Hulp vragen, hoe ga je ermee om?

Ik blijf bij

mijn eerste reactie, dat het vaak de communicatie is waar het aan schort. Van professionele hulpverleners verwacht en eis ik meer in dat opzicht dan van een vrijwilliger of mantelzorger in meest brede zin van het woord. Een training in oordeelsvrij communiceren eventueel gecombineerd met vraaggestuurd werken kan heel veel zaken die hier besproken zijn ondervangen. Misschien heerst in de zorg ook nog te veel het onderbuikgevoel 'Wat zeur je nou, we helpen je toch?'.
Margjes verhaal over de regisseur-rol herken ik ook. Het grote voordeel (toen ik in de positie zat dat ik veel hulp nodig had) was dat de regisseur óók alle "we willen wel helpen maar op onze manier en alleen bij die dingen die wij nodig of nuttig vinden"sentimenten van me weghield. Dát was pas een echte hulp, dat ik van het gezeur er omheen af was.

Twee kanten op

Sancy: "Misschien heerst in de zorg ook nog te veel het onderbuikgevoel 'Wat zeur je nou, we helpen je toch?'."
Zie de posting van MariaRosa. Zij zou ook echt niet klagen (over commentaar) als ze maar hulp zou krijgen.
Maar goed, het is vrij simpel: ieder mens streeft in zekere zin naar autonomie. Wie hulp vraagt schuift automatisch door naar een heteronomie. Dat heeft nogal wat gevolgen, zeker op de lange termijn.

Tja

Fijn dat je de vraag toch beantwoordde, het geeft mij echt meer inzicht in de situatie. En die situatie is niet leuk: je hebt hulp nodig, dat wordt zelfs via indicatiestelling onderkend (en dat zegt meestal wel wat) en dan komt zo iemand nog commentaar leveren ook. Als je iemand dan zelf hebt ingehuurd, dan is het geen 'hulp' meer en kan je je eisen stellen. Is het helemaal een vriendendienst, dan wil een goed gesprek nog wel eens helpen, maar nu zit je er zo'n beetje tussen in. Als het vaker gebeurt zou je de contactpersoon of leidinggevende misschien aan kunnen spreken (of zeggen dat je de afspraken even opnieuw onder de loep wil nemen).
Ja, ik snap ook dat het een onwijs vernederend k*tgevoel is. Je hebt al genoeg voor je kiezen en zit echt niet te wachten op commentaar van iemand die ervoor betaald wordt om jou bij te staan.
Maar ik denk ook dat je er bijna niet aan ontkomt. Er zijn haast geen oordeelvrije hulpverleners. En bij schoonmaken is dat nog het sterkst. (hoewel ik nu ineens wel een geweldige uitzondering bedenk: mijn kraamverzorgster indertijd) Het is ook niet voor niks dat de meeste mensen graag uit huis zijn als de schoonmaakster komt. Nu ik erover nadenk: ik heb nog nooit een vakman horen vitten maar schoonmaakmensen zijn hier erg goed in.
Kijk maar eens naar die moeder en dochter die bij mensen gaan schoonmaken, mijn God wat een gevit en met witte handschoentjes langs de randjes gaan.
Ik zou dolblij zijn met alle hulp, ook die samengaat met vreselijk commentaar, maar ik zou me er wel verdrietig, beschaamd en kwaad over voelen.
Hulpverleners zouden dit niet moeten doen maar de realiteit is dat ze het wel doen in het kader van 'beggars can't be choosers' en 'maar je pakt het ook helemaal verkeerd aan'.
Kan je niet gewoon zeggen: 'moet je luisteren, jouw commentaar kan ik er nu niet bij hebben'

sterkte MariaRosa

K.heksenvet

K.Heksenvet,ik denk toch dat als je niet zulke opmerkingen meer wilt,(waar je natuurlijk helemaal gelijk in hebt)je er toch iets van moet zeggen.Dat is moeilijk,zeker als je al in een moeilijke situatie zit.Maar zulke opmerkingen krijgen is ook moeilijk.Zeker iemand die jou beroepsmatig komt helpen zou een betere houding moeten hebben en zulke opmerkingen niet maken.Helaas weet ik uit eigen ervaring dat het niet altijd gaat zoals het zou moeten gaan.Kom voor jezelf op.Dat je hulp nodig hebt wil niet zeggen dat alles maar tegen je gezegd mag worden.Zeg het duidelijk maar vriendelijk.
Veel sterkte ermee!

Pgb

Kaatje,

ik zat nog te denken, dat je de thuiszorg misschien wel krijgt omdat je zorg ´in natura´ hebt gekozen.

Het is ook mogelijk om een PGB te krijgen (toch?)

Voordeel: je kies zelf je hulp(en) uit (nadeel: alle administratieve rompslomp die eraan vast zit..)

Het hele eiereten, tirza!

Ja, ik zou het zonder morren doen, de hele badkamer met de tandenborstel. En, bedenk ik, ik zou zelfs in staat zijn te gaan twijfelen aan mijn spons.

Ik daarentegen

zou vragen of de moeder met tweeling het goed vindt als ik mijn spons en borstel daarvoor pak.

Jaaaaaaaa

dat is dan dus het verschil. Mensen die huishoudelijke hulp aanbieden, doen dat omdat ze dat soort werk niet erg vinden om te doen en houden van de flow die schoonmaken geeft. Lekker nuttig bezig zijn, hoppetee, ramen open, frisserdefris, joechei. Die benne nogal van de praktische soort met handige tips enzo.
Idem dito, denk ik, als een ervaren handige klusser jou ziet tobben met het aanschroeven van een stopcontact.

Tirza

Natuurlijk tops

Je hebt natuurlijk gelijk. Blijft het verschil: vind je dat iemand stom doet als ze moppert op je huishouden, of ga je daarom aan jezelf twijfelen?
Mijn conclusie nu is: als je heel kwetsbaar bent en hulp nodig hebt, ben je eigenlijk te kwetsbaar voor hulp. Vrijwel iedere hulp zal vinden dat hij/zij commentaar mag hebben, anders had je immers geen hulp nodig. Dus kun je bijna niets anders dan dankbaar toezien hoe anderen je leven overnemen.
Maar ergens zat er een geweldige tip tussen: weggaan als de hulp er is. Dat mag officieel niet van de thuiszorg, maar dat wil ik wel gaan regelen. Desnoods moet ik daarvoor de ZIN omzetten in PGB, zoals iemand ook suggereerde. Ik zie het al helemaal voor me, lekker ergens een boek gaan zitten lezen (bieb ofzo) en terugkomen in een schoon huisje.
Dan heb ik tenminste éen probleem opgelost. Een stapje dichterbij autonomie. Weg met de heteronomie!

Ik vraag me ineens iets af

Zo'n thuiszorgindicatie is toch tijdelijk als je niet hoogbejaard bent, neem ik aan? Is het in dat geval de bedoeling dat de hulp zich zelf zo snel mogelijk weer overbodig maakt en dient ze dus tips te geven om dat te bereiken? Moet je daarom dan dus in ieder geval thuis zijn of met haar op werken of weet ik veel?
Of is het de bedoeling dat je gewoon permanent een uit algemene middelen betaalde werkster hebt? In het laatste geval kun je inderdaad net zo goed het pand verlaten als zij er is, lijkt me.

Nee millenia

Millenia: "Is het in dat geval de bedoeling dat de hulp zich zelf zo snel mogelijk weer overbodig maakt en dient ze dus tips te geven om dat te bereiken? Moet je daarom dan dus in ieder geval thuis zijn of met haar op werken of weet ik veel?"
Nee, en nee. De taken zijn vrij precies omschreven, de hulp is daar ook op aangepast. Ik bedoel dat mijn huishoudelijke hulp alleen het doel heeft te ontlasten. Voor leren geldt een andere indicatie, en een geschoolde thuiszorger. Dat ik thuis moet blijven schijnt met verzekering te maken hebben. Ik weet het eigenlijk niet eens precies.
De indicatie heb ik voor een jaar gekregen. Na dat jaar kan ik opnieuw aanvragen, indien nodig. Ik hoef dus niets, dit jaar.
Maar goed, hebben we het weer over de huishoudelijke hulp. Het was maar een voorbeeldje.

Positief opvatten

Ook in eerdere draden die wel wat met dit onderwerp te maken hadden, heb ik het wel eens gezegd: ik probeer er geen adviezen of iets dergelijks bij te geen - en als ik vind dat ik wel invloed moet hebben, moet ik het anders verpakken. Klein voorbeeldje: als ik een gezin in financiële problemen help, kan ik twee dingen doen. Ofwel ik geef geld en zij mogen uitmaken wat ze daarmee doen, ofwel ik geef het in de goederen die ik bedoeld had. Als ik geld geef, moet ik me er niet aan ergeren als daar sigaretten voor gekocht worden, dan had ik maar boodschappen/kleding/bioscoopbonnen moeten geven.
Soms komt het toch voor dat er een advies uitflapt, als ik iemand help. Nu ben ik geen huishoudwonder, dus op dat punt hoeft niemand commentaar van me te vrezen Maar op welk gebied ook, je kunt het ook proberen positief op te vatten, in de zin van: diegene probeert je gewoon een tip te geven waardoor je het zelf sneller/makkelijker kunt en daardoor juist weer minder afhankelijk van hulp wordt. Diegene gunt het je om minder afhankelijk van hulp te zijn. Of iemand het zo bedoelt of niet, zo probeer ik het in voorkomende situaties wel op te vatten.

Mijn zus

kreeg inderdaad van die gespecialiseerde thuiszorg die het haar moesten léren. Dol van verrukking belde ze na de eerste keer op dat de hulp zó handig had voorgedaan dat je met het vaatdoekkie ná het afwassen gewoon het aanrecht even mee kon pakken! Nou jaaaaaa, wat een briljante hulp! Die dames doen niet anders dan tips geven, ik zou er knet-ter-gek van worden. Zus is/was er blij mee. Die deed de badkamervloer echt met een tandenborstel. Zucht.

Tirza

Hulp zonder randvoorwaarden

Hulp geven zonder randvoorwaarden is verschrikkelijk moeilijk om te doen. Je wilt als hulpgever graag echt helpen en dan draaf je soms door. Je wilt graag laten zien dat je weet hoe het beter kan en je staat er dan niet bij stil dat de ander dat ook wel weet maar op dat moment even niet kan.
Of hulpgevers (familie en vrienden) verwachten er toch onbewust iets voor terug. Waardering, een tegenprestatie als zij eens hulp nodig hebben.
Hulp zonder randvoorwaarden zou wel moeten, zeker van professionals. Dat maakt het hulp vragen een stuk makkelijker!

Dank voor draadje

Ga binnenkort hulp verlenen en zal me zeer bewust zijn van mijn rol.

rosa

Cobi

Nou, inderdaad. Ik heb al jaren huishoudelijke hulp, al meer dan 25 jaar inmiddels en wat me bij hen zo ontzettend opvalt (types Mien Dobbelsteen dus) is dat ze nogal basic werken. Eén of twee favoriete doekjes/sponsjes/borstels/merk schoonmaakspul en daar doen ze álles mee.
Ik stink al 25 jaar in apparaten en Oplossingen Anderszins die het Sneller Mooier Beter en Makkelijker voorspiegelen. Maar dus niet zijn Ik wou dat ik het geld nog had wat ik aan dweilsystemen etc. heb uitgegeven De eerder genoemden hulpen lagen immer in een deuk, mepten het nieuwe Wondermiddel twee keer mijn huis door en dankten het vervolgens af.
Ik heb een jaar Vormingsklas gevolgd, na de midd.school. Toen bestond dat nog. En daar heb ik het geleerd, echt waar

Tirza

Tirza (ot)

Ik deed houtbewerking op de vormingsklas,veeeel leuker!
Bastet