Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

jong poesje heel bang

Vanochtend heb ik een jong poesje van ruim 9 weken opgehaald. Onderweg naar ons huis heeft ze in het reismandje gepoept (stress?), met als gevolg dat ik haar meteen na thuiskomst uit haar mandje moest halen en haar moest schoonmaken. Even rustig wennen na aankomst was er dus helaas niet bij. Ik heb haar daarna weer terug gezet in een schoon zacht mandje dat ik in de reismand heb gezet. Na een uur heb ik haar er voorzichtig uitgehaald en haar drinken aangeboden, maar ze kroop meteen weg achter een plant. Nu zit ze alweer twee uur in het mandje, doodstil, te doen of ze er niet is.
Onze (ex-)kater van net 1 jaar bromt wel wat naar haar, maar heeft geen dikke staart en hoge rug en doet niet echt boos. Het poesje bromt wel terug.
Ik ben ervan overtuigd dat kater niet moeilijk gaat doen en dat poesje zal wel wennen. Moet ik het initiatief nu helemaal bij poesje laten en wachten tot ze zelf een keer uit haar mandje komt, of haar er straks onder zachte dwang uithalen? Ze is nog zo klein, ze moet toch wat drinken?

Misschien helpt het volgende

Vanavond lekker op schoot nemen en een zacht dekentje over het poesje heen tot ze zich helemaal ontspant, neem daar uigebreidt de tijd voor, daarna kan je het nog eens proberen met wat melk.
Als het helemaal niet lukt, kun je vragen of ze een doekje bij de moederpoes in de mand kunnen leggen een nacht en die dan bij het poesje bij jou in de mand leggen, de geur van de moederpoes hangt daar dan aan.

Isabella Caramella

Isabella Caramella

14-11-2013 om 17:43

niks doen

Ik zou niks doen, wel een bakje water/kattenmelk dichtbij het mandje zetten. En uit de buurt blijven, niet met deuren slaan en op je sokken lopen. Dan komt hij er straks vanzelf uit en gaat de omgeving verkennen. Je zult zien dat hij steeds zelfverzekerder rond gaat lopen. Ik zou hem vriendelijk toespreken en dan komt hij vast aan jou snuffelen.
Het is ook nogal wat voor zo'n jong beestje!

Katniss

Katniss

15-11-2013 om 11:06

Hoe is het gegaan?

Hoe is het gisteravond en vannacht gegaan met het poesje? Ik kon helaas gisteren niet reageren (had het wel gelezen), maar ik heb begrepen (van google) dat je nieuwe katten altijd een dagje apart moet houden in een veilige kamer met voer en kattenbak. Vervolgens kun je de oude en nieuwe kat van kamer laten wisselen zodat ze elkaar ruiken. En pas daarna voorzichtig, onder begeleiding, met elkaar laten kennismaken. Kittens worden meestal vrij snel geaccepteerd door een volwassen kat.
Toen wij onze kater kregen als kitten was hij ook heel schuw. Het was een beetje het sneue broertje dat we als bonus bij zijn zus kregen Vanaf het begin (dag 2) hebben we hem heel veel opgepakt en geaaid. Ook gekamd en snoepjes gegeven. Dat vond hij in het begin echt niet leuk, maar hij werd al snel aanhankelijker.

Woutje

Woutje

15-11-2013 om 16:51 Topicstarter

Update

Gistermiddag heb ik poesje toch maar uit haar mandje gehaald want ze maakte geen aanstalten er ooit nog uit te komen. Ze kroop weg in een donker hoekje en daar hebben we haar maar een beetje laten zitten. Gisteravond hebben we poesje meegenomen naar onze slaapkamer, met mandje, kattenbak, voer en drinken. Deur dicht, zodat kater er niet bij kon (hij mag normaal gesproken wel op onze kamer). We hebben een onrustige nacht gehad; poesje kon geen rust vinden en bleef maar mauwend rondlopen. Maar: ze heeft vannacht wel een handvol brokjes en een beetje natvoer gegeten, en was uitgebreid in de kattenbak aan het rondrommelen. Goed teken dus.
Vandaag: ze zoekt toenadering tot kater, loopt voorzichtig achter hem aan. Kater wil duidelijk contact, gaat af en toe in speelhouding liggen, maar poesje vindt dat nog een stap te ver en gaat brommen. Voor de vorm bromt kater dan maar een potje mee, maar hij meent er niks van. Verder gaat ze af en toe eten (uit het bakje van kater) en gebruikt ze de bak. Ze is nog wel bang, sluipt van onder de bank naar onder een fauteuil naar een hoekje van de kamer en gaat daar zitten roepen. Maar: als ik een kattensnoepje neerleg komt ze dat wel opeten. Bij mij of de kinderen komen is nog geen optie. Als er een hand naar haar toekomt deinst ze achteruit. Vanochtend lag ze in een mandje en aaide ik haar heel voorzichtig. En toen begin ze te spinnen, heel even. Maar dat was denk ik een vergissing Kortom, ik ben niet ontevreden.

Nog een vraag: zou het echt helpen als we haar tegen haar zin oppakken en aaien? Als ik dat doe breekt ze haar nek om bij me weg te komen, ze wil niet blijven. We hebben haar in huis genomen als gezelschap voor kater, maar ook omdat kater geen schootkat is (wel heel lief maar komt niet bij je liggen) en we ook zo graag zo'n muts willen die lekker op je schoot komt liggen...

Ze ligt nu trouwens voor het eerst in diepe slaap onder een fauteuil. Het zal dus wel goed komen...

niet

Ik zou haar zeker niet tegen haar zin oppakken, dat geeft alleen maar meer stress. Geef haar de tijd te wennen aan alle nieuwe indrukken. Waar heb je haar vandaan, was ze daar ook al schuw of niet?

9 weken is overigens wel heel erg jong, het is beter als een kitten minstens 12-13 weken bij de moeder blijft. Daar heb je nu natuurlijk niets meer aan, maar wie weet een volgende keer.

Katniss

Katniss

16-11-2013 om 15:34

Wel oppakken

Ik was gisteren bij een asiel waar ze verwilderde kittens sociaal maken door die veel op te pakken en te knuffelen. In het begin gewikkeld in een handdoek omdat de medewerksters anders compleet open gekrabt worden, maar langzamerhand gaan die katjes ervaren dat het heel fijn is om geaaid te worden.

Wat

Wat

16-11-2013 om 18:01

klinkt

misschien vreemd, maar ik kangaroe ze. Natuurlijk niet handig als je een krabbertje hebt, maar door het lopen zijn ze vaak wel afgeleid en de warmte van je huid, de kleding die ze omgeeft hebben mij tot nu geen nare ervaringen opgeleverd mij mijn eigen en een andere kat (alledrie jonger dan 13 wkn).
Dus hier juist wel veel opgepakt en in vest of trui gehouden.

Knurf

Knurf

16-11-2013 om 20:27

veel aaien

als je haar oppakt, moet je haar wel zo lang bij je houden tot ze helemaal gekalmeerd is. Anders heeft het een averechts effect, dan associeert ze oppakken juist met paniek en vechten-tot-je-los-bent. Als je daarvoor op bepaalde momenten weinig tijd, kun je op die momenten beter aaien.

Simon's cat

Een kitten en een kater, nu moet ik meteen denken aan Simon's Cat Double Trouble:

http://www.simonscat.com/Films/Double-Trouble/

En aan het kinderboek van Jaques Vriens, Napolean, de stoerste kater uit de buurt

http://www.literatuurplein.nl/boekdetail.jsp?boekId=406849

Allebei aan te bevelen om te weten hoe je kater op de kitten gaat reageren als de kitten los komt!

Tine Winkel

Tine Winkel

17-11-2013 om 15:09

als je een knuffelkat wilt

dan kun je die m.i. beter in een asiel uitzoeken. Voldoende keus uit volwassen katten die al een duidelijk te herkennen karakter hebben. De beestjes die voor je wegschieten, zullen bij jou thuis waarschijnlijk niet op schoot komen. De beesten die op je afkomen zijn socialer en schootzitteriger, is mijn ervaring.
Maar goed, de eerstkomende 15 jaar heb jij met 1 of 2 katten waarschijnlijk al voldoende huisgenoten. Maar als je daarna toch nog een schootkat wilt, zou dat mijn advies dus zijn: één uitzoeken in een asiel.

Woutje

Woutje

17-11-2013 om 16:05 Topicstarter

gaat goed!

We hebben een jong poesje erbij genomen, omdat de dierenarts dat adviseerde toen we vroegen wat het beste voor kater zou zijn. Onze kater is helemaal niet dominant of territoriaal (vindt vreemde katten in de tuin juist leuk) en ze gaf aan dat een eventueel klein dominant kitten van hetzelfde geslacht problemen zou kunnen geven in het acceptatieproces. Nu is kater de grootste en de oudste en kleintje kan hem als voorbeeld nemen.

We zijn nu drie dagen verder en poesje ligt compleet tevreden te spinnen, in katers armen/poten, in zijn mandje. Ze spelen volop, hij likt haar schoon, en ze is helemaal geaccepteerd. De camera staat niet stil
Ze begint ook goed te wennen aan de geluiden en drukte in huis met mij, drie kinderen en een man met zware stem. Op schoot is (nog) te veel gevraagd, dan loopt ze weg, maar als ze in een mandje ligt kan ik haar goed aaien en speelt ze met mijn hand. Als ik haar oppak probeert ze nog wel weg te komen, gelukkig zonder krabben of vechten. Ze is niet heel bang maar vindt het ook niet echt leuk. Maar het gaat allemaal zo goed, dat ik dit ook wel goed zie komen.

Poesje komt van een boerderij; ze zat met broertjes en zusjes in een grote konijnenren in de bijkeuken. Ik vrees dat ze daar niet of weinig uit is geweest en niet veel contact heeft gehad met mensen of kinderen. Ze reageert bijvoorbeeld totaal niet op roepen of lokgeluidjes van ons, en veel speeltjes vond ze maar eng want die kent ze niet. Maar het is verbazingwekkend hoe snel zo'n kleintje went.
We hebben eerder katten gehad, waaronder een nestje dat bij ons geboren is, dus het hele wenproces waar we nu doorheen gaan hebben we nog niet meegemaakt. En gelukkig kunnen we nu minstens 15 jaar vooruit (onze oude katten zijn allebei 17 geworden).

oeh

Nu snap ik wel waarom het beestje geen contact met mensen wil...
Dat heb ik ook 1 keer gedaan, een poesje van een boerderij. Heel lief en schattig in het begin, maar het bleek toen het beestje ietsje ouder werd echt een compleet wild exemplaar te zijn. Geen aanrader dus. Als je een huiskat wilt, kies dan altijd een nestje dat ook echt IN huis gehouden wordt, en niet ergens in een stal of bijkeuken.
En als iemand een kitten van pas 9 weken weg wil doen, is het ook al reden tot twijfel. Dat is sowieso niet in het belang van het dier.
Maar goed, meer een tip voor anderen die voor zo'n keuze staan. Voor jullie hoop ik dat het met dit exemplaar goed uitpakt!

mirreke

mirreke

19-11-2013 om 17:49

Het kan nu een voordeel zijn, zo'n jonge kitten

Want inderdaad, een katje van een boerenschuur is niet gewend aan de normale geluiden en gebeurtenissen in een menselijk gezin.
Maar aangezien ze zo heel jong is heb je toch een kleine kans dat ze een voorbeeld neemt aan jullie kater en ook aan jullie kan wennen. Maar dat hele inprentingsproces begint natuurlijk al bij de geboorte..

Overigens, een van onze vijf katten kwam ook als kitten van de boerderij. Eigenlijk wilde ik hem daarom niet, maar hij was zo vreselijk ziek dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen hem daar te laten. (vreselijke situatie, grote schuur met wel 20 katten, overal poep en pies en dode ratten, en 1x per dag werden er twee zakken kattevoer neergesmeten, en vraten eerst de grote katten zich vol).
Hij is een week lang heel erg ziek geweest, en heeft vrijwel de hele tijd bij mij in mijn hand en op schoot gelegen. Ik vermoed dat dat veel goed heeft gedaan. Hij is nu vijf jaar, en is heel erg lief geworden. Dat heeft wel enkele jaren geduurd, en tegen de andere katten kan hij nog steeds erg lelijk doen. Ook heeft hij een tic uit zijn jeugd overgehouden. Hij is een dwangmatige eter...

Moraal van dit verhaal: er is hoop (zeker ook gezien wat jij vertelt).

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.