Collecteren
Afgelopen week heb ik zoals ieder jaar gecollecteerd voor het Reumafonds. Natuurlijk staat het eenieder vrij om niet te geven, maar ik merk dat ik niet zo goed weet wat ik moet zeggen als iemand weigert. ‘Dankjewel’? Maar waarvoor dan? Alleen ‘Fijne avond’ is zo kaal, er moet naar mijn gevoel nog iets tussen, maar wat?
Hebben jullie suggesties?
Groeten, Collectant
misschien dit?
Misschien iets van:
-Geen probleem, fijne avond!
-Jammer, fijne avond!
-Hopelijk de volgende keer wel, fijne avond!
Prima! En een fijne avond nog
Dat is wat ik ongeveer zeg.
Aagje
ik ook
Ik heb twee weken geleden voor Amnesty gecollecteerd, zoals elk jaar.
Ik zeg hetzelfde als Aagje.
en vooral met een vriendelijke glimlach
Ha ha, precies Tihama
Altijd vriendelijk blijven lachen.
Tihama
"Ik heb twee weken geleden voor Amnesty gecollecteerd, zoals elk jaar.
Ik zeg hetzelfde als Aagje."
I.t.t de reumastichting is Amnesty tegenwoordig een politieke organisatie die illegale immigratie propageert, dus ik kan me goed voorstellen dat mensen daar geen geld aan willen geven. Ik zou het ook niet doen.
Krijg je nooit negatieve reacties?
Amnesty en Greenpeace
Bij Amnesty en Greenpeace zeg ik er vaak wel bij dar ik daar niet aan geef, maar ik ga niet in discussie met de collectant. Zouden er mensen zijn die dat wel doen?
Phryne
Ad, vermoedelijk
Nooit
Ik collecteer voor de hersenstichting. Ik heb nog nooit gehad dat er mensen zeiden dat ze daar niet aan wilden geven. Soms wel mensen die geen kleingeld hadden.
"Geen probleem" vindt ik zelf een mooie tussenzin.
Temet
"Ad, vermoedelijk"
Nog niet... (ze zijn niet bij me aan de deur geweest, te rechtse wijk vermoedelijk)
“Over done”
Collectant, denk je dat een bewoner die niet iets doneert, erop gaat letten wat je bij vertrek zegt?
Een fijne avond is m.i. meer dan voldoende.
Al het extra’s na een weigering, komt zo “over done” over. Net alsof de collectant iemand wilt laten voelen hoe egocentrisch die persoon in het leven staat nadat diegene niet eens wenst te geven terwijl de collectant de moeite neemt om daar uren in te steken.
Sommige collectes krijgen wel en sommige niet. Als ik iemand niet geef, en de deur sluit, weet ik eerlijk gezegd niet meer wat de collectant zei.
Vandaar “ een fijne dag” volstaat.
Amnesty
Ik collecteer al jaren voor Amnesty, ben wijkcoördinator en heb nog nooit een moeilijke opmerking gehad. De collectanten uit mijn wijk hoor ik daar ook niet over.
Dit jaar wel een man die zei: Ik geef niet want er blijft veel te veel aan de strijkstok hangen. Dan antwoord ik dat dat zijn goed recht is, goedenavond. Voorheen was het standaardantwoord: Het salaris van de directeur van Amnesty voldoet aan de Balkenendenorm, maar dat is inmiddels een term die niet iedereen meer kent.
Dit jaar had ik realtief veel mensen die overduidelijk thuis waren, en toch niet open deden. Omdat ik weet hoe het is om te collecteren doe ik zelf altijd open, wel zo beleefd.
Ja, dat salaris van de directeuren hoor ik ook wel eens
of dat mensen zelf wat overmaken, of al vaste donateur ben. Ben ik ook van een aantal goede doelen die aan de deur komen. Meestal geef ik ook dan wel wat, want ik vind het zelf als collectant ook fijn als ik de bus niet bijna-leeg weer in hoef te leveren. Dan heb je geen lekker gevoel na een paar uur collecteren...
Als mensen niets geven zeg ik ook iets als prima of geen probleem en wens ze ook een fijne dag. Met een glimlach. Discussies over het nut van goede doelen en de salarissen van directeuren ga ik uit de weg. Ik zeg dan hooguit dat ze niet verplicht zijn wat te geven, wens ze een fijne dag en loop door. Komt overigens zelden voor.
Ik merk wel verschil in de vrijgevigheid per goed doel. Brandwondenstichting scoort minder goed dan Leger des Heils en Nierstichting... En de wijk waar je loopt ook! Hoe groter de huizen, hoe minder de opbrengst. Vind ik zo merkwaardig...
Vrijgevigheid
Pennestreek: ‘Ik merk wel verschil in de vrijgevigheid per goed doel. Brandwondenstichting scoort minder goed dan Leger des Heils en Nierstichting... En de wijk waar je loopt ook! Hoe groter de huizen, hoe minder de opbrengst. Vind ik zo merkwaardig...‘
Je trekt al een soort van conclusie, dat de mensen met de grootste huizen het minst vrijgevig zijn. Dat kun je helemaal niet weten. Wie weet zijn die bewoners wel al jaren vaste donateurs voor goede doelen en voor een groot bedrag.
Ik geef nooit aan collectanten, omdat ik mijn goede doelen met zorg uitkies, en zeker niet aan ieder doel wil doneren. Daarom heb ik een sticker bij de bel, dat wij niet aan collectes geven, geen geloofsovertuigers aan de deur willen en niks kopen. Het is in onze wijk altijd erg druk met mensen aan de deur, dus dat scheelt ons en de collectanten een afwijzing.
Ik vind het principe van collecteren niet verkeerd verder, zo’n impulsdonatie kan zeker wat opbrengen.
Bij donateurs
bedank ik altijd even 
Of moedig aan daar mee door te gaan. Ik collecteer voor kwf en heb altijd maar weinig mensen die niets geven. Maar dan zeg ik iets als: dan ga ik weer verder een fijne avond nog...
Commentaar op besteding krijg ik niet zo veel meer. Behalve dat jaar dat ik mijn eigen straat deed en net aan het verbouwen was
Mijk
Vrijgevigheid
Het is algemeen bekend dacht ik dat als je collecteert je dit beter kan doen in een volkswijk want daar zijn de mensen guller voor collectes.
Nou
Ik weet van mijn wijk precies in welk deel je een hoge opbrengst krijgt en waar niet. En dat is niet zoals Jaina denkt dat algemeen bekend is, maar wel wat voor de hand ligt: hoge opbrengst bij koophuizen, weinig tot niets bij de huurflatjes. Maar goed, dat geldt voor Amnesty. Misschien ligt het voor het KWF anders.
epilepsiefonds
Heb jaren gecollecteerd voor epilepsiefonds. Een huurwijk met ongeveer 100 adressen en later in een andere wijk met voornamelijk koopwoningen. Echt wel dat ik in de huurwijk veel meer ophaalde dan in de koopwoningen.
Leuke anekdote: Bij de huurwijk had ik 2 zeer royale koophuizen op flink wat eigen grond in een straatje dat bestond uit 2 woningen een winkel en een kerk. Ik deed altijd zelf al wat munten in de bus voor het rammeleffect. Het jaar dat ik begon bij die huizen kon nummer 2 geen geld in de gleuf schuiven. De gleuf was geblokkeerd , er kon geen munt van 2 euro doorheen. Na een hoop gepiel en geduw met een thuis opgehaalde schroevendraaier hoorde ik 2 dimgen in de bus vallen.
Toen ik de bus inleverde zaten er 2 dikke "glimmend zilveren" knopen tussen de munten. Was gelijk duidelijk waar ik ieder jaar de knoop ophaalde.
Hé, dat is grappig
Hé, nu sluit dit draadje mooi aan op het huishouddraadje 'wat moet ik met al die knopen'?
Groeten,
Temet
scherp temet
Heel scherp!
Die truuk kende je nog niet? Ik heb voor verschillende goede doelen gelopen en ook wel eens geholpen met het tellen van de bussen en altijd wel knopen gevonden. Uit dat straatje van mijn vorige post dus ieder jaar een knoop, of twee.
