Familiestukken?

Hier

hangt in de kamer de antieke klok van mijn moeders oma. Verder staat op zolder in de doos het trouwservies van mijn opa en oma. En hebben we de linnenkast die de opa van veraman in de crisistijd zelf gemaakt heeft en hebben we van van de opoe van zijn moeder nog een kastje met spiegel. Het kastje is opgeknapt en op de spiegel staat een datum van 1912 én dat de kast toch minstends vijf cm van de muur af moest staan. Oja, we hebben ook nog de wedstijdschaatsen van de opa van veraman. Maar die hangen voor de sier.

Ff denken

Het zijn alleen stukken uit het ouderlijk huis van mijn man, mijn ouderlijk huis is nog volop in gebruik.
Een tinnen kraantjeskan (brrr) die plaats moest maken voor de kerstboom en vervolgens 'vergeten' is, een zwart doosje met daarin 12 kristallen onderzettertjes, een klein klokwekkertje (doet het niet meer).
Ik geloof dat het dat wel is!
Groetjes, Minet

Komen erin om..........

even zien, we hebben hier namelijk nogal veel 'erfstukken'. het glasservies+glasverzameling van mijn moeder. een antieke dekenkist van oma (moeders kant)(geruild met broertje voor notenhoutenkastje), 1 eetservies van oma(vaders kant), antiek kinderserviesje (moederskant), zilveren lepeltjes, aap,noot, mies letterplank, theepot (zilver), koffieservies mét kan, 100-en foto's vanaf ergens eind 1800...(b.v. de oma van mijn opa....als jonge vrouw, mijn opa als baby etc.), trommeltjes, zo'n portemonaiie van kraaltjes, parfumfles van glas+zilver, zilveren broodmandje, nog een antiek kastje, blokkendoos van mijn opa, antiekjongensspeelgoed, kruik, tinnen serviesje, dienblad van met zilveren rand,nog meer dienbladen, sieraden(goud, zilver,delfst blauw, bloedkoralen, parels, horlogeketting etc.)tabaksdoos.........
tjonge, jonge.
we hebben nog meer, maar kom er zo even niet op.
en wat moet je ermee? mijn broertje wil ze niet. en verder geen erfgenamen of iemand die enige familieband heeft. wij zijn de 'laatsten'eigenlijk...vandaar dat we zoveel hebben. en tsja...weggooien is toch ook wat niet?
grote antieke meubelen gelukkig niet.
groeten albana

Nou

Mijn schoonouders gaan verhuizen. Ze hebben nu een verbouwde boerderij met heel veel bergruimte. Ze gaan naar een huis dat minstens vijf keer zo klein is maar in mijn ogen nog zeer royaal. Wat daar allemaal vandaan komt.
Nu hebben we al een auto vol meegenomen maar daar komt nog veel bij. De piano komt nog deze kant op en dochter mag het vosje hebben. Ze hebben veel opgezette dieren die in hun eigen bos dood gevonden zijn en die worden verdeeld over de kleinkinderen. (En veraman mocht er vroeger alleen maar naar kíjken)
Maar ja, als je veel ruimte hebt kun je ook heel veel bewaren.

En hier....

Ik heb nog een kinderhorloge,wat mijn oma,geboren in 1911,nog gedragen heeft.Daar ben ik heel zuinig op!Ook een merklap,die zij als zevenjarig meisje op school moest maken,heb ik ingelijst hangen.
Bastet

Minet!

Ik wil juist graag zo'n tinnen kraantjeskan. Ik heb net gisteren op één geboden op marktplaats. Woon je toevallig in Drenthe? Dan wil ik hem misschien wel van je zolder halen.

En hier

hebben we een oud theekastje staan met daarin kristallen borrelglaasjes een karaf en wat oud zilveren zooi. Ook hebben we een oude klok in de gang hangen en een oud stoeltje met rieten zitting.

Ik kijk even rond

Ik kan alleen nog een fotolijstje ontdekken.

We hebben ook spullen waar we niks mee doen en dat zijn van die enge delfsblauwe borden voor op een kast of aan de muur brrrrrrrrrrrrrrrr

Wij

gebruiken de bedlampjes van mijn ouders op onze nachtkastjes. Echt jaren '60, al 45 jaar oud. Verder dient een massief mahoniehouten eettafel, waar we vroeger met ons gezin aan aten, als buro. Die heeft al veel kleuren gehad maar is nu weer in originele staat en ook al 45 jaar oud. Het is een onhandig formaat maar ik kan er geen afscheid van nemen. En mijn schoonmoeder bracht voor onze dochter van 2 een rieten poppenwiegje mee waar ze zelf als 4-jarig meisje nog mee heeft gespeeld, al 75 jaar geleden... Die heeft ze altijd bewaard voor het geval ze ooit een kleindochter mocht krijgen. Dat vind ik een mooie gedachte. Het wiegje wordt ook volop gebruikt maar begint nu van ouderdom wel uit elkaar te vallen

En hier

Een zwaar verzilverde 12-persoons bestekset met van alles en nog wat; hadden de opa en oma van man voor hun huwelijk gekregen in 1936.
Een houten nootjesbak met kleine bakjes met ingekerfde figuurtjes van mijn oma en opa, evenals een oude lakdoos vol met knopen. Wat bone china serviesgoed van een tante van man. Een Artifort draaistoel die van mijn ouders is geweest uit de zestiger jaren. Een zelfgemaakte houten schoenenborstel, prachtig versierd door opa van man toen hij in een jappenkamp zat. Een mooie houten sigarendoos met de initialen van mijn vader (en dat zijn dezelfde als mijn initialen) uit de zestiger jaren.
Veel dingen met emotionele waarde eigenlijk.
Groet,
Jujube

Nog dagelijks in gebruik

De groene koffie-, thee- en suikerbussen die mijn ouders voor hun verloving hebben gekregen. Sinds een poosje hebben we ook de gietijzeren weegschaal van mijn man's oma in de vensterbank staan. Daar is hij erg blij mee.

En ik vraag me af....

...Welke spullen van onszelf onze kleinkinderen nog in ere zullen houden?
Doet me eraan denken, we hebben nog zo'n soort theaterdagboek geërfd van een achter-oudtante (oid) die danseres was. Staan hele coole foto's in van allerlei artiesten uit de jaren 20 en 30, met persoonlijke boodschap erbij.
Leuk om te lezen wat er bij jullie nog allemaal rondzwerft. Iemand dus nog van die beschilderde olielampen nodig? Set van 2.

Oma's pan (heeft iemand er nog eentje voor mij?)

Ik gebruik nog alle dagen een grote aluminium pan van oma. Een heerlijke grote pan waar gewoon alles in kan, veel macaroni met veel saus en dan nog ruimte om te roeren. Met een gezin heb ik niks aan die flutpannetjes van een pannenset. Ik snap niet hoe andere mensen dat doen, een fatsoenlijke bloemkool past misschien net in de grootste pan van zo'n set, maar waar laat je dan je aardappelen? Heeft iedereen 2 pannensets of zo? Oma had 5 kinderen en 2 van die pannen. Helaas is de andere pan doorboord door een tante die er plantjes in wilde zetten. Ik ben al heel lang op zoek naar nog zo'n zelfde aluminium pan. Als iemand er nog per ongeluk eentje heeft staan en er niks mee doet, neem ik hem heeeeeel graag over.

Kraantjeskan! silone, minet!

Je bent me nét voor! Maar Minet als je er vanaf wilt en Silone vindt het te ver, ik woon vlak bij je, dat weet je! Ik wil hem ook gráág van je overnemen!

Er is nog wel wat

Ik heb zelf geloof ik niets, ja een oude naaimachine uit begin vorig eeuw Maar ik weet niet of dat ook meetelt Maar mijn moeder bezit nog wel het een en ander wat ze geerft heeft. Zeeuwse oorijzers, bloedkoralen en ergens moet ook nog een antiek kerkbijbeltje zijn met gouden slotje. En verder is er nog meer maar kan er zo even niet opkomen. Vroeger zag ik het helemaal niet als zijnde antiek. Tegenwoordig ben ik er gek op Niet zozeer vanwege de waarde, maar vooral vanwege de geschiedenis en omdat ik het gewoon prachtig vind! 'k Ben gek op al dat oude spul. 'k Zou zo ook best even een tijdreis willen maken. Lijkt me helemaal geweldig! (wil wel weer terug naar nu hoor, maar om zo even te kijken, te ruiken, te proeven en te zien.... wooooowww!)

Oh kaaskopje

ik ben laastst nog op zoek geweest naar zo'n set groene bussen! Ik heb ze nog niet gevonden maar als ik er ergens tegenaan loop zijn ze van mij! Zou prachtig staan in mijn onderhand één jaar oude nostalgische keuken Pas nog een emaile theepotje op de kop getikt!

Kraantjeskan en groene bussen

Ik heb het allemaal.....ook de bijpassende broodtrommel en het zand/zeep/sodaset, maar helaas dames, het is van de opa en oma van mijn man geweest, en hij wil NIETS wegdoen......het staat op zolder te staan, maar o o o o, kom er niet aan!
Tegen de tijd dat hij eraan toe is zal ik het hier zeker melden!
Groetjes, MInet

En hier...

een heel klein rond eetkamertafeltje van mijn overgrootouders (staat hier onder de trap met wat spulletjes erop), theelepeltjes en een suikerschep van mijn overgrootmoeder (wordt nog dagelijks gebruikt), melkbekers van mijn eigen moeder (motiefje op de bekers lijkt heel veel op die van mijn nieuw gekochte mokken). Een keukenstoel uit 1936 van mijn oma (staat boven en wordt gebruikt om de strijkwas op te gooien alvorens die gestreken wordt). Limonadeglaasjes van mijn oma, waar wijzelf vroeger limonade uit dronken als we op visite kwamen en waar nu mijn kinderen af en toe ranja uit drinken. Ik vind het ook leuk om die "familiestukken" echt te gebruiken. Anders staat het maar doelloos in de kast (tenzij het echt hele kostbare dingen zijn natuurlijk, maar die bezit ik niet)

Van oma

van oma van vaderskant een stoeltje uit de jaren 50(wel opnieuw bekleed)en van oma van moederskant een pendule,hij werkt nog en ik zie hem nog bij haar in de keuken staan,waar alle kleinkinderen gezamelijk aten als er een verjaardag was.
alle grote mensen dineerden in de woonkamer,alle kleinkinderen in de keuken.wij vonden het soepvlees van oma nooit lekker,dus deden we de achterdeur stiekem open,riepen de hond van de buren en voerden hem het soepvlees,toen oma eens vertelde dat de hond van de buren dood was,hebben wij jarenlang geroepen dat dat vast van het soepvlees van oma kwam

Vanalles

oa een kast en een nachtkastje die behoren bij het slaapkamerameublement dat mijn grootvader zelf gemaakt heeft toen hij zou gaan trouwen in 1906( volgens mijn broer is het in het familiebedrijf gemaakt en niet speciaal door grootvader), de andere delen zijn verkocht toen het huis leegmoest. Sieraden , kraantjeskan ( die ik leuk vind) handnaaimachine( zo,n zwart/gouden singer loeizwaar), speelgoed , kinderboeken, agenda's van mijn vader uit oa 1923 ofzo, foto's van voor 1900, kinderkleding, opvouwbare brandweeremmer en opvouwbare brandweerpet( grootvader zat bij de vrijwillige brandweer in Arnhem)
Dagelijks gebruik is vooral de kast, de rest is of sier of opgeborgen.

Zand, zeep en soda set

Die zou ik ook nog wel eens willen hebben, maar dan wel in het groen van de bussen.
Ik bedenk me trouwens dat ik ergens in huis ook nog een aardenwerken kammenbakje heb. Die is afkomstig van de buurvrouw van een tante van mij. Die buurvrouw wilde ervan af en zo is het bij ons terechtgekomen. Ik heb van diezelfde tante ooit twee mini koperen keteltjes gekregen. Ik heb ze laatst nog opgepoetst en bij de weegschaal gezet.
Ik bewaar mijn kaarten en naaigaren in kistjes die van de moeder van mijn man en van zijn oma zijn geweest.

Vergeten meubelstukken

zeg ik zo gisteren dat wij gelukkig geen grote antieke meubels hebben als erfstukken...
ahum, die hebben we dus wel. de eettafel (nou antiek? van na de oorlog dus...) erg groot en uitklapbaar door er stukken tussen te zetten, blank eiken en erg geschikt voor een gezin. dus vandaar dat ie hier staat.
en een wel antieke stoel van opa, gemat en houtsnede (staat op slaapkamer) en de familiewieg staat hier ook.
zo'n pan heb ik ook. maar ik heb een gietijzeren mét bakkelieten knop+handvat (dus wordt niet warm) kan stampot in voor 25 borden of b.v. 6 blikken tomatensoep !! wordt ook graag geleend door verenigigen, school etc. etc.
geborduurde merklappen heb ik ook. eventellen....hier in de kamer al 3 en dan nog een stuk of wat op zolder. schilderijen ook nog 1 grote en stuk of 4 kleintjes die ik bij elkaar heb hangen. op zolder ligt er ook nog 1. de klok van opa heb ik ook. maar ik geloof niet dat die behalve 'oud' erg bijzonder is. 't is een gewone klok, hij loopt wel nog steeds. olielampje van opoe,koffiemolen van opoe (doet nog steeds erg goed)en sieradendoosje van opoe (met bladgoud sjiek hé?) heb ik ook nog.
al die dingen was ik even 'vergeten' omdat ze al zo lang hier staan dat ze nu ondertussen wel van 'mij'zijn...ofzoiets. ze worden i.e.g. allemaal gebruikt. en in de japanse tabakspot van mijn tante bewaren we kleine slingerdingetjes die rondzwermen en in het lampetstel ook wel.
man en ik zeggen wel eens gekscherend dat we als we in grote geldnood komen de hele bubs leeghalen en naar een antiekhandelaar brengen(of op marktplaats zetten).....kunnen we weer even vooruit.maar we hebben wel wat dingen waarmee ik erg graag eens naar kunst en kitsch zou willen...gewoon om te weten wát het nu eigenlijk is.
groeten albana

De gebaksvorkjes van oma

Oma is nu een jaar en een week geleden overleden en bij elke verjaardag is ze er toch nog een beetje bij: we gebruiken altijd haar gebaksvorkjes.
Verder staat er bij mijn ouders nog een theepot in de vorm van een poes. Die heeft mijn opa gewonnen na zijn eerste viswedstrijd, volgens mijn vader vlak voor of net na de oorlog. De theepot is voor mij, maar ik zal hem pas halen als mijn huishouden er aan toe is .

Ook veel

Ik heb nog zoveel oude spullen. Stoeltje wat van oma was. Salontafel die van oma was van mooi eikenhout. Friese staart klok. Nog een friese klok. Verschillende schilderijen. Pijpenrek. Zo'n kleine oude houten stoof die heel mooi is beschilderd. Antieke houtenkast. Koperen doofpot. Koperen schaal met vijzel. Allerlei servies waaronder zelfs nog houten borden. Foto lijstjes. Verschillende lampen die nog uit de jaren 50 stammen. Oude spiegel. Haardbankje. Houten krukjes. Kleedjes. Mooie handschoenen die zo'n 30 jaar oud zijn nu en ik nog steeds elke winter gebruik. Heel veel boeken die nog van oma's en opa's en overgrootouders zijn geweest waaronder een bijbel uit de 18de eeuw. Oude zilveren lepels. Kraantjeskan. Bureau wat nog van mijn grootvader was die ik nooit gekend heb. Paar hele mooie oude schalen. Bussen voor suiker, thee en beschuit.

De waarde is niet persé heel hoog van die spullen maar het zijn spullen die ik al lang ken en dus bij mij horen. Bovendien hou ik er niet van om geld uit te geven aan nieuwe spullen als ik nog een goed werkend alternatief thuis heb.

Maylise

En wat doe je met spullen waar je niks aan hebt?

buiten de spullen die we wel mooi vinden (de serviezen b.v.)of die in gebruik zijn (zoals de tafel en de pan) hebben we ook nog héél veel spullen die we nooit gebruiken of niets aan vinden.....
en ik zit er altijd een beetje mee.
wat moet je ermee? wegdoen?? beetje ondankbaar ofzoiets. spullen die mijn groot/overgrootouders járen gekoesterd hebben, met soms verhalen er aan vast, sommigen waardevol, maar anderen niet (of ze worden het ooit...). en ze staan daar maar. links of rechts, op vergeten plekken (zolder,hal boven, achter in kasten)zodat ze niet teveel opvallen....
en mijn broer wil ze écht niet hebben. die is makkelijker daarin en doet ze zó weg. wat ik dan weer 'erg' vindt. slaat ook nergens op, want eigenlijk wil ik het zelf ook niet hebben.
sommige dingen heb ik ooit 17 jaar geleden verhuist. niet meer aangeraakt en 12 jaar erna zo wéér verhuist en ligt nu alweer 5 jaar op een vergeten plek (zoals statenbijbel uit 17zoveel en zakbijbel met zilver belegd (zoals kortjakje ook had o.t.)) waar ze niet teveel opvallen.
zoals fotoverzameling van mijn opa (fervent amateurfotgraaf)ik heb allerlei bekenden van ooit er al naar laten kijken en zoveel mogelijk ervan uitgedeeld maar heb nog minstens 1 grote doos vol.
ik hoop maar dat ooit,óóit mijn dochters het wél leuk vinden....en het willen hebben (of de kinderen van mijn broer kan ook) dan kom ik er tenminste nog 's vanaf.
maar mijn man vreest dat het hier zal blijven tot we zelf dood zijn of verhuizen naar een bejaardenhuis ofzo.
en iémand zal toch de bijbehorende familieverhalen moeten vertellen niet?
wij (broer en ik) zijn de enigen die 'over' zijn van wat ooit een grote familie was. en omdat wij de kinderen van een enige kind zijn, waarvan de vader weer de 'oudste' was, waarvan zijn vader ook nog 's enige kind was hebben zo'n beetje 5 generaties erfgoed. gelukkig is er in de loop der tijd wel het e.a. verdwenen...maar 't is erg veel, te veel eigenlijk.
hebben jullie dat ook?
groeten albana

Tja albana

Als je er vanaf wilt maar niet zomaar weg wilt doen, zou ik een lijstje maken. Als je dan eens iemand tegenkomt die in tegenstelling tot jezelf niet uit jouw familie komt maar er wel heel erg veel belangstelling voor heeft (voor het erfstuk) dan zou ik het gewoon van de hand doen. Waarom bewaren en bewaren en bewaren als je er zelf niets mee hebt of het eigenlijk liever niet in je bezit zou willen hebben, terwijl een ander er heel graag eigenaar van wil worden? Voor het zelfde geld willen je kinderen er straks ook niets mee.
Toevallig kom jij dus uit een bewaarzieke familie Er zijn er genoeg waarvan men nogal graag opruimde en dus alles weg heeft gedaan onder het mom van 'wat moeten we met al die oude troep?' en nu dus niets of bijna niets meer heeft.
Als je ervan af wilt zou ik dus een lijstje en foto's maken (mag ik dan als een van de eersten dat lijstje eens zien? )) Als je namelijk iets kunt verkopen aan iemand die het graag wil hebben heb je er vast minder moeite mee dan het zomaar naar de Kringloop weg te brengen lijkt me.

Onder het bed en op zolder

De meeste spullen waar we niks aan hebben liggen in allerlei hoekjes en gaatjes weggestopt. Zo ligt er bij ons een (volgens mijn man) 18e eeuwse hangende klok in een vuilniszak onder het bed....Hij vind 'm prachtig, ik vind het een mormel. Dolblij dat ik 'm nog van de muur kan houden onder het motto: wat denk je dat de kinderen met zo'n klok gaan doen? (vanwege het hangende slingerdeel onderaan, dat is gigantisch).
Maar...ik weet het dus ook niet, sommige dingen moet je inderdaad om nostalgische redenen bewaren. Maar aub wel buiten mijn gezichtsveld

Kerststal

Ik heb de kerststal die mijn opa indertijd voor mijn vader en moeder heeft gemaakt toen zij pas getrouwd waren. Daarin staan de beeldjes die mijn moeder vroeger op de huishoudschool gemaakt heeft (van gips en beschilderd). Ik heb hem nu een paar jaar en hij is mij erg dierbaar.

Ook heb ik nog een beschilderde poppenwieg die mijn opa indertijd voor mij gemaakt heeft. En gebreide barbiekleertjes van mijn oma aan de andere kant.

Verder niets, maar hier ben ik erg blij mee.

Verkopen

nou bewaarzieke familie zou ik het niet noemen....maar 't is meer dat broer en ik de énigen zijn die nog over zijn van wat ooit een grote familie was. dus ook spullen van overgroot en over-over-groot en over-over-over-groot en zelfs dáár boven 'hebben' wij. en dan heb ik nog niet over tantes en ooms van mijn moeder die ook amper nakomelingen hadden (ja ons dus).
maar zo'n bijbel ook.....die met zilver belegd. familienaam in het zilver(die wij niet dragen=meisjesnaam van mijn moeder) de naam van mijn opa erin geschreven en die geeft het aan zijn zus (moeders tante dus) ervoor heeft overgrootmoeder het aan opa gegeven en dáár weer voor haar vader aan haar en daarvoor staat iets wat ik niet kan lezen maar er staan nog zo'n 3 of 4 personenen voor (wie dat ook wezen mogen).sommigen enigzins verbleekt, bibberig, onleesbaar hanenpoteniets in raar taalgebruik.
kán je zoiets verkopen???
op de een of andere manier voel ik me dan een soort schatbewaarder die de verkeerden de sleutel geeft ofzo.
en mezelf naar de kerk zien gaan met zo'n boek onder de arm....nou, nee. het fanatiek belijden van het geloof is in onze/deze familie trouwens al 3 á 4 generaties uitgestorven dus ook al die anderen hebben de bijbel bewaard zonder enig écht doel.(ja, 'm behouden en doorgeven)en dan zou ik daar dan dus verandering in moeten brengen. kijk en daar zit 't 'm in.
dié stap is me net te 'moeilijk' ofzoiets. en let wel, zo als die bijbel,heb ik dus tientallen items!
ik neem het me wel 's voor. maar als puntje bij paaltje komt doe ik 't dus niet. zucht.
nu heb ik me voorgenomen om als dochters 't niet willen het écht weg te doen/te verkopen....en ach dat duurt zó lang niet meer dat die daarover verstandig kunnen beslissen....
die hebben de familiejuwelen al wel alvast verdeeld (voor als ik 'dood' ben, gezellig hé?) en ook enkele items die ze erg mooi vinden. dus dáár ben ik dan in ieder geval vanaf. laat ik de minder mooie gewoon hun plek innemen totdat de kleinkinderen ze willen hebben ofzo...
groeten albana

Wel kritisch met bewaren

Ik heb het 'eerste schoentje' van mijn oma, geboren 1901. Verder ook nog wat huisraad (potten, pannen, servies-/linnengoed) wat ik in gebruik heb.
Ook wat kleinere meubels (nachtkastje met marmeren blad, gebrand eikenhouten medicijnkastje met gebrandschilerd glas).

Overigens is mijn kriterium wel dat ik de spullen wel zelf mooi moet vinden of ze kan gebruiken.

Heb een tijdje te makkelijk 'ja' gezegd tegen het geven van een 'nieuwe bestemming' van spullen uit de inboedels van overleden familieleden. Daar ben ik nu wel een stuk kritischer in geworden. Anders wordt mijn huis zelf een pakhuis/museum en je moet ook ruimte hebben voor eigen spullen en nieuwe dingen.

Veel oude boeken heb ik inmiddels weggedaan. Mijn kasten puilden werkelijk waar uit. Van een aantal oude schilderijen werd ik ronduit depri. Een bijzonder schilderijtje (wat ik echt niet meer zelf aan de muur wilde hebben) is in bruikleen gegeven aan een museum dat het graag in de collectie wilde hebben.
Ook dat is natuurlijk een mogelijkheid - bij bepaalde bijzondere stukken 'met een verhaal'. Juist omdat het bijzonder is, dat van bepaald spul na een eeuw of meer het verhaal erbij bekend is, maakt ze aantrekkelijk voor een museum. Ik vond dat eigenlijk wel een mooie en passende bestemming.