Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

ciepie

ciepie

15-02-2011 om 13:48

Ik vind de emancipatie (nog) zo slecht


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Chippie

Chippie

17-02-2011 om 00:06

Ciepie

Geen idee of jij geemancipeerd ben of niet, je bent duidelijk wel gefrustrerd. In mijn ogen om niks wat de oeite van de frustratie waard is.

Je vader verander je niet, je familie niet en nee, ook je eigen geslacht en dat van je dochters niet. Ik zou het er niet voor over hebben. `Maar´ een meisje, kom op zeg, get a life! Jij schrijft het hier op (niet je vader).

´Ik ben gewoon best wel verbaasd als je hoort dat in andere landen moeders helemaal niet zo achter de kinderen aan hoeven te rennen. .................en toch zijn dat soort dingen erg vaak een logistiek probleem die voor het overgrote deel door moeders worden opgelost. ...............En dan op school die tussendemiddagen en de vrije woensdagmiddag en die ellenlange vakanties, het wordt lastig gemaakt om te werken, en ik vind het raar dat dit probleem in mijn omgeving grotendeels door vrouwen wordt opgelost, die daardoor geen baan op niveau kunnen hebben.´

Wederom get a life. Jij hebt gekozen voor kinderen en daar gaat wel wat tijd inzitten. Dat kinderen tijd, bloed, zweet, tranen kosten was mij niet onbekend toen ik nog een vrolijke losbol was.

En of ik nu geemancipeerd ben of niet, ik kijk heel anders tegen zwemles (okee, hier ging ook de vlag uit toen de diploma´s binnen waren), ellenlange vakanties, de woensdagmiddag, clubjes, etc aan. Ik geniet van het trotse snuitje van mijn zoontje tijdens de drumles, de woensdag/knakworsten-lunch met mijn kids en een troep vriendjes, de heerlijke vakanties om samen iets te ondernemen (en de andere dagen ondernemen ze leuke dingen bij BSO of met oppas).

En hier echt wel een baan op niveau (nee, ik ben niet de nieuwe CEO van Philips). Ik zie niet in waarom je qua baan een stapje terug moet doen.

Geniet van je leven!

`Dat is ook deels hun eigen keuze, maar in dit geval niet altijd iets waar ze zelf heel blij mee zijn, maar ze doen het omdat de omgeving het verwacht van ze.´

Huh? Ik ben zielsgelukkig met onze keuze voor kinderen. En aan die keuze zitten zwemles, poepluiers, kinderopvang, koude ochtenden langs voetbalveld, etc aan vast.

Ik snap niet zo goed waarom de omgeving dat van mij verwacht. Het kind heeft het nodig, daar draai jij als ouder voor op. Hoe zie je het dan voor je? Dat je je kind, gebadderd door de BSO en in een fris pyjamaatje, ´s avonds in bed stopt om een nachtzoen te geven?

Volgens mij heeft je posting niets te maken met wel of niet geemancipeerd maar met het soort bril dat je op hebt. En waarschijnlijk met een ietwat oververmoeide moeder?

Kaaskopje

Kaaskopje

17-02-2011 om 01:07

Tjonge

"ik heb het meeste vrouwen aan de telefoon, maar ik krijg 9 van de 10 keer een mannennaam als e-mail adres. Ze hebben er geen voor zichzelf laten aanmaken, of weten niet hoe dit moet, man heeft ook niet bedacht om een e-mail adres te verzinnen waar de naam van zijn vrouw ook in voorkomt" ===
Ik heb ook lang op naam van mijn man gemaild. Ik doe heel wat op mijn naam, de bankrekeningen staan bijvoorbeeld op mijn naam, dus mijn man pint altijd met een kaartje waar mijn naam op staat. Maar soms staat iets op zijn naam en zo is in het hoofdemailaccount zijn naam terechtgekomen. Pas later, toen we Windows Vista kregen, ben ik me bezig gaan houden met een eigen emailaccount, met mijn naam erin. Het is inderdaad best prettig om met mijn eigen naam te mailen.
Om eerlijk te zijn vind ik jouw aannames veel erger dan het mannen-emailadres op zich. De eerste: "ze hebben er geen voor zichzelf laten aanmaken, of weten niet hoe dit moet..." Zie je vrouwen voor zulke domme ganzen aan? En: "man heeft ook niet bedacht om een e-mail adres te verzinnen waar de naam van zijn vrouw ook in voorkomt" Als ik íets vreselijk vind is het zo'n knus [email protected] emailadres. Zo klef! Maar ook hier ga je er vanuit dat de man dat wel ff zal doen.

tjonge

tjonge

17-02-2011 om 07:27

Kaaskopje

Kaaskopje, je citeert Merel en niet mij

Ik ben het geheel met jou eens!

Miekemieke

Miekemieke

17-02-2011 om 07:57

Mijn ervaring

Mijn kinderen zijn jong volwassen. Ik heb altijd gewerkt, eigen naam, eigen girorekening en ja eigen e-mailadres. Opvoeding en werk met wat kunst en vliegwerk gecombineerd. Ik heb mijzelf kunnen ontplooien en mij nooit minder gevoeld dan een man of zo. Niemand heeft daar opmerkingen over gemaakt.
Maar nu... Mijn moeder en schoonouders zijn hoogbejaard en beginnen te kwakkelen. Dan vind iedereen, familie en maatschappij het gewoon dat de (schoon)dochters als eerste hulp bieden. Dat vind ik toch wel opvallend.

Merel

Merel

17-02-2011 om 09:40

Tjonge en kaaskopje

Yep dat zijn mijn aannames. Zeker weet ik dat natuurlijk nooit,of ze niet weten hoe dit moet, maar ik spreek veel van die dames als ze hier bij mij op afspraak zijn en het valt me toch echt op dat toch 50% er echt niet veel van snapt. Kunnen me geen word-document terugmailen (dan staat er in de mail "ja sorry hoor, ik weet niet hoe dit moet, of ik doe dit nooit". Of ze bellen me op, dat ze het er al 4 keer bij hebben gedaan maar dat er met de mail iets misgaat, of dat het document niet goed is. (dus mijn aanname is dat ze er niet veel van snappen, want bij mij lukt dat altijd in een keer) Ikzelf heb een eigen e-mail adres, een gezamelijk adres waar onze beide achternamen in voorkomen en man heeft een eigen adres. Het ligt er maar aan waarvoor ik mail. En ik zie echt niet alle vrouwen voor domme ganzen aan, maar ik spreek er echt veel (mijn leeftijd of jonger- dus 40 jaar of jonger) die er echt geen kaas van gegeten hebben, merk ik aan hun vragen.

margje van dijk

margje van dijk

17-02-2011 om 09:53

Herken het absoluut niet

Ik denk net als anderen hier, ciepie, dat jouw ergernis vooral komt door je eigen instelling. Je bent aan het vechten tegen verwachtingen van anderen, maar waarom zou je daar nou zo veel energie aan verspillen. En je hebt steeds de behoefte je te spiegelen, jezelf te beoordelen, krijg ik de indruk: ook daar kun je veel relaxter over doen. Gewoon eigen koers bepalen, doen waar jij je goed bij voelt, en voor de rest alles van je af laten glijden. Zou ik zeggen.

Ik weet niet dat het is omdat ik mezelf ook zo opstel of omdat het hier werkelijk een andere omgeving is (hoewel echt geen randstad), maar ik herken het helemaal niet wat je schrijft. Ik ben hoger opgeleid, ik werk 4 dagen, mijn kinderen gaan 3 dagen naar de BSO en blijven alle dagen over. En dat al jaaaaaaaaren. Ik heb er nooit één scheve wenkbrauw over ontwaard. Ook werken al mijn vriendinnen ongeveer net zo veel als ik, en allemaal vinden ze dat normaal. Onze mannen dragen gelijkwaardig bij aan 'thuis'. Alleen al het idee dat het huis mijn domein zou zijn en dat mijn man daaraan bijdraagt of zoiets - wat een onzin. Het huis en het huishouden is van ons allebei, en we werken ook allebei. Dus ik herken het plaatje totaal niet. Ik heb geen gezinnen in mijn vriendenkring waar de man werkt, de vrouw thuisblijft of 'een schoonmaakbaantje' heeft. Maar misschien is dat op zichzelf ook wel weer zorgwekkend (want misschien sta ik onvoldoende in de gemiddelde samenleving

Margje

Wat als...

die vrouwen met 'een schoonmaakbaantje' in de provincie nu eens tevreden zijn met hun leven en de zorg voor hun kinderen en niet per se carrière hoeven te maken? Kun jij dat snappen/accepteren? Of is iemand in jouw ogen alleen geëmancipeerd als ze vier dagen in de week werkt?

Chris

Eens met ciepie

ik stoor mij ook aan al die dingen die jij zegt. Kijk eens naar de leden van besturen, overwegend blank, man en ouder.

Pluk53

Pluk53

17-02-2011 om 11:48

4de femenistische golf sterft bruusk

cynisch stukje vandaag van Ephimenco in Trouw, over de nepzorgvaders Eurlings en Bos.

joep

joep

17-02-2011 om 11:50

Ik vind juist dat het goed vooruit gaat

Ik ben er van overtuigd dat de vrouw de toekomst is, slimmer, flexibeler en minder lui. Dat komt vanzelf wel goed. Ik denk ook dat het een kwestie van tijd is dat het richting 50/50 gaat. Ik zie nu al steeds vaker vaders met een 4daagse werkweek.
Ik ben ook zelfstandige en vind het juist wel grappig als ik een verzekeringsadviseur over de vloer heb en hij zegt: We kunnen de volgende keer beter afspreken met je man erbij, dan kan hij er ook even naar kijken. (mijn man weet maar amper dat ik een bedrijf heb en al helemaal niet welke verzekeringen daarvoor afgesloten moeten worden).

Kiki

Kiki

17-02-2011 om 12:03

Oooo joep,

dat had ik ook. Ik was zeer geïrriteerd, mijn man heeft niets met mijn bedrijf te maken. Die weet echt niet wat voor verzekeringen daarvoor nodig zijn.

Ik had het trouwens ook met de garage. Beide auto's op mijn naam, maar nog aangesproken worden met de naam van mijn man.

joep

joep

17-02-2011 om 12:35

Aan dommigheid doe je niks

Maar wie niet respectvol kan zijn, die verkoopt niets aan mij.
Ik heb er weleens 1 weggestuurd die iets kwam repareren, gewoon om zijn houding, toen stond ik echt bijna te janken, maar achteraf ben ik dan juist heel trots op mezelf.
Ik vind het overigens geen probleem om als meneer ... aangesproken te worden.
Ik ken ook een man die pas zzp-er is geworden en verbaasde mij wel over alle bewondering die daarover uitgesproken werd, ook tegen mij, zonder er erg in te hebben dat mijn bedrijf veel groter is, al jaren bestaat en ik ook nog bijna alleen voor het huishouden en de kinderen zorg. Dat zeg ik dan niet en ik wordt er ook niet eens echt boos over. Ik vind het gewoon raar.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-02-2011 om 13:12

Oh tsjonge

Sorry

Kaaskopje

Kaaskopje

17-02-2011 om 13:18

Joep

Ik wil ook altijd dat mijn man erbij is als er iemand iets belangrijks komt bespreken. Niet omdat ik mezelf onderwaardeer, maar 2 horen en vragen meer dan 1 en ik wil gewoon kunnen overleggen met mijn man en wat is er dan handiger als hij het verhaal ook zelf heeft gehoord?

Pluk53

Pluk53

17-02-2011 om 16:59

Hele oude bestuurders

http://www.ser.nl/nl/publicaties/adviezen/1960-1969/1969/b04971.aspx
Vrouwen worden al 40 jaar niet meer ontslagen bij zwangerschap en huwelijk.

Pelle

ik heb onlangs een bestuurstraining gedaan, het is het old boys network, vriendjes benoemen vriendjes en veel besturen houden zich niet aan de code good governance, iets waar op veel manieren iets aan gedaan moet worden, dat red je niet met alleen maar wat tijd.

dc

dc

17-02-2011 om 17:37

Chippie

"Jij hebt gekozen voor kinderen en daar gaat wel wat tijd inzitten. Dat kinderen tijd, bloed, zweet, tranen kosten was mij niet onbekend toen ik nog een vrolijke losbol was. "

Wat is dat nou weer voor een dooddoener. Waarom kost het de vrouwen zo veel meer tijd dan de mannen? Daar zit het probleem.

En het is fijn als je je niet suf hoeft te rennen, en je kind gewoon de hele dag op 1 lokatie kan blijven met dezelfde mensen om zich heen. Dat kan in andere landen wel, waarom in Nederland niet? Omdat nederlandse vrouwen zich zo graag opofferen ofzo?

Ik ben trouwens op het moment heel erg blij met thuismoederen, maar ik wil de keuze hebben, en niet gedwongen worden te kiezen tussen thuis zijn of een "baantje" hebben, of een chaotisch rennend leven. Kinderopvang moet gewoon goed geregeld worden en betaalbaar zijn.

Massi Nissa

Massi Nissa

17-02-2011 om 17:49

Ik zie het wel, hoor

Natuurlijk, als ik mijn moeder hoor over de jaren zestig dank ik god op mijn blote knietjes dat ik nu volwassen ben en niet dertig jaar eerder. Maar dat de emancipatie af is, nee. Het is ook niet allemaal even duidelijk, want aan de ene kant hoor je klachten dat er te weinig vrouwen doorstromen naar 'de top' en aan de andere kant worden we overspoeld met onderzoeken waaruit blijkt dat vrouwen helemaal niet meer *willen* werken.
Ik merk in mijn eigen vrienden- en familiekring bijzonder weinig van ingesleten, ouderwetse rolpatronen en gedachtengangen, maar ik zie ook dat het feminisme nog lang niet tot alle lagen van de bevolking even sterk is doorgedrongen. Ik zou me voorzichtig aan een bewering willen wagen a la: hoe hoger opgeleid, hoe minder gedoe met 'mevrouwtje', emailadressen op naam van man en aanverwante onaangename setbacks.
Wat mij naast alle denigrerende voorvallen en opmerkingen richting vrouwen vooral stoort is dat er feitelijk hetzelfde gebeurt richting mannen. Mijn man is een typische zorgvader die heel veel thuis is met zijn kind. Hij moet best vaak aanhoren dat hij best meer zou kunnen werken, "want dan zou ik (zijn vrouw) een stapje terug kunnen doen". Als wij elkaars uren zouden draaien, zou je van niemand iets horen.
Ik vind het gebrek aan ambitie bij veel vrouwen trouwens ook stuitend, maar vermoed dat er ook vaak wel van alles achter zit. Mijn eigen moeder heeft haar hele jeugd te horen gekregen waar vrouwen goed voor zijn (je raadt het al: het gezin), dus de Huishoudschool was goed genoeg. Ook waren er opmerkingen die aangaven dat ze niet zo slim was als haar broers op de HBS (ahum, ze heeft een hele rits kinderen op het gymnasium gehad, dat zegt genoeg in mijn ogen). Gevolg: mijn moeder heeft een werkelijk gigantisch minderwaardigheidscomplex dat pas de laatste tien jaar een beetje wegebt - eigenlijk vooral omdat wij, haar kinderen, haar steeds weer op de feiten wijzen en die liegen er niet om. Mijn moeder is een kanjer. Maar ze is wel degelijk beknot (geweest) door de weinig stimulerende omgeving van haar jeugd. En zo zijn er waarschijnlijk duizenden, tienduizenden vrouwen die meer uit zichzelf hadden of zouden kunnen halen.
Positieve daaraan is dat er nog een grote reserve is aan vrouwelijk talent - ook in bijvoorbeeld allochtone kringen. Van mij mag dat best wat actiever aangeboord worden.
Groetjes
Massi (niet ongeduldig ofzo)

Fiorucci

Fiorucci

17-02-2011 om 19:03

Pluk

Mijn contract werd ooit niet verlengd, toen ik zwanger was. Met de een of andere smoes. Mijn leidinggevende vroeg het na bij het afdelingshoofd, en kreeg als antwoord: je denkt toch niet dat we een zwangere een vast contract geven?
Dat was in 1990.

joep

joep

17-02-2011 om 19:14

Kaaskopje

Ik bedoel ook niet dat als je man het interessant vind en wat zinnigs heeft te zeggen dat hij dan niet mee kan beslissen, ook al betreft het jouw zaak. Het gaat er mij om dat iemand er vanuit gaat dat ik niet bevoegd of capabel ben om zelf over mijn zaak en mijn geld te beslissen. Als ik mijn man erbij nodig zou hebben, dan zat hij er wel bij. Aan een man met een zaak vraag je ook niet: Wat zegt je vrouw ervan?
Overigens weet mijn man amper dat er geld in omloop is. (Hij heeft ooit 1 keer iets geregeld en dat bleek een woekerpolis).

Hanne.

Hanne.

18-02-2011 om 09:11

Niet mogen is niet hetzelfde als niet gebeuren

Dat vrouwen al ruim 40 jaar niet ontslagen mogen worden bij huwelijk of zwangerschap betekent niet dat het niet gebeurde.

Mijn moeder heeft gewoon nog haar ontslag gekregen toen ze zwanger van mij was (en ik ben van royaal na 1969). Had ze kunnen aanvechten (en waarschijnlijk winnen), maar dan had ze alsnog met een probleem gezeten, want kinderopvang was er inderdaad nog niet of nauwelijks.

Op dat punt zijn we, zeker de laatste jaren, flink vooruit gegaan. Ik geeft toe dat een plek vinden misschien niet altijd even makkelijk is, maar er is kinderopvang, en het is, na belasting teruggave, goed betaalbaar.

Krin

Krin

18-02-2011 om 09:27

Het zit in de hoofden

van mannen én vrouwen. De mijne, bijvoorbeeld, denkt waarschijnlijk oprecht dat hij een geëmancipeerde man is, omdat hij twee keer zoveel voorheen vrouwenwerk doet als zijn vader. Hij doet het beter dan de vorige generatie, dús doet hij het goed. Ik ben met veel anti-man-gemopper van mijn moeder opgegroeid, en zie dankzij die bril bij man nog veel latent seksisme. En niet alleen bij hem. Hier op microniveau helpt hardnekkige, zo vriendelijk mogelijke bewustmaking, en ik heb de hoop dat als zoveel mogelijk vrouwen dat maar blijven doen, dat uiteindelijk wel doorsijpelt.
Bij vrouwen (kijk maar bij Relaties) bestaat nog de neiging mannen als kind te zien en te behandelen. Hij kan de was niet ophangen zoals het hoort, hij moet directe, gedetailleerde bevelen krijgen anders doet hij niks. Je zou je kont voor mindere tegen de krib gooien, als man.
Samenvattend: nee, ik vind niet dat de emacipatie voltooid is. Maar afgezien van de matige kinderopvang en ouderwetse schooltijden denk ik niet dat dat vooral de buitenwereld te verwijten valt. Meer de binnenwereld, bij vrouw én man.

Biene M.

Biene M.

19-02-2011 om 10:34

Bayle

Ik ben ook van 1969 en had twee ouders met een baan. We woonden in een grote provinciestad maar de dichtstbijzijnde creche was in de nog grotere stad 20 km verderop. Blijkbaar boften jullie met opvang zo dichtbij.

Kinderopvang jaren 70

begin zeventig waren er bijna overal peuterspeelzalen,maar........daar kon je kind slechts 1 dagdeel terecht.
voor een hele dag kinderopvang was je wel degelijk afhankelijk van familie of vrienden.
hooguit in de grote steden bestonden er kinderdagverblijven.

fladder

fladder

19-02-2011 om 11:47

Kinderopvang jaren 70

Die was er inderdaad (de crêche). Maar je moest wel sterk in je schoenen staan om je kind erheen te brengen, want je kreeg tout Nederland over je heen dat je zo'n ontaarde ouder was!
En inderdaad, een elke-dag-opvang was bijzonder zeldzaam.
Mijn moeder, die begin jaren 60 trouwde, moest gedwongen stoppen met werken. Toen haar jongste kind op de kleuterschool zat, ging ze meteen op zoek naar werk tijdens de schooluren. Dat was, als ik even snel reken, rond 1972. Eerder zat er gewoon niet in, en was eerlijk gezegd ook "not done" (nogmaals: je moest echt sterk in je feministische schoenen staan, en wij woonden niet eens in de Bible Belt ).

fladder

fladder

19-02-2011 om 13:51

Bayle

"Volgens mij maken jullie er meer van dan het was, vooral omdat jullie zelf in die tijd zo klein waren dat jullie het je niet kunnen herinneren."

Ja... Dat zal het zijn...

Of misschien praat ik daar wel eens over met mijn moeder, die toen al volwassen was en nog steeds redelijk aanspreekbaar is?

Enne... Sorry voor het vergeten van mijn S!

Je zegt dat de crêche vol zat... Was dat een grote crêche? Waren er meerdere adressen? Of was dat één adres of een kleine opvang, die zo vol was, zodat de meeste moeders liever wachtten met "weer gaan werken" tot de kleuterschooltijd aanbrak?

Zelfs anno 2011 wordt er nog wel eens negatief gesproken over "kinderen in de opvang dumpen", al is dat (gelukkig) hard aan het afnemen. Maar in die tijd had je als ouderS (vooral als moeder) heel wat uit te leggen als je die stap nam.

Pluk53

Pluk53

19-02-2011 om 16:42

Pelle

mijn moeder ging werke toen haar derde naar de kleuterschool ging, in 1963, bijna 50 jaar geleden. En echt niet in een wereldstad. "Gewoon" onder de schooltijden, als secretaresse op een accountantskantoor.

Mijn moeder

ging in 1976 weer voor halve dagen werken, ergens op kantoor. Ze had toen 3 kinderen van 10, 9 en 7 en mijn vader werkte van huis uit en was dus altijd thuis als wij tussen de middag thuis kwamen. Het geld was gewoon nodig.

Mijn opa's reactie toen mijn moeder ging werken was: ach maar een moeder hoort toch thuis te zijn bij haar kinderen.

Ik was toen volgens mij het enige kind met een buitenshuis-werkende moeder in de klas. Het was absoluut niet gebruikelijk hoor, werkende moeders en dat is dus maar 34 jaar geleden.

Mijn moeder ook

mijn ouders trouweden in 1959 ,toen was het gebruikelijk dat je ontslagen werd omdat je ging trouwen,je had immers een man die je kon onderhouden?en dat was zeker niet alleen het geval bij mijn moeder,iedere vrouw die ging trouwen werd in die tijd ontslagen.
in de jaren 70 ,toen mijn jongste zusje naar school ging is mijn moeder weer gaan werken,onder schooltijd.
er waren begin jaren 70 slechts 100 peuterspeelzalen in Nederland,waar je je kind slechst enkele dagdelen kon brengen.Dus als je wilde werken,was je toch echt afhankelijk van familie of vrienden voor de opvang van je kind.

Bovendien

ik weet nog dat onze omgeveing het * een schande* vond dat mijn moeder er bij moest gaan werken,verdiende mijn vader soms niet genoeg??werd er gevraagd.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.