Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Isabella

Isabella

08-11-2011 om 08:37

Bloggen

Wat vinden jullie eigenlijk van bloggen. Ik bedoel dan dat je regelmatig of soms vaak zelfs iedere dag je hele hebben en houen opschrijft en het voor iedereen leesbaar op het internet zet.
De aanleiding van deze vraag is de publiciteit rondom de weblog van de vader van KanjerGuusje. Hij schrijft heel aangrijpend over het ziekbed en overlijden van zijn 10-jarige dochter Guusje. Hij doet dit omdat iedereen mag weten hoe het is om een kind met kanker te hebben.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
s.avior

s.avior

08-11-2011 om 09:33

Ik kan me voorstellen

dat in het geval van de vader van kanjer Guusje het ook een vorm is van verwerken...
schrijven helpt daarbij...en de wetenschap dat het gelezen wordt misschien nog wel extra ?

Ik lees ze niet

en heb ook geen enkele behoefte om te bloggen. Ik zou ook helemaal niet willen dat iedereen meeleest met datgene wat ik in een emotionele opwelling zou schrijven. Ik geloof wel in de helende kracht van schrijven, maar dan eerder voor jezelf, of achteraf geredigeerd en gecensureerd, een boek. Ouderwets misschien.

Fiorucci

Fiorucci

08-11-2011 om 10:02

Mja

Ik ken een andere vader die blogt, over het ziekbed van zijn dochter en haar overlijden erna. Voor hem is dit heel heilzaam en tevens een manier om iedereen op de hoogte te houden, omdat hij steeds als hij op school kwam met zijn andere dochter, 200 x dezelfde vraag kreeg.
Maar dit is ook wel de enige blog die ik volg, blogs met niemendalletjes boeien me niet.

Knispel

Knispel

08-11-2011 om 10:25

Omdat het leuk is

Ik heb een aantal jaren geblogd, maar niet zoals jij nu beschrijft. Dat gevoel krijg ik juist bij de profielsites als Hyves, dat je alles wat je doet, denkt en voelt beschrijft ter lezing van de halve wereld. Wat ik zelf deed, was vrij doordachte stukjes schrijven, al dan niet voorzien van een paar plaatjes of foto's. Die stukjes waren soms maar een regel of 10, soms veel langer. Vaak gingen ze over een bepaald verschijnsel waar ik eens wat over nagedacht had, of over mijn mening die ik dan onderbouwde, of over iets dat ik gezien had of gewoon een grappig stukje. Soms verschenen er twee of drie per week, soms maar eens in de maand. Zulke bloggers heb je wel meer. De blogs die jij beschrijft, kan ik me voorstellen op een besloten blog. Dan vervangt het blog eigenlijk een deel van telefoongesprekken met je dierbaren.

Fiorucci

Fiorucci

08-11-2011 om 10:38

Knispel ot

Of je hyves te lezen is voor de halve wereld heb je zelf in de hand!! Mijn profiel al daar is afgeschermd en alleen te lezen voor diegene die op mijn vriendenlijst staat. En ik schrijf daar niet alles wat ik lees, denk en doe, daar ben je zelf bij uiteraard.

Sera

Sera

08-11-2011 om 10:47

Leuk

Ik lees graag blogs van anderen. Ik blog zelf ook maar dat is een privé blog, alleen toegankelijk voor familie. Dat is om familie in het buitenland en verder weg op de hoogte te houden en verder vooral voor mezelf. Ik laat elk jaar het blog uitprinten en zo hebben we een overzicht van ons leven dat jaar.

Dat mensen openbaar bloggen snap ik heel goed want je kan op die manier veel gelijkgestemde mensen ontmoeten. Ik heb door googlen blogs gevonden van mensen die een kind hebben met dezelfde handicap als ons kind. De herkenning is heel fijn en ook het contact dat ik met deze mensen hierdoor heb gekregen.

Mijn zus en schoonzus houden allebei een openbaar blog bij. Mijn zus schrijft gewoon over alles binnen haar gezin. Ze is huisvrouw en ze vindt het leuk om zo contact te hebben met andere moeders van jonge kinderen.

Voor mijn schoonzus zijn blogs heel belangrijk. In eerste instantie heeft ze toen ze wilde adopteren op deze manier heel veel contact gekregen met andere adoptie ouders. Ze heeft mee kunnen lezen over de adoptie procedures en hier heel veel van geleerd toen ze zelf met de adoptie procedure begonnen. Tijdens de adoptie procedure hebben ze het blog gebruikt om niet alleen hun ervaringen te delen en adviezen te vragen maar ook om geld in te zamelen voor de adoptie. Bijvoorbeeld door voorwerpen te verloten en dergelijke. Ze hebben zo echt duizenden dollars binnen gekregen. Tegenwoordig schrijft ze over haar gezin, hoe het aanpassen gaat van de geadopteerde kinderen en dergelijke. Ze probeert via haar blog nu ook om anderen enthousiast te maken voor adoptie. Daarnaast is een blog voor haar ook een evangelisatie instrument en ze schrijft ook veel over haar geloof.

In elk geval heb ik via mijn schoonzus gezien dat je via een openbaar blog mensen kan ontmoeten in dezelfde situatie.

Knispel

Knispel

08-11-2011 om 10:56

Fiorucci ot

Dat weet ik. Ik geef alleen mijn associatie aan. Er zijn Hyvers die het wel doen en die het niet doen. Er zijn bloggers die ongeveer alles wat ze denken, voelen en doen op hun blog gooien en er zijn er die andersoortige stukjes schrijven. En dat Hyves af te schermen is weet ik ook.

Sindbad's vrouw

Sindbad's vrouw

08-11-2011 om 11:06

Ik blog ook

Maar dan heel bewust over een onderwerp en de associaties die ik daarbij heb, en de dingen die ik daarvoor of daarmee doe. (hmm, hoezo cryptisch )

Wat ik alleen niet doe, is het noemen van namen, plaatsen, en ook plaats ik geen foto's van mijn gezinsleden. Ook de namen van mijn gezinsleden vind je niet terug op mijn blog.

En ik zet niet mijn hele hebben en houden op net net

Belle Époque

Belle Époque

08-11-2011 om 12:05

Hyves

Ik denk dat velen niet weten dat je Hyves ook als besloten site kan gebruiken. Je bepaalt dan zelf wie mogen lezen ("vrienden") en wie niet. Ik heb zo'n hyves met een select groepje vrienden en het is een heel fijne uitlaatklep voor me, juist omdat ik niet voor de hele wereld mijn verhalen kwijt raak, maar voor dat selekte groepje.
Ik maak vaak dingen mee waarbij ik graag met iemand van gedachten wil wisselen en bij gebrek aan een partner of zo doe ik dat op die besloten hyves.
Een tijd geleden ben ik erg ziek geweest en dat heb ik wel openbaar geblogd, voor eventuele lotgenoten. Ik heb mijn vrienden en bekenden duidelijk gemaakt dat ze moesten oppassen met het noemen van namen in reacties en dat ging goed. In de blogs heb ik zelf ook geen namen genoemd (ook niet van mijzelf).
En ik heb, met name voor het thuisfront, laatst een blog gemaakt over mijn vakantie, ook zonder namen, hoewel ik daar veel minder te verbergen heb.
Facebook, dat hartstikke openbaar is, heb ik wel, maar ik gebruik het weinig. Het is nodig als portfolio voor LinkedIn, en daarom gebruik ik het.

Isabella

Isabella

08-11-2011 om 12:34

Privacy

De reden dat ik deze vraag stelde is de volgende. Ik kan me heel goed voorstellen dat het therapeutisch werkt om je gevoelens op te schrijven. Ook is het een heel goed middel om andere mensen te bereiken zodat je niet 200 keer hetzelfde hoeft te vertellen. Maar waar ik eerlijk gezegd wel mijn vraagtekens bij heb is het feit dat in een aantal blogs namen van kinderen, familie en vrienden worden genoemd en ook foto's en filmpjes worden getoond. Ook worden er soms minder leuke dingen over hen verteld. Ik vraag me af of dat geen schending van iemands privacy is, zeker van kleine kinderen die daar zelf nog niet over kunnen beslissen.

Sindbad's vrouw

Sindbad's vrouw

08-11-2011 om 13:17

Privacy

Ik persoonlijk vind het zeer zeker een schending van hun privacy.

Ik als ouder word geacht mijn kinderen te beschermen. Het noemen van namen, het plaatsen van foto's en filmpjes is in mijn ogen daar niet mee te verenigen.

Kijk, dat ik mijn foto op twitter heb, dat is mijn keuze. De foto van mijn kinderen waarop ze samen staan te plassen (even voor de duidelijkheid, alleen de rug en een klein stukje van de billen zijn zichtbaar) op een of andere hoogvlakte is leuk voor in het familie album.

Voor op het internet? Absoluut niet. Nu is het nog onschuldig, maar het kan ooit gebruikt worden tegen mijn kinderen in een pest of laster campagne. En krijg het dan maar eens van het internet af... Dat kan niet.

Mijn kinderen krijgen later echt wel een cd met al hun kinderfoto's erop. Wat zij er dan mee willen doen, of ze het op het internet willen zetten of niet, dat is hun keuze. Daarvoor is het wél belangrijk dat ik er ook zorg voor draag dat het hun keuze blijft...Oftewel, ik plaats die foto's niet voor ze op het internet, zodat er geen keuze meer overblijft om te maken.

En ach, laten we wel wezen.. Er zijn al zoveel schattige foto's op het internet van al die leuke kindertjes die schattige dingen doen. De foto's van mijn (b)engeltjes worden echt niet gemist, door niemand niet.

Belle Époque

Belle Époque

08-11-2011 om 14:20

Privacy

"Maar waar ik eerlijk gezegd wel mijn vraagtekens bij heb is het feit dat in een aantal blogs namen van kinderen, familie en vrienden worden genoemd en ook foto's en filmpjes worden getoond. Ook worden er soms minder leuke dingen over hen verteld. Ik vraag me af of dat geen schending van iemands privacy is, zeker van kleine kinderen die daar zelf nog niet over kunnen beslissen."

En grote kinderen ook niet.

Ik ken iemand die ooit uitgebreid blogde over de ODD van één van haar puberkinderen. Die moest echt haar ei kwijt, want wat is dat zwaar om mee te maken als ouder! Maar het stond er met naam en toenaam, op een openbare blog. Leuk als die jongen, die inmiddels flink is opgeknapt en in de twintig is, gaat solliciteren na zijn studie. Er wordt wat afgegoogled door werknemers, en als hij ziet dat die jongen in 2000 zo van het padje was, kan die jongen het wel shaken.
Zelfs op mijn besloten hyves gebruik ik de namen van mijn jongens niet. En op dit forum schrijf ik wel eens over ze, maar ik hoop wel op zo'n manier dat niemand in real life kan zeggen: "Hé, jij bent de jongste van Belle Époque!"
En dat geldt ook voor schrijven over jezelf. Denk maar aan die man die een plaatje over één of andere race plaatste op Facebook en prompt door Aegon uit de verzekering werd gehaald (dit schijnt inmiddels teruggedraaid te zijn). En ik heb uitgebreid geblogd over mijzelf toen ik ziek was, maar knappe bol die dit kan herleiden naar het persoontje Belle Époque

Het bloggen van een vader over zijn doodzieke kind kan heel mooi zijn (KEKMBDD bijvoorbeeld), en na het overlijden kan het een prachtig monument zijn, maar wat, als het kind het overleefd en over god-weet-hoeveel-jaar gewoon in staat is om te gaan werken? Zo'n googlende baas (of verzekeraar, blijkbaar gebeurt dat dus ook) ontdekt dan de blog van de ouders over chemokuren en kanjerkettingen, en wees eerlijk... Wat denk je wat er gebeurt met de kansen van zo'n kind?

En zo weet ik nog wel meer voorbeelden waarom je beter voorzichtig moet zijn. Toen ik nog op datingsites zat, gebruikte ik ook google om een geïnteresseerde heer na te gaan. En ik zou het zomaar snappen als hij dat ook bij mij deed (nou deel ik mijn naam met anderen, maar die blijken allemaal een gewéldige reputatie te hebben, hahaha!).

Kortom: wees voorzichtig, en als je wil spuien, let dan op wat je schrijft. Gebruik liever nicknames, ook voor je dierbaren (en pas op dat dat ook niet te herkenbaar wordt; daarom gebruik ik altijd "jongste" en "oudste"), wees voorzichtig met foto's, ook met lokaties en verdere privédingetjes waarmee je zó te traceren bent.

Belle Époque

Belle Époque

08-11-2011 om 14:22

Oeps

Ik zag een vette schrijfvaut. Mijn excuses hiervoor (wanneer krijgen we een editknop, waarmee we binnen een bepaalde tijd dergelijke blundertjes kunnen rechtzetten!)

merhaba

merhaba

08-11-2011 om 18:12

Belle

facebook kun je net als hyves besloten houden. Delen die alleen voor jou te zien zijn, voor je vrienden, voor een select gezelschap binnen die vriendenkring en voor elke buitenstaander die niet bevriend is. Als je mijn facebook pagina opzoekt zie je enkel een profielfoto van een cartoon, meer kom je niet te weten

Sancy

Sancy

08-11-2011 om 19:09

Merhaba

"Als je mijn facebook pagina opzoekt zie je enkel een profielfoto van een cartoon, meer kom je niet te weten "
Misschien niet de normale surfer, maar M.Z.c.s. volgen je via Fb nauwgezet. Oók als je uitgelogd bent.

merhaba

merhaba

08-11-2011 om 21:11

Sancy

ik weet niet wat MZcs is, iets met cookies en dat soort dingen? Dat is bij hyves niet anders. Het ging me er om dat belle zei dat facebook hardstikke openbaar was en zij op hyves haar besloten club had. Toen wilde ik duidelijk maken dat je je facebook net zo besloten kunt maken voor meelezers (als in mensen) als hyves.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

08-11-2011 om 21:14

Ja, dat is iets dat ik me ook al lang afvraag

ik lees ook het blog van de vader van Kanjeguusje sinds ik er hier op OO op geattendeerd werd. Ik vind dat hij prachtig schrijft en heel erg mooi verwoorden kan wat hij beleeft. Maar ik zou het zelf nooit doen zo openbaar. Omdat ik vind dat niet iedereen wat te maken heeft met mijn gevoel. Ik zou het misschien wel overwegen op een besloten blog of via een rondzendmail, maar niet zo. Ook wat betreft de privacy van anderen vind ik het flink problematisch.
Maar eerlijk gezegd vraag ik het me al langer af, wat mensen beweegt dit zo te doen. Ik zoek er niet naar, maar kom heel wat tegen op inernet en verbaas me dan regelmatig over de schijnbaar grenzenloze openheid die mensen hebben. Ik snap het therapeutische effect van het opschrijven en laten lezen van je ervaringen, van het krijgen van reacties. Maar de gedachte dat werkelijk iedereen toegang heeft tot al die persoonlijke dingen als gedachtenspinsels, foto's en wat al niet meer, die spreekt me totaal niet aan.
Aagje

Fiorucci

Fiorucci

09-11-2011 om 11:04

Aagje

Zoals ik al schreef: Ik ken een andere vader die blogt, over het ziekbed van zijn dochter en haar overlijden erna. Voor hem is dit heel heilzaam en tevens een manier om iedereen op de hoogte te houden, omdat hij steeds als hij op school kwam met zijn andere dochter, 200 x dezelfde vraag kreeg.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

09-11-2011 om 11:42

Fiorucci

Ik snap dat het ook een heizame kant heeft, ik noem dat in mijn posting een therapeutisch effect. Ik snap ook heel goed dat het fijn is als je niet voor de zoveelste keer je verhaal hoeft te doen en dat andere mensen het gewoon kunnen lezen, maar volgens mij zijn daar ook nog wel andere manieren voor te verzinnen dan via een openbare site.
Mijn punt is dat ik niet snap wanneer mensen zo veel prive-informatie over zichzelf en anderen (aantasting van privacy)op openbare sites zetten. Voor mijn werk heb ik ik het verleden een aantal keer de site 'Lieve Engeltjes' bezocht. Ook daar aangrijpende verhalen gelezen. Ik begrijp er inderdaad ook uit dat mensen hun verhaal willen vertellen, hun kind als het ware tastbaar willen maken voor zichzef en anderen.
En toch en toch en toch.... Ik kan niet zo goed snappen waarom mensen daar zo ver in gaan dat ze zo veel persoonlijke informatie, zelfs foto's van hun stervende en overleden kinderen voor iedereen toegankelijk maken. Voor dierbaren kan ik me dat indenken, maar niet voor mensen die je niet kent, maar die zo wel van alles over jou en je persoonlijk leven (en dat van je dierbaren) te weten komen.
Maar goed, ik hoef het natuurlijk ook niet te snappen en het is ieders recht om het op de eigen manier te doen. Het zijn alleen vragen die steeds weer bij me opkomen als ik zoiets lees.
Aagje

Sera

Sera

09-11-2011 om 12:01

Aagje

Zowel mijn zus als schoonzus hebben alles openbaar op hun site, foto's van zichzelf, de kinderen, namen van de kinderen, hun achternaam... Bij mijn schoonzus kan je zelfs met wat moeite haar adres vinden. Dat staat er niet op maar wel de naam van de woonplaats en foto's van haar huis en straat dus zo te achterhalen.

Mijn schoonzus is zelfs op straat wel eens aangesproken door een vreemde die haar blog leest en haar herkende. Mijn reactie was daarop dat ik dat wat eng vond maar zij vond het geweldig. Zo leuk om een blog lezeres te ontmoeten en wat leuk dit soort ontmoetingen. Zij genoot er van.

Van mijn schoonzus snap ik ook wel iets beter dat ze alles openbaar heeft omdat zij haar blog ook heeft gebruik om geld in te zamelen voor de adoptie. Om veel lezers te trekken moet het er ook aantrekkelijk uit zien met veel schattige foto's van kinderen. Zij heeft sowieso ook advertenties op haar blog en daar krijgt ze per zoveel bezoekers ook geld voor. Maar het levert niet veel op, daarvoor moet je echt bij de top behoren. Als je een top blog hebt dan kan je er zelfs van leven maar dat zijn maar enkelen die dat halen.

Van mijn zus snap ik minder goed dat ze het openbaar houdt met alle namen. Zij zegt zelf echter dat ze niks te verbergen heeft en sowieso vooral positieve dingen plaatst.

tonny

tonny

09-11-2011 om 12:15

Schrijven helpt

Verscheidene malen in mijn leven heb ik over dingen die me erg raakten geschreven. Schrijven helpt. Beslist. Voor mezelf, soms ook voor degene die het betrof, ik maakte weleens een kopie voor de desbetreffende persoon.

Maar zoiets persoonlijks als het verhaal van Guusje zal ik niet gauw op een door iedereen te lezen blog doen. Dan inderdaad zoals een ander al schreef liever een (geredigeerd) boek en met minder persoonlijke filmpjes etcetera als de vader van Guusje. Of op een besloten blog, dan wel, maar niet met filmpjes en al. Daarvoor is internet me te 'duurzaam', je weet nooit waar zulke beelden belanden en hoe lang ze zullen rondzwerven zonder dat je er nog iets over te zeggen hebt.

Zulke boeken met heel persoonlijke verhalen bestaan er natuurlijk al veel en ze zijn minder toegankelijk dan blogs, dat spreekt voor zich. Je moet ze kopen of lenen in de bieb, en na een aantal jaren zijn ze uitverkocht/weggesaneerd, tenzij ze superkwaliteit bevatten.

Wat ik vooral lastig zou vinden is de gelegenheid voor reacties. Dat zou ik sowieso niet willen. Het voelt te 'makkelijk' bij zo'n groot verdriet. Heb ik ook bij condoleancesites en zo.

Daarnaast zeggen mensen vol goede bedoelingen (dat wel, dat besef ik) soms/vaak enorm knullige dingen; het lijkt me dat dat wel het laatste is waar je behoefte aan hebt als je zo lijdt.

Rafelkap

Rafelkap

09-11-2011 om 17:26

Therapievorm

Ik ben net lid geworden van een netwerk voor ouders van kinderen met zeldzame ziekten. Lees ik de folder, wordt er zelfs aangeraden een blog te beginnen, omdat je dan support krijgt. En dat is dan weer heilzaam (mijn woorden hoor)Dus het is een soort van therapievorm.
Niets voor mij, wil wel m'n privacy. Heb trouwens ook pas een artikel gelezen, meer over facebook, dat dit de privacy schendt van je eigen kind. Dat de werkgever later kan lezen dat Pietje zoveel hartproblemen had en dat Piettje later geen baan kreeg.

Fiorucci

Fiorucci

09-11-2011 om 20:17

Therapie

De persoon over wie ik het heb, gooit anonieme reacties van zijn blog, hij wil graag weten wie hem schrijft, en dat mogen gerust onbekenden zijn. Geloof me, steun komt vaak uit onverwachte hoek, het is jammer dat te missen.
Zij zijn bijzonder open, ook in het dagelijks leven, en vinden dat zelf prettig en geen probleem. Iedereen is anders, en zeker in het verwerken van ellende. Slechts een enkele keer gaat iemand te ver in op die openheid, maar volgens hen weegt die enkele keer niet op tegen de zee van reacties,warmte en steun die zij nu nog krijgen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.