Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Jun

Jun

24-01-2009 om 10:54

Goed bedoelde knutsels van een ander

En dan bedoel ik niet die van mijn kinderen, die krijgen met liefde een ereplaats!

Nee, veel vrouwen om mij heen zijn bezig met handarbeid, beetje op kunstgebied. Schilderen, kleien, dingen van stof en leer, ik denk dat jullie wel weten wat ik bedoel.
Ik hou van een praktische en lege inrichting in huis waar een paar mooie, liefst door mij en mijn man uitgezochte dingen een ereplaats hebben. Niets duurs, maar wat wij graag zien. Dat weten mensen ook, want we benoemen het dat we het zo prettig vinden.
Nou krijg ik de hele tijd van die zelfgemaakte dingen kado. Met veel liefde gemaakt, en ook best knap, maar ik wil er niet de hele tijd tegen aan moeten kijken of er tegenaan lopen. Ik ben al gestopt met complimenten maken over de huisvlijt, want dan kom ik helemaal niet weg zonder iets.
Hoe pakken jullie zoiets aan? Wat doe je met die dingen?
Groetjes van Jun.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

24-01-2009 om 11:12

Misschien

Misschien geven ze jou die kunstwerken omdat het bij jou zo "kaal" is?
Het is lastig, dit valt denk ik in dezelfde categorie als: "Wat doe ik met dat foeilelijke schaaltje dat ik voor mijn verjaardag kreeg van tante Mien".
Ik denk dat ik een paar keer het gegeven kunststuk een ereplaats zou geven. Maar alleen voor de duur van het bezoek van de goedbedoelende gever. En dan zeggen dat één (1, EEN) zo'n ding je minimalistische interieur zo'n fijne gezellige sfeer geeft. En na een paar keer blijkt het ding helaas opgegeten door de kat of in de open haard gevallen....
Vinden je kinderen die knutseldingen niet mooi toevallig, dan mogen zij het op hun kamer ophangen.

tonny

tonny

24-01-2009 om 11:16

Huisvlijt van bekenden

blijft beperkt tot zelfgemaakte kaarten, dus dat scheelt. Zulke kennissen als jij heb ik niet.

Heb een vriendin en een schoonzus die mooie dingen maken, maar die zijn dan ook écht mooi en zet ik met liefde neer, als ik eens iets krijg.

Tja, lastig zulke cadeau's, ik snap je probleem. Beatrijs in Trouw zegt geloof ik dat je ongewenste cadeaus gerust kunt 'laten vallen' als je ze lelijk vindt. Na beleefde en vriendelijke ontvangst ben je vrij ermee te doen wat je wilt.

Waarom zouden ze je zulke cadeaus geven? Zitten ze op een cursus en moeten ze hun producten kwijt (en hebben ze dan meteen een cadeau voor de gelegenheid? Die cursussen zijn vaak best prijzig, dus ze hebben het gevoel twee vliegen in een klap te slaan; hun eigen huis staat waarschijnlijk al vol )

Tonny

MaximeM

MaximeM

24-01-2009 om 14:42

Moeder ook

Hoi,

Hier was een tante ook bezig met het beplakken van dakpannen enzo, om aan de voordeur te hangen met je huisnummer. Mijn moeder heeft meteen gezegd, énig dat je het maakt Jeanette maar ik hoef er geen!

Dus misschien in de toekomst sneller zoiets eruit flappen?
Een vriendin van mij heeft ook zo'n vriendin (die gelukkig niet mijn vriendin heeft) en dus ook altijd knutsels krijgt. Ik vind dat altijd erg moeilijk, en zoui zelf nooit ongevraagd iets geven wat ik geknutseld heb (ik heb ooit van die brooddeegmandjes gemaakt) maar gaf ze dus alleen weg aan mensen die zeiden dat ze het erg leuk vonden (of die moeten gelogen hebben ) maar ja, dan weet ik het ook niet meer.

Maxime

naald en draad

naald en draad

24-01-2009 om 21:52

Ojé

Ik heb momenteel een borduurverslaving en maak voor jan en alleman een etui met zijn of haar initialen erop. Vooral voor de vriendinnetjes van mijn kinderen. Ik heb hier ook een beetje vaag gevoel bij: kunnen mensen mijn huisvlijt wel waarderen?

Nivea

Nivea

24-01-2009 om 22:38

Als het maar in de kast kan...

Als 'we' iets moeten bedenken voor een trouwerij ofzo, roep ik altijd 'als het maar in de kast kan'. Het lijkt me vreselijk om 20 jaar lang naar iets kunstigs met handtekeningen te moeten kijken. Dan liever iets van een tafelkleed, dekbedhoes, fotoboek, etc.

Tirza G.

Tirza G.

25-01-2009 om 00:03

O ja fijn

Heel heel heel vroeger had ik ook van die knutselmanies. En verd*md, op een gegeven moment staat je trappenhuis/vensterbank/leuke plank vól met tig variaties op een thema. Nou, en dan treft het dat je veel kennissen hebt
Er is hier in de zomer altijd van allerlei toeristisch gedoe, daar is ook een "kunst"-stuk bij; oftewel: nijvere huisvlijt in optima forma. Ik ga iedere zomer even kijken wat in de mode is dit seizoen

Tirza

Haha gefiguurzaagde ganzen

vreselijk die huisvlijt. Ik heb niet dit soort kennissen of vrienden dus dat scheelt. Ik zou een stel gefiguurzaagde ganzen direct in de vuilnisbak mikken nadat het bezoek vertrokken was.

Ik vind zelfgemaakte kado's altijd erg leuk, dus een taart of ander lekker eten, een zelfgemaakte babydeken of tuttig gebreide slofjes, enig allemaal.

Ex schoonmoeder

Mijn ex-schoonmoeder was ook van het type creatief met kurk. Die maakte de vreselijkste dingen, ook kleertjes voor dochter toen ze nog klein was, waar je het zigeunerkindje op de schilderijen nog geen plezier mee kon doen. Wat me wel opviel was dat het altijd prachtig gemaakt was, heel netjes en precies. Ik ben het toen gaan ombuigen: zelf met patroon en breigaren komen, haar prijzen voor haar knappe handwerk en haar vertellen dat dochter in een dure winkel zo'n prachtig ajour vestje had gezien en dat we dachten dat oma dat wel zou kunnen maken. Resultaat was een prachtig vestje van fijn breiwerk, in een kleur die paste bij dochters garderobe. Zo heb ik ook nog een brillenetui van beschilderd zijde in plaats van een lelijke sjaal, en dochter een berg barbiekleertjes in plaats van een overgooiertje met opengewerkt borduurwerk.
Inmiddels is schoonmoeder met zoon exit en richt zij haar creativiteit op haar nieuwe schoondochter.
Ooit had ik trouwens een oudtante die altijd met poppen in klederdracht aan kwam zetten. Die lagen bij ons in een doos en werden op de vensterbank gezet als tante kwam. Die kwam niet zo vaak. Dan zetten we de nieuwe pop er tussen en als ze weg was ging het hele zooitje terug in de doos. Diezelfde tante heeft voor mijn zevende verjaardag een ingelijst borduurwerkje gegeven waar ik toen niks mee kon, maar wat ik nu wel een leuk aandenken vind.

Ga los op je wc

Heb je misschien een ruimte waar het niet zo strak hoeft te zijn? Je wc? In het kader van 'camp' kun je daar misschien los gaan met alle prullaria die je krijgt. Hoewel niet iedereen het een compliment vindt om op de wc te hangen natuurlijk...

Grijns

Ik ben zo iemand die van die knutsels maakt. Zo staan in mijn huiskamer nu een oerlelijk groen schaaltje met rozenafbeelding die uit een servet is geknipt, een geel vogelhuisje met bijen, een krans van mos enzo voor op een kandelaar, een berg shadow paint schilderijtjes. Had ik al gezegd dat ze uit het zicht boven op de boekenkast staan Ik vind het leuk om te doen, maar het resultaat is zelden iets dat ik in mijn huis wil hebben, een enkele uitzondering daargelaten zoals de schilderijtjes die ik gemaakt heb voor op de kamer van dochter, maar weggooien vind ik ook zonde. Nu heb ik dus de oplossing, je moet die dingen gewoon weggeven aan vrienden! Ideaal, dat ik daar niet eerder op ben gekomen

Vageltje

Vageltje

27-01-2009 om 09:34

Ook een schoonmoeder

die van allerlei schilderijen, beeldhouwsels en nog meer van dat soort semi-kunstige dingen maakt. Ik vind het helemaal niks en los dat inderdaad op door te zeggen wat een aantal anderen ook al zeiden, heel mooi, maar niet voor mij. Dat werkt prima! Ze probeert het nog weleens, maar het komt er bij mij echt niet in.
Hetzelfde heb ik eens gedaan met een tante die een breisel wilde fabrieken voor de geboorte van mijn dochter. Heb ik ook al van te voren aangegeven dat ze dat waarschijnlijk niet zo dragen, omdat ik er niet van houd. Ze keek even sip, maar uiteindelijk kreeg ik in plaats van een breisel een mooi geborduurd babylakentje. Heel mooi en erg handig! Kortom toch wat eerlijker zijn denk ik

Groetjes, Vageltje

PS Stoepkrijt ik lig in een deuk om dat zigeunerkindje op het schilderij! Idd erger kan bijna niet!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.