Neus snuiten aan tafel
Geinspireerd door het katoenen zakdoekdraadje wilde ik een vraagstuk voorleggen dat mijn huwelijksgeluk ernstig bedreigt.
Ik gebruik zelf katoenen noch papieren zakdoek. Ik hoef zo zelden mijn neus te snuiten dat ik dat heel af en toe doe met een wcpapiertje als ik toch al op die plek ben om daar de gebruikelijke handelingen te plegen. Volgens mij is dat ook de meest geeeigende plek voor zo'n intieme, onsmakelijke handeling.
Mijn wederhelft (vandaar de gelegenheidsnick, ik ben geen zich in de herfstvakantie vervelende scholier of een journalist van de Happineuzz) denkt daar anders over. Die trompettert zelfs rustig aan tafel een Kleenex vol. Dat heeft hij weer van zijn vader, die er ook geen been in zag om onder de maaltijd luidruchtig de neussappen rijkelijk te laten vloeien. En dan in zo'n aangekoekte katoenen lap. Dan kreeg ik geen hap meer door mijn keel.
Op mijn aandringen gaat man tegenwoordig toch even van tafel om te snuiten. Pas nadat ik hem heb duidelijk heb gemaakt dat zijn nasale serenade mij alle eetlust beneemt. Mokkend, want hij vindt het vreselijk overdreven dat ik er zo vies van ben. Voor de argumenten fatsoen en manieren was hij totaal niet ontvankelijk. Maar voor mij valt je neus snuiten terwijl een ander zit te eten, in dezelfde categorie als fluimen, een scheet laten aan tafel of roken.
Hoe kijken jullie er tegenaan?
Ophalen
Fiorucci, ik zat ooit in de trein naast iemand die steeds zijn neus ophaalde. Ik heb dat even aangehoord en daarna een papieren zakdoek aangereikt. Die man was er blij mee. En ik van dat irritante geluid af 
Wat mij het meest irriteert
Zijn vooroordelen. Mensen die smakken en met open mond eten zouden onsmakelijk zijn . Wel eens bedacht dat iemand daar niets aan kan doen ?
Boeren en scheten onder het eten is te voorkomem,neus snuiten en"smakken " niet altijd .
huh?
Die snap ik niet Groentje, leg 'ns uit. Het kan voorkomen dat je je neus moet snuiten als je aan tafel zit, maar je hebt dan toch gewoon de gelegenheid om op te staan en bijv. in de keuken te snuiten? Smakken is m.i. gewoon een kwestie van opvoeding. Mijn kinderen smakken weleens aan tafel en ik wijs ze daar gewoon elke keer op en hoop dat ze het leren.
Een volwassene die smakt aan tafel zou mijn eetlust bederven vrees ik. Zelfde geldt voor met open mond eten.
Tuinstoel
Dat bedoel ik dus, een volwassene die smakt en met zijn mond open eet bederft jouw eetlust. Zou een kwestie van oovoeding zijn zeg je. Gelukkig zit je nooit bij ons aan tafel want mijn man die smakt en eet met zijn mond open.Verliest wel eens eten tijdens het kauwen .Tja onopgevoed dus.Ik denk meer een enorme pechvogel die na een operatie aan een hersentumor een aangezichtsverlamming heeft overgehouden.
Gelukkig durft hij weer in het openbaar te eten want dat heeft echt wel even geduurd.En gelukkig vinden onze vrienden en familie hem niet onopgevoed en onsmakelijk en eten ze vol smaak als we met zijn allen aan het tafelen zijn en aan alle lege borden te zien bederft hij niemands eetlust.
Trieste vooroordelen dus.
Genoeg uitleg zo, tuinstoel ?
Tuinstoel
Smakken is ook een kwestie van cultuur. Ik heb moeite met dat puntje uit die cultuur, maar het is absoluut niet onbeleefd bedoeld. Juist niet. Als je lekker eet, laat je dat merken met smakken, boeren, slurpen, soms ook door troep rond je bord te maken. Allemaal mogelijk zo her en der in de wereld.
Mijn dochters eten wel eens bij een gezin eten waar smakken en slurpen heel erg gewoon was en moeten daar echt even doorheen bijten. Maar ja, hun huis, hun gewoontes. Bij ons thuis hebben we er wel eens iets van gezegd, ze besefte niet dat wij deze gewoonte minder prettig vonden. Dus bij ons smakt ze niet.
Maar omdat driekwart van het gezin het wel geweldig vind om boeren te laten, mag ze hier enorme boeren laten. Ik zeg heel pedagogisch verantwoord 'nou nou nou', er wordt door de rest even gelachen om haar prestatie en meer aandacht schenken we daar niet aan.
Groentje
Je hebt natuurlijk altijd uitzonderingen. Het ligt uiteraard meestal gewoon aan de opvoeding. Het heeft natuurlijk weinig zin om medische situaties als uitgangspunt te nemen. Daar heeft niemand het over. Ik vind smakken inderdaad onsmakelijk en met opvoeding is dat in 99% van de gevallen prima af te leren. Het is ook onsmakelijk als iemand er niks aan kan doen maar dat is dan maar zo. Mijn vader at bijvoorbeeld door medische klachten ook vrij smerig en mijn oma de laatste jaren van haar leven ook. Terwijl dat een hele keurige dame was. Zij vond dat zelf ook vreselijk. En ja, dat was smerig om te zien maar uiteraard bleven we gewoon aan tafel zitten en deden we alsof we het niet zagen. Voor haar en voor ons. En ik ben me er zeer van bewust dat het vooral voor haar heel vervelend was. Veel meer dan voor ons. De tante van mijn man kan niet zelfstandig meer eten en voor haar is dat decorum verlies ook vreselijk. Veel meer dan voor ons.
Het beneemt absoluut mijn eetlust als ik met iemand aan tafel zit die smerig eet (hoewel gek genoeg ik het bij een peuter dan weer niet zo heb, wel bij oudere kinderen). Maar als iemand er niks aan kan doen dan is dat maar zo. Uiteraard ga je dan gewoon heen en blijf je gezellig doen aan tafel. Dat is niet anders.
Maar dat soort uitzonderingen neem ik niet als de regel. Smakken en met open mond eten vind ik inderdaad vies. En ik snap prima dat het in sommige culturen normaal is (ik ga dan ook niet graag bij een authentiek chinees restaurant eten waar vooral chinese gasten komen) en dat sommige mensen inderdaad door medische problematiek er niks aan kunnen doen. Dan blijft het vies maar het is te begrijpen.
In veel gevallen is het echter gewoon opvoeding. Overigens eten de meeste mensen die ik ken en wat ik zo om me heen om zie in werk en restaurants helemaal niet smerig. Verreweg de meeste mensen eten niet met open mond,smakken niet, praten niet met volle mond en laten ook geen boeren en scheten aan tafel. Ik ken eigenlijk geen mensen die zo eten en ik zie het ook zelden om me heen terwijl ik toch vaak buiten de deur eet.
En overigens
iemand met chronische darmproblemen kan dan misschien weer niet voorkomen dat hij/zij wel eens een scheet aan tafel laat. Dat blijft vies maar alleszins begrijpelijk door de medische problematiek.
