Zelfgemaakt
Geven jullie weleens iets weg wat je zelf hebt gemaakt? Een taart, een cake, een kledingstuk, een knuffelbeest, een pop, iets van keramiek, een schilderijtje, sieraad, borduurwerk, een happy stone, zelfgemaakte jam of vruchtensap? Heb je er altijd vertrouwen in dat een ander dat wat je geeft ook kan waarderen?
Zegt iemand weleens eerlijk dat het niet zo goed gelukt is, eigenlijk...
Ik geef regelmatig iets zelfgemaakts. Niet aan iedereen maar aan degenen die het waarschijnlijk waarderen.
Meestal kaneel rood, of bij een geboorte een skipak. Wel altijd iets dat je eet of gebruikt, niet iets dat je moet ophangen of neerzetten. Zo'n happy stone heb ik niks mee eenmaal ik dan ook niet geven.
Ik vind het juist super leuk als mensen zelf iets maken. Dan heb je er echt moeite voor gedaan ipv snel in een winkel wat kopen. Maar dan moet je wel iets maken wat je goed kunt. Of het iemands smaak is weet je nooit 100% zeker.
Iets geven wat je ook echt kunt gebruiken is zeker leuk, maar voor een pasgeboren kindje is een borduurwerk of keramieken tegeltje met de naam en geboortedatum ook heel leuk vind ik (niet dat ik dat zelf kan maken maar oke).
Ik kan alleen sjaals breien dus de halve familie loopt al met een sjaal van mij.
Ik ga weer appeltaart bakken. Nu vegan, die waren in de aanbieding dit weekend bij de HEMA en het lijkt me een prima innovatie. Ik heb al een recept gevonden waar ik dan zelf rozijnen en rum bij doe. Nu nog een bakblik scoren. Tweedehands? Ik vraag het wel even rond.
Regelmatig geef ik iets zelfgemaakts weg. Babyslofjes voor de babies van collega's van mijn man, de nieuwe buren en anderen die babies krijgen.
Een brood of een taartje gaat hier ook wel eens uit de oven naar anderen.
Brood en taart wel altijd naar mensen waarvan ik weet dat ze het waarderen en ook echt opeten.
De slofjes worden ook gewaardeerd als de collega's weer wat bij elkaar moeten sprokkelen voor een nieuwe wereldburger krijgt mijn man de vraag of ik slofjes wil maken in plaats van een geldbedrag inleggen.
Ik zelf eigenlijk niet, ik ben niet zo creatief en heb er ook niet echt de tijd voor. Ik vind het vaak wel leuk om te krijgen. Soms ook minder, maar zal dat dan niet zeggen.
Mijn kinderen hadden/hebben wel creatieve oma's. Mijn schoonmoeder, inmiddels overleden, borduurde voor beide kinderen een schilderijtje na de geboorte. Echt heel mooi. Mijn moeder maakte kleertjes en lakentjes met een randje. En later ook nog handdoeken met naam erop geborduurd. Dochter kon dat op een gegeven moment (vanaf zo'n jaar of 14) niet meer waarderen. Wat ik dan ook wel weer snap. Zoiets neem je als puber niet mee naar de sportschool 
Iets maken om echt op te hangen in bijvoorbeeld de babykamer? Dat zou ik alleen doen als ik zeker weet dat de ouders het waarderen. Anders schep je de ander op met een heel groot probleem. Dus nee never nooit niet dat ik zoiets zomaar zou doen. Ook niet als ik de oma ben. Pas na voorzichtig vragen en laten zien zou ik dat aandurven.
Iets wat op kan (taart etc) is natuurlijk prima. Als de ander het niet lekker vindt geeft die het wel weer door. Je hoeft dan niet bang te zijn dat ze later komen kijken of je het wel opgehangen hebt.
Voor zover ik weet is een happy stone om iemand happy te maken. Als je er niet meer happy van wordt leg je die steen ergens neer en wordt een ander er (even) blij van. Als je het zelf niks vindt en de steen is echt speciaal voor jou gemaakt dus je kunt hem niet doorgeven of ergens neerleggen zou ik hem in de tuin leggen. Prima plek voor een steen.
Ysenda schreef op 24-05-2021 om 20:48:
Ik geef regelmatig iets zelfgemaakts. Niet aan iedereen maar aan degenen die het waarschijnlijk waarderen.
Meestal kaneel rood, of bij een geboorte een skipak. […]
nu kan ik maar niet bedenken wat je bedoeld kunt hebben met dat skipak. En eigenlijk weet ik niet wat kaneel rood is. Is dat drank? Verlos mij van mijn nieuwsgierigheid 😜
Rhonda schreef op 24-05-2021 om 22:10:
[..]
nu kan ik maar niet bedenken wat je bedoeld kunt hebben met dat skipak. En eigenlijk weet ik niet wat kaneel rood is. Is dat drank? Verlos mij van mijn nieuwsgierigheid 😜
typo: kaneelbrood en een lekker warm en makkelijk aan te trekken pak voor de kleine: een skipak. Patroon gaat al een jaar of 25 mee, nu net weer een gemaakt voor verwacht kleinkind van een vriendin, zij had degene die ik 25 jaar geleden voor haar oudste gemaakt had maar de aanstaande ouders wilden graag een ander stofje.
Mijn uitprobeersels qua bananenbroodsmaken,cake etc worden altijd gretig ontvangen😂😋
Ik teken op steentjes en soms geef ik er 1 weg. Daar zit dan een boodschap achter en die wordt gewaardeerd. Ik geef niets wat je aan de muur moet hangen of zo maar wel een persoonlijk cadeautje bij een jubileum of afscheid. Dit doe ik dan vaak tussen een paar andere dingen die op de ontvanger van toepassing zijn.
Ik zou niet snel iets zelfgemaakts geven, of het moet een passend rijm zijn (ik ben, al zeg ik het zelf, best handig in gelegenheidsgedichten). Maar dat zou ik dan eerder naast een cadeau doen en niet in plaats van. Zelfgebakken dingen heb ik wel eens aan juffen gegeven na afloop van een schooljaar, maar verder nooit.
Maar ik heb na de geboorte van mijn kinderen echt hele mooie zelfgemaakte dingen gehad, waar ik heel blij mee was (een Dick-Bruna-alfabet in kruissteek van een tante, bijvoorbeeld, die heeft mijn 15-jarige nog altijd op zijn kamer hangen).
De slofjes die mijn oma had gemaakt waren niet zo mooi gelukt. Zeker niet als je bedacht wat een prachtige dingen ze voorheen kon maken. Maar hé, ze was mijn oma, baby's overgrootmoeder, en ze was bijna 90. Je snapt, ik heb ze in dank aanvaard en heb ze ook nog steeds.
Groeten,
Temet
Leuke vraag
Hoewel ik best creatief en van het bakken ben, geef ik niet vaak iets zelfgemaakts weg. Toch gauw bang dat het niet gewaardeerd wordt en ik iemand ergens mee opscheep.
Wel deel ik jaarlijks wat potjes zelfgemaakte bramenjam uit, maar alleen aan mensen van wie ik weet dat ze er blij van worden.
Zou ik het leuk vinden iets zelfgemaakts te krijgen? Ik denk het wel, de moeite alleen al is te waarderen natuurlijk. Toch is het des te moeilijker om het weg te doen als het niet meer van pas komt (of uiteindelijk toch niet je smaak...)
Een van mijn beste vriendinnen gaf heel vaak iets zelfgemaakts, en ze kon dat heel goed! Helaas is zij alweer zes jaar niet meer in leven en al veel van die mooie spullen heb ik nog steeds. Ik heb drie jaar geleden naar haar dochter een babyjurkje gestuurd dat haar moeder ooit voor mijn dochter (volg je het nog? 
) had gemaakt, naast een gekocht kraamcadeautje. Het voelde heel speciaal haar iets te geven wat door haar moeders handen was gemaakt...
Die vriendin was heel creatief en precies in wat ze maakte, maar lang niet alles wat je zelf maakt lukt - is mijn ervaring. Mijn moeder maakte voor mij een nachtjapon met bijbehorende zomerochtendjas, toen onze vierde geboren werd. Ongetwijfeld met zorg en liefde gemaakt - en ik heb het nooit gedragen, geloof ik. Raar, want ze heeft heel mijn kinder/tienertijd door ontzettend veel leuke kleding voor me genaaid.
Citaat uit een oud boek, 'Wat onze handen kunnen maken', begin jaren vijftig vorige eeuw: '... en wanneer wij zo bezig zijn aan bijvoorbeeld een kinderjasje, zijn onze gedachten ook bij het kleine kind voor wie wij het breien. En dat is goed! We breien onze wensen voor de kleine mee.'
Over bramenjam besproken - ik snap dat mensen er lol aan beleven. Bramen plukken die op gegeven moment op sommige plaatsen in overvloed naar je hangen te lonken. Maar bramenjam, brr, die pitjes die erin zitten, mij maak je niet blij met zulk huisvlijt. Als mensen vragen of ik interesse heb, zeg ik 'misschien doe je iemand anders er meer plezier mee' en anders zet ik ze achteraan in de koelkast, in de hoop dat mijn echtgenoot 's morgens een paar stevige scheppen door zijn yoghurt roert.
Ik geef mn baksels niet kado...ik bak eigenlijk alleen voor collega's, die dienen als proefpersonen. Vooral op eigen verzoek whahahha
