Liever lui dan moe?
Mijn ambitie? Uit het raam kijken voor de sanseverias...
Alles maakt me moe, neen, eigenlijk ben ik al moe voor ik ergens aan begonnen ben
Hoe ik zou willen dan mijn dag er zou uitzien? Traag wakker worden, mij nog eens omdraaien, eventueel ontbijten, desnoods een koek uit een pakje nemen, zodat ik er geen werk van moet maken, daarna eventueel terug naar bed, of achter de computer, of desnoods naar een grootwarenhuis (maar dan moet ik mij aankleden, pfft)
Maar zo lukt het mij natuurlijk niet, ik heb wel al grote kinderen welke zo goed als op eigen benen staan (verstandige fijne kinderen) Ik ga 4 dagen uit werken (maar kan daar geen plezier voor opbrengen, valt mij te zwaar, mijn ambitie daarin is om ver onder mijn niveau te werken, ipv dienstverlening zou ik bvb zelf achter een onthaaltoog zitten met verstand op nul), neen, eigenlijk zou ik liever niet meer gaan werken, maar zolang de kinderen nog studeren....
Thuis vangt man veel op, hij doet wel graag de huistaken voor mij, dat geluk heb ik, ik mag mij van hem heel nutteloos opstellen 
Herkent iemand dit? Eigenlijk is het om vreselijk depri van te worden...of toch zolang ik er niet aan kan toegeven...
Die luiheid valt opzich nog wel mee
Je kon nog 2 keer op de knop verzenden drukken 
wachten
Dat is omdat ik dit al liggend in mijn bed schrijf,
Eigenlijk lig ik hier al de hele tijd te wachten tot ik zin krijg om een werkje te maken op m'n laptop, maar de dag is om en de zin om iets te doen is helaas niet gekomen.. Misschien lukt het mij morgen...
Moet ik dit bericht serieus nemen?
..hoe oud ben je? 99?
Midlife
45,
CVS of burn out?, maar daar klopt niet alles van...
Ik haat sanseveria's en geraniums
Ik hou van rode pepers.
De tijd van het jaar?
Ik ben 's morgens zo moe de laatste tijd, eenmaal op mijn werk na het eerste bakkie leut gaat het weer, maar ik moet me echt uit bed slepen. Voor de zekerheid stop ik er een extra vitaminepil in, dat helpt op z'n minst als placebo.
Klinkt niet gezond hoor...
Is dit al lang zo?
Je leeft maar een keer, zonde en jammer om de tijd zo te versuffen. Wat is er gebeurd dat je je zo bent gaan voelen ?
nu al
Het lijkt of je nu al depressief bent.
niks
Misschien het gevoel te falen in mijn job, ik span mij daar liever voor niets in)? Totaal niets ambitie,
zou enkel op pensioen willen gaan en dan afentoe (niet te vaak) eens een citiytripje (niet te ver of te lang)of eens door een winkelstraat lopen (liefst anoniem, zodat ik niemand hoef aan te spreken onderweg)
Ontspanning: niksen, computeren, hangen.. (zoals je soms over pubers eens hoort 
wat is je vraag?
Je vraagt je af of meer mensen zo zijn/zich zo voelen?
Of je wilt suggesties hoe je het over een andere boeg kunt gooien in je leven?
beide
Herkenning en tips zijn welkom,
Via pc hou ik graag contact met mensen, daarbuiten trek ik mij liever terug, Hoewel ik eerder het tegengestelde ben van een autist, word ik hoe langer hoe liever met rust gelaten,
anoniem, vb op een bankje in een druk station mensen bekijken, veel anoniem volk rond mij zien, maar er niets mee moeten. Er gewoon zitten te zitten, met mijn eigen gedachten.
Today is manãna
Misschien lukt het mij morgen...
Realiseer je dat "morgen" nooit komt.
Probeer te denken in termen als:
Ik heb NU de energie om .... te doen.
En denk dat 1000 keer per dag, ga er mee slapen, en sta ermee op.
En NU is hier, op dit moment, er is geen ander moment dan nu.
En als de energie er is om ..... te doen, doe het dan, al is dat om 3 uur 's nachts.
Neem eerst 1 ding in je gedachten, laat de rest even rusten.
Als je dat ene gedaan hebt, ga je over op de volgende uitdaging.
Maar blijf in NU termen denken.
Want "morgen" blijft "morgen" en komt nooit.
Succes, en denken kun je gewoon liggend doen
bedoel je het zo. Ja hoor, ik wil eigenlijk ook best eens even niks. Gisteren had ik 3 uur oppas op jongste geregeld, oudste onder de pannen en toen stom stom stom dit buurvrouw vertelt en toen had ik ineens een afspraak. Dat ga ik dus nooit meer doen, zeker niet in een volle vakantieweek als dit m'n enige uurtjes rust zijn. Dan wil ik niet dat er tegen me aangekakeld wordt en dan wil ik niemand op schoot. Maar ik had ingestemd en vond het lullig om later weer nee te zeggen, dus eigen schuld. Dus gisteren had ik graag even niks gedaan
Rafelkap
Je zal dit vast niet zo bedoelen, maar ik lees "Dan wil ik niet dat er tegen me aangekakeld wordt en dan wil ik niemand op schoot." Het leest net of de buurvrouw bij jou op schoot gaat zitten, hahahaha.
Ik voelde me ook een beetje lui met het vooruitzicht op een drukke middag, maar nu ben ik wakker, hahahaha 
!
@Luilak jouw startbericht
Wat jij beschrijft wat je zou willen doen, heb ik, overigens niet geheel eigen keuze. Als ik een bui heb van 'ik wil iets doen' dan doe ik 't maar, voordat 't over gaat
Geloof me maar, ook 'niets' doen gaat ontzettend vervelen; en goedbedoelde adviezen van kom op, peper in de kont ga dit en ga dat doen, helpen niet. Op de één of andere manier kún je 't gewoon niet.
Zou bijna zeggen: zullen we ruilen?
Clo
Ja ik bedoelde het wel zo, maar dan figuurlijk Ik word af en toe een beetje gestalkt, maar ik zie het maar als een goede oefening om 'nee' te zeggen (wat ik wel heel vaak tegen haar moet zeggen).
Luilak: luilakken is prima, dan kan je tenminste even nadenken over wat je wilt veranderen, want als je niets doet verandert er niets.
Maar eigenlijk wil ik niet echt een luilak zijn,... ik wil wel luilakken omdat ik de fut en energie niet heb om niet te luilakken.
Clochard zijn, ik weet niet of ik dat wil omdat het echt is dat ik dat wil, het is misschien juist zo omdat wat anders doen zoveel van mij vraagt. Dus luilak2 misschien lijden we toch aan hetzelfde?
Vervelen gaat luilakken mij niet, als ik mijn lievelingsplaats in huis moet opgeven hoef ik daar niet over na te denken. Dat is mijn bed!
Maar ik zit wel met het schuldgevoel over wat ik eigenlijk allemaal zou moeten doen volgens de maatschappij (en mijn werkgever
Op zich lig ik liever te denken (over niets) dan iets te ondernemen wat volgens de maatschappij veel boeiender is, ik heb geen zin om sociaal zitten wezen, heb niet de energie om actief bezig te zijn
Soms hoor je wel eens zeggen; een trap onder je gat, dan lukt het wel... maar nee, na die trap onder m'n gat zou ik nog lieft m'n bed in kruipen of in de zetel wat denken om te denken, wat filosoferen over het nutteloze en het niksen
De herfstdip?
Ik heb er net 4 tot 5 weken grieperigheid en fikse verkoudheid opzitten die maar niet overging. Kinderen om de beurt ziek, steeds weer een kind over de vloer, toen man de hele herfstvakantie thuis...en ik mag graag alleen thuis zijn om tot huishouden te komen (heb geen baan). Ik voel me ook landerig deze tijd. Dat komt deels door die stomme kwalen die me neerdrukken en deels door het deprimerende wolkendek, alsof het de hele dag schemert, daar word ik ook niet blij van.
Daarbij heb ik, doordat ik doorgaans een paar keer per week ga fietsen, eens per week zwem en in huis ook veel in beweging ben, een flink extra gewicht erbij en dat maakt ook moe.
Wat je zou kunnen doen, is -en dat vergt doorzetten!- jezelf elke dag na het ontbijt ertoe zetten te gaan fietsen, lopen, misschien zwemmen, een uurtje per dag, om weer alles in beweging te zetten. Daarbij kun je een lichtlamp huren of kopen om het tekort aan zonlicht te compenseren.
Sterkte ermee, want er is niets aan, weet ik uit ervaring. Ik mis mijn poetswerk
zeg...
kan ik je man even spreken?
Man
Bedoel je mijn man? Die heeft geen tijd... is aan het poetsen en opruimen, daarna moet hij aan het eten beginnen, maar hij doet dat graag, hij heeft alles voor mij over
Hoe lang heb je dit al?
Luilak, hoe lang heb je dit gevoel al? Is dit iets van de laatste tijd, of is dit een rode draad door je leven? Is de vermoeidheid die je noemt echte fysieke vermoeidheid of 'psychische' vermoeidheid? Heb je ooit gesport, en hoe ging dat? Ben je medisch onderzocht?
Ik herken het helemaal!
Maar ik weet de oorzaak. Scheiding en een hoop ellende 2 jaar geleden. Depressie, verhuizing, geldzorgen. Dat gaat allemaal beter maar op een of andere manier heb ik het gevoel dat ik mijn levenslust heb verloren. Vroegere hobby's boeien me niet meer, ik doe het aller hoogst nodige om net niet te vervuilen en voor de rest loop ik te hangen en te liggen achter internet of op mijn bed tv/films kijken.
Ik haat het en neem mezelf iedere dag haast voor om te veranderen. Bv 2 uur poetsen, mijn ritme van nu te doorbreken, 1 dagdeel in de week vrijwilligerswerk doen etc etc. Maar het lijkt of ik het begin maar niet kan vinden en de cirkel maar niet kan doorbreken. Blergh....
Zeg, alsjeblieft!
Zeg je baan op en gun hem aan iemand die daar heeeel graag wil werken. Wat is dit voor rarigheid? En dan nog mooi je man laten poetsen, opruimen, koken. Hij doet het graag voor je, zeg je. Wonderbaarlijk.
Wat ben je voor voorbeeld voor je kinderen zeg!!
nee jij bent HET voorbeeld voor je kinderen
Met je (ver)oordelen...brrr
Bromvlieg
Zo Bromvlieg, gaat ie lekker?!
Tjonge zeg, wat een oordelen. Voel je je nu zelf beter ofzo??
Ach
Wat bromvlieg zegt maakt mij niet veel hoor, ik zou misschien ook mijn wenkbrauwen fronsen als ik dat iemand hoor zeggen.
Maar mijn kinderen heb ik prima grootgebracht, (heel lieve goede karakters, doen met gemak universitaire studies). Man draagt mij op handen, doet niets liever dan mij verwennen. Op dat vlak ben ik misschien wel te fel rotverwend, ben ik in zekere zin overbodig (man is het gelukkigst als hij zich voor mij kan uitsloven, kinderen doen het voorbeeldig, verstandig goed) ze mogen gerust gewend zijn aan het beeld van de 'nieuwe man', is geen slecht voorbeeld denk ik dan
Ik zit met laptop in bed, mogelijks denken ze dat ik aan het werk ben, mogelijks niet, ze vragen geen verantwoording, ze veroordelen mij niet
dus vind ik mijzelf wel mottig lui, maar voor hen hoef ik het dus niet te laten
PS zelf zou ik wel beter poetsen als man, ik zie nog vanalles wat ik beter zou doen, maar ik laat het uit luiheid maar zo...
Ziek?
Dat je je verhaal hier post wil zeggen dat je niet tevreden bent met de situatie. Toch?
Ga eens met je huisarts praten. Laat een bloedonderzoek doen naar je ijzer, schildklier, B12, foliumzuur en suiker en de algemene dingen. Is dat in orde praat dan met je huisarts over de mogelijkheid dat je een depressie hebt en of je daar hulp bij kunt krijgen. Hulp en niet meteen pillen!
Het zal even een grote stap zijn maar ik denk dat je er behoorlijk op vooruit kunt gaan en dat je je veel beter over jezelf kunt gaan voelen.
Zou mijn tijd benutten om een boek te schrijven
Titel: Mijn man? Die heeft geen tijd...
De eerte regels:Mijn ambitie? Uit het raam kijken voor de sanseverias...
Alles maakt me moe, neen, eigenlijk ben ik al moe voor ik ergens aan begonnen ben
Hoe ik zou willen dan mijn dag er zou uitzien?
..................Succes
Luilak
Luilak, waarom geef je geen antwoord op de vragen? Over medisch onderzoek etc.?
Oblomov
Dat is waar ook, Luilak: lees Oblomov van Gontsjarov, over een man die de hele dag in bed ligt. Ik weet zeker dat het je uit je bed helpt!
