Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

lennest

lennest

30-05-2013 om 22:12

Gênante lijven

Ik zit te zappen en kom uit bij gênante lijven, op RTL5 en ik ben verbaasd. Het gaat om overgewicht, ernstig overgewicht. En ik maak me druk om een BMI van 24 en vind dat er kilo's af moeten. Ik zie namelijk BMI's van 35 en nog veel meer, er was een man met een BMI van 59! Een vrouw krijgt een maagverkleining en de boodschap dat ze haar eetgewoontes moet aanpakken. Dat laatste klinkt makkelijk (is niet!), maar als dit niet lukt, doe je zo'n operatie teniet. Wat ik me dan afvraag is: als je je eetgewoontes niet kunt aanpassen, heeft dan een maagverkleining nog zin? Een man krijgt via een sonde vloeibaar eten, hij mag vanwege zijn bloedruk geen maagverkleining. Voor iedereen geldt: eetgewoontes aanpassen en dat is heel moeilijk. Zou een gedragstherapie dan niet beter helpen? Ik ben nu een paar maanden bezig met andere eetgewoontes, het voelt nu redelijk normaal, maar wat was het lastig. Geen suiker, geen chips, koek, snoep, weinig koolhydraten: het betekende echt een andere manier van leven. En bij mij gaat het om een kilo of 10, bij deze mensen gaat het soms om 100 kilo of meer! Een maagverkleining is echt levenslang en dan praat ik niet alleen over eetgewoontes, maar ook de manier van eten: vaker kleine beetjes, echt nadenken hoe/wat je eet. Als je dan een haat/liefde verhouding hebt met eten, wat dan?


Ely

Ely

30-05-2013 om 22:49

Geen antwoord op je vraag

Maar ik zapte langs een programma dat geloof ik "heavy" heet. Daarin een man die een BMI had van 90. 90! Poe.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

ex-dikkerd

ex-dikkerd

30-05-2013 om 23:26

Ervaring

Ik heb hier ervaring mee met ene BMI van +40.

Als het goed is (wat ik wel eens betwijfel bij sommigen) word je hier in Nederland van tevoren goed gescreend. Wat heb je al geprobeerd en waarom hielp dat niet? Als er nog één en ander bij te schaven is aan de eetgewoonte moet dat eerst worden gedaan. Als er sprake is van een eetstoornis zoals een eetverslaving, moet daar eerst naar gekeken worden.
Het wordt echt gezien als een laatste redmiddel want je hebt levenslang.

Mij heeft het van 50 kilo verdriet en ellende verlost. Ik heb absoluut geen probleem met het gegeven dat ik nog maar kleine porties kan eten en dat ik dingen als snoep, alcohol, vette gerechten en dergelijke beter kan laten staan omdat ik er ziek van word. Ik ben gelukkig nooit een zoetekauw geweest en had ook niet echt een eetprobleem, maar heb me letterlijk dik gejojo'd, gecombineerd met een paar pittige medicijnkuren en uiteindelijk periodes van uithongeren, waardoor je metabolisme van slag raakt, maar omdat geen mens dat volhoudt, komt er geheid een moment dat die reep chocolade en die beschuit met boter em suiker er tóch in gaat in een zwak moment, en reken maar dat het lichaam in crisisstand dat vasthoudt!
Er blijkt helaas een eetstoornis in de vorm van eetangst in mijn hoofd te zitten die bij de screening over het hoofd werd gezien. Omdat ik geen honger meer heb en ik zo "geprogrammeerd" was op elk pondje dat door het mondje gaat kreeg ik de neiging maaltijden over te slaan, de perfecte manier om je stofwisseling nog verder om zeep te helpen. Het voelde zo ontzettend slecht om toch de voorgeschreven eetmomenten te hebben terwijl er geen honger was!
"Gelukkig" werd ik al gauw gestraft in de vorm van te lage bloedsuiker (hypo) waar ik heel naar van werd, sindsdien eet ik volgens de klok, al kost het me nog steeds moeite te genieten van eten dat ik gewoon mag hebben.
De begeleiding die me na de ingreep is beloofd en verplicht was viel in werkelijkheid nogal tegen. Ik heb dat echt als een gemis ervaren en uiteindelijk zelf hulp gezocht voor mijn angst om te eten en mijn neiging maaltijden over te slaan uit angst weer dik te worden. Ik heb toen een soort cognitieve therapie gehad waarmee ik mezelf kan motiveren te eten, ook als ik geen honger heb. Genieten van eten is nog lastig, het is te lang mijn vijand geweest, maar het begint te komen.

Ik ken meer mensen die een operatie hebben gehad. Bij veel mensen werkte het uitstekend en ze houden het goed vol! Helaas zijn er vaak wel complicaties, fysiek maar ook psychisch, maar bijna iedereen heeft geen spijt en voelt zich herboren. Er zijn echter ook mensen bij wie het niet goed gaat, en in het geval van de mensen die ik ken heeft het te maken met eetverslavingen. Tenslotte word je aan je maag geopereerd en niet tussen je oren! Ik weet iemand die haar eetverslaving heeft ingeruild voor een alcoholverslaving, om haar emoties te dempen, ik weet ook iemand die dwars tegen de beperkingen van een maagverkleining in toch weer is gaan proppen, ook al leidt dat tot spugen en het dumpingsyndroom. Hij moet het, de dwang is sterker dan de ongemakken.
Ik begin nu eindelijk, anderhalf jaar na de operatie, de balans te vinden, te leren dat ik mág eten en mezelf niet meer hoef te straffen als "dikzak" door te vasten tot ik het niet meer vol hou, maar gewoon lekker eten, kleine porties met eten dat ik verdraag, en dat ik daar zelfs van mag genieten!
Chips? Ik mag best één chipje, daar stort de wereld niet van in, en ik heb niet de behoefte die zak leeg te vreten na de zoveelste wanhopige hongerstaking. Een chocolaadje kan ook, aan één heb ik genoeg anders word ik ziek. Alcohol: kan ik heel slecht tegen. En ik zie het niet als een straf.
Ik eet kleine porties, omdat dat het best bij mijn stofwisseling past, en ik hoef niet meer bang te zijn dat ik doorsla omdat ik de honger niet meer kan verdragen. En ik heb zelfs leren genieten van het eten, al blijft het wel eens eng, zeker nu ik niet echt meer afval maar in de stabilisatie-fase ben gekomen.

Kortom: het draait om begeleiding, waarbij men niet alleen naar meer bewegen en gezonder eten moet kijken maar ook naar het psychische gedeelte, en vooraf goed screenen.

Stenna

Stenna

31-05-2013 om 00:38

Genant programma

vind ik het. Waarom moet ik al die intieme dingen van mensen zien, of hun overgewicht? Wat ik helemaal niet begrijp is dat mensen met kwalen en afwijkingen waar ze zich zo voor schamen dat ze er niet mee naar de dokter willen, daar wel me op t.v. willen voor miljoenen mensen?! Ik kijk dan ook eigenlijk nooit meer.

BMI 21

BMI 21

31-05-2013 om 08:48

Twee werelden?

Ik heb een postuur dat in sommige omgevingen als 'mager' wordt beschouwd. Ik vind mezelf niet dun of dik. Wel zie ik er met één kg minder net ietsje beter uit en dan zitten mijn kleren ook fijner, daarom sla ik weleens een traktatie af.

30 jaar geleden bestond 'het straatbeeld' uit mensen met mijn figuur zo ongeveer. Het overkomt me af en toe dat ik word uitgescholden door iemand met obesitas. In de supermarkt draaide een fors iemand zich om en stootte daarbij mij omver, ik kon me nog net aan de winkelwagen vastgrijpen. Ik kreeg ervan langs, wie ik wel niet dacht dat ik was, magere trut. Ik ben daar vreselijk van geschrokken. Iets dergelijks is me nog een paar keer gebeurd.

Eerlijk gezegd kan ik me voorstellen dat die programma's zoals hierboven genoemd dit soort 'aanvaringen' in de hand werken. In die programma's wordt zo vreselijk met het vingertje gewezen naar dikke mensen, dat de kijkers het bijna niet anders dan als een wij/zij-wereld kunnen zien. Kunnen dikke lezers hier mij uitleggen of ik inderdaad met een slank lijf boosheid opwek? Een dikke kennis van me vertelde eens dat ze 'magere mensen' niet leuk vindt, ze voelde zich door hen altijd zo veroordeeld. Ik voelde me best gekwetst, heb dat niet gezegd.

Berber.

Berber.

31-05-2013 om 09:10

Vraag aan bmi 21

"Ik heb een postuur dat in sommige omgevingen als 'mager' wordt beschouwd"

Snap ik niet, dat "sommige omgevingen". In welke omgeving dan precies? En in welke niet?

Mwah

Berber, er moet altijd iets geroepen worden door mensen die om wat voor reden dan ook nijdig zijn. Zijn ze veel dikker dan jij, dan word je een 'magere trut'. Was die onbehouwen vrouw een kop kleiner geweest en even dun, dan was je vermoedelijk een 'lange sladood' geweest, en vul zelf maar in.

Er zijn vast dikke mensen die vooroordelen hebben over dunne mensen. Ik heb op basis van wat ik zo links en rechts lees echter het gevoel dat dat meer dan gecompenseerd wordt door dunne mensen die vooroordelen hebben over dikke mensen. Waarbij dan ook nog een flink aantal dunne mensen niet het fatsoen heeft daar hun mond over te houden.

En de boodschap dat dik slecht is (en lui, en moreel verwerpelijk) wordt in allerlei vormen zo erg uitgedragen dat ik me ook wel kan voorstellen dat sommige mensen die lijden onder overgewicht minder dol zijn op dunne mensen. Net zoals arme mensen een hekel kunnen krijgen aan rijke mensen: "jij wel, mazzelpik, wie denk je wel niet dat je bent". Niet heel fraai, maar nou ook weer niet onbegrijpelijk.

Groeten,

Temet

lennest

lennest

31-05-2013 om 10:11

Wat is mager, wat is dik?

Ik vermoed dat de beeldvorming veranderd is. Wat men nu als mager beschouwd, zou normaal moeten zijn. Voorbeeld: pakweg 20 jaar geleden woog ik een kilo of 20 minder dan een halfjaar geleden. Die 20 kilo waren er niet ineens, daar heb ik ook zeker 20 jaar over gedaan. Ik let dus erg op mijn eten, ben al aardig wat afgevallen en voel me een stuk beter. Glucose, bloeddruk, cholesterol: het was allemaal te hoog, nu zijn de waarden weer redelijk normaal. Ik ben er nog niet! Maar iets wat 20 jaar heeft gekocht, gaat er in een half jaar echt niet af. Dat kost tijd: ik heb er 1 tot 2 jaar voor uitgetrokken. Maar sommigen in mijn omgeving reageren heel verbaasd als ze horen dat ik op mijn eten let: jij bent toch zo slank? Nee, dat ben ik dus niet. Met een BMI van 24 zit je op het randje van overgewicht. Ok, het is nog geen rampscenario, maar het ging wel die richting op. 20 jaar geleden had ik maat 36, dat hoeft ook weer niet, maar ik heb destijds niet gehoord dat 'men' mij te mager vond. Ik heb nu maat 40 en sommigen zeggen nu: stop maar met lijnen, je bent dun genoeg. Terwijl het maatje 40 van nu, groter is dan het maatje 40 van toen. En dat is echt waar; ik zie het aan mijn trouwjurk van destijds (ruim 20 jaar geleden en in maat 36/38). En omdat er steeds meer zwaarlijvige mensen zijn, valt dik-zijn ook minder op. Een vriend van me is door hardlopen en goed op zijn eten letten, ruim 15 kilo afgevallen, hij heeft een prachtig lijf: gespierd, strakke buik en er 'hangt' niets meer. Hij wordt gezien als te mager, hij is helemaal niet te mager, hij heeft gewoon een gezond gewicht!
Ooit in het vliegtuig naast een te zwaar iemand gezeten? Ik wel: ik had echt geen ruimte meer en die vliegtuigstoelen zijn al zo smal! Wat geldt voor een vliegtuig, geldt voor de trein, de bus, voor de toegangspoortjes, voor de caravan met die smalle deuren: het past allemaal niet (meer). En dat is het praktische deel, de grootste winst is gezondheid en dan snap ik de maagverkleining wel. Soms moet je afvallen omdat het je gezondheid ondermijnt, maar als je je eetgewoontes niet kunt/wilt aanpassen, dan houd het op. Dan helpt niks meer. En dan kom je toch weer uit bij gedragstherapie, zoals ex-dikkerd ook schreef. Er moet begeleiding zijn, het eetprobleem zit niet in je buik maar tussen je oren!Daarom is het ook zo moeilijk! Een dieet, een operatie is nooit de oplossing, maar een hulpmiddel: je moet het echt zelf doen. Overigens: ik ben er ook nog niet. Wie zegt dat ik dit vol houd? Nu zeg ik: ik houd dat vol, ik wil het echt. Maar ik durf niet (meer) te zeggen: ik word nooit meer te zwaar. Het vlees is gewillig, maar de geest is zwak....
Stenna: je hebt helemaal gelijk als je zegt dat het een gênant programma is, niet naar je huisarts durven en wel op tv open en bloot alles laten zien. Het relativeert wel; oh, het valt bij mij dus wel mee!

Vic

Vic

31-05-2013 om 11:20

Vroeger

Ik had vroeger een buurvrouw die wij best wel dik vonden. Mijn moeder gaat nog steeds met die vrouw om en nu is ze helemaal niet dik, maatje 42 schat ik zo in. Laatst zaten wij foto's van vroeger te kijken en tot mijn verbazing had ze destijds hetzelfde postuur. Alleen alle andere mensen waren toen veel dunner. Zelf had ik tot 2 jaar geleden een bmi van 18,5. Normaal slank volgens mij, maar volgens mijn omgeving veel te mager. Inmiddels is mijn bmi opgelopen tot 21 (tikje mollig), maar volgens mijn omgeving ben ik nog steeds mager.
Het lastige is dat er zoveel verschillende inzichten zijn. De ene keer lees ik dat je beter mager kunt zijn, en vervolgens komt er weer een onderzoek waaruit blijkt dat mensen met matig overgewicht langer leven.

Akelig

Ik blijf er regelmatig hangen tijdens het zappen.
Het programma richt zich overigens niet uitsluitend op de gevolgen van zwaarlijvigheid, de meeste uiteenlopende lichamelijke kwalen komen aan bod, soms heel akelig.

Soms best leerzaam, maar het blijft natuurlijk een freakshow, ook al doen die mensen vrijwillig mee en levert hun deelname ze in de meeste gevallen ook echt wel wat op.

Xxl 2 jaar later

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1342953
5 jonge mensen die 2 jaar geleden begeleid werden met afvallen en hoe het nu na 2 jaar met ze is. Een jong meisje is juist veel dikker geworden, ze had graag slank naar de brugklas gegaan. 2 vrouwen zijn behoorlijk afgevallen met een maagverkleining, afvallen met een dieet leverde te weinig op. 1 jongeman is nauwelijks afgevallen maar heeft inmiddels een relatie en een gezellig huis. Nog 1 aflevering te gaan.

liora

liora

31-05-2013 om 14:57

Gewicht

Dit haal ik van gezondheid.be

•Onder de 18,5: ondergewicht.
•Tussen de 18,5 en de 24,9: normaal gewicht.
•Tussen de 25 en de 29,9: overgewicht. Je loopt niet echt een risico, maar je mag niet dikker worden.
•Tussen de 30 en de 39,9: Zwaarlijvigheid (obesitas). Verhoogde kans op allerlei aandoeningen zoals diabetes, hartaandoeningen en rugklachten. Je zou 5 tot 10 kg moeten vermageren.
•Boven de 40: ernstige zwaarlijvigheid. Je moet dringend vermageren want je gezondheid is in gevaar

Het lijkt me dus niet juist om te zeggen: mijn BMI is 24 dus ik zit op het randje van overgewicht.

Verder heb ik me nooit geergerd aan dunne mensen, wel aan mensen met anorexia. En aan BMI 21 (wat een stomme nick trouwens): misschien vond die dikke vrouw je wel gewoon een irritant wijf.

Liora

Vic

Vic

31-05-2013 om 15:23

Dat snap ik niet

Hoe kom je erop om überhaupt mensen uit te schelden om hun uiterlijk? Ik ben wel eens uitgemaakt voor 'lelijke ouwe tang', maar dat was omdat ik het er zelf naar gemaakt had Maar met zinloos gescheld kan ik niets, en ik heb het gelukkig ook nooit meegemaakt. Toen ik nog slank was heb ik daar wel van bekenden opmerkingen over gekregen die niet altijd aardig waren. Die kun je van mij terug krijgen dan als je als man met flinke bierbuik mij een gratenpakhuis noemt.

Berber.

Berber.

31-05-2013 om 15:29

Jee vic

Je bent nog steeds slank. Dat kan ik gewoon zeggen zonder dat ik je ooit gezien heb. Met een BMI van 21 ben je namelijk slank.

Annej

Die eerste aflevering had ik ook gezien, van die jongen. Wat mij intrigeerde was dat hij oorspronkelijk last had van eetbuien. Daar werd erg op ingegaan, kijk eens hoe erg het wel niet is... Tijdens zo'n eetbui kon hij wel 10.000 calorieën wegeten. Je kreeg de indruk dat het overgewicht in belangrijke mate ook aan die eetbuien was toe te schrijven.
Twee jaar later wordt die jongeman weer bezocht. Hij voelt zich duidelijk gelukkiger. De eetbuien zijn verdwenen. Maar hij is niet of nauwelijks afgevallen.
Dat intrigeert mij enorm. Kennelijk maakten die eetbuien dus helemaal niet zoveel uit!

Ik vond het trouwens ook nog om andere redenen het bekijken waard, want in Het Parool had net een heel stuk gestaan over de Amsterdamse wethouder Verburg die met allerhande bemoeizorg dreigt voor ouders van te dikke kinderen, waarbij allerlei klassekwesties op een hele akelige manier met de gewichtsdiscussie verweven waren. Deze jongen was duidelijk intelligent, had gevoel voor humor, had een goede baan, sportte - spotte kortom met een heleboel clichés over mensen met overgewicht - maar was desondanks veel en veel te dik.

Maar goed, dat heeft die wethouder vermoedelijk niet gezien.

Groeten,

Temet

liora

liora

31-05-2013 om 15:49

Kinderen

Hoi Temet,

Kinderen met zeer ernstig en levensbedreigend overgewicht, van wie de ouders herhaaldelijk niet meewerken aan een betere leefstijl, kunnen uit huis worden geplaatst. Dat is iets wat alleen echt in zeer uitzonderlijke gevallen voorkomt. Dat is niet nieuw hoor, dat valt gewoon onder de noemer dat een gezin dan voor die kinderen onveilig is. Dat is mishandeling of ernstige verwaarlozing.

Daar hebben we de wethouder helemaal niet voor nodig!

Liora

Weet ik

Dat de mogelijkheid bestaat weet ik. Dat meneer Van den Burg (of Verburg, ik vergeet dat steeds) hier een groot nummer van maakt is wel nieuw. Hoe hij dat feitelijk voor zich ziet was me trouwens niet helemaal duidelijk. Ik heb me niet zo in de bevoegdheidsverdeling verdiept, maar gaat hij de Jeugdbescherming hierop aansturen ofzo?

Ik stoorde mij aan de enorme hoop clichés die in het stuk langskwam en die er feitelijk op neerkwam - ik vat samen en ben dus aanzienlijk botter dan het origineel - dat overgewicht bij kinderen vooral komt door die half-analfabete allochtonen in Nieuw West die hun kinderen grootbrengen op chips en cola, en die goed naar ons moeten luisteren en anders zullen we ze wel mores leren. Als er ergens nuance langskwam heb ik het niet gezien. Geen enkel oog voor de mogelijkheid dat overgewicht, ook bij kinderen, misschien wel iets complexer zou kunnen liggen.

En dan hebben we ook nog de vraag of al die gedwongen hulp daadwerkelijk het probleem vermindert, maar dat laat ik dan nog even daar...

Groeten,

Temet

P

P

31-05-2013 om 16:28

Vic

Waarom praat je jezelf aan dat je met een bmi van 21 een tikje mollig bent of komt dat omdat jij vrij kort van lengte bent dat dat zo lijkt?

Overgewicht

Is een groeiend probleem voor de hele samenleving. Het is een taai ongerief en nauwelijks te bestrijden. Wethouder Verburg denkt dat een OTS wel helpt tegen overgewicht. Dat is een beetje dom.

Dikke kinderen

Je mag wel dik zijn als je ouders maar hoogopgeleid zijn een minstens middelclass huis en banen. Je zit op minstens een sport en volgt een interessante basisschool en daarna vwo. Dan mag je dik zijn en durft de wethouder niets te doen. Natuurlijk zijn er ook kwetsbare groepen waar overgewicht vaker voorkomt. Maar tenzij je echt iets te bieden hebt is het immoreel om mensen om die reden door justitie te laten vervolgen. Dat is stigmatisering en criminalisering en daarmee uitsluiting.

Buurmeisje

Hier een buurmeisje dat bij haar grootmoeder woont en al haar levenlang onder jeugzorg of pleegzorg valt. Vanaf de onderbouw op de basisschool is ze te dik en volgt programma's. Oma en vader zijn slank, moeder is niet in beeld. Ook mijn kinderen gingen met haar mee als ze verplicht elke dag ging sporten en spelen in het nabij gelegen park. Uiteindelijk halverwege het vwo is ze opgenomen geweest in een obesitaskliniek.
Buurmeisje is inmiddels omvangrijker dan ooit, maar het zou mij niets verbazen dat het verplichte gedieet al vanaf groep 3 daar in niet mis te verstane hoedanigheid aan bijgedragen heeft.

BMI 21

BMI 21

31-05-2013 om 19:19

Omgevingen (berber)

Omgevingen waar ik me 'dun' voel omdat ik niet alleen ver beneden gemiddeld ben, maar ook echt de dunste, mager vergeleken bij 'de groep'. Ik was bijvoorbeeld eens op een cursus voor mijn werk (sociale sector) waar alle anderen ruimschoots dikker waren dan ik (qua leeftijd zat ik wel op het gemiddelde denk ik). Voorbeeld van een omgeving waar ik me qua lichaamsomvang tot het gemiddelde voel behoren: op een forensenfietspad in de spits.

BMI 21

BMI 21

31-05-2013 om 19:23

Ergernis (liora)

Waarom sla je zo'n toon tegen mij aan: "Verder heb ik me nooit geergerd aan dunne mensen, wel aan mensen met anorexia. En aan BMI 21 (wat een stomme nick trouwens): misschien vond die dikke vrouw je wel gewoon een irritant wijf." Wat irriteert je zo enorm aan mijn posting?

En waarom erger je je eigenlijk aan mensen met anorexia? Zo'n opmerking lijkt me nogal kwetsend voor meelezers met die aandoening.

Berber.

Berber.

31-05-2013 om 21:48

Bmi 21

Je zegt twee verschillende dingen. Eerst heb je het over omgevingen waarin je als te mager wordt beschouwd en later heb je het over omgevingen waarin jij je dun voelt.

Lijkt me nogal typerend.

Stenna

Stenna

31-05-2013 om 22:59

Abba

Het valt me altijd op als je op t.v. iets terugziet uit de jaren 70 hoe dun toen iedereen was, en dan vooral de mannen (vrouwen zijn op t.v. nog steeds wel vaak dun). Kijk bijvoorbeeld is naar die Abba-mannen in hun lycra-pakjes toen: Hoe dun?!

Bmi 21 of 24

Ik heb het voor mezelf bekeken. Ik heb een bmi van 20,8 en vind dat ik een gewoon postuur heb. Helaas krijg ik nu wat vetophoping rond mijn middel omdat ik een insulinepomp heb en een bijwerking van die insuline die dagenlang op dezelfde plek. Mijn buik of zij binnengaat kan wat vetophoping zijn.
Ik heb gekeken hoeveel ik zou wegen bij een bmi van 24,8 en dat is 12 kilo meer, 75 ipv 63. Nou, dan ben ik echt wel dik hoor met een bmi van bijna 25.

Maar zoals Stenna al zei: ons idee van wat dun is, is in de afgelopen tien jaar veranderd.

Petra.v.S.

Petra.v.S.

31-05-2013 om 23:44

Waar ik me aan erger

zijn dunne mensen die vinden dat ze dik zijn. Iedereen met een BMI onder de 25 is echt niet te dik.

En ik vind het ook vreemd om jezelf en je gewicht constant te vergelijken met anderen. Ik doe dat werkelijk nooit. Zou het ook niet weten of ik nou dikker of dunner ben dan mijn collega's. Lekker belangrijk, maar niet heus.

Tink

Tink

31-05-2013 om 23:50

Liora

"Verder heb ik me nooit geergerd aan dunne mensen, wel aan mensen met anorexia."
Waarom?? Mensen met anorexia zijn ernstig ziek. Erger jij je ook aan iemand met bv kanker of diabetes? Zo niet, wat is dan het verschil?

En verder (dit is niet speciaal voor Liora) kun je aan een ander mens niet zien hoeveel moeite die moet doen voor een bepaald gewicht. Aan 'die dikkerd' kun je niet zien hoeveel moeite hij of zij doet om af te vallen, en aan 'die magere' niet dat die misschien wel vreselijk zijn/haar best moet doen om op gewicht te blijven en niet verder af te vallen. En vergis je niet dat is net zo lastig hoor.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-06-2013 om 00:40

Petra

Ik dacht in een eerste reactie ook 'man, een bmi van 25 is prachtig!', maar ik heb eens gekeken wat dat voor mij zou betekenen en dat is 83 kg bij een lengte van 1.83. Dat is binnen de groene lijnen, maar dan ben ik niet slank. Met 73 kg ben ik slank te noemen. Hieraan kun je zien hoe fout je zelfbeeld kan zijn. Vroeger, lang lang geleden, woog ik 72 kg en ik voelde mij helemaal niet slank. dat komt denk ik ook omdat ik altijd een beetje een buikje heb gehad. Maar als ik nu de foto's van die tijd zie, dan vind ik mezelf echt superslank. Had ik dat toen maar zo gezien. Mijn streven is nu om af te slanken naar 80 kg. Nog 11 kg eraf. Ik hoef niet zo nodig meer heel slank te zijn.

liora

liora

01-06-2013 om 08:12

Medisch

De BMI is de standaard die artsen hanteren om overgewicht te bepalen. We kunnen onszelf wel dik vinden met een BMI van 25, maar een ander vindt zichzelf dik met een BMI van 21, en weer een ander vindt zichzelf dik met een BMI van 16,5.

Daarom is het goed dat er een objectieve richtlijn is. Overigens bepalen artsen de risico's op BMI en buikomvang, het wel of niet voorkomen van bepaalde ziektes in de familie en hun medische blik.

En Kaaskopje: ben jij 1m83? Dat had ik niet gedacht, grappig!

Liora

BMI 21

BMI 21

01-06-2013 om 09:52

Dik (petra)

Je schrijft "[Waar ik me aan erger] zijn dunne mensen die vinden dat ze dik zijn. Iedereen met een BMI onder de 25 is echt niet te dik." Bedoel je dat je je eraan ergert als iemand die geen 'officieel' overgewicht heeft er wat kilo's probeert af te krijgen? Dat zou ik toch raar vinden, want wie ben jij om een ander aan jouw normen te onderwerpen. Volgens de officiële normen niet in de gevarenzone zitten, betekent nog niet dat je een gewicht of postuur hebt dat bij je past, waar je je lekker bij voelt. Ik ben een paar jaar zwaarder geweest dan ik nu ben. Ik kon toen moeilijker bij mijn voeten om mijn veters te strikken want er zat een buik voor. Opstaan van de grond ging niet makkelijk. Ik had geen taille zoals nu maar vetribbels. Ik denk dat ik net geen BMI van 25 heb gehad. Wie ben jij om te zeggen dat mijn omvang OK was? Overigens, voordat ik aan BMI 25 zit is mijn buikomvang al voorbij de 88 cm (de gevarengrens). Mijn lijf is in proportie in de onderste 50% van die groene zone. Bij een BMI net ietsje onder de 21 nog net iets meer dan nu. Nee, je zal mij niet horen zeggen dat ik 'dik' ben, maar mag ik alsjeblieft zelf bepalen of 20 beter bij me past?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.