Verhuisd vanuit amsterdam, nog steeds zo'n heimwee!

Mijn moeder

Mijn moeder was een rasechte Amsterdamse. We zijn toen naar Bergen verhuist in 1970 (forensen). Ze heeft vreselijk heimwee gehad, echt jaren. Als kind heb ik het niet echt gemerkt, maar later heeft ze er wel over verteld. Zo erg dat ze ons af en toe in de steek wilde laten. Heeft ze nooit gedaan, maar de drang om terug naar Amsterdam te gaan was enorm groot. Pas jaren later is de heimwee overgegaan, en wilde ze niet meer terug naar Amsterdam (wel om de stad in te gaan), maar niet om te wonen, en heeft nog jaaaaren met plezier in Bergen gewoont.Ik hoop dat het bij jou sneller overgaat. Probeer een zo groot en snel mogelijk sociaal netwerk op te bouwen. Dat heeft haar ook echt geholpen.
Sterkte Lietje

Toch wel een jaar of drie, vier

heeft dat hier geduurd.

Als je niet meer in Amsterdam woont, je hebt er geen fiets meer en je komt er niet meer op de rustige tijdstippen dan wordt het toch wel anders hoor.

Het is nu zeven jaar geleden en ik vind het heerlijk om in Amsterdam de stadslucht te ruiken.

Nu ik erover nadenk: misschien is het makkelijker geworden omdat ik zie wat mijn kinderen allemaal in onze huidige woonplaats hebben. We wonen nog steeds in een stad maar het verkeer is veel rustiger, de huizen zijn goedkoper waardoor je ander publiek hebt, en we hebben een bos op 5 minuten fietsen. Ik vind het ook prettig dat we een leuke school hebben met aangenaam relaxede ouders. Wel stads maar niet altijd aan het jakkeren van de ene naar de andere afleiding.

Nee, Amsterdam konden wij gewoon niet betalen. Of we wilden het niet langer betalen. Dromen wel nog over teruggaan als de kinderen de deur uit zijn!

tis maar een ervaring, misschien heb je er wat aan...

Amsterdam is ook gewoon een prachtstad

Katie,

Ik ben ook wel eens een lange tijd uit Amsterdam weggeweest en ik vond het vreselijk. Maar voor jou is er misschien wel een oplossing: veel amsterdammers willen in de weekends graag buiten de stad zijn. Kan je niet een standaard weekendhuizenruil met iemand regelen? Ik weet niet hoe je nu woont, maar als er bos/zee/duinen/rivierenland in je buurt is, lijkt me dat voor velen erg aantrekkelijk.
Laminaat

Moeilijk

Niet dat het echt uitmaakt ,maar het doet me toch goed dat er meer mensen zijn die zo'n heimwee naar A,dam hadden/hebben. Stel me dus niet aan..
Ja, we zijn voor de schone lucht en de ruimte verhuisd. En ook vanwege de drukke stad als de kinderen straks naar de middelbare school moeten( alleen).
Maar nu hoor ik dat er in mijn oude buurt meerdere goede middelbare waren, terwijl ik dacht dat de betere en hogere aan de andere kant vd stad lagen. Nou ja, daar heb ik nu niets meer aan, we zijn verhuisd.
Ik voel ook heel erg het vershil met mezelf als stadse en de mensen die ik hier spreek en ontmoet. Echt zo oud-dorps en toch wel een andere mentaliteit, Niet slechter maar anders, vind geen herkenning. Heb hier ook nog zelden echt met iemand gelachen om dezelfde humor bijvoorbeeld. En dingen die wij doodgewoon vinden als A,dammers, stadsen, kennen ze hier niet of nooit van gehoord, of gedaan. Dus dat gevoel van gelijkgestemden mis ik ook. Mijn man klaagt ook al zoveel dat hij constant taxi moet spelen, omdat alles zo ver is en ik geen auto en rijbewijs heb. Hier is alleen school en een Albert Heijn. De omgeving is mooi, en frisse lucht, en het huis heeft 2 kamers meer als destijds, plus tuin. Maar het gevoel mist , tenminste voor mij. De rest van het gezin doet z'n ding wel, en zullen vast wel wennen denk ik. Maar ondanks de nadelen vd grote stad voel ik me zó verbonden! Kan het niet echt uitleggen maar "insiders" begrijpen me wel..
Ik weet niet of weekendruil de optie is. Dat brengt ook weer zoveel onrust en gedoe met zich mee( constant 2x huizen opruimen en schoonmaken bijvoorbeeld, etc.)
Misschien is dit dorp niet mijn plek en is een andere iets grotere plaats met meer stadse en import meer mijn ding? Want de kids willen niet naar Amsterdam omdat ze een pony willen en mogen en dat is hier makkelijker mogelijk. En hebben nu allemaal een eigen kamer en een tuin.
Tja, dillema's, zo moelijk...
Maar ik ben bang dat ik misschien nooit zal wennen???

groet, Katie

En anders

En je kan natuurlijk ook altijd nog een brommer/scooter kopen.
Of een brommobiel, daar hoef je geen rijbewijs voor te hebben.

Ben je trouwens wel binnen de regio gebleven, of ook nog naar een heel andere streek verhuisd?

Groeten,

Temet

Katie

Katie wat hebben jullie een grote stap gemaakt. Als ik het zo lees zijn jullie van Amsterdam naar een echt dorp gegaan. Was er niet iets tussenin te vinden (al heb je daar nu niets meer aan)? Een kleine stad bijvoorbeeld. Volgens mij zit je nu op een echt dorp....
Sterkte, ik woon in Heemskerk, maar ben echt een Haarlem-fan, daarom kan ik me wel een ietsjepietsje voorstellen wat je bedoelt (niet helemaal want ik ken dat megagevoel van heimwee niet, wel een verlangen terug te gaan).

Ja, er was niet veel keuze

We moesten verhuizen, zo klein woonde we. En omdat we in de gekozen plaats maar niets konden vinden hebben we voor dit dorp gekozen, ik dacht, ligt vlak bij elkaar dus dat zit wel goed. Maar het valt best tegen, is totaal anders dan dat andere grotere dorp en totáál anders van Amsterdam, logisch natuurlijk. Maar dat ik het zo zou missen... Ik heb in Amsterdam altijd veel lol gehad, veel gelachen, leuke humor en alles dichtbij.
Hier is het een heel stuk serieuzer en "boerser" zeg maar. De humor slaat niet aan, zoals Emma B het al benoemde, een ander soort. Geen enkel aanknopingspunt. Doe mijn best hoor, help op school, doe wat meer dingen hier. Er zijn wel wat aardige mensen hoor. Maar ik voel me net een Neger op klompen in wit Volendam, bij wijze van.
Wat heeft die stad toch een aantrekkingskracht! Insiders snappen het vast wel. Mensen van buiten begrijpen het niet, dat is wel jammer ,maar ja, zo ieder zijn ding.
Ik kan het niemand aandoen om al terug te willen, half jaar verbouwd, al mijn spaargeld erin gestoken etc. Hopenlijk zal het minder worden, snik..

Katie

Ik denk toch dat je teveel van je zelf verwacht na 7 mnd.

Wij zijn in de zomer van 2007 verhuisd van een grote vinex-wijk vlakbij Rotterdam, compleet met moderne voorzieningen op loopafstand, naar een klein dorpje in het Groene Hart.

Nog steeds mis ik mijn oude woonplaats maar het word gelukkig wel minder. Maar als ik er weer ben, voelt alles zo vertrouwd aan, alsof ik niet weg ben geweest. Ik heb dan toch weer een klein dipje als ik weer thuis ben.

Hier moeten we alles opnieuw uitvinden, nieuwe contacten maken etc. Dat is lastig. Maandenlang waren wij "die nieuwen met die tweeling" of "die mensen die in het huis van Jansen wonen"

Inmiddels wonen we hier ruim een jaar en ben ik toch wel gewend. Ons leven is op de rit, ik heb hele leuke nieuwe adresjes gevonden en bovenal het huis voelt nu steeds meer als "mijn huis". De tuin hebben we aangepakt, binnen nog de nodige dingen afgemaakt. Kortom veel gedaan om het "eigen" te laten voelen.

Wat Cobi zegt is waar, verhuizen is een van de ingrijpendste dingen in een leven en men zegt wel eens dat eerst de 4 seizoenen er over heen moeten gaan voordat je je weer lekker voelt. In ons geval klopte dat ook wel.

Moet wel erbij aangeven dat ik wel een auto voor de deur heb staan zodat ik er op uit kan en niet afhankelijk ben van anderen. Ik rij dus regelmatig alleen naar onze familie en vrienden, de winkels etc.

Wennen

Ja Juliette, ik hoop dat het na de 4 seizoenen beter gaat. Maar ergens voel ik toch dat ik hier helemaal niet wil wonen, cq bij wil horen. En dat is al geen goed teken vind ik. Maar ik probeer het tenminste in huis wel gezellig te maken, te verven, klussen etcera.
En in het begin zagen de kinderen me heel vaak huilen , niet gepland hoor, kon soms zomaar in huilen uitbarsten bij een herinnering of als ik besefte dat ik echt uit A,dam weg was. Maar dat vond ik zo beladen voor de kids, ook al wisten ze wel dat mama heel erg veel van Amsterdam hield. Nu probeer ik er het beste van te maken, maar eerlijk gezegd zit ik toch meestal alleen thuis. Doe wel andere dingen, zoals cursus en werk en heb veel vriendinnen in Amsterdam, maar hier kan het me gewoon niet zo boeien...
Ja Lyke, wel herkenning, ben dus niet de enige. Jij hebt al wat meer jaren om te wennen gehad, maar toch niet je plek gevonden? Zou je echt terug willen, of is het meer de herinnering?
Ik kan sommige dingen wel waarderen hier hoor, zoals de frisse lucht, de weilanden om je heen. Maar het type mensen en het multiculti, enz. zoals jij ook beschrijft, heerlijk hé, in de stad? ik voelde me daar leven maar had het gevoel dat ik voor de kinderen wat veiliger en rustiger en groter moest gaan wonen.
Ik ken zat mensen die wel naar hun zin in de stad blijven wonen, mét kinderen. Ik benijd ze wel, om hun keuze, die ik niet kon maken. Vond ergens toch dat kinderen ook recht hadden op vrijheid en buiten spelen.
Wat hier veel beter kan als in de stad.
Dat dus verstandelijk.
Maar het hart zegt wat anders..

groet< Katie

Wel terug

Hoi Katie,
Ja, ik zou zo terugverhuizen als ik kon. Ik moet dan wel alleen, want partner en kinderen willen absoluut niet meer terug. Nooit.
Ik moet zeggen dat ik het nog steeds ook wel moeilijk vind om mijn best te doen om hier te integreren. Ik hoop dat we ooit in de financiële situatie kunnen komen dat ik een leuke pied-a-terre in Rotterdam erbij kan hebben.
Ik kan je dus geen advies geven, maar blijf wel proberen om contacten te maken via clubjes, kinderen, werk etc.
Mijn partner heeft vanaf het begin werk en vindt het een stuk makkelijker om ertussen te komen.

Hier andersom lyke

Ik ben vanuit Overijssel (via Amsterdam) naar Rotterdam gegaan.
En ook ik heb erge heimwee!

Ik woon nu al 5 jaar in Rotterdam en vind het nog steeds vreselijk, ik mis zowel Amsterdam als de rust en ruimte in het Oosten en kan maar niet wennen aan de mentaliteit hier.
Als je me vraagt wat die mentaliteit dan is kan ik er niet eens mijn vinger opleggen maar het is een optelling van kleine dingen.

Mijn man komt hier vandaan en zal hier ook nooit weggaan ;-( Met de jaren slijten de scherpe kantjes er vanaf maar als de mogelijkheid er zou zijn pak ik vanavond m'n koffers nog om terug naar Amsterdam te gaan!

Aantrekkingskracht is groot!

Hallo allemaal,

Leuk om jullie reacties te lezen! Dank daarvoor!

Ja, de aantrekkingskracht van Amsterdam is groot!
Je kunt makkelijk de nadelen opnoemen, maar er is iets magisch aan die stad, als je eenmaal het virus te pakken hebt , kom je er zelden vanaf.. Je direkt weer thuisvoelen heb ik ook zo. Alsof iedereen welkom is, en je je op vakantie waant als je langs de grachten loopt op fiets.Of lekker op de markt neuzen, elke dag en overal wel een markt voor iedere beurs, ook zo fijn.
Ik vind ergens dat ik Amsterdam niet zo moet ophemelen, en dat ik het mijn gezin niet aan kan doen. Hier spreek ik soms dagenlang niemand, en er gebeurt ook niets. Iedereen gaat zn eigen gang en niemand brengt z'n kind hier meer naar school, behalve de kleutertjes dan. Ben zo'n beetje de enige die bij het schoolplein staat. Hoef ze niet te halen, is dichtbij en rustige weg maar dan zie je hopenlijk nog wat ouders. In A,dam bracht iedereen z'n kind en sprak je iedereen voor en of na school. Altijd gezellig. Of je kwam ze tegen bij het zwembad of in de buurt, veel werdt er samen met de kids gedaan. Hier zie je de kinderen hun eigen gang gaan, heb ook geen idee welke ouders er bij horen.
Jammer, voor de intergratie. Ik heb ook totaal geen gevoel dat ik hier hoor ofzo. Het huis is ook niets bijzonders, gewoon een keurig rijtje ;met keurige tuintjes en keurige mensen.. Vandaag belde 2 vrienden en 1 vriendin, en buren uit mijn oude buurtje, zaten gezellig na school met 3 ouders, roseetje te drinken.Toch erg leuk, zo spontaan, mannen en vrouwen door elkaar voor een drankje. Ik zie me hier al aankomen bij mijn buurman! Haha! Dat zou de roddels erg goed doen vermoed ik! Meer het doorsnee leven hier.
En daarom mis ik de stad ook zo, om z'n gekkigheid en alles!
Katie

En ik ben juist zo blij met andersom

Geboren en getogen amsterdamse. Ouders, grootouders ook allemaal dus de roots liggen heel ferm in Amsterdam.
Jarenlang ook als (jong-)volwassene samengewoond in Plantagebuurt en centrum, en ruim 16 jaar gewerkt op eerst PH Kade (to Centraal Station), en Keizersgracht.

En... ik kon niet wachten om weg te gaan. Ja, sorry, maar echt waar. Ik vond (vind) het vreselijk. Eerst ben ik dus al ergens anders gaan wonen (met man en 2 kinderen). Heeeeeeeerlijk. De rust, de ruimte, het groen, het knusse. En juist hier; de roseetjes met de buurvrouwen bij de zandbak, de spontane bbq-avondjes met andere buren... Ik vond Amsterdam juist kil en koel en onpersoonlijk. Kende daar nauwelijks mijn buren, terwijl hier terwijl we nog aan het verhuizen waren de buren met bloemen kwamen en spontaan hielpen. Het voelde vanaf dag 1 als een warm bad. Kinderen fietsen al van jongs af aan zelf naar school, om de hoek de polder en oudste kan nu met de sneltram zo naar school in Amsterdam.
En ik mijd het zoveel mogelijk. Als ik een theaterstuk of film wil zien wacht ik tot het bv in Haarlem of Alkmaar kom, en ook etentjes vooral niet daar.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie wel dat het mooi is hoor! Maar ik voel me er niet prettig, vind het te druk en te veel heisa en je kunt je auto niet kwijt en... enfin. Heb 8 jaar internationaal gewerkt en was snel thuis in steden als Milaan, Parijs, Wenen. Reed daar in m'n eentje heen, vond een hotelletje en zat in m'n eentje op terrasjes en had zo aanspraak. Thuiskomen in Amsterdam vond ik iedere keer zo'n domper.
Voor ons gevoel hebben we nu the best of both worlds; oudste kan studeren en uitgaan in Amsterdam en wij hoeven er gelukkig niet meer heen!

Overigens lijkt het me heel lastig als je met je partner op 2 verschillende sporen zit, of dat nou juist naar de grote stad of juist niet is. Uit een aantal van jullie verhalen wordt duidelijk dat je het doet voor je man en/of kinderen, en ook niet diep-ongelukkig bent, maar dat je meteen terug zou gaan. En die weemoed, dat lijkt me heel lastig om mee te leven. Regelmatig toch een dagje heen kan even leuk zijn, maar ik begrijp dat het jullie echt gaat om het 'er leven' gevoel, en misschien wel juist niet om zo'n dagje dat je toerist bent in 'jouw' stad.

En alhoewel ik jullie gevoel dus niet deel voor de stad, herken ik wel het gevoel van ergens wonen waar je je gewoon niet echt thuis, niet prettig voelt. En hoe heerlijk het is om dan ergens naar toe te gaan wat meteen aan alle kanten past.
Ik hoop dat er toch, ooit? (als de kinderen groot zijn een penthouse ergens in de stad?) weer een kansje is dat jullie terug kunnen!

Massi (israels)

Uit het hoofd, dus ik sta voor de correctheid niet in

"Hij die in Amsterdam steeds zei 'Jeruzalem'
En naar Jeruzalem getogen kwam
Hij zegt met weemoed in zijn stem
Amsterdam, Amsterdam"

(staat op de sokkel van een gek beeld waar ik wel eens langs rijd in de Jodenbreestraat)

Groeten,

Temet

Afzetten

Gerdi en Massi, waar wonen jullie nu dan?
En aar ligt die gezellige stad nabij A,dam dan, Mare?
Ben ik heel benieuwd naar!
Ik woon zelf nu nabij Alkmaar, en is toch erg Noord Hollands mentaliteit. Het is jammer dat er in dit dorp weinig import woont. Vind er echt nix aan, behalve dan de frisse lucht, want dat miste ik in Amsterdam wel.
Kon ik maar wennen, dat zou het een stuk makkelijker maken. Het is zelf zo dat ik me onbewust een beetje afzet tegen de echte dorpsbewoners, profileer me als een echte Amsterdammer( met gepaste trots weliswaar!) en dat helpt waarschijnlijk ook niet,)
Ik bemerk ook dat mijn kinderen soms een beetje platter beginnen te praten terwijl ze daarvoor bijna Gooisch abn spraken!

Katie

Katie

Hmpf!

"Ik bemerk ook dat mijn kinderen soms een beetje platter beginnen te praten terwijl ze daarvoor bijna Gooisch abn spraken! "

Hmpf! Gooisch is geen ABN!

Maar laat me raden: je kinderen beginnen 'noh' en 'denk' te zeggen? Nou ja, in die regio wordt tenminste wel nog een fatsoenlijke 'r' uitgesproken

Het jezelf profileren als een echte Amsterdammer gaat inderdaad zeer waarschijnlijk niet helpen. Alleen echte Amsterdammers (en misschien mensen die buiten Nederland wonen) vinden dat namelijk een aanbeveling. En verder: tja, Noord Holland zit vol Noord Hollanders. Ik heb er geen hekel aan, maar ben er dan ook opgegroeid (hoewel niet in - pardon, op - een dorp)
Ik zou proberen me maar zoveel mogelijk op Alkmaar te richten. Helemaal geen onaardige stad, en vziw met een zeer behoorlijk voorzieningenniveau omdat het alle omliggende kleine gemeentes ook moet bedienen. Misschien zou je er zelfs heen kunnen verhuizen? Zit je meer in de stad met toch misschien meer ruimte dan in Amsterdam.

Sterkte ermee

Temet (uit Alkmaar

Ik vind alkmaar ook zo leuk!

Maar ja, ik ben dus geen maatstaf voor stedelijke mensen, dat zal duidelijk zijn

Wij wonen in Amstelveen-Zuid. Letterlijk op de rand van de polder, de schapen en koeien staan hier kauwend om de hoek. Rust, ruimte, groen. Jongste fietst zo via de polder naar verzorgpaarden, terwijl oudste op de sneltram stapt en zo bij het Leidseplein er weer uit stapt. Wat ik zei, the best of both worlds!

Hoe heerlijk ook, wij gaan zelfs verhuizen nog verder de polder in! We wilden al langer een garage, grotere tuin etc. Liefst hier in de straat maar dat kan helaas niet. We liepen paar weken tegen prachtig nieuwbouwproject aan, en gaan nog verder de polder in (en dus verder weg van Amsterdam of grote stad) naar Kudelstaart. Dat is echt nog veel kleiner dan Amstelveen. En juist dat kleine, landelijke vinden we geweldig. Bootje op de Westeinderplassen....

We zijn bewust zolang jongste op lagere school zat in Amstelveen gebleven zodat zij hier school kon afmaken omdat het zo lekker te behappen was allemaal. Het liefst blijven we hier, maar 2-onder-1kappers in Amstelveen zijn zo absurd duur dat dat er gewoon niet in zit. Nu jongste volgend jaar naar middelbare gaat kan ze ook wel verder fietsen of met de bus. Of meerijden met mama die toch iedere dag met de auto naar Amstelveen gaat ivm werk haha. Dus toch besloten om weg te gaan.. al is het met pijn in het hart. Al paar keer iets niet door laten gaan omdat we het hier zo fijn hebben. Nu wagen we toch de sprong omdat we als een blok voor het nieuwe huis zijn gevallen.

Overigens; er komt dus een heerlijk huis in geweldige buurt in Amstelveen te koop! Zie ook: http://www.weghuis.nl/aanbod/h/1690. Nog niet officieel via makelaar, het is allemaal nog vers van de pers.

Maar... man en ik overwegen om, als kinderen met jaartje of 10 huis uit zijn dan nieuwe huis te verkopen. Onze droom is ergens in de buurt van Castricum/Alkmaar een vrijstaand huis(je). Bergen, Egmond... ik vind het allemaal geweldig. Haha, mettertijd woningruil plegen, Katie??

Het is hier ook leuk

Het is inderdaad prima wonen in Alkmaar. In Egmond is het ook leuk, maar dan moet je niet afhankelijk zijn van de bus.

Temet (ot)

Thanks , zoiets was het inderdaad!
En een andere vraag: kan iemand mij uitleggen waarom ABN zo belangrijk is? Mijn leidinggevende spreekt keurig Nederlands met een sterk Twents accent. Ik vind dat heerlijk. Idem dito met een sterretje voor mijn Friese zwager. Juist dat irritante, scherpe Gooisch bezorgt me af en toe een soort kiespijn.
Groetjes
Massi

Nogmaals

Gooisch is geen ABN . Ik blijf dat gewoon stug volhouden!!

Ik vind het ook irritant. Ik heb toevallig regelmatig contact met een groep studenten. Ze komen uit alle hoeken van het land, vziw, en ze klinken allemaal hetzelfde! Met zo'n verfoeilijke hockey-r, en ze doen hele rare dingen met lange klinkers (school klinkt als schol, heel klinkt als hil). Ik weet niet of dat laatste ook Gooisch is. Ze praten vaak ook nogal hard, trouwens. Op een gegeven moment was er iemand met een spoortje van een Amsterdams accent, en hoewel ik dat accent normaal gesproken heel lelijk vind, vond ik het op slag sympathiek.

Ik pijnig mij overigens al enige tijd de hersens over de vraag wie er echt ABN spreekt op dit moment. Ik zou het zo gauw niet weten. Gerard Spong misschien. Een Surinamer, grappig genoeg.

Groeten,

Temet

Er zijn volgens mij

wel meer Surinamers die erg correct Nederlands spreken. Ik moest overigens gelijk aan Adriaan van Dis denken.

Adriaan van dis...

... hoor ik graag praten. Maakt niet uit wat hij zegt.

Adriaan van dis

Is geen Surinamer hoor.

De koningin, die spreekt ABN volgens mij. Als laatste der Mohikanen.

Tirza (die Amsterdams vréselijk vindt, Danny de Munck zit nu in een TV-programma, oeoeooeoeo, die stuurde ik accuut naar logopedie)

Niet?

Geen Surinamer? Dan zat ik toch goed. Vandaar dat ik een punt tussen mijn zinnen zet. Het een ging niet over het ander

Katie

Ik ben verhuisd naar Vinkeveen (meen dat je daar naar vroeg, maar nu kanik het bericht niet meer vinden).
Ik vind het op zich nu wel OK.
Moet ik er wel bij zeggen, dat ik in Amsterdam werk (weliswaar Z.O.,maar toch een beetje in de happening).
Ik zou niet terug willen naar hartje Adam, ik zou wel terug willen naar de rand van Amsterdam. Eigenlijk vind ik V'veen net iets te ver.
Waar woon jij? Gr. G.