Kipfilet
Mijn zoon heeft een hele kilo kipfilet zo in de vriezer gedaan (niet in porsies)
Morgen gebruiken wij een gedeeld maar zou ik de rest kunnen koken en dan opnieuw invriezen (blokjes)
Of hebben jullie andere tips ?
Mijn tip: maak van de nood een deugd!
Wat een suffe actie van je zoon, Chantie! Maar wie per abuis een verkeerd gebruik heeft gemaakt van de moderne techniek voor het conserveren van voedingswaren, staat nog altijd de mogelijkheid open van het toepassen van oude beproefde methoden. Voor het conserveren van een ruime hoeveelheid kipfilet beveel ik de volgende werkwijze aan.
Pekel het ontdooide kippenvlees door het een half uur te laten liggen in een badje van water met zeezout. Maak daartoe een oplossing van 100 gram zeezout per benodigde liters water. Desgewenst kun je de zoutoplossing extra smaak geven met kruiden als peper, tijm, rozemarijn en laurierblaadjes.
Dep de kipfilets droog en leg ze te 1 à 2 uur te garen in een rookoven met houtmot, of op een barbecue voorzien van een laag in water gedrenkte houtsnippers op de kolen. Het gebruik van een deksel op de barbecue is niet nodig, maar wel aan te bevelen.
Bewaar de gerookte kipfilet in de koelkast.
Rode krullenbol
Maak een pan kippensoep en vried die in porties in
Zit het op een kluit ingevrorenof iets meer van elkaar af.
kun je m los breken. Ik heb m wel eens met plastic schaaltje en al op de grond gemikt en toen lag ie doormidden.
Scheelt toch weer de helft. Ik zou t niet opnieuw invriezen.
Als je morgen alles bereidt (dus volledig gaar maakt)) kun een gedeelte weer invriezen.
Gr Angela
Een beenderzaag
zoals de slager die gebruikt kost bijna niks. Een Euro of 15. Iedereen zou er een moeten hebben.
Met zo'n ding zaag je zonder enig probleem zo'n blok bevroren vlees in plakjes.
Kilo?
Dat kan heerlijk met kruiden en bouillon in een braadzak in de oven.
Eventueel kan je het eenmaal gaar weer invriezen.
Of verwerken in nasi enz.
@Yvan
Een dergelijke zaagactie kan men eveneens met een zogeheten diepvriesmes ondernemen. Het heeft alleen als nadeel dat er, wat ik maar even kippenzaagsel noem, bij vrijkomt. En dat is in zekere zin zonde (in de betekenis van verspilling). Zonder nu als een kwalijke kniesoor over te willen komen.
Rode krullenbol
P.S.
Ik begin inmiddels wel nieuwsgierig te worden naar uw identiteit.
Het kippenzaagsel...
gooi je toch gewoon bij om het even welke andere (vlees)bereiding?
Of je gebruikt het voor de bereiding van kippenzaagselburgers/-soep/-pasta/...?
Een diepvriesmes ken ik niet. Ik versneed vroeger vaak zo'n diepvriespakjes met een elektrisch mes. Dat ging wel, maar het mes ging niet lang mee...
Kippenzaagselburgers!
Dat ik daar nou zo snel niet aan dacht. Ik denk en eet ook veel te 'basic'; zo merk ik maar weer eens.
Of ontdooi gewoon die handel
koop er een kilootje kippenharten, -nekken en magen bij en maak daar een fantastische gevogeltefond van.
Verdelen in ijsblokjesvormen o.i.d. en invriezen...
Niet moeilijk. Kost wel wat energie, maar dan heb je ook iets: https://imgur.com/a/mi7dO
Oh hahahaha
"koop er een kilootje kippenharten, -nekken en magen bij en maak..."
Ik dacht dat je wilde zeggen: "...en maak daar weer een paar nieuwe kippen van."
Ahum. Sorry. Flauw. Wilde het toch even delen. Fijne dag verder.
Je zou wel zo'n kip kunnen weer in elkaar puzzelen,
maar het is een tijdrovende en kostelijke zaak.
Kippenpluimen zijn ook nog eens moeilijk te krijgen en dus peperduur.
Het is namelijk de grondstof waar de fabrikanten die goedkope bouillonblokjes mee maken.
U dacht toch niet dat die "afval" verloren ging hè? Daar maken we nog van alles mee. Van erotische lingerie tot en met houtlijm en al wat u zich maar kan voorstellen daartussenin.
Standaard werkje
Ach, ik snijd zo'n blok filet altijd met een scherp vleesmes in 2en. Gaat heel simpel
Kan gebeuren
Als je de hele kilo inmiddels in de koelkast hebt gelegd, kun je ook proberen om tot in het nog lichtbevroren deel weg te snijden en wat echt nog bevroren is in de vriezer terug te leggen. Ik doe dat ook wel eens met gehakt. Ik leef nog steeds 
. Vlees wat nog wel hard is, maar niet diepgevroren snijdt veel makkelijker dan ontdooide kip.
Hier ook
Als ik vergeten ben op tijd de kipfilet uit de diepvries te halen, neem ik een broodmes en snij de bevroren kipfilet in plakken zodat het sneller ontdooit.
Ik vind snijden met een broodmes prettiger vanwege de fijne ribbels in het snijvlak en het relatief rechte blad. Een vleesmes heeft meer afronding van het blad.
En ik hoef ook niet alles van de kip te gebruiken. De gesneden bevroren plakken die ik niet gebruik, kunnen weer in de vriezer.
Flanagan
Een broodmes voor vlees? Ik heb zo'n enorm vlees/hakmes, gewoon glad. Die kun je met wat kracht ook door nog licht-bevroren vlees heen drukken. En met onbevroren vlees snijdt dat ook prettig. Een kartelmes gebruik ik voor groente, tomaten, komkommer, dat werk. Broodmessen vind ik sowieso ondingen, omdat bij het puntje geen karteltjes of scherp snijvlak zit. Ik gebruik een mes die rond loopt, waardoor je het mes er beter in kunt zetten. (Ik zie wat ik geschreven heb... het mes loopt niet door de keuken! )
ach..
Je wil niet weten welk vlees in de supermarkt al eens bevroren is geweest en dat de consument thuis gewoon weer invriest. Geldt ook voor vis overigens. Er is in NL geen regel die bepaalt dat de verkoper dit aan de consument zou moeten meedelen. In veel andere landen is dat wel het geval.
Ik zou me er dus niet te druk om maken.
"Vlees wat nog wel hard is,
maar niet diepgevroren snijdt veel makkelijker dan ontdooide kip."
Dan zijn de messen niet scherp genoeg. Een werkelijk scherp mes moet even scherp zijn als een scheermes en moet zonder moeite een vrijhangend mensenhaar, tenminste een vrijhangende strook krantenpapier, kunnen doorsnijden.
Slijpen op een vlakke Ardeense watersteen ("Coticule" of een "Belgische blauwe steen"), polijsten op leer, vervolgens op krantenpapier.
Een coticule, zeker een van de wat grotere afmetingen, is niet goedkoop vanwege nogal zeldzaam, maar gaat meerdere mensenlevens mee.
Een Belgische blauwe steen is goedkoper en ook in grotere formaten te krijgen.
Ik gebruik voor dergelijke klusjes een coticule van 20cm*7,5cm of een blauwe steen van 30cm*10cm. Daar worden hier ook scheermessen, scalpels en de betere zak- en entmessen, genre Opinel op geslepen. Grote(re) keukenhakmessen, broodmessen etc. laat ik slijpen.
Messen...
Overigens: als je eens kijkt op de websites van de snobkeukenwinkels vind je daar de waanzinnigste prijzen en de onozelste verkoopspraatjes over messen.
Een *goed* chefmes hoeft niet duur te zijn. Vuistregel: €1/cm snedelengte voor een keuken-/chefmes in roestvrij staal. Meer mag dat niet kosten.
Slagersmessen zijn goedkoper.
Kaaskopje,
'Met wat kracht'.
Dat is juist het punt. Door de mes als zaag te gebruiken, hoef je geen kracht te gebruiken.
Door hout zagen gaat ook gemakkelijk met een grove tand. Maar een ijzerzaag, het harde werk, vraagt om een fijnere tand. Daarom vind ik bevroren vlees makkelijker met een broodmes snijden dan een vleesmes. Probeer het zelf eens een keer en vergelijk het onderlinge verschil in kracht zetten.
Misschien is het niet zo goed voor het mes zelf maar dat heb ik tot heden niet bemerkt.
Schaar
Trouwens ontdooide kipfilet knip ikmet een schaar. Dat werkt veel gemakkelijker dan een vleesmes. En een pizza knip ik ook met een schaar!
Wat je ook verkiest, het gaat om wat voor jou het snelst een gemakkelijkst werkt. En een schaar snijdt aan twee kanten.
Een broodmes gaat niet lang mee
als het gebruikt wordt om harde dingen te snijden. Broodmessen zijn bedoeld om zacht materiaal betrekkelijk accuraat te snijden. Zelfs een brood met een erg krokant gebakken korst is erg zacht vergeleken met bijvoorbeeld een kippenbot.
De huidige broodmessen zijn er vrijwel allemaal met dubbele vertanding (gekarteld, zo één boogje per cm en elk boogje bestaande uit een tiental fijne tanden). Omdat de belasting per tand erg gering is blijven ze lang scherp. Maar goed ook, want ze deftig laten slijpen kost meer dan een nieuw mes.
Ontdooide kippenfilet snijden is geen probleem, maar Chantie wou haar kippenfilet in bevroren toestand snijden.
Bo: "Je wil niet weten welk vlees in de supermarkt al eens bevroren is geweest en dat de consument thuis gewoon weer invriest.". In B moet op voorverpakt vlees aangegeven worden dat het ingevroren geweest is. Voor niet-verpakt vlees geldt dat het niet ingevroren mag geweest zijn.
Overigens: wat ik doe met overschot rauwe kip, als ik er geen fond van maak (filet is daar wat te duur voor...): ik bak, stoom of kook die, snij in blokjes, vries in en gooi dat bij de volgende lading vol-au-vent.
Ik begrijp trouwens niet waarom iemand nog kipfilet koopt: elke kip heeft er een (of twee, hoe je het bekijkt) en kipfilet kost het dubbele van kip.
Diepgevroren vlees
laat zich ook heel makkelijk snijden met zoiets: https://imgur.com/a/Pvefp
Flanagan
Ik probeer wat af bij het aanrecht . Een broodmes vind ik onhandig, zo'n groot koksmes voor klussen als vlees snijden vind ik ideaal. Bij teveel inspanning gaat mijn pols zeer doen, dat is met een kartelmes sneller dan met een glad mes, omdat kartel meer weerstand geeft. Gladde 'vruchten' als tomaten en paprika moet wel met een kartelmes, dat gaat met een glad mes juist weer minder goed. Ik probeerde het model mes te vinden wat wij hebben, maar gek genoeg zie ik die nergens. Het doet nog het meest aan Japanse messen denken.
Als vlees nog bevroren is kun je vlees 'klieven', dus het mes door het vlees drukken. Voor brood snijden heb ik een elektrisch mes. Zelfs dat is kantjeboord voor wat mijn pols kan hebben, als de korst nogal stevig is. Ik ben altijd blij als ik klaar ben.
Oeff (ot)
Kaaskopje, vervelend zo'n pols. Ik hoop dat igv klieven je man dit voor zijn rekening neemt 
.
"Gladde 'vruchten' als tomaten en paprika
moet wel met een kartelmes, dat gaat met een glad mes juist weer minder goed.".
Hetzelfde als wat ik hierboven al schreef: dan is het mes gewoon bot.
Ik ben geen arts en ik ken uw polsen niet, maar als u met snijden van brood al zoveel moeite hebt, hebt u blijkbaar ernstige polsproblemen. Dan zijn goed scherpe messen des te meer aangewezen.
Zolang er geen ongelukjes gebeuren, blijft een goed scherp mes ook lang scherp. Als het goed behandeld wordt. Het hoort in elk geval niet thuis, ergens los in een keukenlade.
OT: toen ik een kind was (ook alweer een eeuw geleden), kwamen er een of twee keer per jaar slijpers langs, toen nog met paard en kar. Dat waren zigeuners. Iedereen wantrouwde hen, de dochters werden binnengehouden en zo, maar slijpen konden ze als geen ander. Die kennis is goeddeels uit het straatbeeld verdwenen.
kaaskopje
paprika tomaat etc snijd ik met een tomatenmesje van de Xenos,die heeft minikarteltjes, werkt super.
De andere messen slijp ik vaak met zo'n klein slijpertje waar ik ze door heen kan halen.
"De andere messen slijp ik vaak
met zo'n klein slijpertje waar ik ze door heen kan halen.".
Dat is niet slijpen: het is "richten" van de snede. Je moet je zo'n snede, na wat gebruik, op microscopisch niveau voorstellen als een plaatkant waarin, door gebruik, wat tanden ontstaan zijn. Zoals bij een kam, maar de tanden staan in allerlei richtingen. Zo'n "slijpertje" zoals u bedoelt (doorgaans een toestelletje met twee ronde ringen, waar de snede van het mes ingezet wordt) zet de tanden weer allemaal min of meer in dezelfde richting.
De volgende stap: het klassieke schraapstaal, zoals slagers dat gebruiken, zet de tanden in dezelfde richting, die die te ver afwijken worden weg geslepen.
De daaropvolgende stap, het werkelijke slijpen, herstelt de plaatkant weer: alle tanden worden weggeslepen en de snede wordt weer onder de juiste hoek geslepen (doorgaans ca. 35°).
"Snijden" op zich is een bijzonder interessant stukje fysica/mechanica. Ik heb een verleden in een wetenschappelijk domein waarin "snijden", in plakjes van 5 à 10 duizendsten van een mm, van kapitaal belang was. Daar ga ik u verder niet mee vervelen, maar het komt hierop neer: door het verwijderen van die "tanden" op de snede wordt het contactoppervlak sterk verkleind. Daardoor is de kracht, nodig om de tomaat aan te snijden veel geringer.
Neem even een wat solide mes, zoals een chefmes en laat het met de snede rusten op uw vingertoppen. Een werkelijk scherp mes zal, enkel onder invloed van het eigen gewicht, de opperhuid van uw vingertoppen insnijden. Enkel dan is het ècht scherp.
