Terugverhuizen naar je geboorteplaats - goed idee?

Maar

ik heb er geen ervaring mee, ik hoef absoluut nooit meer terug naar de plek waar ik ben opgegroeid.

Maar, een tuin is toch ook wel op minder dan 2,5 uur rijden van A'dam te vinden ?

Ik hoef ook nooit meer in Amsterdam te wonen maar ik vind het wel fijn dat het zo dichtbij ligt.

Wat dingen

Viridantia:
"Wie heeft er ervaring met terugverhuizen naar zijn geboorteplaats, niet direct na je studie maar na meer dan 20 jaar? Was je er niet weer snel op uitgekeken? Viel het mee of tegen? Was je partner ook tevreden?"
Om met dat laatste te beginnen: Dat is een onmogelijek vraag, want het hangt er vooral vanaf wat je partner WIL.
Verder; met geboorteplaats bedoel je blijkbaar je plaats waar van je van 0 tot 18 hebt gewoond. Als je terugwil, helpt het vooral om te bedenken wat je daar zoekt, en of je dat ergens anders niet ook kunt krijgen. Ik kijg de indruk, dat terug naar je familie voor jou belangrijk is.
Vergeet tenslotte niet de praktische kant; werk, scholen, etc etc

Iets vergelijkbaars gedaan

na 12 jaar terugverhuisd naar de plaats waar ik daarvoor het langst had gewoond (vanaf mijn 10e tot mijn 18e). En nu, na weer 10 jaar daar gewoond te hebben (overigens tot volle tevredenheid, geen moment spijt gehad, erg blij met mijn familie weer wat dichterbij) ben ik (dit keer samen met man) weer verhuisd. Ik ben gewoon niet honkvast Dit keer naar een plaatsje vergelijkbaar met, en in de buurt van, een ander plaatsje waar ik in mijn jeugd ook heb gewoond. En wat qua sfeer vergelijkbaar is. En ook nog op een behapbare afstand van mijn vorige woonplaats.
Het is inderdaad wat je zoekt. Bij de vorige verhuizing, terug naar mijn 'jeugdwoonplaats' 'zocht' ik mijn familie. Niet de stad die ik van vroeger kende. Dat is nu wel wat ik (oa) zocht, maar nog steeds niet te ver van mijn familie vandaan dus.
Succes met je beslissing!

Eh....

Nu beledig je de plaats waar ik al meer dan 27 jaar met heel veel plezier woon en nooit meer weg wil! 'K ben het gewend, hoor. Zelf zou ik voor geen goud in Amsterdam wonen en dat kunnen anderen zich weer niet voorstellen. Maar om terug te komen op je vraag, ik denk dat de kans dat het tegenvalt als je na jaren terug gaat naar de plaats waar je opgroeide erg groot is, datgene wat je achterliet bestaat immers niet meer, jij bent veranderd en de plaats is veranderd, evenals zijn inwoners. Maar misschien wil je graag bij familie wonen en is dat je drijfveer, alleen moet je goed bedenken of je man dat ook eengoed idee vindt, je verhuist immers samen!

Dat wilde ik nét zeggen

Reina haalt me de woorden uit de mond!

Pas op met zomaar wat roepen over een plaats waar je zelf nooit gewoond hebt, dat het helemaal niks is enzo. De band met mensen is wat een woonplaats waardevol maakt. Dat in de eerste plaats. De rest komt daarna. Wonen op een schitterende locatie en je er eenzaam voelen, brrr.

tonny

Gedaan

op mijn 30e terug verhuisd naar de plaats waar ik tussen mijn 12e en 20e heb gewoond (trouwens op mijn 20e verhuisd naar de plaats waar ik van mijn 0e tot mijn 12e heb gewoond)

Ik heb dus gewoond in A (Amsterdam) van 0-12 daarna in B (20 km verderop) daarna A en daarna weer B. Ben nu blij in B te wonen. A hoef ik niet meer te wonen (te duur, te druk etc). Mijn familie woont vlakbij. Vriend zijn familie ook redelijk dicht bij. Kom nog eens mensen tegen van de middelbare school maar verder is B wel veranderd natuurlijk. Maar goed ik voel me er thuis maar dat had ik in C na alweer bijna 10 jaar wonen ook gehad.

Wij

nu wonen we alweer 17 jaar in mijn geboorteplaats. erg groot dorp, vergelijkbaar met kleine stad. toen ik studeerde terecht gekomen in westen(haarlem) en daar met plezier gewoond, na studie nog jaren gewerkt en ondertussen samenwonend en beide werkend. maar het zag er naar uit dat de flat die wij hadden, nog járen onze flat zou blijven (2 kamerwoning), wachtlijst was 10 jaar ofzo. al onze vrienden ondertussen daar...
toen overleed mijn moeder vrij plotseling en bleef mijn broertje met mijn stiefvader achter. broertje was nog schoolgaand/studerend. we gingen zo'n beetje élk weekend naar hun toe....(was ook nodig, ze waren behoorlijk onthand, misten mijn moeder vreselijk, etc. etc.stiefvader werd zelfs overspannen van alles wat opeens op z'n pad kwam, had de boel niet goed meer in de hand, werkte zich het apelazerus en vergat broertje daarbij enz.) toen kwam opeens het idee om dáár wat te zoeken (huis, werk) en toen zich dat opeens zomaar aandiende (voor man) en het huis erbij binnen 3 maand beschikbaar bleek te zijn, hebben we de knoop doorgehakt. eerst nog even bij stiefvader en broer gebivakeerd ondertussen heen en weer peddelend naar westen en weer terug. ik had nog steeds geen baan, maar zodra we er écht woonden kreeg ik via uitzendbureau wel kortere werkverbanden en rolde zo vanzelf in een vaste baan. ook nog met het idee dat als we de stad teveel zouden missen we zo weer terug zouden kunnen. het was ook een 'beetje' raar. want ondertussen hadden we een hoop vooroordelen die in het westen toch heersen over 2,5 uur van het westen wonen al overgenomen (terwijl ik toch beter moest weten? ik had er 18 jaar gewoond!) en geloofden we die vooroordelen nog ook....maar het bleek alleszins erg mee te vallen. geen gedoe om er 'tussen' te komen, genoeg cultureel aanbod en voorzieningen, prima kinderopvang en nog redelijke verbindingen met het westen ook....
en toch ook wel erg prettig zo je familie vlak bij je. voor noodsituaties vooral (m.b.t. de kinderen). op de een of andere manier 'voelt' dat toch anders dan als je goede vrienden moet vragen. het gaat meer 'vanzelfsprekend' ofzoiets. voor stiefvader en broer was het toen we echt verhuisd waren niet eens meer nodig, die hadden zich ondertussen een beetje hersteld en krabbelden weer op. maar als je zoiets begonnen bent ga je ook niet zo 1,2,3 weer terug en buiten dat we hadden de flat al opgezegd en geen werk meer aldaar. we hebben er nooit spijt van gehad. als we nu in het westen komen hebben we het idee dat we er goed aan gedaan hebben. alhier hebben we vrijwel álles wat je daar ook hebt, alleen is hier wat meer ruimte en wat minder stress (denk b.v. aan de woningmarkt)en drukte. en als we eens zijn dan heb ik het idee dat zo lang wij weg zijn de drukte en stress alleen maar toégenomen is en het alsmaar erger wordt.
onze vrienden van toen komen nog steeds hier. dan komen ze een weekendje. 'onthaasten' noemen ze dat zelf....zaterdag komen, lekker eten samen, 'savonds bijkletsen en zondag's na 't ontbijt rustig aan een beetje wandelen ofzo en in de vroege middag weer terug. je moet daar wel op 'ingericht' zijn natuurlijk. maar dat is hier niet zo'n probleem. zolang we hier wonen hebben we eigenlijk altijd 1 slaapkamer over gehad. en wij gaan regelmatig daarheen. soms voor een feestje, soms echt voor een weekendje etc. alleen is het slapen aldaar soms lastig. de meesten hebben de ruimte die wij in huis hebben nog steeds niet....we gaan wel eens een weekendje weg in eigen land en nemen dan ook vaak een huisje in 't westen en bezoeken dan wat vrienden. of we slapen in een hotel. en we zijn ook goede nachtrijders geworden na feestjes ver weg. de meeste vrienden van ons zijn ondertussen wel er achter dat onze overstap naar het platteland zo dom nog niet was. ons huis is 3 keer zo goedkoop als die van hun en ook 3 keer zo groot....we houden dus ook meer over per maand dan hun (vergelijkbare inkomens), de meesten beweren zelfs dat áls de kinderen het huis uit zijn, ze linea recta ook deze kant opkomen (moet het eerst nog zien, want wat moeten ze dan nog met een groot huis?), ook dingen als de omgeving spelen daar in mee. hun rollen de ogen uit hun hoofd als ze zien dat onze tiener in het donker alleen naar huis fietst b.v. en in het donker buitenspelen is een favoriete hobby van hún kinderen als ze hier zijn, want dat kan bij hun gewoonweg niet....
nee, geen spijt. en áls we dat echt hadden gehad, hadden we wel een manier bedacht om weer terug te gaan.
het enige dat ik mis, is de zee....
groeten albana

Gedaan

Ik heb twintig jaar in Amsterdam gewoond en ben vorig jaar, nav scheiding, verhuisd naar de plaats waar ik vandaan kom, in Noord-Limburg. Ik deed dat ook om dichter bij mijn familie te zijn. Er zijn voor- en nadelen. Meer voor- dan nadelen trouwens. Want de voordelen van de stad zijn nauwelijks voordelen als je (alleen) met kleine kinderen leeft. Je hebt toch geen ruimte om van het uitgebreide aanbod gebruik te maken. Ons huis is onvergelijkbaar met waar we in Amsterdam woonden. Daar zaten we op een flatje drie hoog, hier wonen we ruim en hebben we een tuin, voor hetzelfde geld. Mijn sociale leven is hier vergelijkbaar met dat in A'dam. Een paar goede vrienden en een stel leuke kennissen.
Er zijn twee dingen waar ik wel eens moeite mee heb. In dit dorp is alles mainstream. Ik ben zelf helemaal geen bijzonder opvallend iemand maar hier ervaar ik mezelf als een wat vreemd, apart geval. In Amsterdam, met al die gekken die daar rondlopen, was ik erg gewoontjes Ik heb hier verder niet echt last van maar ik mis de diversiteit soms erg, gewoon in het straatbeeld, de expressiviteit ervan.
Een ander aspect wat ik soms lastig vind, is dat hoeveel ik ook van mijn ouders hou, de 'pijnpunten' in onze relatie weer veel meer aan de oppervlakte komen. In de jaren dat ik ver weg woonde, sluimerden die door de afstand ergens diep ondergronds. Maar nu, ook omdat ik veel steun van ze nodig heb, komen er soms moeilijke dingen naar boven. Overigens ervaar ik dat ook als een kans om mezelf en mijn ouders beter te leren kennen. Niet echt een nadeel dus, maar wel pittig.
Verder helemaal geen spijt en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om (nu) terug te gaan. Misschien later, als de kinderen het huis uit gaan, dat ik ook weer 'op kamers' ga in de stad (Nijmegen wordt het dan trouwens, stiekem is dát altijd mijn favoriete stad geweest)
Groet, Hannes

Ja ok

ik heb geen hond dus dat scheelt, haha !

Maar wat is je budget dan ? Als je toch al denkt aan platteland/dorp waarom dan niet in Zaandam, Spaarndam of die omgeving daar ergens buiten Haarlem Maar misschien is dat de verkeerde richting op.

Inderdaad, wat zoek en verwacht je?

Terugverhuizen naar je geboorteplaats, ik heb er zelf geen ervaring mee..

Maar de kern van het verhaal is eigenlijk; WAT zoek je ? Je ouders wonen daar, is fijn.. Heb je een goeie band met ze ? Het contact zal door de afstand dan zeker veel intensiever worden/zijn. Broer idem dito, goeie band met hem en zijn evt. gezin ? Verwacht je met hem ook meer/intensiever contact ???

Het lijkt mij persoonlijk fijn om dichter in de buurt van je familie te wonen, dat is dan al een grote plus lijkt me zo.
En tja, opnieuw beginnen, dat zal inderdaad wel moeten maar veel hangt van de instelling van jezelf af.

Word aktief op de school van je kids, ga bij de muziekclub, sportclub, scouting, kijk in het plaatselijke buurthuis rond enz enz....
Een beetje sociaal netwerken, en je hebt zo weer wat kennissen, nodig wat buren uit op de koffie enz...
Ik voorzie daar niet zoveel problemen in als je jezelf een beetje open en sociaal opstelt..

Het lijkt mij het overwegen zeker waard.....

Waarom ik het zelf niet heb gedaan ? Ik heb NIKS meer met mijn geboorteplaats. Mijn ouders woonden daar alleen maar voor hun beider werk, maar zijn er inmiddels ook al weer jaren weg.
Iedereen die we daar kenden is inmiddels ook naar elders vertrokken en van het gezellige en gemoedelijke dorpje is niet zo gek veel meer over nadat er tig nieuwbouwwijken uit de grond zijn gestampt.. Mij trekt het niet meer in elk geval...

groet Anja

Lol

Ik heb die vergissing ooit gemaakt, maar dat was geen succes. Waar je naar terugverlangt is het 'gevoel' van toen, maar dat is er niet meer. Je bent niet meer jong, met the sky als the limit. De wereld verandert en jij bent veranderd.
Ergens heen verhuizen om bij je vrienden te wonen is over het algemeen een slecht plan.
In elke fase van je leven heb je andere dingen waar je mee bezig bent. Dat betekent dat vriendschappen ook kunnen varieren.
Je zou het wel kunnen doen als je klaar wilt staan voor de mantelzorg die je ouders wellicht over een tijdje nodig hebben. Je zegt dat je je partner over moet halen. 2,5 uur reizen vanaf Amsterdam betekent vaak dat je ook een andere cultuur zult ervaren met niet-uit-te-vlakken een dialect. Als het gaat om Limburg (het enige dat ik kan bedenken in NL op 2,5 uur rijden), dan vraag ik me af of je de impact van een dergelijke verhuizing voor je partner genoeg inschat.

Maar ik denk dat het een goed plan is om vooral niet naar Almere te komen. Om Groucho Marx te parafraseren:"we willen hier geen mensen die hier niet willen wonen"

Tihama

Grapjas

zaandam is nou niet echt een platteland/dorp te noemen hoor. Tja misschien in vergelijking met amsterdam en haarlem maar als ik aan een echt dorp en/of platteland denk dan denk ik meer in de richting van de kop van noord holland/boven hoorn die kant op dus.

Viridantia (tikje ot)

"Kleine plaatsen trekken me ook niet, het moet wel een beetje een stad zijn met een mooi oud centrum. "
Twee namen: Alkmaar, Hoorn.

Veel dichter dan 2,5 uur bij Amsterdam.

Maar jij komt duidelijk uit een heel ander deel van het land, dus of je daar kan aarden ...

Groeten,

Temet

Oost groningen

Pelle:
"Oost-Groningen kan ook Tihama... Maar daar zijn geen leuke plaatsjes met een oud stadscentrum "
Winschoten? Appingedam? Oudeschans?

Dank je tinus!

"Oost-Groningen kan ook Tihama... Maar daar zijn geen leuke plaatsjes met een oud stadscentrum "

Idd kom eens koekeloeren in Appingedam, het Venetie van het noorden. Oude grachtjes, pittoreske bruggetjes, hangende keukens en het stamt uit 1225. Hoe oud wil je het hebben ))) ??

Maar fff serieus, hier kun je enorm "op stand" wonen met grote tuin en vrijstaand voor een bedrag waar je in de randstad misschien net in een twee onder 1 kapje woont, eerder een rijtjeshuis denk ik. Maar ach, wie weet wil Virdantia ook hier haar hond nog niet laten dekken ) LOL
T'is net wat Tonny zegt; het is niet de plaats maar de mensen om je heen die je woonplaats plezierig maken en om die reden zit ik hier helemaal prima!