dat heb ik ook, al heb ik er na de bevalling gelukkig niet zoveel last van gehad als jij. De tweede bevalling ging bij mij ook supersnel, binnen 3 uur. Maar de eerste duurde 4 dagen. Dus het is volgens mij niet echt een bepalende factor.

Maar goed, daardoor durf ik niet aan een derde baby te beginnen. Er zijn ook andere factoren waarom ik niet opnieuw aan de babytijd wil beginnen, maar op lichamelijk vlak is het wel de grootste hindernis.

groet, Mamvantwee

Witteroos

Witteroos

16-11-2009 om 13:53

Succes

Lastig om geen berichtje te krijgen als er gereageerd is!
Tyldak, veel sterkte met alles en ik hoop dat je ooit weer zonder problemen kunt lopen en alles kunt doen! Dan is mijn verhaal er niets bij!
Jullie ook allemaal veel succes met jullie beslissing!
Ik denk dat je toch nooit zeker kunt weten wanneer het een goede beslissing is.
Ik heb zelf vorige week een zwangerschapstest moeten doen om dat ik een ct moet laten maken. En aangezien ik niet wist of ik zwanger was (ik heb een staaftje in mijn arm) moest ik de test doen. ik ben niet zwanger maar had het niet erg gevonden. Zelfs dacht ik op dat moment dat ik het er dan wel allemaal weer voor over had. Dus wie weet....

Mathilde

Mathilde

19-11-2009 om 11:05

Andere ervaring

Bij mijn eerste zwangerschap kreeg ik in de zesde maand last van mijn bekken en mijn onderrug. Op het laatst kon ik helemaal niks meer. Na de bevalling was het nog veel erger. Ik heb zelf veel geoefend en na een jaar was de pijn zo'n beetje weg. Ik zag inderdaad op tegen de tweede zwangerschap, maar tot mijn verbazing heb ik totaal geen last gehad en ben tot het laatst superactief geweest. Na de tweede bevalling zat het wel weer erg los (heupen kraakten hoorbaar als ik me in bed omdraaide en bij het opstaan zat mijn schaambeen regelmatig scheef, dan hoorde je krak na een paar stappen en zat het weer recht). Maar ook dit was na een half jaar weg. In het dagelijks leven merk ik er niet veel meer van. Wel als ik me meer inspan dan normaal (lange wandelingen op oneffen terrein).
Het moeilijke van ervaringen van anderen is dat iedereen weer anders is. Hoe het bij jou uitpakt, weet je dus niet. Sterkte met je afweging.
Groetjes, Mathilde

picobello

picobello

24-11-2009 om 20:22

3 kinderen

bij de 1ste zwangerschap was ik al in de 4de maand gevloerd, gestopt met werken en zat/lag op de bank. Na de bevalling bleef ik veel last houden en ben ik behandeld in Rotterdam spain en joint centrum, speciale groep BI, tijdens de behandeling bleek ik weer zwanger te zijn en heb toch weer redelijk wat last gehad. Maar door gespecialiceerde thuishulp goed geholpen. Na de tweede bevalling ben ik 100 procent WAO geworden.
4 jaar hierna wilde ik toch nog heel graag een derde en na goede voorlichting en voorbereiding is die er ook gekomen. De voorbereiding bij mij bestond uit het eerst zorgen dat mijn lichaam zo sterk mogelijk was, niet te zwaar zijn en ook geestelijk er helemaal klaar voor zijn. Na de bevalling heb ik 5 dagen platgelegen met een sluitlaken om en daarna voorzichtig weer alles gaan doen.
Het is echt heel goed gegaan. Nu, na 4 jaar heb ik nog wel eens last, vooral bij wat zwaardere inspanningen, bv stofzuigen of staan bij het strijken, maar over het algemeen gaat het goed. Ik ben echter nog niet aanhet werk.

Ik heb er zeker geen spijt van ondanks dat het best lastig was soms. Bij ons was het fijn dat er genoeg leeftijdsverschil zat tussen de kinderen zodat de oudste zichzelf al goed konden redden, dat is zeker een aanrader.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.