Kat dood....
Ik ben nog een beetje in shock geloof ik, en opschrijven helpt toch altijd?
Onze abessijnse kater was al een week wat lusteloos. We weten het eerst aan de kou dat ie opeens wat meer binnen was dan buiten, maar van het weekend vonden we hem toch wel erg sloom. Maar hij at goed, en deed verder niet raar. Toch vertrouwden we het niet, en ik ging gisterochtend even naar de dierenarts om hem te laten bekijken.
Die vertrouwde het ook niet. Hij had koorts, was wat slapjes, en uit zijn bloed bleek dat er iets niet OK was. Op mijn aandringen gaf ze toe dat ze gezien het bloed misschien dacht aan FIP. Een of ander eng kattenvirus dat 'zomaar' kan toeslaan & altijd dodelijk is. Maar ze hoopte dat ze het mis had, en dat hij 'gewoon' een ander hardnekkig virus of een of andere ontsteking onder de leden had.
Wij naar huis met kat, die ter plekke eerste shot antibiotica & ontstekingsremmer had gehad & pillen meekreeg voor een week, in de hoop dat dat zou aanslaan.
We komen thuis & kat lijkt echt he-le-maal de oude. Vreet een bakje superdeluxeverwenvoer leeg, huppelt door de kamer, speelt met zijn halfzus, vliegt de klimpaal in en uit, spint, kijkt alert & vrolijk en gaat zelfs lekker even naar buiten....
Ondanks onze waarschuwingen dat het te vroeg is om te juichen fleuren de kinderen toch weer een beetje op na de toch wat bezorgde berichten van de dierenarts. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn.
's Avonds om 7 uur, we zijn net klaar met eten, als middelste zoon van 11 vanuit de gang roept 'Kijk wat kat nou doet!' Ik reageer wat lacherig, denk dat kat uit puur enthousiasme weer eens ouderwets in de gordijnen hangt, maar dan hoor ik zoon nogmaals roepen & de paniek in zijn stem. Voor ik naar de gang kan lopen komt hij helemaal overstuur met kat de kamer in gerend & legt hem op de grond. Het ziet er raar uit. Ik pak hem op. Kat schuimbekt & trekt met al zijn poten. Ik ga zitten met de poes in mijn armen & alle 3 kinderen eromheen, en binnen 10 seconden is hij dood. Ik voel hem slap worden, en zie echt het licht uit zijn oogjes verdwijnen. Ik wist het ook meteen zeker. Klaar. Hij was er niet meer.
En nu ligt hij koud & stijf in zijn mandje, met een handdoekje om te wachten tot we hem straks gaan begraven.
Net 3 jaar.
Pfffff.
Ingrid
Agossie ingrid wat erg
Dat zal een gemis zijn in je gezin!
Veel sterkte.
liefs,
He wat naar.....
Ach wat ontzettend naar om te horen, en wat een vreselijke ervaring....ik wens jullie heel veel sterkte!! Abessijnen zijn zulke schatten, wat zullen jullie hem missen.
(Overigens, ken jij de cattery waar hij vandaan komt, je schrijft dat hij een abessijn is? Goede fokkers blijven graag op de hoogte van het wel en wee van de katten)
Ach vreselijk!
Kan me voorstellen dat je nog in shock bent, en jullie allemaal waarschijnlijk.
Ik heb ooit ook zoiets meegemaakt met mijn lievelingspoes (misschien was het ook wel die FIP, in ieder geval zo'n sluimervirus wat ze al vanaf de geboorte kunnen hebben en dan ineens toeslaat), en dat ijlde nog lang na. Sterkte!
Wat erg!
Sterkte hiermee!
Heel naar
sterkte, vooral voor de kinderen!
Ach ingrid
Wat een verdrietig verhaal. Snap dat je in shock bent. Heel veel sterkte, ook voor de kinderen!
Nou ja zeg
Wat een horrorstory! Meid toch! Jemig, wat zullen jullie geschrokken zijn. Sterkte.
Tirza
Ja, de kinderen,
dat vind ik nog het ergste...ze zijn zo verdrietig.
Tuurlijk hoort de dood bij het leven en zo, maar om hun poes zo jong, en min of meer uit het niets voor hun ogen te zien doodgaan, da's wel erg dramatisch. En niet te vergelijken met de poezen van resp 17 en bijna 19 jaar oud die we een paar jaar geleden hebben moeten laten inslapen. Ik las een paar dagen terug nog een draadje ergens over huilen en zo, en hoe vaak je dat deed. Bijna nooit wilde ik schrijven, maar toen buurmeisje/klasgenootje van jongste tussen de middag een steen in de vorm van een hartje kwam brengen 'voor op het grafje' kon ik voor de zoveelste keer de zakdoekjes weer tevoorschijn trekken. Net als toen mijn jongste gisteravond, toen ie nog geen half uur dood was, een afscheidsliedje voor hem speelde op de piano...
En dan te bedenken dat jongste (het was HAAR poes eigenlijk) net 2 weken terug op haar verjaardag van oma een zelfgeschilderd portret van de poes heeft gekregen, voor op haar nieuwe slaapkamer-met-bureau. Een prachtig schilderij (oma is erg goed in schilderen). Het staat nog in de kamer, want we moeten het nog ophangen...
Nee, we zijn niet zo gelukkig qua poezen de laatste tijd. Nadat onze vorige 2 vanaf onze studentenjaren bijna de 20 hebben gehaald, hadden we sinds 3 jaar dus 3 jonge nieuwe poezen....de eerste is 1 1/2 jaar terug onder een auto gelopen, en nu dit. Nu hebben we er nog 1......
Ach, wat naar
Zeker omdat ze nog zo jong was en dan zo onverwachts. Wat een triest verhaal. Heel veel sterkte voor jou en je kinderen.
Wat sneu!
Ach, wat een jong diertje nog. Gelukkig (nou ja, je weet wat ik bedoel) dat jullie erbij waren. Dan weet je in ieder geval wat er gebeurd is.
Rotziekte ook, die FIP. In de zomer postte ik nog hier over mijn kat die het ook had. Knapte ook in de eerste instantie op, maar na een maand alsnog dood. Ook maar 8 jaar. Veel sterkte hoor!!
Sterkte
Niks aan zo`n verlies!
En net als jij was ik toen ook in 'shock' en heb hier toen ook een berichtje geschreven.
Ach ingrid..
wat erg! Ik heb jaaaren geleden eens op ongeveer dezelfde manier een nog vrij jonge kater verloren, toen had ik mijn zoon nog niet, dus hoefde alleen met mijn eigen verdriet te dealen. Met kinderen erbij lijkt het me nog zwaarder allemaal. Sterkte...
Vreselijk
Ik heb ook 2 poezen en moet ook een traantje wegpinken.
Ik zou mijn schatten zo missen, zeker als ze zo onverwachts zo jong dood gaan.
Jaymza
Wat erg!
Wat naar ook dat de kinderen dit hebben moet zien. Heeft natuurlijk een grote impact. Veel sterkte.
Aaahhh!
Zielig voor jullie!
Het lijkt verdacht veel op waaraan onze deels-abbessijn dood is gegaan. Binnen korte tijd dood, heel onwerkelijk.
Sterkte ermee.
Ingrid toch
Wat erg voor jullie. En op zo'n nare manier, en zo'n jong diertje. Veel sterkte.
Ach gos
Wat sneu voor jullie allemaal, Ingrid. Sterkte!
Lief van jullie!
Het helpt echt.
We hebben hem vanmiddag begraven in de tuin. Gelukkig heb ik daar een man voor, die heeft me dat stukje uit handen genomen.(fijn dat ie thuis was gisteren en vandaag, een geluk bij ongeluk) De kinderen zijn ondanks alles vredig in slaap gevallen. Ik heb dochter (net als gisteren) bij de jongens op de kamer geparkeerd. Niemand wilde alleen slapen. Ook wel weer heel lief...
Ingrid
Ach ingridt
Wat een nare ervaring, wat zielig! Het staat me bij dat we rond dezelfde tijd kittens kregen, jij je Abessijnen en ik 2 euh, nou ja, htk-kittens. Ik moet er niet aan denken om die nu al te verliezen, en dan ook nog aan zo'n nare ziekte!
(En ik denk dat ik het antwoord al weet, maar ik heb 5 kittens nu die 9 weken oud zijn, wil je er 1 of 2?)
wat vreselijk, ik heb maar al te goed de beelden voor ogen van mijn eigen katten die, vlak na elkaar, overleden...
En helemaal dat je van die wolk van ´hoop´ weer naar beneden klettert..arm beestje!
Jeetje
wat naar ! Ik ken dat virus niet, is dat iets wat te voorkomen is met die cocktailkattenprik die je standaard bij de dierenarts kan krijgen ?
Fip is helaas niet te voorkomen
Overigens is FIP ook alleen te bewijzen na sectie.
Maakt het voor Ingrid en familie niet minder erg natuurlijk. Heel veel sterkte Ingrid. Helaas weet ik (te) goed wat het is om een kat te verliezen.....
Sterkte!
Een huisdier verliezen is zo rot, vooral als ze nog niet oud zijn. Ik heb zelf ooit een poes verloren toen ze een jaar of 3 was, waarschijnlijk was het nierfalen. Na wat gesukkel was ze ook opeens weg. Ik was daar behoorlijk ziek van.
Het afscheid van oude huisdieren is ook niet leuk (vorige week mijn oude hond nog weg moeten brengen... Rot, maar het was beter zo en ze had een goed leven gehad), maar daar heb ik vrede mee. Met een jonger dier vind ik het toch heftiger...
Sterkte ermee!
Wat een verdriet voor jullie allemaal
en dat zo ineens. Sterkte hoor, het is echt heel akelig...
Ochoch
maar hij heeft wel een mooi einde gehad. Jammer dat het zo vroeg kwam.
Hè ingrid
Ik heb je relaas met tranen in m'n ogen zitten lezen. En ik houd niet eens van katten. Dat arme beestje, arme jullie, arme kinderen. Wat rot zeg. Hebben jullie er een mooi afscheid van gemaakt?
Wel fijn dat de kinderen steun aan elkaar hebben, met dat samen slapen. Heel aandoenlijk.
Veel sterkte er nog mee.
groet, Valkyre
Ach..
wat akelig!
En vooral dat ze het hebben zien gebeuren zo vlak nadat ze weer vol goede hoop waren. Zo verdrietig!
Sterkte allemaal!
(is fip besmettelijk? Loopt overgebleven poes geen risico? Of kan/wordt daar preventief wat mee gedaan?)
Sterkte, ook voor je kinderen
Wat een rotschrik, je lieve, nog zo jonge kat op zo'n manier te zien doodgaan. Sterkte allemaal!
Ach izar...
Ook jullie sterkte! Zoals Belle al schreef, afscheid van een oud huisdier valt ook niet mee en onze oude theemuts zal het vast ook niet heel lang meer maken, maar zo jong al, dat komt nog harder aan.
Izar
En als snappen we het niet, jij weet hoe het zit 
Ach ach ach, wat sneu en wat naar om je kinderen zo'n bericht te moeten geven.
Tirza
