Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Caroline

Caroline

30-09-2009 om 11:41

Hoge schulden, hoe kom je eraan?

Dit is bericht is niet om iemand te veroordelen, het is pure nieuwsgierigheid / interesse.

Het verbaast me dat er zoveel mensen zijn met hoge schulden. Ik vraag me af hoe zij daar aan komen?
Ik heb ergens gewerkt waar ik dossiers van cliënten las, die soms wel 60.000 euro schuld hadden, hoe zijn die ontstaan? Dat kun je toch nooit meer aflossen?

Zelf heb ik nog nooit schulden gehad, heb wel een hypotheek en wel eens een beetje rood gestaan, verder niet.
Gewoon altijd gespaard en nooit iets op afbetaling gekocht, dingen waarvoor ik geen geld heb/had dus ook niet gekocht.

Ik benieuwd.....


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Muntje

Muntje

30-09-2009 om 11:52

Zoveel redenen

Er kunnen zo ontzettend veel verschillende dingen aan de hand zijn. Wat ik weet uit mijn omgeving: Een persoon door oplichting. Een ander stel door een failliet bedrijf. Allebei door te veel vertrouwen in corrupte familie trouwens. En hier op het forum: Ernstige ziekte en daardoor ineens niet meer kunnen werken.
Ik denk dat veel mensen heel veel moeite hebben met zo snel mogelijk terugschakelen naar een andere levensstijl. En vragen om hulp is ook moeilijk. En dat daarom de problemen al heel snel heel hoog oplopen.

Nou

Heb je die stukjes over de DSB in de kranten gelezen? Zo dus.

En verder: een leuke combinatie van kopen op afbetaling (van dure electronica en dito meubilair bijvoorbeeld, ) en verdere onhandigheid en pech: baas betaalt loon niet, of uitkering wordt ingetrokken/opgeschort, waardoor achterstanden gas+ licht en huur, waarna administratiekosten en incassokosten etc enz, waarna dagvaarding (nog meer kosten), veroordeling (proceskosten), dwangbevel (nog meer kosten), wettelijke rente etc enz.
O ja, en ik vergeet leningen voor auto, trouwerij of vakantie. Komt ook nogal eens voor.

Maar onderschat ook de narigheid van de bijkomende kosten niet, ik heb al vaak genoeg schulden zien langskomen waar de hoofdsom maar een fractie bedroeg van de uiteindelijke schuld. En het wordt alleen maar steeds erger door die wettelijke rente.

Groeten,

Temet

Ellen Wouters

Ellen Wouters

30-09-2009 om 12:35

Restschuld

Huis moeten verkopen (scheiding, overlijden, ontslag etc) onder de hypotheekwaarde. Nogal wat mensen rekenen op overwaarde die er dus niet altijd is.

Wat ik op een ander forum regelmatig voorbij zie komen: leningen voor trouwerijen en vakanties.
En dat laatste is volgens mij een teken van meervoudige problemen: geen geduld om te sparen, wensen groter dan de draagkracht, en het tot het bot uitputten van reserves zodat je tegen de tijd dat de wasmachine het begeeft aangewezen bent op de echt dubieuze geldschieters.

Ellen Wouters

Ellen Wouters

30-09-2009 om 12:40

En nog wat....

....jaren en jaren geleden heb ik zelf grote ellende gehad met een uitkerende instantie. Het was 100% hun fout, maar het viel me op hoe ontzettend kwetsbaar je bent als je vastloopt in een systeem. Het bracht een keten van reacties met zich mee (ziekenfondsgedoe en dergelijke) die in een paar maanden grote problemen veroorzaakte, terwijl de betreffende instantie vond dat ik best een half jaar kon wachten tot zij het opgelost hadden.

Nee precies

als je net een jaar of 2 een huis gekocht hebt (voor een flinke prijs) dan heb je de kk er nog lang niet uit in deze markt, zat stellen die nu in scheiding liggen en dan mag je blij zijn dat de schuld niet hoger dan die 60.000 is.

Handtekening van partner

Nou, wat Fladder zegt komt inderdaad ook voor: mensen die leningen afsluiten waar dan hun partner ook van meeprofiteert. Het rare is dat de wet zegt dat je de echtelijke woning niet kan verpatsen of verhypothekeren zonder toestemming van de echtgenoot, maar je kan wel doodleuk een persoonlijke lening aangaan van €50.000 zonder toestemming.

In de praktijk zal een bank overigens vaak wel proberen ook de partner te laten meetekenen. Maar het is niet per se verplicht. En trouwens, handtekeningen namaken komt ook voor.

En wat Ellen zegt over uitkeringsinstanties herken ik helemaal (gelukkig niet uit persoonlijke ervaring): ergens gaat iets fout, en het kan maaanden duren voor de boel is opgelost. En ondertussen lopen de achterstanden op.

Groeten,

Temet

Tinus_p

Tinus_p

30-09-2009 om 13:22

Niet vergeten

Zuipen en gokken.

Failliet

Vrienden van mij zijn een eigen bedrijf begonnen, zij gaan failliet, zitten straks met een schuld van minstens 1 ton! help.
Ik moet er niet aan denken.

Chantelle

Chantelle

30-09-2009 om 13:46

Maar...

Maar de oorzaak ligt in meer dan 50% van de gevallen aan simpele overbesteding (en dat kan door rood staan, vage hypotheekconstructies, leningen, kredieten, wehkamp, leasecontracten, zaken op laten lopen).

Rosa van der Zanden

Rosa van der Zanden

30-09-2009 om 14:45

Geen salaris

Ooit, na bevalling van oudste had ik ouderschapsverlof en ben later minder gaan werken maar ook af en toe een dagje extra voor een zieke collega. Het salariskantoor kon de wijzigingen niet aan en ik kreeg geen salaris. De maand erop zou alles weer worden rechtgetrokken. Ik ben hier niet mee akkoord gegaan met de simpele opmerking dat mijn hypotheek ook betaald moest worden. Daar had ik dan 'eigenlijk wel gelijk in' en ik heb toen een bedrag gekregen en later de extra's.

Studieschuld

Mijn vriend had een studieschuld van maar liefst 150.000 gulden! (geen euro dus)
Was dure studie waarvoor hij van de overheid geen studiefinanciering kreeg. Gelukkig inmiddels al lang en breed afbetaald.

maan.

maan.

30-09-2009 om 16:45

Uwv

De baas van mijn vader ging failliet en het duurde langer dan drie maanden voor alles rond was en het UWV over de brug kwam met achterstallig salaris.. voor mijn vader niet zo'n groot probleem (had al snel ander werk) maar diverse collega's van hem zijn er zeker niet blij mee geweest.

Als je inkomsten (buiten je schuld) stoppen gaan je uitgaven toch echt (grotendeels) door..

Noname

Noname

30-09-2009 om 18:31

Binnen no time

Kan het gebeuren.
ons voorbeeld; ex daagt ons voor de rechter, wij verdienen net iets te veel voor rechtsbijstand, onze auto stopt ermee op de snelweg (terwijl wij ieder weekend kind heen een weer brengen=400 km per weekend), wasmachine stopt ermee (gezin met 3 kinderen, kan niet zonder). Rechtzaak werd hoger beroep en toen hadden we zo 10.000 euro schuld.
Hij heeft een baan, ik heb nu 2 part-time banen en het enige wat we doen is schulden af betalen. Advocaat nog ruim 2000, auto nog een deel, de belasting doet moeilijk over mijn 2 banen. Hier is het ene gat vullen met het anderen.
We doen boodschappen bij de Lidl. AH heb ik al lang niet meer van binnen gezien. Mijn kinderen hebben al 2 jaar geen nieuwe kleding gekregen, maar gelukkig veel via via. Schoenen zijn wel dingen die ik zelf voor ze wil kopen. Ze zijn nog jong, dus nog geen dure schoolbijdrage.
Hier dus geen gokproblemen of zuiperitus. Gewoon ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Schuld

Schuld

30-09-2009 om 19:55

Caroline

Caroline: "Ik heb ergens gewerkt waar ik dossiers van cliënten las, die soms wel 60.000 euro schuld hadden, hoe zijn die ontstaan? Dat kun je toch nooit meer aflossen?"

Aflossen nee, oplossing zoeken, ja. Scheiding, huis moeten verkopen met 65.000 verlies, krediet van 15.000 met nog hier en daar wat klein spul en je komt op dik 80.000 schuld. Op een normale wijze los je dat niet af. Daarom ben ik bezig met schuldhulp. Ex idem. Ik werk, hij werkt, en dan maar in drie jaar zoveel mogelijk aflossen. Dat wordt pittig leven van een paar tientjes per week maar over een jaar of drie kan ik opnieuw beginnen.

Vic

Vic

30-09-2009 om 20:30

Programma

Ik kijk wel eens naar het programma 'Een dubbeltje op z'n kant'. Dat gaat over gezinnen met hoge schulden die niet (meer) kunnen rondkomen. De bedragen die genoemd worden zijn soms onduidelijk, maar door het uitgavenpatroon drastisch aan te passen kunnen mensen soms in 6 jaar schuldenvrij zijn (startend met een schuld van tienduizenden euro's). Dan moeten wel alle overbodige uitgaven geschrapt, meer werken, 100 euro per week pinnen en daar alles van doen, etc.

Tirza G.

Tirza G.

30-09-2009 om 22:34

Dat kan nooit vic

Ik ken het programma verder niet, maar tienduizenden euro's schuld krijg je niet in zes jaar afgelost. Er is namelijk ook nog zoiets als rente. Een lening van 20.000 euro is na een jaar 23.000. En dat telt maar door en door en door.

Tirza

Kaaskopje

Kaaskopje

01-10-2009 om 00:36

Tirza

Dat wordt in dat programma ook voorgerekend met daarbij de dwingende opdracht te werken aan een schuldvermindering. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de berekeningen uit vind gaan van te positieve verwachtingen. In ideale omstandigheden zal de doelstelling gehaald worden, maar in de praktijk hoeft er maar dát te gebeuren of je kunt je fraaie plan door de wc spoelen.
Op zich is het programma wel goed. De mensen waar het om gaat worden met de neus op de feiten gedrukt en daardoor ook uit hun apathische houding gehaald. Als je door de bomen het bos niet meer kunt zien kan dat een verlammend effect hebben, waardoor je de berg zorgen groter en groter laat worden. Dus eenmaal wakkergeschud moeten de schouders eronder, maar zonder blijvende steun is dat onbegonnen werk.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-10-2009 om 00:42

Vaak een combinatie van factoren

Wij zullen vroeger zeker wat te royaal geleefd hebben, maar als er gewoon een leuk bedrag per maand binnenkomt is dat niet zo erg. Als opeens een deel van het inkomen wegvalt en nog een beetje en als klap op de vuurpijl heeft man ook geen werk meer dan stort alles in. Dan worden de gaten te groot om te kunnen vullen. Zo kan dat dus gaan...

Ontbreken van een buffer

volgens mij (en verder denk ik hier echt niet zo simpel over) zou een deel van de problemen kunnen worden voorkomen door het systematisch opbouwen van een buffer. Als je 10% van je inkomen apart zet zodra het binnenkomt kom je al aan een aardig bedrag na een paar jaar.

Ik vind dat UWV-verhaal een mooi voorbeeld. Hier ook een keer vier, vijf maanden geen uitkering gekregen. Maar als je al halverwege de 30 bent heb je toch allang tijd gehad om die buffer op te bouwen? Misschien komt het omdat ik te veel Amerikaanse geldhelpboeken heb gelezen, ben sowieso wat consuminderiger en geldpessimistischer dan de gemiddelde Nederlander. in de VS is het essentieel om jezelf een paar maanden te kunnen bedruipen. Toen ik 900 gulden per maand verdiende ging er al 50 gulden per maand naar een spaarrekening. En bij opslag ging de opslag daar ook heen, tot ik op 10% per maand zat. Wij hebben geen grote bedragen kunnen sparen omdat we allebei tijden zonder werk gezeten hebben. Ook nu weer gaan onze inkomens omhoog en omlaag. Maar er was wel rust.

Door zo'n buffer aan te leggen kun je je gezin meer continuiteit bieden. Dan hoeven de kinderen er niets van te merken dat mama al vijf maanden geen uitkering heeft gekregen. Er zit gewoon beleg op de boterham.

Kortom, een deel van de schuldenproblematiek wordt imho veroorzaakt doordat het opbouwen van een buffer in NL zwaar wordt onderschat. Ook doordat de verzorgingsstaat een tijd zo goed is geweest. Ik had vriendinnen uit SDAP-families, die spaarden niet uit principe. Dat was niet nodig want je had een Goed Loon en anders een Goede Uitkering.

Eens met rode beuk

Ik en man zijn ook overtuigd van zo'n buffer. Maar in discussies (hoewel die de laatste jaren verstommen en mensen ons opeens héél verstandig vinden) worden we altijd voor gek versleten. Je kan beter lenen (hypotheek) en de rente aftrekken, hoepa we lenen er meteen wat bij voor een auto, een badkamer...
Dat 'bufferverhaal' hebben we beiden van huis uit mee gekregen. Maar we hebben ons in onze overtuiging daar vaak eenzaam in gevoeld. Elke hypotheek die we afsloten troffen we weer zo'n meneer van de bank die ons compleet voor gek versleet dat we dat niet meteen helemaal in ons huis stopten of dat we ermee belegden of dat we niet voor jaren vast wilden zetten.
Wij zijn dom, dat we dat willen. Vast. Maar als wij maanden geen inkomen hebben én de auto gaat kapot én onze wasmachine dan nog kunnen we het redden. Gewoon gespaard. In betere tijden, toen we nog geen kinderen hadden, wanneer we maar overhielden. En nu nog, alles wat we 'over' hebben gaat in principe naar de spaarrekening. En daar komen we tot een bepaald bedrag nooit aan. Gaat morgen de auto kapot dan kopen we een nieuwe. En dan vullen we onze spaarrekening weer aan tot dat bedrag. Simpel.
We leunen hier in nederland véél te veel op de verzorgingsstaat en dan hoeft er maar iéts te gebeuren of je hele systeem stort in. Wij zorgen liever voor onze eigen zekerheid.
En tsja erg jammer van al dat spaargeld. Dat staat daar maar ongebruikt op de bank te staan (oke wel wat renteopbrengst per jaar, maar dat is erg weinig met zo'n lage rente), zonde, zonde,zonde. Maar ons kan nooit overkomen wat ik hierboven lees. Ons huis kan dalen voor de helft en dan nog hebben we winst. Onze spaarrekening is genoeg voor 1 jaar overbrugging van onze beide lonen. En dat is niet om op te scheppen, want wij zijn maar hele gewone mensen en hebben gewoon hard gewerkt ervoor, maar heel gewoon omdat we er dan lekkerder van slapen.
En vergeet niet, we zijn er jaren voor gek voor versleten, mensen lachten ons uit! Maar ach diezelde mensen zijn nu wel bijgedraaid. Want die voelen de problemen zelf nu ook...
Ik heb dat programma over de schulden wel eens gezien. Ik vindt het ook verbazigwekkend, soms huilen mensen omdat ze meer uur moeten werken!! (ach, ach die arme kindertjes) of omdat bepaalde abbonementen moeten opgezegd of omdat vakanties niet door kunnen gaan.......Ik snap daar werkelijk écht helemaal niks van.
groeten albana

Ellen Wouters

Ellen Wouters

01-10-2009 om 10:36

Buffer

Ik ben het ook volledig eens met rodebeuk: je moet een buffer opbouwen. In de situatie waar ik zelf in heb gezeten was ik net student-af, had geen rooie cent en kon door omstandigheden een tijdje niet werken. Dan is er dus geen buffer en ik ben erg gelukkig dat het toen niet verder uit de hand is gelopen. Nu ik ouder en werkend ben heb ik (uiteraard zou ik haast zeggen) een goeie buffer op de bank.

Wat bezuinigingsmaatregelen betreft vrees ik dat ik behoorlijk hard ben en niet snel iets zielig vind. Ik ben zelf 8 jaar niet op vakantie geweest, heb een tijd geen geld gehad voor warm eten, heb kleren 10, 15 jaar gedragen, dus nee, ik vind niet snel dat moeten beknibbelen onredelijke proporties aanneemt. Ik verbaas me ook altijd over onderzoekjes waaruit zou blijken dat "iedereen" vindt dat wekelijks verse bloemen, een krantenabonnement en pretparken tot het minimaal beschikbare moeten horen.

Fladder

Mensen met financiële problemen heb je in alle soorten en maten en echt niet iedereen zit verwijtbaar in de schulden/bijstand. Fladder, zoals ik jouw bericht lees, zou jij het als een persoonlijke nederlaag voelen om gebruik te moeten maken van de bijstand en het niet op eigen kracht te kunnen redden. Klopt dat of lees ik het verkeerd? Ik kan dat gevoel wel heel goed snappen, want ik zou het ook hebben.

Ik heb vaker berichtjes van je gezien en weet dus dat je het niet gemakkelijk hebt. Ik heb heel veel respect voor je dat je het met hard werken, zuinig leven en improviseren toch weet te rooien, zonder schulden.

Wat ik altijd een beetje vreemd heb gevonden aan de bijstand en wat een beetje steekt is dat je onder die inkomensgrens van pakweg 11.000 euro soms netto meer overhoudt dan wanneer je er door hard te werken net boven zit. Dit omdat je in het laatste geval net niet in aanmerking komt voor overheidssubsidies en gemeentelijke hulpfondsen.

Dat neemt niet weg dat ik denk dat als je onverhoopt toch een beroep moet doen op de bijstand, je zeker niet te hard moet zijn voor jezelf! De bijstand is een sociaal vangnet dat er voor ons allemaal is. Niemand heeft de zekerheid dat hij het niet een keer nodig zou kunnen hebben.

Ondertussen wens ik je natuurlijk een lang bijstandsloos bestaan en een flinke buffergroei toe.

Chris

Buffer

als vanzelfsprekend hadden wij ook altijd een buffer,ons zou niet gebeuren.
tot dat we gingen scheiden,er twee huizen moesten worden ingericht,dan is je buffer snel verdwenen.
en als alleenstaande moeder met twee (puber)kinderen en geen alimentatie bouw je niet zo snel weer een buffer op.
Ik ben niet in de schulden gekomen,maar sparen heeft toch wel 5 jaar geduurd,voordat ik daar weer aan toe kwam.
Ik kan me dus heel goed voorstellen dat iemand in de financiele problemen komt.

Tuurlijk fladder

Daarom had ik ook omzichtig geformuleerd:
"volgens mij (en verder denk ik hier echt niet zo simpel over) zou een deel van de problemen kunnen worden voorkomen ..."

Ik heb het idee dat sommige mensen te weinig buffer opbouwen om zes maanden uitkering-uitstel of een kapotte auto plus wasmachine te overbruggen. Dát deel van de problemen zou dus kunnen worden voorkomen.

Maar ik zeg er duidelijk bij dat ik er verder echt niet simpel over denk, en dat die buffer maar voor een deel van de gevallen een oplossing is.

Bijvoorbeeld onze buren die voortdurend door hun rekeningsaldo worden geregeerd. Weinig geld? Meteen vakantie in gevaar. Geld over? Wordt meteen in een auto gestopt. Blijken van de gouden generatie te zijn, allebei midden dertig, Lubberstijd niet bewust meegemaakt, allebei al een tijd in dienst bij één werkgever - dus ze voelen zich veilig. En ze zeggen dat het zonde is om geld op een spaarrekening te zetten want je kan doodgaan. Ja duh, ze hebben wel een kind dat continuiteit nodig heeft!

Nou ja, dat soort mensen, als die in de problemen komen, daar lijkt me dus een deel van vermijdbaar.

Maar fladder jij red het al járen

fladder jij red het al járen....jij bent verstandig bezig en dat je in bepaalde tijden geen buffer kan opbouwen lijkt me logisch en ook dat door omstandigheden de buffer op kan. Maar waar ik moeite mee heb is de mensen die nooit buffer opbouwen en dan bij enige tegenslag (kapotte wasmachine, auto stuk en 2 maand geen uitkering/loon) dik in de schulden komen te zitten...en dan ook nog dikke tranen plengen als ze wordt geadviseerd meer uren te gaan werken. Méns... jij was allang uit jezelf als je kon meer gaan werken...of niet dan? En er is niks mis met de verzorgingsstaat, die is juist voor zulke dingen en daar betaal ik graag belasting aan mee. Dus als het niet meer te redden is, is het niet meer te redden. Maar dan weet je dat het 'goed' besteed is. En dat is héél anders dan jaren lang een beetje op de leut leven en geen zorgen voor de dag van morgen en dan door 'omstandigheden' die ook nog vaak van recente aard zijn zo in de problemen te komen en die ook nog allemaal voorkomen hadden kunnen worden als iemand wat beter had nagedacht voor ie z'n geld uitgaf. En buiten dat, zelfs die mensen gun ik hun uitkering...of het nu eigen schuld is (in mijn ogen dan) of niet....dat maakt niks uit. Iedereen 'verdient' in mijn ogen om niet op straat te staan en te eten en te drinken te hebben enzo.Dat maakt geen fluit uit wat daarvan de oorzaak is. Ik vindt trouwens sociale dienst voor langdurige kwesties geen goed vangnet. Wat mij betreft mogen de wao eisen wel weer wat opgerekt worden en dat soort uitkeringen.
Waar het om gaat is dat sommigen leven in de geest van 't kan niet op en lang leve de lol en dan wel 'leunen' op die verzorgingstaat omdat die hun de zekerheid bied niet te verhongeren. En zo werkt het vaak niet in praktijk...dan duren dingen(uitkeringen) langer en moeten ze lenen om de maanden door te komen, daar komt rente bovenop etc. etc.
En dan gaat het dus mis.
Jouw geval is helemaal anders. En lijkt er niet eens op. Ik weet ook zeker dat jij nooit onbezonnen zou lenen voor de 'fun', zo ben je gewoon niet.
groeten albana

Margreet

Margreet

01-10-2009 om 15:41

Fladderbeestje - ziektekosten

Het is niet (helemaal) waar dat ziektekosten niet meer aftrekbaar zijn, bepaalde ziektekosten zijn niet meer aftrekbaar (zoals de basispremie), andere kosten blijven gewoon aftrekbaar (bv. tandarts).
Zie ook http://www.belastingdienst.nl/particulier/aftrekziektekosten2009/

Tirza G.

Tirza G.

01-10-2009 om 18:34

Precies kaaskopje

Zoals ik al zei, ik ken het programma niet echt, maar ik weet wel wat van geld. En van rekenen. En van hoe dingen soms lopen. Als Vic het heeft over "tienduizenden" euro's, dan is 20.000 het minste bedrag. Dát in zes jaar aflossen is al een knappe prestatie - omdat je nauwelijks aan de schuld zelf aflost. Je plempt Heel Veel Geld in de rente......En omdat leningen worden opgerent, wordt het steeds meer en meer en meer.

Tirza

Maar stél dat.....

Ik heb het man nog even voor gehouden gisteren....want nu hebben we die buffer, maar ook wij hebben tijden gehad dat we door omstandigheden geen cent te makken hadden dus ons er iets bij voorstellen kunnen we wel. We stelden een crisisscenario ons voor. Onze buffer leeg, huis verkopen geen optie, want gedaald tot dik onder de helft van de verkoopprijs nu....en we moeten toch ergens wonen en huur zou hoger zijn dan onze hypotheek. En dan onverwachte kosten(auto kapot die we echt nodig hebben want een kind dat we moeten bezoeken én de koelkast kapot, ik noem maar wat hoor)...wat zouden we doen? De kinderen waren erbij. De auto móet vervangen worden...dus er moet geld komen. De kinderen zouden de Wii verkopen, man wilde gaan bijverdienen...in de avonduren en oudste dochter wilde d'r bijbaantje aan ons afstaan. Jongste was tevreden met 2de hands kleren, oo en ik kon ook wel meer gaan werken (is bij mijn baas ook wel te regelen, ze springen om personeel), we gaan simpeler eten, niet meer uit eten, niet meer naar de film, geen zakgeld meer, geen uitjes meer, terrasje pakken, geen muziekschool en gym meer, de eettafelstoelen verkopen (zijn dure stoelen, ik zie ze regelmatig op internet voor grote bedragen) die we overigens al 20 jaar hebben, huwelijkkadootje. Man wil de woonkamerkast ook wel te koop zetten (verkoopt ook goed, lundiastelling)en het antiek van opa, de klok brengt vast wel wat op. En als ons kerstgeld en vakantiegeld komt hebben we ook weer wat extra. En waarom zouden we niet de winter doorkomen zónder een koelkast...en tegen de zomer (vakantiegeld) kopen we dan wel weer een andere, desnoods een 2de handse.
En lenen opperde ik?
Man viel bijna van de stoel....zelfs oudste keek me verward aan."Voor een auto?" vroeg man sprakeloos en zelfs oudste wist te vertellen dat je met leningen vaak meer betaalde aan rente dan dat je er profijt van had. Nooit dus.
Het is volgens mij ook gewoon een kwestie van 'instelling'. Toen we ooit zo krap zaten moesten we ook veel uitgeven (schoonvader op sterven en daar moest man heen mét het vliegtuig, duur ticket én geen inkomsten omdat ie toen nog geen vaste baan en dus genoeg vakantiedagen had) en hadden we ook een kapotte wasmachine+televisie erbij. We hebben zeker een jaar zonder wasmachine+t.v. gedaan. Man schrobde de spijkerbroeken op de badkamervloer, ik deed de rest in de badkuip en het ondergoed in een oude pan op het fornhuis (bléh, dát stinkt!), elke zaterdag was dat ons 'vaste' ritueel. We zakten ook nog door ons bed dus sliepen we op een matras op de vloer. En die t.v. daar konden we best mee leven....het geluid deed het nog wel. En bepaald programma's konden we best volgen zónder beeld (het journaal, netwerk etc. etc.) en voor de rest hadden we nog de radio en een cassette-recorder. Natuurlijk kregen we van alle kanten(ouders enzo) financïele hulp aangeboden, maar we waren gewoon té eigenwijs om dat aan te nemen, en nou oke dan als ze erg aandrongen wilden we in de winter wel wat was bij hun brengen, want zelf gewassen kleren drogen erg slecht in een oud huis in de winter (te nat, dus worden muf) en zij hadden een wasmachine én een droger. Maar we bleven gewoon stug doorgaan met ons ritueel tot we genoeg gespaard hadden voor een oude 6de hands die het nog deed en die we konden betalen.En die t.v. is er pas nóg veel later gekomen.
Wat is daar mis mee? Waarom kun je niet zónder bepaalde luxe-goederen? Waarom denken we dat allemaal? Moet je eens nadenken hoe ze dat in andere(arme) landen doen. Vroeger reisden wij veel rond en ik heb talloze huizen (ahum krotten)gezien waar ze alleen maar droomden van de luxe die wij zo gewoon vinden. Waar ze 1 t.v. deelden met 4 families en de was heel gewoon met de hand.Koken op 1 pit voor 10 man. Het kan echt.
Niet dat ik dat wil voor al die mensen in de problemen, maar het is wel wat wij zelf zouden doen als de nood aan de man is qua geld.
groeten albana

Dirkje

Dirkje

02-10-2009 om 21:13

Hmmm

Ik ben van huis uit spaarzaam en heb geleerd om financieel voorzichtig te zijn. Toch heb ik het niet gered zonder op bepaalde momenten schulden te maken. Ik had het voorbeeld dat alleen geleend werd voor een auto (als die echt nodig was) en een huis.
Toen ik afstudeerde en aan mijn eerste baan begon, had ik een huis om te wonen nodig en een auto om mijn werk te kunnen doen. Het huis kon ik huren en ik kreeg inrichtingskosten. Maar dat was niet genoeg om te doen wat gedaan moest worden. Die auto moest er ook komen. Ik had wel wat spaargeld en heb een deel daarvan in de auto gestoken. Het andere deel van de auto heb ik geleend. Dat was nog in de tijd dat rente op een pl aftrekbaar was. Een deel op reserve gehouden voor onverwachte uitgaven. Daarna spaarden we (we waren ondertussen met ons tweeën) verder.
Het was nog een paar keer nodig om te lenen voor een auto. Maar dan was er altijd spaargeld zodat niet het hele bedrag geleend hoefde te worden. Ook waren dat leningen die gauw konden worden afbetaald; dus vakantiegeld, eindejaarsuitkeringen enzovoorts gingen voor een heel groot deel naar het aflossen. Als dat gedaan was, spaarden we weer met een hoger bedrag, zodat we de keer erna weer een betere uitgangspositie hadden. Hetzelfde doen we met loonsverhogingen. Als er geen grotere maandelijkse uitgaven zijn (bv extra opvangkosten) sparen we dat grotendeels bij.
Ondertussen hebben (deels door erfenis, deels door heel fanatiek sparen) zo veel buffer dat we niet gauw meer hoeven lenen. Dat voelt heel erg fijn, maar ik weet wel dat een lening echt niet altijd desastreus hoeft te zijn. Lenen voor dingen die we nodig hebben is voor mij acceptabel. Lenen voor een bruiloft of vakantie zouden we echt nooit doen.
Groet,
Dirkje

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.