Het is weer moederdag
Van de week wees mijn moeder mij erop dat het zondag moederdag is. Toen ik reageerde met "daar doe ik niets aan" zei ze "je hebt me weleens iets met de post gestuurd" dus ik gaf aan dat dat vast weleens kan zijn gebeurd maar ik doe er al jaren niets aan dus dat zal dan per ongeluk rond deze periode zijn geweest.
Vanavond herinnerde ze me er nogmaals aan dat het zondag moederdag is. Ze deed erg zielig, "ja zondagochtend ga ik naar de kerk, in de middag weet ik nog niet het is moederdag dus ja...."
Haar leven lang dat gemanipuleer ik ben dat zo zat. Vroeger kocht in inderdaad weleens wat omdat ik niet tegen die manipulatie kon, ik had gehoopt haar de afgelopen jaren echt niets te geven, op die dag zelfs niet te bellen of enige vorm van contact op te nemen dat dit gezeik eens over zou zijn. Ik ben haar zo zat.
Poezekat schreef op 12-05-2023 om 11:36:
[..]
Zo denk ik er ook over maar ik vermoed dat mijn moeder toch teleurgesteld zou zijn als wij (ik heb nog een zus) niks zouden laten horen en niks mee zouden brengen. Onze zoon woont in het midden van het land en die hoeft voor mij echt niet expres naar huis te komen ivm moederdag, we zien elkaar binnenkort vast weer wanneer het ons allemaal schikt. En een kado hoeft ook niet.
Vind ik ook. Maar hier ook een moeder die teleurgesteld is als je niet komt. Daarnaast moet dan ook mijn schoonmoeder (wat mijn man betreft) bezocht worden. Betekent dat ik de hele dag van huis ben (want mijn moeder woont op ruim 1,5 rijden enkele reis) en niet eens thuis met mijn gezin moederdag kan vieren.
Caroline80 schreef op 12-05-2023 om 12:38:
[..]
Vind ik ook. Maar hier ook een moeder die teleurgesteld is als je niet komt. Daarnaast moet dan ook mijn schoonmoeder (wat mijn man betreft) bezocht worden. Betekent dat ik de hele dag van huis ben (want mijn moeder woont op ruim 1,5 rijden enkele reis) en niet eens thuis met mijn gezin moederdag kan vieren.
Dat is vervelend. Heb ik jaren geleden ook eens gehad, moest die ochtend werken, daarna langs bij mijn ouders en vervolgens bij mijn schoonouders. Op de terugweg maar gestopt bij een kindvriendelijk restaurant waar onze zoon lekker kon spelen en wij rustig konden eten zodat ik toch nog wat in de watten gelegd werd ipv zelf te moeten koken.
Ik ga morgen wel even langs bij mijn moeder. Dat stelt ze op prijs, dat weet ik zeker, al is ze acht jaar geleden overleden.
Poezekat schreef op 12-05-2023 om 11:36:
[..]
Zo denk ik er ook over maar ik vermoed dat mijn moeder toch teleurgesteld zou zijn als wij (ik heb nog een zus) niks zouden laten horen en niks mee zouden brengen.
Dat is dan toch maar 1 keer? En daarna weet ze dat je er niet meer aan doet.
Je gaat je nu in allerlei bochten wringen voor een vermoeden....
In de In de laatste week van mei werd ik moeder. De schoonfamilie verwachte echt wel dat wij op vaderdag acte de présence zouden geven. Dus baby van 3 weken in de maxicosi, tas met spullen mee en daar gingen we. Eerst langs de opa verder weg en toen nog naar mijn vader op de terugweg. In mijn veilige ouderlijk huis ben ik helemaal in elkaar geklapt. Lekkende borsten van de borstvoeding die niet echt lekker ging, nog pijn van de hechtingen kon ik alleen maar huilen.
Moeder/ vaderdag dag voor je eigen ouders zou over moeten zijn als je zelf moeder wordt, wat een doffe ellende is dat geweest tot nummer 2 een jaar of 6 was. Nummer 2 heeft meerdere medische dingen achter de rug die veel zorg en aandacht vroegen.
Inmiddels kinderen 20 en 17 en ga ik op deze dagen even naar mijn ouders en mijn man naar de zijne al dan niet met een aardigheidje. Ik snap het helemaal als mensen er niks aan willen doen maar door de ouders een soort gedwongen worden. Maar weet ook hoe moeilijk het kan zijn om voet bij stuk te houden dat je niks doet. Dat doet mensen weet je bijna en schuldgevoel aan te praten als je niks doet.
To sterkte en probeer vast te houden aan je eigen standpunten.
Ik heb de berichten gelezen, het is zo dubbel want het kost nauwelijks tijd om bijvoorbeeld even een bloemetje te bestellen. Of wat maakt het uit als we zondag toch niet echt iets hebben dat we dan even langs gaan. Maar goed dat langs gaan is dan ook weer om een bepaalde tijd want anders komt het niet uit. Ik heb err dus een keer aan toegegeven en dan krijg je dus de situatie dat je moeder erop wijst dat je er een keer iets voor gedaan hebt dus dat het wel verwacht wordt.
En ja zij geeft er veel om dus wat is de moeite om haar een groot plezier te doen met iets kleins.
Maar dat is nu dus het punt, dan wordt het altijd verwacht. En dan komt er weer een andere dag die ook bijzonder is. Zo heeft ze de bijzondere verjaardagen ook uitgemolken. Pa werd 50 dus als cadeau pa en ma op vakantie (ik was student en kon dat jaar dus niet op vakantie omdat ik geen geld voor vakantie en ook geen geld voor collegegeld meer had door die vakantie dus moest tijdens mijn schoolvakanties extra werken om mijn collegegeld en boekengeld bij elkaar te sprokkelen. 3 jaar later werd ma 50 die wilde wel een tropisch aquarium met onderkast en al. En toen kwam 60 ja hoor een nieuwe fiets voor pa en bij ma haar 60 wilde ze een driewielfiets en daar heb ik een stokje voor gestoken. Ik vroeg letterlijk "waar haal je het lef vandaan een cadeau te vragen waar we 2 maanden voor moeten werken?" Haar reactie was dag het een bijzondere verjaardag was. Ik was ondertussen 16, 18, 25 geworden en vroeg haar wat ze met mijn bijzondere verjaardagen heeft gedaan of dat ik dat nog tegoed zou krijgen? Maw als je eenmaal toegeeft.....
Decembermamma schreef op 12-05-2023 om 15:40:
Ik heb de berichten gelezen, het is zo dubbel want het kost nauwelijks tijd om bijvoorbeeld even een bloemetje te bestellen. Of wat maakt het uit als we zondag toch niet echt iets hebben dat we dan even langs gaan. Maar goed dat langs gaan is dan ook weer om een bepaalde tijd want anders komt het niet uit. Ik heb err dus een keer aan toegegeven en dan krijg je dus de situatie dat je moeder erop wijst dat je er een keer iets voor gedaan hebt dus dat het wel verwacht wordt.
En ja zij geeft er veel om dus wat is de moeite om haar een groot plezier te doen met iets kleins.
Maar dat is nu dus het punt, dan wordt het altijd verwacht. En dan komt er weer een andere dag die ook bijzonder is. Zo heeft ze de bijzondere verjaardagen ook uitgemolken. Pa werd 50 dus als cadeau pa en ma op vakantie (ik was student en kon dat jaar dus niet op vakantie omdat ik geen geld voor vakantie en ook geen geld voor collegegeld meer had door die vakantie dus moest tijdens mijn schoolvakanties extra werken om mijn collegegeld en boekengeld bij elkaar te sprokkelen. 3 jaar later werd ma 50 die wilde wel een tropisch aquarium met onderkast en al. En toen kwam 60 ja hoor een nieuwe fiets voor pa en bij ma haar 60 wilde ze een driewielfiets en daar heb ik een stokje voor gestoken. Ik vroeg letterlijk "waar haal je het lef vandaan een cadeau te vragen waar we 2 maanden voor moeten werken?" Haar reactie was dag het een bijzondere verjaardag was. Ik was ondertussen 16, 18, 25 geworden en vroeg haar wat ze met mijn bijzondere verjaardagen heeft gedaan of dat ik dat nog tegoed zou krijgen? Maw als je eenmaal toegeeft.....
Van een student verwachten dat die een complete vakantie voor je betaalt ten koste van het collegegeld...die vrouw is gek in haar hoofd joh. Je hebt gelijk dat even bellen of een bloemetje een kleine moeite is, maar dit type mensen moet je heel kort houden en voet bij stuk houden, want als je een vinger geeft eisen ze je hele arm.
Tis nou ook niet zo alsof deze vrouw zo'n geweldige moeder is geweest voor jou.
Decembermamma schreef op 12-05-2023 om 15:40:
[knipperdeknip]
Decembermamma, het wordt tijd voor iets leuks voor jou en jou alleen op moederdag. Dan verheug je je hopelijk op moederdag ipv dubben en stressen.
Philou schreef op 12-05-2023 om 17:06:
[..]
Decembermamma, het wordt tijd voor iets leuks voor jou en jou alleen op moederdag. Dan verheug je je hopelijk op moederdag ipv dubben en stressen.
Lekker met je gezin wat leuks gaan doen, als iedereen op familiebezoek is, is het lekker rustig op veel andere plekken.
Valeria schreef op 12-05-2023 om 14:38:
[..]
Dat is dan toch maar 1 keer? En daarna weet ze dat je er niet meer aan doet.
Je gaat je nu in allerlei bochten wringen voor een vermoeden....
Voor mezelf hoeft het niet maar als ik weet of minstens vermoed dat mijn aanwezigheid op prijs wordt gesteld, is het maar een kleine moeite om langs te gaan. Ik ga altijd 1 keer per week langs.
ik weet dan niet de band met je moeder zoals ik hier lees, maar ik denk waarom niet gewoon even langs gaan en iets kleins geven? Ik ben blij dat mijn moeder er nog is na heel veel ellende en voor hetzelfde geld was ze er niet meer geweest. Ook dring ik niks op aan mijn dochter, maar dat ze even iets kleins koopt of een kaartje zou ik wel heel lief vinden....
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 19:18:
ik weet dan niet de band met je moeder zoals ik hier lees, maar ik denk waarom niet gewoon even langs gaan en iets kleins geven? Ik ben blij dat mijn moeder er nog is na heel veel ellende en voor hetzelfde geld was ze er niet meer geweest. Ook dring ik niks op aan mijn dochter, maar dat ze even iets kleins koopt of een kaartje zou ik wel heel lief vinden....
Even langs gaan is met anderhalf uur enkele reis geen even langs gaan, en dan moet het dus ook nog precies op het moment dat het haar uitkomt en daar is geen enkele flexibiliteit in. Daarnaast is als je er na 1,5 uur weg wilt gaan standaard de vraag "ga je nu al?" En ook is standaard de opmerking "wat heb ik je lang niet gezien" aan het begin van het bezoek een leuke binnenkomer. En als ik nu "even langs ga" en haar zin geef ben ik volgend jaar weer de klos.
Daarom zei ik ook dat ik de band met je moeder niet ken, blijkbaar weten andere forummers dat wel, maar in je OP vertel je hier niets over, ook niet dat je 1,5 uur moet reizen. Ik zou dat wel voor mijn moeder overhebben, maar ik ken je moeder niet
ik weet uit ervaring dat het veel gevraagd kan zijn. Ik zat er ook nog niet nee maar nu ikzelf ongeneeslijk ziek ben en ze er wel steeds staat.
Hier is eea binnen de familie niet ok richting mij. Laatst dus een jubileum waar ik maar niet ben geweest vanwege die familielid en vriend van. Het zijn ook mijn ouders maar ze gaan niet voor mij wijken. Dus ga ik dan maar niet. Ik kom dus nergens meer. Altijd apart of niet.
Kadotjes zelfde verhaal, ik moet dan meedoen. Werd me nu weer gevraagd. Mooi nee gezegd. Tig jaar terug een schilderij van 600 euro als ik me niet vergis en ik zat in de schuldsanering. Heb ik moeten afbetalen aan dat lid. Doe ik dus niet aan mee.
Ik waardeer naarmate ik kan en wil en ik vaar niet mee met mensen die messen in je rug steken. En mijn moeder wil ik best komen maar gezien mijn toestand zal ik er eerder niet meer zijn dus kan ik beter moeite besparen en dan op een ander moment leuk doen.
Je kunt op ieder moment een kaartje schrijven of iets meenemen als je toch al kwam. Vind het ook onzin om er perse iets aan te doen. Het gaat om dat je aan haar denkt en wanneer. Ik zou je alleen tot niets laten verplichten.
ik zou als ik jou was, een keer goed de tijd nemen om bij jezelf na te gaan wat JIJ wel zou willen en kunnen opbrengen, ieder jaar.
Als dat een kaartje sturen of een bos bloemen bezorgen is, prima.
Als dat niets is, prima.
Laat los wat zij van je verlangt en geef wat jij kunt en wilt geven.
En daarna een huid van teflon kweken...alles langs je af laten glijden. Zolang je doet wat jij kan en wil vanuit jouw overtuiging, hoef je je nergens schuldig over te voelen of gedwongen toe te voelen.
En dan hoef je er ook niet meer ieder jaar over na te denken.
Sterkte, familie is niet altijd fijn of makkelijk, helaas.