Dierenartskosten voor een knaagdier...tot hoever ga je en wat is normaal?
Even voor alle duidelijkheid: ik ben dol op dieren, snap dat áls je voor huisdieren kiest, er ook kosten aan zijn verbonden en dus ook soms dierenartskosten maar ben nu gewoon even benieuwd naar jullie mening en wellicht ook ervaringen.
Zoon heeft een cavia. Lief tam beestje. Van de week komen we er achter dat beestje een soort van afscheiding verliest maar waar o waar komt het vandaan? Op naar de dierenarts. Die woont overigens niet verkeerd: in een mooi vrijstaande villa met de praktijk er naast 
!
Cavia blijkt een abces te hebben, ten gevolge van een ontstoken wortelpunt (van een kies). Schijnt vaker voor te komen. Dierenarts doet wat ze moet doen, ik krijg medicijnen mee en krijg de opdracht om dit 10 dagen toe te dienen, dan weer een vervolgafspraak te maken omdat cavia waarschijnlijk geopereerd moet worden aan die kies: kies moet getrokken worden. Gealarmeerd door dit bericht (ik weet: operaties aan je huisdier zijn nooit goedkoop), vraag ik wat dit me gaat kosten. Toch een vrij normale vraag denk ik, ook voor al onze dierenliefhebbers onder ons?! Arts kijkt me raar aan en zegt na veel aarzelen: tussen de 125 en 150 euro. Ik maak een opmerking dat ik dat behoorlijk veel geld vind voor een operatie aan een cavia. Dat is toch gewoon eerlijk? In ieder geval mag ik nu 45 euro aftikken voor het consult en de medicijnen en toch wel een beetje mopperend verdwijn ik weer met zoonlief én de cavia naar de auto en zeg grappend dat ie de rest van de maand allen nog maar boterhammen met pindakaas krijgt te eten.
Nu dus afwachten en over 10 dagen maar eens kijken. Als het niet anders kan, moet het beestje uiteraard maar geopereerd worden maar ik vraag me toch werkelijk af: wat is nou normaal en hoeveel kosten zou je zelf maken voor een cavia?
Miriam
"Dierenartsen die de risicoafweging wel maken, zullen opteren voor 'kan niet'". Nee, klopt niet. Er is in overleg met ons wel een afweging gemaakt, en de voor en nadelen zijn besproken. Uitkomst: kan wel. En dat bleek ook zo te zijn, tot twee keer toe. Het kon heel goed.
Bayle
Ik vermoed dat de dierenarts hier te lang door is gegaan. Dat weefsel had ze al kunnen zien voor de ok....
Geloof er niets van
"Allereerst: er zijn dierenartsen die niet begrijpen dat je een kat geen chemo wilt toedienen."
Zou het echt? Ik kan het mij het werkelijk niet voorstellen. Dierenartsen hebben dagelijks met dit soort dilemma's (wel/niet behandelen) te maken. Ik geloof dus gewoonweg niet dat er artsen zijn die NIET zouden snappen dat je geen chemo wilt voor je kat. Jouw stelling lijkt mij dus nogal overdreven.
Nou
Met een beetje mazzel activeert deze discussie de dierenarts die wel eens hier meeleest. En die heeft daar een heel duidelijke mening over: een dier wat nog kans op genezing heeft, wordt niet geeuthaniseerd.
Nou. Lekker dan.
Tirza
Pelle
Door de woning en het tarief van huisarts en dierenarts te vergelijken, maak je de laatste minstens net zo belangrijk als de eerste. Waarom zou je de tarieven van dierenartsen vergelijken met mensenartsen en niet gewoon met dierenwinkeleigenaren of circusdirecteuren? Die hebben ook beessies waar ze geld mee verdienen.
Tirza
Ijsvogeltje
En dat zuig ik dus gewoon uit mijn duim volgens jou? Rare instelling, om er van uit te gaan dat iemand hier lekker uitgebreid gaat zitten fantaseren.
Cavia
van 3,5 met longontsteking en iets ondefinieerbaars in de buik. Kon wel aan de dwangvoeding en ab, en had dan een 50-50 kans om het te halen, maar het zou wel veel werk zijn.
Nou boeide dat werk me niet, maar dat dwangvoederen stond me nog heftig op het netvlies van de kat, die mede daardoor een paar nare laatste dagen heeft gehad (en toen toch dood ging) Dat wilde ik caaf (en mezelf) beparen. De combinatie caven en longontstekingen staat niet goed bekend. Ik was 'blij' dat da hier erg soepel in mee ging. (had een kind bij me en had geen behoefte aan een discussie over voors en tegens, prima gedaan door da dus)
Cavia heeft dus een spuitje gehad.
Miriam
Ook in de gezondheidszorg voor mensen is het zo dat als je maar genoeg betaald je het kan krijgen. Is de wachtlijst hier te lang of wordt de operatie niet vergoed dan je er ook voor kiezen om particuliere zorg te zoeken al dan niet in het buitenland. Is het ook decadent als iemand besluit niet drie maanden te willen wachten op een staaroperatie en naar Turkije gaat om het daar te doen?
Bij dierenartsen is hetzelfde, zolang je geld hebt is de sky the limit.
Aangezien dierenartspraktijken geen subsidies krijgen gaat het toch niet van gemeenschapsgeld maar van geld wat mensen anders zouden besteden aan andere overbodige zaken zoals een nieuw bankstel of vakantie of een abonnement op de krant of iets dergelijks.
Gezeur over inkomen
ja hoor, daar gaan we weer.Het bekende gezeur over de abnormale inkomsten van dierenartsen. Ik werk in loondienst en zou, als ik fulltime werkte 3800 euro bruto per maand verdienen. Enorm he, schandalig gewoon. We wonen dan ook in een giga villa, dat begrijp je wel, met een dergelijk inkomen krijg je natuurlijk een giga hypotheek. Sarcastisch bedoeld natuurlijk.
Ik ben blij genoeg hoor, met mijn inkomen, maar het gemiddelde inkomen hier op ool ligt volgens mij veel hoger. Ik las laatst dat iemand 2x modaal echt niet ruim vond. Ha, had ik het maar!
En als je een dierenarts te duur vindt, dan ga je toch niet? Je hoeft niet hoor.
Heel ander verhaal
Ik las laatst ergens (waar weet ik natuurlijk niet meer) een verhaal over jonge dierenartsen die heel veel uren draaien voor een schijntje. Het bleek lastig om ueberhaupt ergens aan de slag te kunnen, laat staan om een eigen praktijk te beginnen. En jonge vrouwelijke dierenartsen willen vaak geen volledige baan, want kinderen/gezin etc. en dat wordt hen ook niet in dank afgenomen. Het was een vrij treurig verhaal, een paar van de geinterviewden waren zich zelfs aan het omscholen, moe van het gedoe en het gebrek aan perspectief. Er was in het hele verhaal geen villa te bekennen, zoveel weet ik zeker.
Ik zou trouwens geen 125 euro aan een cavia uitgeven.
Groetjes
Massi
Vandaag
mochten wij weer met een poezebeest richting dierenarts, hij kwam gister hinkend binnen. Tja, ik denk dan niet, laat maar, ik vind dat zielig. Beestje is 3 jaar. Dus hoppa, toch maar fotootje en natuurlijk een beetje narcose daarvoor. AB-kuur geinjecteerd, want het bleek een fikse kneuzing als gevolg van een beet (waarschijnlijk) die ook aan het ontsteken was, en nog een dotje pijnstilling. Kassa denk ik. Rekening komt nog. Alle dierenartsbezoeken bij elkaar kan ik waarschijnlijk 20 nestjes jonge kittens van kopen 
En toch, je laat het doen....
Waar ligt bij mij de grens? Heeft het zin....Bij oude poes eerder dit jaar, 16 jaar, maak je een afweging. Heeft een zware operatie nog zin? Hoe groot is de kans dat ze het overleeft? En leeft ze daarna nog een leuk leven? Hoe snel komt zo'n tumor weer terug? En al die onzekerheden bij elkaar maakte de overweging om beestje dan maar zacht te laten gaan....
Karin
ja dat was ik met die 2x modaal, dat vind ik niet ruim inderdaad. Overigens zit jij met je inkomen ook op bijna 2x modaal (kleine 50D per jaar bruto als ik het goed uit reken) en als je een partner hebt zal het zeker over die 2x modaal a 60D zijn.
natuurlijk is 2x modaal veel, maar als je even kijkt wat er af gaat, een hypotheek van 3 ton kost zo'n 800 netto per maand, 2 dagen kinderopvang 400 en dan heb je nog geen eens je gwl, gemeentelijke belastingen, boodschappen, auto, verzekeringen, kleding, kinderclubjes en telefoon betaald.
Maar goed we gaan ot.
Overigens ik vind het allemaal wel erg duur maar vooral niet bij een dier passen, dus het staat hier in ons geval los van het inkomen.
Hm, ons verhaal is toch heel anders. en niet onbelangrijk: hulde
Week geleden: vrijdagavond. Katertje van 8 jr komt binnen en dochterlief vindt hem nogal sip kijken en staart tussen de benen. Ik zie ook dat hij niet helemaal hum is, maar goed, ook een poes kan wel eens niet lekker zijn. Later op de avond: 9:30 ziet dochterlief dat naast de poes op het kussentje waarop hij ligt een plas ligt, roze gekleurd..... Foute boel, wist ik direct: bloed in de plas (nog los van het feit dat hij natuurlijk helemaal zindelijk is en nooit zomaar binnen plast), blaasgruis? Ooit iets over gelezen. Gevaarlijk, pijnlijk. Dus onze alarmbellen rinkelen. Maar wat nu, ik voelde dat haast geboden was. Eerst maar eens de dienstdoende dierenarts bellen (zit helemaal aan de ander kant van de stad, 30 min rijden). Hij zei direct: nu met hem hiernaar toe komen, want anders is hij morgen dood en hij heeft waarschijnlijk veel pijn. Nu het grote probleem: het is echt ABSOLUUT onmogelijk het beest in een kattendraagding te krijgen, echt NIET mogelijk. Het beest is lief, maar erg bangig, dus gaat volkomen door het lint als je dat gaat proberen. Die ervaring hadden we al. Dus wat nu? Nog even belangrijk om te vermelden: dochterlief is stapelgek op hem en zijn broer, dus het ging niet alleen om ons nuchtere ouders. De dierenambulance? We hadden geen keus, maar bedachten ons dat we aan het eind van de avond toch zeker 500,00 lichter zouden zijn. Dierenambulance kwam om 22:30. Ze zijn een half uur! bezig geweest om kat in het kattendraagding te krijgen. Hij is zelfs tot 3x toe! uit de vangstok met lus ontsnapt. Man was opengehaald en gebeten. Uiteindelijk hebben we broertje van de kat ook mee laten nemen omdat hij kale achterpoten had. Dierenambulance is met man en katten naar dierenarts gegaan. Dierenarts heeft beide katten onder narcose gebracht, heeft poes z'n urinewegen doorgespoten, waar een enorme hoeveelheid bloed uitkwam. Heeft andere kat injecties gegeven ivm allergie en jeuk. Omdat beide katten onder narcose waren heeft hij ook beide gebitten schoongemaakt. Medicijnen voor allergie poes 2 meegekregen en een doos dieetvoeding voor poes 1. Dierenambulance heeft manlief daarna naar de EHBO gebracht voor tetanusprik en vervolgens hem weer thuis gebracht. Totale tijd die de dierenambulance in touw is geweest: 3 uur! Kosten 30,00......... Kosten dierenarts (op vrijdagavond) 153,00. Ach, mijn beeld is dus iets anders en vooral hulde aan de dierenambulance!
Gr. Bibi
Fio
"En dat zuig ik dus gewoon uit mijn duim volgens jou?"
Nou, dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat ik niet geloof dat er dierenartsen zijn die niet SNAPPEN (want zo schreef jij het) dat sommige mensen geen chemo kiezen voor hun kat. Dat snapt iedere arts, heus hoor. Maar dat betekent natuurlijk niet dat zo'n arts er automatisch dezelfde mening op na houdt als jij, en dat zo'n arts dezelfde keuzes wil maken als jij. Het kan natuurlijk best dat zo'n arts véél langer wil behandelen - of juist veel eerder wil stoppen.
Dierenambulance
is liefdewerk-oud papier, dus tja. Maar hulde, inderdaad
Tirza
Ijsvogeltje
Uit eerste hand heb ik het verhaal voor je van een dierenarts die het werkelijk niet begreep, dat mensen bedankten voor de eer, en dan niet eens vanwege de kosten.
"Maar dat betekent natuurlijk niet dat zo\'n arts er automatisch dezelfde mening op na houdt als jij, en dat zo\'n arts dezelfde keuzes wil maken als jij. Het kan natuurlijk best dat zo\'n arts véél langer wil behandelen - of juist veel eerder wil stoppen."
En daarom schrijf ik dus ook dat het belangrijk is en dierenarts te vinden met wie je op een lijn zit over dergelijke zaken.
Dierenambulance
De dierenambulance is geweldig, mijn zoon had als kleintje een neus voor zieke vogels als hij naar het park ging,en druk of niet,ze kwamen de vogel altijd ophalen. Net zo positief ben ik over de egelopvang alhier, die komen ook zieke egels ophalen, en je krijgt naderhand zelfs nog een mailtje, om te vertellen hoe het afgelopen is met die egel.
Welnee
Sera:"Ook in de gezondheidszorg voor mensen is het zo dat als je maar genoeg betaald je het kan krijgen"
Welnee. Om twee redenen niet. De eerste (denk aan de Cavia) is de ethische. Als de kans op overlijden door de operatie te groot is, dan is opereren gelijk aan euthanasie. Of misschien wel dood door schuld: u had het kunnen weten dokter.
De tweede is een meer bestuurlijke en gaat over eerlijk delen: Wat na plussen en minnen door de commissie geneesmiddelen/gezondheidszorg te duur is bevonden voor het te behalen resultaat, mag een arts niet verstrekken. Ook niet als er wordt bijbetaald.
Sera:"Is het ook decadent als iemand besluit niet drie maanden te willen wachten op een staaroperatie en naar Turkije gaat om het daar te doen? "
Het is decadent om een staaroperatie bij de stokoude kat te verrichten, terwijl er mensen zijn die zo lang moeten wachten op zo'n operatie dat ze dood zijn voordat het kan gebeuren.
Sera:"maar van geld wat mensen anders zouden besteden aan andere overbodige zaken zoals een nieuw bankstel of vakantie of een abonnement op de krant of iets dergelijks. "
Dat denk je maar. Die mensen zouden met liefde dat geld in de ziektekostenverzekering stoppen, als ze maar zouden weten dat bij mensen de sky niet de limit is. Maar dat weten ze niet.
Groet,
Miriam Lavell
Tja
een risicovolle operatie zou ik niet zo snel doen bij de cavies. Hier had er eentje waarschijnlijk schurft en daar ben ik wel mee naar de dierenarts gegaan en omdat het besmettelijk is ging vriendin cavia ook mee. Twee dames caviaatjes dus die drie keer naar de dierenarts moesten voor een herhaalprik. Totale kosten 63 euro. Slik pittig maar ja zijn nog erg jong, is goed te behandelen en niet te ingrijpend dus dan doe ik het wel.
Pelle
een kat met blaasgruis moet naar de da. Als de urineleider afgesloten raakt, wat bij blaasgruis niet ondenkbaar is, gaat ie binnen 24 uur dood op een heel wat onaangenamere manier dan wat hij nu heeft meegemaakt.
Ja, erg naar voor de kat, maar minder naar dan hem maar laten lopen.
Risicovol
Fraz:"een risicovolle operatie zou ik niet zo snel doen bij de cavies."
Het probleem is dat je dat als consument niet goed kunt beoordelen. Om die reden zijn mensenartsen verplicht om risico's en slagingskansen te melden. Om diezelfde reden wordt in het bekostigingsstelsel een afweging gemaakt tussen de risico's en de slagingskansen. Heel veel mensen denken dat de balans pas doorslaat bij '100% kansloos', maar dat is niet zo. Ook behandelingen die nog wel een gelukje op zouden kunnen leveren, worden niet uitgevoerd en vergoed omdat de kosten niet tegen de baten opwegen (die baten zijn levenswinst uitgedrukt in geld)
Dierenartsen zijn niet verplicht de risico's of slagingskansen te melden. Er wordt ook geen afweging gemaakt tussen levenswinst en kosten.
Daarmee hebben dierenartsen de vrije hand om eigenaren aan te zetten tot 'eindeloos proberen'. De toepassing van diergeneeskunde tot het gaatje, lijkt daarin veel op alternatieve geneeswijze. De prioriteit komt bij 'doe iets' te liggen zonder daarin werkzaamheid mee te wegen.
Consumenten kunnen wel een eenvoudige regel aanhouden: elke narcose is risicovol. Hoe ouder/zwakker/kleiner het dier, hoe groter het risico (hoewel.. bij grote huisdieren is het ontwaken uit de narcose bijzonder risicovol. Het risico van vallen)
Voeg daarbij dat voor het dier in laten slapen niet belastender is dan onder narcose brengen.
Pelle:"Ik vind het wel moeilijk om te lezen dat een kat die waarschijnlijk al zoveel pijn had zoveel stress heeft moeten doorstaan om gevangen te worden totdat hij onder narcose was. "
Dat vind ik ook. Ik had zelf ooit ook zo'n kat. De omgang ermee lag voor de hand: de eerste keer naar de dierenarts om wat ook, is meteen de laatste. Geen narcose of behandeling, maar in laten slapen. Je gaat dat dier die stress niet meer keer in zijn leven aandoen.
Groet,
Miriam Lavell
Was het maar waar
Ishtar:"Ja, erg naar voor de kat, maar minder naar dan hem maar laten lopen."
Vanzelfsprekend. Maar was het maar waar dat het probleem opgelost zou zijn met een keer doorspuiten. Blaasgruis is een telkens terugkerende klacht die met enige regelmaat behandeling vergt.
Dat is niet handig met een kat die zich niet laat handelen.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
ik had een kat met blaasgruis, vanaf zijn 1e jaar. Kon volstaan met dieetvoer na de 1e behandeling. (en inderdaad, als ik stopte met dat voer kon ik weer terug naar de da) Dat kun je prima volhouden. Ook met een kat die zich niet laat behandelen.
Rokende opa
Tja, Ishtar, bij mensen kun je dit soort ervaringen toetsen aan degelijk onderzoek. Opa werd ook al rokend 90. Bij katten kun je alleen maar raden. En je gezonde verstand gebruiken: "en inderdaad, als ik stopte met dat voer kon ik weer terug naar de da" Of als ie uit het bakje van zijn broertje eet. Of iets van het aanrecht pikt. Of buiten iets te smikkelen vindt.
Groet,
Miriam Lavell
Een dier is een dier en geen mens!
Omdat ik vermoed dat hier veel reacties op komen, maar even onder 'nick'.
Een dier is een dier en geen mens, ook al is het een huisdier. Wij zijn van dieren afhankelijk als het gaat om ons inkomen; we zijn boer. We zijn goed voor onze dieren, als het nodig is, halen we de veearts erbij. Dat moet ook wel, want we zijn qua inkomen afhankelijk van de dieren; we letten goed op voer, huisvesting, verwarming, ventilatie, de veearts komt elke vier weken preventief, juist om problemen te voorkomen, maar als de kosten te hoog worden, gaat 't dier naar het slachthuis, punt. En dat geldt ook voor onze hond, onze katten, onze kippen, onze konijnen en ja ook voor de cavia. Voor de laatste laten we sowiezo geen dokter komen: voor een tientje heb je een nieuwe. En als onze kippen geen eieren meer leggen, worden ze geslacht, prima kippensoep. En om met Youp van 't Heck te spreken; we eten flappie met kerst. Onze kinderen weten niet beter.
In mijn ogen, dichten we dieren vaak menselijke eigenschappen toe en dat kan niet; een dier is en bljift een dier.
Sja miriam
blaasgruis is een chronische klacht, klopt. Maar met meerdere katten die hetzelfde hadden (en alleen blaasgruisvoer in huis(behalve de paar keer (ja, eigenwijs, 2 keer geprobeerd)dat ik op ander voer was overgestapt), dus niks jatten uit bakje van broer) is de rokende opa niet van toepassing. Een kat met diabetes moet je ook spuiten, doe je dat niet, kun je terug naar de da. Doe je dat braaf, zit je er niet meer. Tenminste niet daarvoor, dit was dezelfde kat, maar ook meerdere ervaringen van andere mensen,of zouden dat ook rokende opa's zijn?
Ik vind het geen indicatie om in te laten slapen.
Beer
125 euro voor en caviaoperatie, waarvan je niet zeker weet dat hij het overleeft en of hij erdoor geneest, nou daar zouden veel mensen toch ernstige twijfels bij hebben. Ik ook. Toch gebeurt het soms dat mensen het toch graag willen omdat het een dier van een kind is ofzo. Gelukkig mag iedereen het zelf weten.
Mensen die geen geld willen uitgeven aan hun huisdier kunnen dit het beste gelijk zeggen als ze bellen voor een afspraak, dan weet iedereen waar hij aan toe is. Als je dier nagekeken wordt, dan betaal je een consult = onderzoekskosten. Daarna wordt er als het goed is overlegd over wat er gedaan wordt. Zoniet, dan zit je bij een verkeerde dierenarts: zoek een andere
Mandarijn: 3800 per maand komt op 1,5 x modaal, niet twee keer. Scheelt toch zo'n slordige 1200 euro per maand, en dat is heel veel verschil. En helaas werk ik niet fulltime, moeilijk te vinden. Pas afgestudeerde dierenartsen verdienen ongeveer 17 euro per uur dacht ik, dus iets meer dan je huishoudelijke hulp. Waarnemende huisartsen verdienen 70 euro per uur. Dus waar hebben we het over?
Bovendien krijgt een huisarts per patient al een standaardbedrag per jaar, of je nou komt of niet, daarom moet je ook ingeschreven staan bij een huisarts.
Pelle
hoe stel jij je dan voor dat dat beest een spuitje krijgt? Terwijl hij rondhuppelt? Dan moet ie toch ook gevangen worden. Net zo stressvol. Dan kun je, mi, beter even kijken wat er scheelt en of en hoe dat behandeld kan worden voor je besluit m in te laten slapen.
Mensen zijn een half uur bezig geweest om t beest te pakken te krijgen. Als daarmee de kous af is, en er niet al te veel da-bezoekjes volgen, kan ik daar mee leven.
Als het beest elke week, of elke maand of elke 2 maanden naar de da zou moeten, zou ik er ook anders over denken, maar daar zie ik geen aanwijzing voor.
Minstens nog een keer
Ishtar, het moet minstens nog één keer, namelijk die keer die inderdaad de laatste zal zijn. De kans dat het vaker moet is reëel omdat dit dier buiten komt en wel een broertje heeft. Maar hopen dat het de volgende keer weer (net) optijd ontdekt wordt en dat ie optijd gevangen wordt. Er bestaat ook nog de kans dat beest de volgende keer dat ie zich niet helemaal top voelt, niet naar huis komt. In dat geval is creperen het einde.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
dat laatste zou dus betekenen dat je elke kat met blaasgruis maar preventief moet afmaken? Omdat ie kans loopt niet naar huis te komen en dan crepeert?
Wat dat broertje betreft: katten mogen best blaasgruis'onderhoudingsvoer' eten terwijl ze geen blaasgruis hebben. Alleen het blaasgruis'oplossend' voer mag niet. Onze 2e kat kreeg gewoon hetzelfde eten als zijn medekat.
Eten wat ze zelf vangen is trouwens geen probleem, eten wat ze bij anderen krijgen kan wel een probleem zijn. Maar om voor dat (kleine) risico een kat te laten inslapen gaat mij te ver.
Het is duidelijk dat we er anders over denken.