Bewaren van oude foto's
Door omstandigheden hebben mijn man en ik twee kratten aan oude foto's liggen op zolder. Er zijn foto's bij uit de jaren 20, en zelfs nog ouder. Het is een verzameling van verschillende mensen, en er is niet zorgvuldig mee omgegaan. Ik voel me verantwoordelijk voor deze schat. Ik wil de foto's goed bewaren, en zoveel mogelijk uitzoeken wat het verhaal is achter de foto: jaartal, wie staan er op, en wat is hun geschiedenis. Een stokoude tante van mijn man wil me helpen. Ik heb twee vragen: wat zijn de beste bewaarcondities voor zulke oude foto's, en hoe kan ik ze het beste documenteren. Ik wil niets op de foto's schrijven, ik wil ze niet inplakken. Toch moet ik ze op de een of andere manier nummeren, zodat de nummers corresponderen met het verhaal dat mijn ouder tante vertelt. Wie heeft tips voor me?
Digitaliseren?
En dan een fotoboek maken met bijschriften.
De originele foto's zou ik dan in een los album met van die hoekjes bewaren. (Jeweetwel, die waar je de foto's zo tussen kunt schuiven.... http://www.twenga.nl/dir-Foto,Fotopresentatie,Fotohoekjes)
Gr. Poezie.
Ook zulke dozen vol
Ik heb ook zulke dozen vol oude foto's. Heb ook oude familieleden afgelopen om informatie. Heb er zelfs een heleboel weggegeven. Hier foto's vanaf begin 1900 misschien zelfs nog eerder. O.a. mijn opa als baby (1903 geboren) talloze foto's.
Mijn opa's vader was naast zijn werkelijke beroep fotograaf als bijverdienste. Hij heeft zelfs een tijdje op kermissen gestaan voor portretten....Dus mijn overgrootvader. Zijn moeder (mijn moeders overgrootmoeder) is ook dankbaar potret en blijkbaar 'studieobject' en is in allerlei situaties op de foto gezet. In huiselijke kring, in de keuken (met pomp nog in aanrecht), bij de petroleumlamp en de kolenkachel etc.etc.
Die heb ik geschonken aan het instituut dat beeldmatriaal verzamelt van Nederland (is ingedeeld in streken). Ook talloze briefkaarten, ook die zijn naar het instituut en portretten van b.v. hoogwaardigheidbekleders en Wilhelmina die op bezoek komt en een groot aantal van die kermispotretten.Maar zelfs zij wilden niet alles hebben.
Ik kwam er al snel achter dat ondanks alle hulp van oude familieleden er ook héél veel mensen op stonden die niemand meer kende. Zelfs als jouw tante 80 is of 85 staan er mensen op foto's van 1920 die misschien al lang en breed dood waren toen die oude tante 10 was. Weet jij zelf nog met wie jouw opa en oma omgingen toen jij kind was b.v.? Of wie de buren van je ouders waren toen jij 3 was? Nou en dat soort mensen staan w.s. ook op die foto's. Een bruiloft, een foto voor de deur van het huis...tsja maar wie is dat kind erbij? Een buurkind misschien? Een neefje van de andere kant?
Het is onbegonnen werk...je zult héél veel foto's overhouden die niemand iets zeggen.
Uiteindelijk heb ik van wie ik nog wel iets kon achterhalen achterop geschreven met potlood wie het waren...en dan veel vraagtekens (kind links onbekend, oudere man rechts onbekend) En zoveel mogelijk weg gedaan naar wie het maar wilde hebben.
Ik denk niet dat mijn kinderen er nog interesse voor hebben...en al helemaal niet in wie de buren van hun over-over-grootouders waren die zo leuk in de trouwkoets stappen. De 6 dozen zijn er nu nog 3 en een half ongeveer.
En die staan braaf op zolder.
Te wachten op niks.
Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik had ook wilde plannen om ze in te plakken voor het nageslacht of te digitaliseren maar ben er ondertussen van overuigd dat het werkelijk niemand zal interesseren....veel werk voor niemand die erin kijkt.
O,ja en een of ander ver familielid heeft er vorig jaar ofzo nog een paar keer ingedoken ten behoeve van een boek van onze stamboom. Ik had zelfs foto's van zijn ouders 
(wist niet eens dat het zijn ouders waren) Als dank verwacht ik een gratis boek als het klaar is. Voor de opslag van al die prut dus.
groeten albana
O.t.
ik vraag me zelf trouwens al een tijdje af wat mijn kinderen/kleinkinderen/achterkleinkinderen straks gaan doen met al die zooi die wij achterlaten. Wij documenteren dankzij de digitale foto en filmcamera's natuurlijk het veelvoudige van wat onze ouders deden. Wat moeten ze met al die zooi vraag ik me wel eens af. En het wordt denk ik nu per generatie erger en erger. Nee dan is een paar dozen met wat foto's eigenlijk nog niets 
Het voordeel van nu is dan alleen wel dat je het op een dvd'tje kan zetten (wat misschien inderdaad wel vergaan is na 25 jaar), tenzij je er een mooi digitaal fotoalbum van laat printen
Verantwoordelijkheid
Ik voel me geroepen dit te doen. Het is heel toevallig dat alle familiefoto's bij ons terecht gekomen zijn, en er zijn steeds meer neefjes en nichtjes die vragen naar de foto's. Als ik er nog wat ordening in wil maken, moet ik het nu doen, de tante wordt snel oud. Ik heb wel eens vaag gehoord dat foto's kunnen beschadigen door plastic soorten. Klopt dat? Lijm is ook slecht denk ik.
Fotolijm
je hebt speciale fotolijm, dat is vrij van zuren die de foto's zouden kunnen beschadigen. Twee soorten zijn ervan (van die rol casettes van Pritt o.a.) permanent en non permanent (dus dat je ze zonder kleerscheuren nog kunt verwijderen)
Je kan inderdaad ook een digitaal boek maken door de foto's te scannen en dan met behulp van tante zoveel mogelijk namen te achterhalen. Die schrijf je er dan bij in zo'n boek. Soms kan je 2 boeken voor de prijs van 1 laten maken, hebben je neefjes en nichtjes een eigen exemplaar.
