nog even snel: vlees/visvervanger kerstdiner
met kerst heb ik altijd vlees en vis op tafel, met aardappels in een variant, groenten. Nu krijg ik ook een vegetarier/niet vis eter. Iemand suggesties waarmee ik dat kan vervangen met iets feestelijks?
Bo?
Wat nou nee. Je bedoelt waarschijnlijk dat het óók goedkoop is. Maar ieder heeft toch zijn eigen argumenten om iets wel of niet te eten? Daar hebben ze jouw opgeheven vingertje niet voor nodig.
Samengeperste afsnijdsels
Bedoel je nu separatorvlees? Heel goed om dat te eten. Gebruik je tenminste het hele dier.
"Overigens is geen vlees eten vanwege milieuredenen en dan voor een sojaproduct kiezen, meten met 2 maten. Dan moet je ook soja uit je eetpatroon verbannen."
Ja, ze meten met twee maten. De ene maat soja, die voor het stukje rundvlees, is zeven keer zo groot als die voor de vleesvervanger.
Daarbij is de soja voor de vleesvervanger is over het algemeen van beter gecontroleerde teelt (want: voor menselijke consumptie).
En waarom toch moeten vegetariërs nou toch steeds consequent zijn? Om hun etiketje te verdienen? Ik zeg tegen niet-vegetariërs toch ook niet dat ze dan wel elke dag vlees moeten eten? En leren schoenen moeten dragen. En als ze zeggen dat je die voedingsstoffen niet kunt missen, dan moeten ze óók twee keer per week vis eten, anders zijn ze niet consequent.
Zelf ben ik trouwens hardstikke inconsequent. Kan mezelf echt geen vegetariër meer noemen, terwijl ik lange tijd niets van vlees moest hebben. Het liefst zou ik helemaal plantaardig / veganistisch eten. Maar ik vind het lastiger dan toen ik nog strak in de leer was en mezelf ervan had overtuigd dat ik vlees ook echt niet lustte. Blijkbaar lukt dat maar één keer in je leven. Ik vind het heerlijk.
Liefst zou ik ook geen fabrieksvoer meer eten, zoals die burgers en schnitzels, maar ook hier komen ze een paar keer per week op tafel. Want: gewoon 'lekker makkelijk'.
Morgen eten we pannenkoeken. En dan eet ik er ook een paar met spek.
En wie dan niet snapt dat ik het liefst vegetarisch of zelfs veganistisch eet... jammer, dan snap je het niet.
Een leugentje om bestwil
Soms verwaarloos ik dit forum een beetje. Meestal is dit door omstandigheden die niet aan mijn persoon toe te rekenen zijn. – Als het aan mij lag, voorzag ik jullie elke dag wel van een epistel. Schrijven is denken, tenslotte. En daar houdt mijn hoofd wel van. – Deze week was het weer eens zover.
Wie nu ogenblikkelijk denkt dat dit vast wel weer iets te maken zal hebben met haar familie, als Rode krullenbol zich beroept op overmacht, heeft en krijgt gelijk. Mijn bloedverwanten zijn weliswaar niet zo machtig als zij dat wensen, maar toch invloedrijker dan het mij belieft. Vooral rond dagen als deze. Dan vormen zij gezamenlijk en eensgezind één linie, als ware het oorlogstijd.
Mij was ter ore gekomen dat mijn lievelingsbroer Jerome jammer genoeg niet kon komen naar het Kerstdiner van de familie. Ik had daarop te kennen gegeven dan eveneens verstek te laten gaan. Nou, sommigen van jullie raden dit vast ook wel: wat zij ruimhartig accepteerden van hem, namen ze mij kwalijk. En niet zo’n beetje ook!
Mijn cellulair maakte overuren, hetgeen hun en mij klauwen met geld kostte, maar dat scheen de pret niet te kunnen drukken: het menu waarmee zij mij wilden verlokken tot het nakomen van mijn ‘verplichting’ kreeg een almaar exclusiever en dus prijziger karakter. Hoongelach was mijn deel, op m’n vraag of het misschien ook een onsje (of meer) minder kon met al die huzarenstukjes uit de oven, koekenpan, stomer en hete lucht friteuse.
Op een gegeven moment gooiden ze het over een wel heel eigenaardige, andere boeg. Als bij donderslag werd ik zowaar zowat de hemel in geprezen om mijn culinaire kunsten! En als ik het koken op mij zou nemen, dan kon ik ook een vinger in de pap krijgen ten aanzien van het menu. “De uitgekookte linkmiegels” borrelde het venijnig op uit mijn hersenpan.
Genadeloos sloeg ik terug. Bij wijze van grap meldde ik dat er in één van de drie diepvrieslades in mijn koelkast nog wel wat tortelduiven lagen te wachten op een goed doel. Helaas hadden ze geen erg in deze morbide verwijzing naar de rampzalig verlopen familie-interventie onlangs bij mij thuis. Als ik die arme beestjes maar smaakvol wist te bereiden, dan vonden zij het zelfs een uitstekend idee.
“Beter dan een wanstaltig stuk rosbief van 5 kilogram met een laagje bladerdeeg of iets dergelijks eromheen en een lading tot pulp vermalen champignons op de bodem van de schotel om het braadvocht mee op te vangen!”; was mijn zus, de verlate hippie, van mening. En zo dreigde nog steeds een vreedzame kerst aan mijn neus voorbij te gaan. De gedachte alleen al joeg mij dermate veel schrik aan, dat ik subiet mijn eigen handgebreide 100% wollen poncho van stal haalde, om deze – in huis! – over mijn gewone kleding aan te trekken. Pas toen ik even naar de WC moest, viel me de (vermoedelijk) uiterlijke gelijkenis met de maagd Maria op, daar in de spiegel. Maar dat geheel terzijde.
Als de Krullevaar broedde ik op het ei van Columbus! Welke yogaposes ik daarbij ook innam en hoelang ik ze ook volhield; ik kwam helaas op geen enkel argument dat genoeg gewicht in de schaal zou leggen om mijn halsstarrige familie te overtuigen. Uiteraard probeerde ik het ook nog met frequent en langdurig trainen, naderhand scrubben met een mengsel van lavendel, magnesiumsulfaat en amandelolie en zweten in het Turkse stoombad. Niets, nada, noppes kwam bovendrijven aan bruikbare argumenten.
Radeloos begon ik te denken, dat welk ontsnappingsplan dan ook bij voorbaat reddeloos verloren was tegen de redeloosheid van mijn clan van verwanten. Het was tijdens het afwikkelen van mijn wervels in het kader van ‘de ploeg’, dat me eindelijk een helpende gedachte te binnenschoot: ik zou mijn broer Jerome om raad kunnen vragen.
Zo gedacht, zo gedaan. Hijzelf bleek overigens geen enkele reden te hebben gegeven voor zijn afwezigheid, maar begreep mijn probleem volkomen. Nadat ik weer eens brutaal de bank op was geduwd door zijn overenthousiaste loebas en het beest voor straf naar de hal was gestuurd, begon hij eerst over mijn lichaamsgewicht.
“Ik ken wel zien dat je supergezond ben, maar met een afgetraind lichaam alleen kom je er niet, hoor! Het ontbreekt jouw nog aan de nodige souplesse! Van geest dan, hè.” En hij tikte even zachtjes met zijn rechterwijsvinger op zijn slaap. “Wil je dat kerstgedoe met succes van je afschudden? Nouw, dan mot je bedenken waar Ma gevoelig voor is. Zij is tenslotte de baas.”
“Bedoel je mijn krullen?”, polste ik. “Ik zou nouw wel wat beters bedenken, als ik jouw was. Dat kapsel van jouw? Dat is haar het hele jaar door, een doorn in het oog! Het is ook werkelijk waar geen porum, zoals dat haar telkens voor je blauwe kijkertjes hangt. Maar daar hebbie altijd mee weg kunnen komen. Toch? Speel nouw is ’n keer in op met wat voor haar met Kerst belangrijk is: het geloof!”
“Hoe dat dan?”, bedelde ik om meer informatie. “De foute kersttrui; die gaat jou redden! Weet je dat ze daar een enorme tyfushekel aan heb? Echt! Zij ziet dat als laster naar God. Van die schattige rendiertjes en dergelijken? Die vindt Ma veelsteveel van deze wereld! Laatst hadden we het daar toevallig over. Toen zei ze me; ja zegt ze: die ellendige misbaksels van truien stroken niet met Kerst, omdat het dagen zijn van en voor contemplatie!”
Ik hoorde het mijn moeder zo zeggen. Eer ik nog een vraag stellen kon, vervolgde mijn redder in de nood zijn verhaal. “Gewoon zeggen dat je dochter zelluf zo’n trui gebreid heb en ’m met Kerst persee wilt dragen.” Met een olijke knipoog rondde hij het onderwerp af.
“Nouw, wat zal het worde? Stukkie kaas, stukkie worst? Of liever een bakkie pleur met ’n gebakkie?” Beleefd hield ik het geijkte aanbod af met de mededeling dat mijn eetlust danig te lijden heeft gehad onder het culinaire gekrakeel dat nu eenmaal met Kerstmis gepaard gaat. “Je lijkt Ma wel!” plaagde mijn wijze leermeester me nog.
Naar mijn gevoel vele kilo’s lichter kwam ik weer thuis. Voorzien van voorlopig de beste uitvlucht denkbaar.
Rode krullenbol
heel lief
De familie had heel lief aan dochter gedacht gisteren. Wel een beetje veel paddestoelen. een bospaddestoelensoepje, champignonragot, een portobello met geitenkaas en honing en gebakken champignons in bladerdeeg. Erg lief maar we hebben wel afgesproken om de volgende keer even met elkaar af te stemmen.
Inderdaad
Ronduit hartverwarmend!
niet mijn bedoeling om vegetariërs zich te laten verantwoorden
Iemand die vegetariër wil worden met welke reden dan ook, moet dat doen en ik zal niemand dwingen om dan wel vlees te eten.
Voor iemand die niet vrijwillig vegetariër wordt maar dat gaat doen om medische redenen kan ik snappen dat er nog behoefte is aan een product dat er uit ziet als vlees en smaakt als vlees.
Iemand die uit overtuiging vleesloos gaat eten ivm dierenwelzijn (bioindustrie) of niets wil eten waar een dier voor gedood is snap ik dat eigenlijk niet.
Als mijn vegetarische vriendin bij ons eet dan eten wij ook vleesloos. De enige keer dat zij erbij zat toen wij vlees aten was op mijn bruiloft. Op die dag wilde ik eten wat ik lekker vond en daar hoorde vlees bij. In kleine kring passen wij ons aan en komt er geen vlees op tafel. Dus ook geen vegetarisch gehakt, omdat dat op vlees lijkt en zij dat niet eet omdat het op vlees lijkt.
Nu bestaat mijn "onderzoeksgroep" uit 1 persoon dus representatief is mijn onderzoek niet.
Dan maak ik iets met peulvruchten en ei of kaas. Dat eet ze wel omdat daar de dieren niet voor gedood worden.
Half a twin
Gelukkig maar, dat je niemand dwingt vlees te eten.
Gelukkig ook dat jij niet hoeft te snappen waarom iemand voor een product kiest dat naar jouw idee op vlees lijkt.
Verder ben ik erg blij met de 'nepvlees' industrie.
Het zorgt er naar mijn idee voor dat veel vleeseters juist ook eens een dagje vlees laten staan. Alleen maar goed voor onze planeet.
marie
"Het zorgt er naar mijn idee voor dat veel vleeseters juist ook eens een dagje vlees laten staan."
Denk je dat echt? Ik eet geregeld vegetarisch (ik schat 2 dagen per week), maar dan maak ik een vegetarische pasta of iets uit de oven. Heerlijk! Geen haar op mijn hoofd die dan vegetarisch nepvlees zal toevoegen.
nepvlees
Maar wat doet het er nou toe? Als je vegetarier bent omdat je niet iets wil eten waar dieren voor gedood worden, waarom is het dan 'raar' als je wel nepvlees eet? Daar is geen dier om gedood en daar gaat het om. Nepvlees wordt door vegetariërs (en zeker niet door alle) gegeten bijv. ter afwisseling. Tuurlijk kan je ook van alles vegetarisch maken zonder nepvlees met bonen en eieren en kaas en weet ik veel wat. Maar er afwisseling is daar toch niks raars aan? Als je gewoon eens a/v/g wil eten, maar dan zonder de 'v', dan is een droge aardappel met sperziebonen ook wel wat saai. Dus daar kan ik me een stukje nepvlees (of groenteburger) bij voorstellen. Ik vind daar niks raars aan.
Veranderingen
De wereld zal moeten veranderen, we eten gewoon teveel vlees.
Maar veranderingen zijn voor veel mensen moeilijk, kost veel tijd.
Ik ken veel mensen die zeggen weinig vlees te eten. Dan bedoelen ze soms dat ze geen enorme lap vlees op hun bord hebben liggen iedere dag, maar een kleiner stukje.
Mensen eten niet alleen dagelijks vlees omdat ze dat zo lekker vinden of niet kunnen missen maar het is gewoonte. Lekker vertrouwd.
En veel echt verstokte vleeseters halen hun neus op voor een gerecht zonder vlees, met een stukje nepvlees wil het dan toch nog lukken.
Nuja, ik ken iig veel mensen zo.
En blijkbaar verkoopt het, assortiment stijgt flink.
Zelf ben het ik niet zo dol op 'nepvlees' maar dochter bijv wel, ik koop het dus geregeld.
wat een rare discussie
Wat een rare discussie is dit geworden.
Zullen we het ook gaan hebben over pakjes spaghettisaus, potten met doperwtjes-en-worteltjes, kant-en-klaar-maaltijden, diepvrieshamburgers, blikken met gehaktballen en instant-aardappelpuree? En niet te vergeten soep-uit-blik (of zak, of uit een pakje), yoghurt met flubbertjes fruit, wit brood, blikken fruit, diepvriespizza's, ... Nou ja, zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Een aanzienlijk deel van de artikelen in de supermarkt heeft smaakvollere/meer verantwoorde/gezondere varianten. En toch kiest vrijwel iedereen (ook) voor de makkelijke varianten. Gewoon, omdat het kan. Prima toch?
Dank ijsvogeltje
Goed punt.
idd goed punt
Goed punt! Daar houd ik namelijk ook niet van.
Weet wat je eet, zou ik zeggen. En dat geldt voor alles wat je kunt weten. Wees bewust van WAT je eet, of het nou vega is of niet.
klopt
Weet wat je eet, vegetarier of niet.
Maar dan maakt het toch niet uit als je als vegetarier nepvlees eet of een groenteburger, of dat je als vegetarier een blik/zak HAK bonengerecht eet? In beide gevallen dood je er geen dier voor. En dat is waar het de meeste vegetariërs om te doen is. Mileu/gezondheidsbewust eten is weer heel iets anders.
Gezellig tafelen
Als een extra tafelgenoot zo vlak voor kerst aanschuift, of dit nu een vegatariër betreft of een zoutloze of een halal of iemand die geen paprika of vis lust, dan is hier dat een reden om het diner aan te passen, zodanig dat het voor iedereen een gezellige avond mag worden.
Hoe ver ga je..
Moeten de anderen een gegrilde portobella eten omdat een tafelgenoot tegen het doden van dieren is, terwijl anderen gruwen van champignons of geitenkaas?
Als iemand moeite heeft met het idee te tafelen aan een tafel waar ook vlees opgediend wordt, dan dringt diegene zo ook een visie op aan anderen. Dat lijkt mij dan een moeilijke tafelgenoot.
De topic starter heet haar tafelgenoot welkom, de gast behoort waarschijnlijk tot de categorie 'minder streng' voor ander een'.
Een avond 'geen vlees' heeft wel zijn voordelen. Je eet dan meer groente waardoor het diner minder zwaar op de maag komt te liggen.
Ja ja, zo geef je er nog een draai aan. Maar waarom loop je dan zo af te geven op vegetariërs 'die zo nodig iets willen eten dat op vlees lijkt'? Dat heeft er dan toch helemaal niets mee te maken?
Ik vind dat je er een onplezierige manier van discussiëren op nahoudt. Nou ja, het is natuurlijk helemaal geen discussie die je voert. Je hebt blijkbaar een oordeel over een groep mensen en steekt die niet onder stoelen of banken. Wat verwacht je ermee te bereiken?
Natuurlijk
Bo vindt gewoon dat je alleen recht van spreken hebt als je een zelfgeschoten konijn kookt en opdient met zelfgeteelde aardappelen en worteltjes.Bonen komen ook niet uit een pot, die koop je op de markt, gedroogd, nachtje weken, uurtje koken.
Geen rommel eten. Ik vind het een prachtig streven en bewonder iedereen die in daarbij de buurt komt.
Sylvia
Na het lezen van de laatste helft van deze draad moest ik toch even aan deze column van Sulvia Witteman van vorige week denken: https://www.volkskrant.nl/magazine/-fucking-pavlova-dat-geloof-je-toch-niet~a4546448/
Ik vind m ijzersterk.
Ursula
Dank voor het delen. Erg mooi.
