Hoe neem jij de telefoon op?
Vandaag bedacht ik, dat ik mijn moeder altijd heb horen zeggen: met mevrouw Achternaam. Ikzelf, begin veertig, neem altijd op met: met voornaam. Vanaf welk punt laat je je voornaam vallen en ga je opnemen met 'mevrouw'? Voorzover ik zo snel kan overzien, neemt er binnen onze vrienden- familie- en kennissenkring niemand op met meneer/mevrouw Achternaam, op één tante na die 70+ is.
En wat voor variaties hebben jullie? Als ik opneem en de tegenpartij vraagt: met wie spreek ik?, dan herhaal ik nog een keer mijn voornaam maar nu dan wel gevolgd door achternaam. Mijn man neem altijd op met: voornaam (geeneens een 'met' ervoor) of met 'hallo?' en die laatste vind ik persoonlijk heel erg.
Chris
Met jou ben ik het helemaal eens. Tuurlijk als ik iemand aan de telefoon krijg die opneemt met "hallo?" (want vaak wordt er vragend opgenomen) vraag ik dan ook "spreek ik met die en die?" en ook dan nog wordt er vaak wantrouwend gereageerd. ik vind het gewoon onfatsoenlijk.
Ook al heb je in Frankrijk gewoond en geleerd dat het daar anders is, nu woon je in Nederland. Integreren is niet alleen voor buitenlanders uit Marokko en Turkije (voorbeeld) maar ook vanuit Frankrijk.
Hallo!
"Tuurlijk als ik iemand aan de telefoon krijg die opneemt met "hallo?" (want vaak wordt er vragend opgenomen) vraag ik dan ook "spreek ik met die en die?" en ook dan nog wordt er vaak wantrouwend gereageerd."
Nou ja, dat snap ik dan weer niet. Als jij iemand belt dan wéét je toch wie er opneemt? Als jij dat zelf niet eens weet, vind ik het niet vreemd dat de persoon die de telefoon opneemt enige twijfel laat doorklinken in zijn stem 
Sancy
Neem je dan nu op met: "Met OO Queen de eerste"?
Ha!
Call and find out 
Sancy
Ja maar het is toch logisch dat ik dan vraag of ik met degene spreek die ik ook wilde spreken. Misschien wonen er wel meer mensen in dat huis. En ik wil toch weten wie ik nu aan de lijn heb?
Als Jan en Piet en Kees in een huis wonen en ik moet Kees spreken weet ik toch niet wie er opneemt als ze hallo zeggen?!
Geen naam
ik zeg ook mijn naam niet meer.
Vind dat niets met fatsoen of zo te maken hebben, maar de genen die mij bellen weten toch wie ze bellen?
De beller stoort mij en vertelt mij eerst maar wie hij/zij is, zij weten toch dat ze mij aan de lijn gaan krijgen als er opgenomen wordt. Mijn antwoordapparaat stelt zich wel voor als mijn antwoordapparaat.
Bij onbekende nummers laat ik altijd eerst inspreken op het apparaat, wil ik het telefoontje dan alsnog dan pak ik nog wel op, en anders niet.
Nummer?
Nou Sancy, zet je nummer hier dan maar even neer! Dan krijg je in elk geval véél gelegenheid om op je stem te oefenen, want zoiets majesteitelijks moet je natuurlijk wel poepchic uitspreken...
Overdag geen naam, 's avonds wel
Overdag verwacht ik vaker zakelijke telefoontjes van Engelse instanties, en neem ik op met 'hello' zoals het hier gebruikelijk is. Engelsen kunnen geen kaas maken van zo'n mondvol Nederlanse naam, daar schrikken ze alleen maar van. 's Avonds verwacht meer persoonlijke telefoontjes en meer uit Nederland en meld ik me vaak met mijn voornaam.
Op mijn werk meld ik me wel met voor- en achternaam en krijg ik vaak de tegenvraag: 'eeeeh..... I need to speak to Hosee etc..... Vaak hebben ze mijn naam voor hun neus staan maar herkennen ze niets in de NLse uitspraak. Altijd goed voor een ongemakkelijk begin van de conversatie voor degene aan de andere kant 
Jose
Met voornaam achternaam
Nog veel erger zelfs: wij nemen hier allemaal op met "goedemorgen/middag/avond, met voornaam achternaam". Ik vind het zelf niet prettig als ik iemand bel en diegene neemt op met "hallo?" Zoals iemand hierboven ook al aangaf, je hebt ook grotere huishoudens en dan wil ik graag weten wie ik aan de lijn heb. Buiten dat ben je ook wel eens verkeerd verbonden danwel heb je zelf een foutje gemaakt bij het intikken van het telefoonnummer. Ook dan wil ik graag weten wie ik aan de lijn heb. Dat argument dat ik toch weet wie ik aan de lijn krijg, geldt voor mij als opbeller niet altijd 
. Nummermelder heb ik ook niet, evenmin heb ik redenen om onbekende nummers op het antwoordapparaat te laten lopen.
Wat ik overigens nog veel vervelender vind, is de gewoonte van een familielid dat mij geregeld belt. Ik: "goedemorgen, met Genista van Forum", de opbeller: "Hallo Genista! Hoe gaat het?" - het aan mij overlatend dat telefoonstemmetje te herkennen. Gewoon, de kortste communicatielijn: opnemen met voornaam achternaam en beller antwoordt met zijn of haar naam. Klaar, kun je met je gesprek beginnen
Verschillend hier
Hallo,
Ik neem meestal met mijn achternaam of beter gezegd met mijn man's achternaam op. Ik was zo blij dat ik die mocht gebruiken nadat we getrouwd waren Heb hele slechte herinneringen aan mijn eigen naam, vandaar. Maar goed, meestal is het dus met de achternaam, soms met de hele naam. Kinderen heb ik geleerd om met voor- en achternaam op te nemen. Vind ik ook het meest handige want dan weet de beller dat 'ie een kind aan de telefoon heeft. Gebeurde mij vroeger bij mijn ouders weleens dat iemand een heel verhaal tegen mij begon te houden terwijl 'ie m'n ouders moest hebben. Als ik op de telefoon zie dat het mijn zusje of mijn moeder is dan neem ik vaak met iets creatiefs op, al naar gelang hoe mijn bui is ;
Groetjes,
Manon
Voornaam
Ik heb al een lange voornaam, dus ik ga niet helemaal mijn achternaam er ook nog bij zeggen.
Alleen 'hallo' vind ik ook erg ongemanierd. Tenzij ik kan zien dat mijn man belt, dan zeg ik 'jaaaa?' of zo, want hij weet ook wel dat ik het ben als hij naar huis belt.
Andere mensen die hierheen bellen weten dat niet, dus dan neem ik op met mijn naam. Je weet nooit of ze misschien een cijfer verkeerd hebben ingedrukt.
Zowel hier als op een oud nummer vroeger werden we wel eens gebeld voor een winkel met bijna hetzelfde nummer, als je dan met hallo begint krijg je een heel verhaal over wanneer ze hun bestelling kunnen ophalen o.i.d.
Als het voor mijn man is vraag ik soms wel waar het over gaat als ik zin heb, omdat ik bij sommige van zijn hobby's ook info kan verstrekken. En vraag ik hoe de beller heet, want dat zeggen ze ook niet lang altijd.
Overigens weigerde ik toen ik eens als aan de telefoon werkte absoluut om op te nemen met mijn naam, en mijn collega's ook, omdat we merkten dat daar misbruik van werd gemaakt. 'Ik heb met X dit en dat voordeeltje besproken' en dan dachten de collega's dat het wel goed zat omdat de klant de naam kende, maar dat was dan dus niet zo. Wij hielden het dus bij 'goedemorgen, met Bedrijf Y'. Dan konden ons geen woorden in de mond gelegd worden.
Maar als privé-persoon snap ik de achterdocht niet zo
Blunder
Geen nummervermelding en ik neem thuis altijd op met "met voornaam". Op het werk is het "goedemorgen/middag", "naam bedrijf", met "eigen voornaam + achternaam".
Nu heb ik een collega die uit een Surinaamse familie komt, waarvan ik weet dat die niet hun eigen naam noemen, maar altijd direct vragen naar "voornaam collega". Dus toen ik gebeld werd door een ietwat oudere mevrouw die niet haar naam noemde maar gelijk vroeg naar de betreffende collega, ging ik heel enthousiast doorverbinden met de toevoeging "het is je moeder!". Oeps, bleek dus dat haar vader een piepstem had.
Overigens schijn ik zelf een jonge stem te hebben, want ze willen als ik thuis de telefoon opneem nog wel eens vragen naar mijn vader of moeder. Vind ik altijd wel komisch.
Als mensen thuis opnemen met alleen "hallo" moet ik me altijd bedwingen om niet toe te voegen "wat mot je?"
Karly
Even in haken op wat genista zegt
"Wat ik overigens nog veel vervelender vind, is de gewoonte van een familielid dat mij geregeld belt. Ik: "goedemorgen, met Genista van Forum", de opbeller: "Hallo Genista! Hoe gaat het?" - het aan mij overlatend dat telefoonstemmetje te herkennen."
Ben ik met je eens! Maar wat ik ook erg vervelend vind is dat mensen nadat jij je naam en eventueel achternaam hebt gezegd, zeggen: 'Ja met Mij'. Ja hallo! Dat kunnen er zoveel zijn! En meestal hoor ik niet uit alleen die drie kleine woordjes wie het is. Vreselijk irritant vind ik dat!
Of mensen die nadat ze je voor- en achternaam hebben gehoord vragen naar je moeder :s Overkomt me tegenwoordig overigens wat minder vaak, maar in het verleden dus zeer regelmatig. Gisteren nog wel zoiets trouwens. Er belde een officiele instantie voor mijn studerende en dus niet meer thuiswonende dochter. Toen deze hoorde dat ze pas vrijdag weer thuiskwam was de vraag: spreek ik met de moeder of met de zus? Maar goed, dat is dan idd een gevolg van opnemen met voornaam.
Opnemen op je tachtigste
Grappig. Voor mijn (vrijwilligers)werk bel ik vrij vaak alleenstaande oudere mensen op. Het valt mij op dat de meeste vrouwen opnemen met "ja hallo?" of met "met Truus". Niks voor- en achternaam dus. Dat kom ik echt zelden tegen.
Mijn natte-vinger-theorietje is dat ze aan de onbekende beller zich jonger willen voordoen dan ze zijn. Opnemen met "ja u spreekt met mevrouw Achternaam" klinkt misschien net iets teveel als tachtig en bibberig en daarmee als gewillige prooi voor gewelddadige inbrekers.
Hoe dan ook, ik kom het eigenlijk zelden tegen.
n@nny
Ligt er aan
als er een paar keer achter elkaar gebeld wordt voor man dan zeg ik 'U spreekt met de telefoniste van Koentje man'.
Als mensen hun naam niet zeggen vraag ik altijd op mijn meest zoetsappige toontje ' En wie kan ik zeggen dat er is?' Of 'En wie vraagt dit?'
Wat ik zo erg vind
In het dialect hier was het altijd zo dat als iemand om je man vroeg, ze vroegen "is de baas thuis?". Nu is dat niet meer zo, maar bijna 30 jaar geleden werd het nog vaak gedaan. Ik had hier altijd zo'n hekel aan, voelde me net altijd een dienstmeid.
Er was altijd 1 iemand die er een handje van had om het zo te vragen. Op een keer neem ik de telefoon op en zeg mijn naam. Ja hoor daar was ie weer. Ik antwoordde: Wie moet je hebben? Mijn baas? Neuh die is hier toch niet joh. Je bent mis, je moet vast een ander hebben en heb opgelegd. Ja kom nou, ik ben malle pietje niet. Hij heeft het nooit meer gevraagd.
Met voornaam achternaam
of alleen met voornaam als ik weet wie er belt. De kinderen leren we ook om het zo te doen, het is al moeilijk genoeg om altijd maar te weten wie je aan de lijn hebt. Mijn moeder (van 74) neemt wel vaak de telefoon aan 'met mevrouw achternaam', maar tegenwoordig steeds vaker 'met voornaam achternaam' en met nummermelder zelfs dat niet meer als wij bellen, dan wordt het zoiets als 'met je moeder'. Leuk als de jongens dan bellen... wel grappig dat ze juist op oudere leeftijd haar voornaam is gaan gebruiken. Mijn vader zegt nog steeds 'met achternaam'.
Marjoleine
Ligt er aan wie er belt
onbekend nummer:
voornaan en achternaam
als mijn moeder belt:
ja maar... er kunnen er wel twee inzitten (vraag me net waarom het is een stuk tekst van herman finkers...maar hoe dit gegroeid is geen idee)
vrienden/famielie :
Met Inge
en ik wil mbij bekenden ook nog wel eesn opnemen met:
hai dan....
Weinig mevrouwen dus
En hoe vinden jullie deze: telefoon gaat over op het werk. Ik neem op met: 'goedemiddag, u spreekt met 'firmanaam' met Ayanna. En dan reageert de tegenpartij met: hé hallo Ayanna!!!!!! en zegt dan zijn/haar naam niet maar ik merk wel, aan de intonatie, dat ik geacht word deze persoon te kennen. En dat ik dan het moment voorbij laat gaan om te vragen: met wie spreek ik eigenlijk? En dat ik dan dus in staat ben om een heel geanimeerd gesprek te voeren met.....tsja...met wie eigenlijk???
Ayanna
in het kader van mijn werk dien ik op te nemen met hallo, u spreekt met Nasha Huppelepup....De mensen die mij bellen zijn mij volslagen onbekend.....toch denkt menigeen met mij geknikkerd te hebben en zegt, Dag Nasha, JE spreekt met MIJNHEER Jansen....(hij mag mij dus bij de voornaam noemen en jij zeggen, maar stelt zichzelf voor als mijnheer......)....Ik denk er over om mijn voornaam maar te gaan murmelen....
Op het werk
hebben we een verplichte riedel. Als ik die helemaal afdraai heeft de ander allang opgehangen.
het is als volgt:
goedemorgen: met bedrijf, afdeling, sub afdeling, u spreekt met ........
Nu is de bedrijfsnaam niet zo lang, maar de afdelings namen wel, en die moeten voluit, zonder afkortingen.
Dus dat protocol wordt met voeten getreden.
Komt de afdeling communicatie langs willen we het wel eens doen. En dan vragen zij waarom we dat zo doen. Ja duh, dat hebben jullie verordoneerd in procedure xxyy, kijk maar. Altijd leuk, maar aangepast wordt het niet.
Hallo, met terpi
is wat ik prive doe. Gek genoeg nemen mijn kinderen keurig op met voornaam achternaam... dat hebben ze dus niet van mij Als mijn werk belt neem ik op met 'Politie woonplaats' of 'Intratuin' of waar ik ook maar aan denk op dat moment. Helaas is er nog nooit een in verwarring geraakt hierdoor, wellicht is mijn randstedelijk accent toch altijd weer duidelijk hier in deze zuiderlijke streken! Ze hebben me gewoon meteen door
Nasha
Het hangt heel erg van de toon af of ik me stoor aan je en jij van een klant. Als het gewoon een gezellige babbel is kan ik het prima hebben, als een klant mij daarmee op 'mijn plaats' wil zetten als de juf van de klantenservice die nederig zijn eisen moet inwilligen gaan mijn hakken in het zand. Ik ben daar echt klaar mee.
Kaaskopje
De meesten die ik aan de lijn krijg zijn advocaten of werkgevers.....en hun toon is al snel van "jij bent een domme doos, weet van niks en ik wil een jurist". Terwijl ik bijna 80 % van de vragen zelf kan beantwoorden....ik ga dan tegen dat soort types overdreven U zeggen en MIJNHEER....sommige pikken het wel op en gaan ook snel over op u en mevrouw, sommige zijn hardleers....
Ayanna
gebeurt me ook regelmatig. (ik ben vrij herkenbaar over de telefoon met mijn nederlandse accent). Ik gebruik dan driftig het nummer om in onze database te zoeken wie het nou ook al weer is... Misschien kun jij dat ook?
Werk
Als ik iemand bel voor mijn werk, zeg ik altijd 'goedemorgen, met voornaam achternaam van bedrijfsnaam'. Blijkbaar heb ik een toegankelijke stem, want het gebeurt regelmatig dat mensen dan gaan tutoyeren. Vreselijk irritant en ongewenst. Ik heb ook vrouwelijke collega's die daarom zeggen 'met mevrouw achternaam van bedrijfsnaam'. Dat krijg ik echt mijn mond niet uit. Wat dat betreft hebben mannen het makkelijker, die kunnen gewoon zeggen 'met Jansen van firma X'. Thuis neem ik de telefoon op met 'met Vic'.
Vier keer anders.
Onze huistelefoon neem ik op met voornaam en achternaam.
Mijn mobiel van het werk neem ik op met bedrijfsnaam, voornaam en achternaam.
Mijn mobiel van mijn eigen bedrijf neem ik op met mijn bedrijfsnaam, voor en achternaam.
Dan heb ik ook nog een vast nummmer voor mijn eigen bedrijf waar ik dus ook met mijn eigen bedrijfsnaam, voor en achternaam opneem.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat ik regelmatig de fout in ga 
M.
Maar nasha 1st vraagje..
Wat ik niet begrijp, als je serieus genomen wilt worden door advocaten en juristen en zo (uiteraard!) waarom neem je dan de telefoon op met je voornaam? Als je zegt goedemorgen advocatenkantoor zusenzo u spreekt met mevrouw achternaam, vind ik dat ook veel professioneler overkomen dan wanneer je hetzelfde zegt en dan erachteraan: met nasha! Het klinkt ook zo...secretaresse/koffiedame achtig. Niet boos zijn hoor, niks mis met secreateresses en koffiedames! Maar de actie vraagt om een reactie...
Ik vind het wat flauw om dan overdreven u en meneer te gaan zeggen ...je begint er notabene zelf mee! Ik weet zeker dat als jij je zelf mevrouw noemt, dat de reactie aan de andere kant al heel anders is. Veel mensen (zakelijk) tutoyeren nou eenmaal niet graag aan de telefoon en eigenlijk vraag je of ze dat willen doen door je voornaam te noemen. Zo zie ik dat.
Benieuwd hoe je hier tegen aan kijkt!
Voornaam achternaam
Tenminste, binnen kantooruren (werk aan huis). Daarbuiten meestal alleen "met Voornaam". Zoon (5) neemt op met "Hallo, met wie spreek ik?"
Overigens snap ik deze opmerking van Vic niet: "Wat dat betreft hebben mannen het makkelijker, die kunnen gewoon zeggen 'met Jansen van firma X'." Waarom kan een vrouw dat niet zeggen?
Wb de oudere generatie: mijn moeder neemt kortweg op met "Achternaam" (vroeger zei ze er wel "mevrouw" of Voornaam bij, om zich te onderscheiden van de kinderen); mijn vader neemt op met "met Voornaam Achternaam", al is hij ook een aanhanger van het slechts "Hallo" zeggen, onder het motto: Als ik de voordeur opendoe, stel ik me toch ook niet voor aan degene die heeft aangebeld?
Holiday
Maar Nasha schrijft dat zij zo "dient op te nemen". Dat lijkt mij werkvoorschrift