Heb het helemaal gehad met de kinderen en huishouden etc.

Misschien helpt..

heb het een tijdje gedaan:
een schema maken voor de kinderen met (kleine, eenvoudige) klusjes die ze moeten doen op een dag. Hun naam er bij en 'aftekenen'. Denk hierbij aan: tafel dekken, tafel (helpen) afruimen, kamer 'rommelvrij' maken, schoenen in gang rechtzetten, etc. Helpt ze met verantwoordelijkheid, is niet al te veel voor de kids en op een gegeven moment gaan ze ZELF kijken op de lijst wat ze moeten doen!!
succes

Verwachtingen

Dit onderwerp komt toch best vaak voor op OOL > waardoor ik nog steeds denk dat het forum beter MOL kan heten.
Ik weet ook geen oplossing, alleen heb ik zelf wel geleerd om niet zomaar van die onuitgesproken verwachtingen te hebben richting meneer Specht.
En dat heb ik moeten ondervinden door mijn moeder eens lekker langs de lat te leggen. Want die verwacht ook van alles van iedereen, om te beginnen van opa Specht, maar ook van mij, meneer Specht, en ga maar door.
Toen bleek ik tot mijn grote schrik op mijn moeder te lijken met mijn verontwaardigde gedachten ("ik moet hier ook ALLES doen") als ik voor de zoveelste keer zandbakzand in de gang stond op te vegen of de jassen die overal over stoelen hingen, bozig (met veel demonstratief geraas) op de kapstok werpend.
Nee, meneer Specht kan niet ruiken wanneer het rommelig is en er moet worden opgeruimd of dat de was droog is en ook wel kan worden opgevouwen. Hij heeft er gewoon geen oog voor en weet dat van zichzelf, al is het geen excuus vindt hij, om ook niets te hoeven doen. Ik ga dus ook niets zomaar verwachten, zeker niet zonder het hem direct te zeggen.
We hebben afgesproken dat ik met mijn alziende oog gewoon keer op keer mag zeggen wat er gedaan moet worden.
In het begin was dat vervelend, want meneer Specht is enerzijds geen klein kind meer en ik denk anderzijds dat als je iets drie keer zegt, het dan vast wel in iemands systeem vasthaakt. De goede toon heb ik inmiddels wel gevonden, alleen nog niet altijd het goede moment (ik vind zondagochtend altijd wel een mooi moment voor het Reinigen van de Tempel). Meneer Specht heeft dus niet altijd zin, terwijl ik ben opgevoed met volkomen onbelangrijkheid of je ergens zin of geen zin in hebt: het werk moet gedaan.
Maar het helpt wel om het via je eigen opvoeding eens objectief te hebben over de taakverdeling in huis. En dat wij damesmeisjes hebben geleerd om aan de verwachtingen van onze moeders te voldoen op het gebied van ruiken wanner er iets moet worden gedaan. Dat hebben onze mannen niet geleerd.
Hoe leren jullie het trouwens je zonen aan? Ik heb alleen meisjes, die hebben er ook al een neus voor, echt waar.

Hilbilly

Hebben jullie het allemaal echt zo goed voor elkaar? Denken jullie mannen er bijv. ook echt wel eens aan zelf het bed te verschonen ?

nee ,mijn man heeft niet door wanneer er wat gedaan moet worden,hij ziet het gewoon niet,maar als hij mij bezig ziet in huis,vraagt hij wel altijd of hij ook iets kan doen,en als hij dat niet vraagt,vraag ik het zelf aan hem.Als ik naar mijn werk ga,en man is vrij ,leg ik altijd een briefje neer wat er nog moet gebeuren.
en dat werkt perfect,hier wordt niet geschreeuwd, gegild en gehuild,we vragen het gewoon aan elkaar,waarom kan dat bij jullie dan niet?

Groene specht

Hoe leren jullie het trouwens je zonen aan?

mijn zoon heeft net als de drie dochters vaste taken in huis,dit is al van kleins af aan zo,hij weet niet beter dan dat we met zijn allen de boel bij moeten houden.
en het grappige is: de kamer van mijn zoon ziet er altijd keurig uit,hij doet zijn taken altijd zonder mopperen,terwijl de drie meiden nogal eens de fout in gaan,hun taken vergeten,en het feit dat hun kamer vies is gewoon niet zien!

Vrouwending

Vrouwen doen het zichzelf aan. De mannen in mijn omgeving zien dingen veel minder belastend dan de vrouwen, ook als ze praktisch gezien hetzelfde doen. Een mooi voorbeeld was toen ik een tijdje geleden mijn vriendin belde, die net als ik een verhuizing aan het regelen was. Ik kreeg eerst haar man aan de telefoon, dus ik vroeg hoe het ging. 'Ja, lekker, zijn gangetje', zei hij. Dus ik vroeg of hij het niet druk had met scholen kiezen, verbouwing regelen etc. 'Nee, valt wel mee. De scholen zijn bezocht, bouwvakkers geregeld, alles onder controle'. Vervolgens kreeg ik mijn vriendin aan de telefoon, en ik vroeg hoe het ging. Klonk er een hysterisch: 'Druuuuk, moet scholen regelen, timmermannen, schilders (...), huis schoonmaken voor verkoop'. Ik weet dat de man van mijn vriendin echt een boel doet in het huishouden.
Ik zie het ook aan mijn eigen vriend. Die doet best veel. 40 uur werken, komt thuis, doet even wat voor zichzelf, en als ik thuis kom gaat hij stofzuigen, stoffen, koken of iets anders wat gedaan moet worden. Als het dan gedaan is, is het klaar en gaat hij de krant lezen of nog werken o.i.d. Als ik uit mijn werk kom, ren ik gelijk als een gestresste kip de keuken in om te gaan koken. Na het eten ren ik achter de kinderen aan om die onder de douche te krijgen en in bed. Om 20.30 uur ben ik vervolgens helemaal uitgeput en tot niets meer in staat. En in mijn hoofd blijft het druk. Net als met dingen regelen. Ik blijf continue bezig met zaken die geregeld moeten worden, ook als ik ze al gedaan heb (want dan moet gemonitord worden of alles wel goed gaat).

Werkster

Met dat vele werken van je man kan er vast wel een werkster van af, als is het maar eens in de twee weken. Dat scheelt al een heleboel gestress. En je man en kinderen kunnen natuurlijk ook best helpen met eten koken, afwassen en opruimen. Wat is dat toch een raar fenomeen dat moeders dit soort dingen maar doen?

En je eisen aan een schoon huis bijstellen, kan ook heel goed helpen. Ik strijk bijvoorbeeld nooit, doe de was tussendoor en vouw het op voor de tv, stofzuig alleen als het echt nodig is en maak tussendoor met chloordoekjes van alles schoon. Dan kost het allemaal niet zo veel tijd.

Ik hoop wel dat je man je wat meer gaat helpen, want om zes uur slapen tot de volgende ochtend is wel heel apart natuurlijk. Of hij moet naar de dokter of een schop onder z'n kont...

Schrappen

Hier 2 ft banen, heerlijke kids van 1 en 3 en nog een studie en freelancewerk. Wij skippen dus verder echt alles wat niet per se moet. 's Avonds zijn we thuis, of we sporten omdat we het leuk vinden. We hebben zelden oppas, rommelen 's avonds gewoon thuis aan omdat we geen puf hebben weg te gaan. We verdelen de taken, man wast op zijn vrije dag (4x9), ik vouw alles op en de oppas strijkt. Een keer per week komt een poets drie uur en verder stofzuigen we tussendoor alleen de woonkeuken en daar gaat ook vrijwel dagelijks een dweil doorheen om alle voedsel-explosies weer weg te poetsen. Verder doe ik niets en het is hier spic en span doorgaans. Speelgoed zit gesorteerd in Ikea bakken in Ikea kastjes en na het spelen gaat het terug. Zo is het altijd opgeruimd en voorkom je dat het boven je hoofd groeit.
Ik heb laatst de kasten zo 's avonds steeds een uurtje uitgemest, ik probeer echt altijd te voorkomen dat het een rommeltje wordt. De momenten dat ik er ben, zijn we er ook voor de kinderen, maar die vermaken zich ook met zichzelf en het speelgoed.
Ook iok gil af en toe even flink, maar dat hoort er ook bij hoor. En daarna zeg ik sorry en dan gaan we weer verder. Boodschappen doen we hier trouwens maar 1x per twee weken, de eerste week eten we vers en de tweede week uit de diepvries, deels zijn dat dubbele maaltijden van de eerste week. Ook maak ik regelmatig een enorme pan macaroni die we invriezen voor dagen dat we alleen eten met de kinderen omdat de ander later is met werk.
In de weekeinden zijn we vooral veel thuis, gaan we sporten met de kinderen en af en toe eens naar een verjaardag ofzo, maar we hebben maximaal 1 afspraak per weekeinde. Familie zien we soms een weekeinde, dan gaan we er logeren. Vrienden spreken we vaak overdag af met de kinderen erbij, en dan eten we samen, zodat iedereen 's avonds gewoon weer zijn eigen ding (kinderloos ) kan doen.
Het is allemaal heel gestructureerd misschien, maar het geeft veel rust in de drukke periode waarin we nu zitten. Als mijn man straks klaar is met zijn studie hebben we het weer wat rustiger, ik pak af en toe een vrije dag, of voor mezelf of om iets leuks te doen met de kinderen.
Brood smeren we hier trouwens tijdens het koken, 's ochtends pakt de oudste dan de borden uit de koelkast, zet ze bij iedereen neer, ik schenk er melk bij: klaar. Scheelt ontzettend veel tijd. Tassen staan klaarm, lunchpakketten ook.

Maar als eerste zou ik een puinruimdag met je man organiseren, een werkster zoeken en boodschappen 1x per week of per twee weken doen.

Sterkte! Gil- en schreeuwdagen blijf je houden, maar ik ben momenteel erg gelukkig met onze rust.

Oh ja, en die mannen

Ik heb hier zo'n modelman. Ik trek zelf ook mijn grenzen en ben tegelijkertijd ook wat makkelijker geworden. We wassen dus 1x per week (in principe op zijn vrije dag, ik verwerk het dan 's avonds terug de kasten in) en niet de hele week door. Alle bedden doe we op een vaste dag en dan zeg ik: ga jij als tweede douchen? Prima, haal dan wel even de bedden af. Koken doet diegene die als eerste thuis is (dat is hij meestal) en 's nachts ben ik vaker oost-indisch doof bij kindergehuil dan hij.
We hebben hier inmiddels na 11 jr relatie echt een supermodus, maar dat is echt geven en nemen en ik geef hem (zo zegt hij) ook meer de ruimte om iets te doen. Ik mauw gewoon ook veel minder denk ik, want daar zijn mannen allergisch voor. Vraagh ook vaker hoe hij het dan zou willen doen, het huishouden.

Samen willen

Ik wil ook investeren in gemak. Ik wil huishoudelijke hulp en ik wil een schilder inhuren voor wat achterstallig werk. We hebben allebei een goede baan en voorlopig (spaar)geld genoeg. Hoewel je dat laatste niet zeker weet natuurlijk, tegenwoordig, maar dat is o.t.
Maar, mijn man wil dat niet. Die wil alles zelf doen en geen vreemden in huis. En er liever ook geen geld aan uitgeven. Om een lang verhaal kort te maken. We leven in een huis dat best wel wat schoner kan (understatement) en op een aantal plekken wel een verfje kan gebruiken. Want voor veel dingen maken we geen tijd of wil ik geen tijd maken. Maar ik zou me wel een stuk rustiger voelen als het gedaan werd. Overigens spelen gezondheidsklachten aan de kant van mijn man ook mee met het achterstallig onderhoud. Maar dat vind ik juist een erg goede reden om bepaalde dingen door anderen te laten doen.
Ik heb er weleens over gedacht om achter zijn rug om mensen in te huren. Maar dat is een bom leggen onder mijn relatie. En die is op het moment al niet zo heel stabiel.
Heeft iemand ervaring met dit probleem?

Prulletje.

Prulletje

Mijn man leidt ook aan de ziekte van ik-doe-het-zelf. Gek word ik er af en toe van, want met vier kinderen en twee banen komt er gewoon nooit wat van en blijft dus alles liggen.
Wat hier wel een beetje werkt is alles opnoemen wat er nog moet gebeuren, zeggen dat hij daar een paar dingen uit mag kiezen die hij heel graag zelf wil doen en dan smeken of we voor een andere klus misschien iemand in zullen huren. Zo heb ik nu al een aantal dingen voor elkaar gekregen zoals schilderwerk en een kast laten bouwen. Dat laatste hebben we ook nog eens laten doen toen wij zelf op vakantie waren van de zomer. Echt heerlijk! We kwamen thuis en het was klaar.
Ik sta ook regelmatig op het punt om dingen achter zijn rug om te regelen, wat natuurlijk wel kan is mensen langs laten komen voor een offerte.

En Lorwyn, probeer je niet druk te maken over die etensresten! Ze hebben het waarschijnlijk hartstikke leuk met papa. Het grappige is dat mijn man me toch ook ergert aan dingen die ik niet doe zoals hij ze wil. Bijvoorbeeld pas de afwasmachine aanzetten als de schoolbekers er in zitten. Dat vergeet ik nogal eens, en dan krijg ik net zo op mijn kop als jouw man die voor de 2e keer de w.c poetst. Wel ontzettend grappig trouwens!