Zelfgemaakt

Ik ben crea-bea noch keukenprinses, dus van mij heeft niemand iets te verwachten (of te vrezen...) qua zelfgemaakte dingen. Ik vind het altijd wel lief als iemand iets zelfgemaakts meeneemt. Soms is het lekker of mooi, soms is het minder mijn "smaak". Maar ik zal nooit zeggen dat ik het niet leuk of lekker vind.

Roept bij mij toch ook wel de vraag op van de mensen die zeggen dat hetgeen ze maken altijd enorm gewaardeerd wordt door de ontvanger: zijn er echt mensen die het "eerlijk" zouden zeggen als dat ze het maar niks vinden, die zelfgebakken cake of gebreide slofjes? Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen.

rutiel schreef 

Roept bij mij toch ook wel de vraag op van de mensen die zeggen dat hetgeen ze maken altijd enorm gewaardeerd wordt door de ontvanger: zijn er echt mensen die het "eerlijk" zouden zeggen als dat ze het maar niks vinden, die zelfgebakken cake of gebreide slofjes? Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen.

Als ik wat maak is het dus een omslagdoek/dekentje. Die zie ik dus wel eens voorbij komen in Maxi-Cosi's of kinderwagens. En ik krijg ook wel eens de vraag of ik er ook een voor een vriendin/zus/collega wil maken. Dus ik denk wel dat ze het waarderen.

Wilgenkatje- schreef op 25-05-2021 om 15:20:

Over bramenjam besproken - ik snap dat mensen er lol aan beleven. Bramen plukken die op gegeven moment op sommige plaatsen in overvloed naar je hangen te lonken. Maar bramenjam, brr, die pitjes die erin zitten, mij maak je niet blij met zulk huisvlijt. Als mensen vragen of ik interesse heb, zeg ik 'misschien doe je iemand anders er meer plezier mee' en anders zet ik ze achteraan in de koelkast, in de hoop dat mijn echtgenoot 's morgens een paar stevige scheppen door zijn yoghurt roert.

Ik zeef de jam altijd, bij mij dus geen pitje te bekennen! Dan wel interesse?

Het is vast niet sjiek of aardig maar ik heb echt een hekel aan die huisvlijt. Heb het nog nooit gezegd, dat durf ik dan weer niet en vind ik onnodig. Maar het gaat vrijwil altijd of de vuilnisbak in (eten) of ik geef het door (spullen). 

Maar goed. Ik heb dan ook een vrij strak afgestelde smaak qua spullen. Zelfgemaakt eten van mensen die ik niet goed ken (en dan vooral de properheid van hun keuken) eet ik sowieso niet. Brrrrr. 

Libertine dat gevoel van afkeer van eten van een ander dat herken ik wel. Dat heeft vooral te maken met de properheid van de voor mij onbekende keuken.  Baksels geef ik aan goede bekenden en accepteer ik ook van goede bekenden.  Bij sommige niet zo nauwe contacten durf ik nog geen kopje koffie te drinken als ik zie hoe "schoon" hun huis is. 

Zelfgemaakte cadeaus geven doe ik alleen als ik weet dat het een succesnummer is. 

Voor mijn oudste kreeg ik babyslofjes die eruit zagen als koetjes.  Met uier en horens. Ik vond ze stom, trok ze niet aan bij mijn kind,  twijfelde of ze in de la gingen met doorgeef cadeaus.  Maar op een koude dag toch maar een keer aangetrokken bij mijn kind.  Het was zo leuk, ze had net ontdekt dat ze uit meer dan hoofd en handen bestond en graaide steeds naar haar voeten om die koeien te ontdekken.  Uiteindelijk heeft ze die dingen helemaal versleten.  Toen ik 3 jaar later een tweede kreeg voor hem ook zulke slofjes gezocht, dit keer 2 kikkers. Ook de kikkers waren helemaal versleten.  Nu maak ik ze zelf als er ergens een baby wordt geboren en ik hoor alleen maar enthousiaste verhalen van de nieuwe moeders.  Zelfs vragen om na levering van wat haakgaren nog een paar te maken. 

Dus zelfs en cadeau wat je eerst niet leuk vindt kan na een keer proberen een succesnummer blijken te zijn. 

Jippox schreef op 27-05-2021 om 12:58:

Libertine: ga je dan wel eens uit eten?

best vaak zelfs. Maar ook daar ben ik echt selectief. Vooral in bekende en drukbezochte restaurants. Waarvan ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weet dat het ze zich niet kunnen veroorloven te koken in vieze keukens en niet zulke frisse etenswaren te gebruiken.  (en dus een slechte recensie) Maar goed. Die mogelijkheid ligt in Amsterdam, waar ik woon, voor het oprapen. Toen ik in eens in Peking was had ik het soms wel zwaar

Nou, ook in Amsterdam waren er meerdere bekende en drukbezochte restaurants die onzacht in aanraking zijn gekomen met de inspectie.

Al moet ik zeggen: de restaurants die ik voor ogen heb waren wel Chinees.

Groeten,

Temet

Ingewikkeld

De tegenzin in zelfgemaakt van sommigen, begrijp ik wel. Zeker als het een gebruiksvoorwerp is. Gevers zien toch graag dat de ontvanger er gebruik van maakt, dus kan een geforceerde toestand worden. Oh snel dat kleedje uit de mottenballen halen al Kees en Marie komen!

Ik heb de neiging om iets wat ik gemaakt heb als extraatje of kleinigheidje aan te bieden. Bij een gekocht cadeau. Ik weet niet of ze het leuk genoeg vinden om als hét cadeau te ervaren. Het is mijn hobby, dat moet je ook maar leuk vinden. 

Ik hoop bedreven te worden in het maken van kruiden- en fruitspullen. Zalfjes mag je niet verkopen, maar wel cadeau geven. Maar ook azijn,  olie, jam e.d. hoop ik volwaardig onder de knie te krijgen. Ik barst van het fruit deze zomer hoop ik. Teveel voor mij, man is niet zo van het fruit. 

Wat hygiëne betreft, kan er naar mijn gevoel juist bij een potje jam niet veel misgaan. Veel mensen hebben een vaatwasser en de potjes moeten gesteriliseerd worden. 

Wilgenkatje, op de een of andere manier had ik niet verwacht dat jij over pitjes zou vallen. En ik wilde nog zeggen dat je het zelf eventueel
door een zeef kunt roeren. Of toch maar eerlijk zeggen en teruggeven

Temet, jam stond er bij, maar dat lukt op zich wel. Ik moet alleen is de discipline opbrengen om het recept met de juiste verhoudingen te gebruiken. Ik gebruik nu de uit de losse pols-methode en dan is het weleens te dun om jam te mogen noemen.  Voor mijzelf is dat niet erg. Ik gebruik het alleen om door de yoghurt te roeren. Jam van o.a. cranberry bessen hoef je overigens niet met geleisuiker te binden. Daar zit genoeg pectine in voor een goede jamdikte.