Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Hibiscus

Hibiscus

21-01-2011 om 22:36

Niet fijn om alleen thuis te zijn

Man is vandaag vertrokken voor een weekje buitenland. Helemaal prima en ik vind het echt geen probleem om een week alleen voor de kinderen te zorgen. Maar ik merk de afgelopen tijd dat ik het steeds lastiger vind om 's nachts alleen te zijn. Herkent iemand dat?
Ik vind het een naar idee dat ik alleen boven lig en de kinderen een verdieping lager, ik ben opeens alleen verantwoordelijk voor ze. Ik slaap dan eigenlijk nooit goed en ben na een week uitgeput.

Ik heb nu een matras in dochters kamer gelegd en daar slaapt zij op. Ik lig dan lekker in haar bed. Zo zijn we alledrie vlak bij elkaar.

Ik loop dan ook altijd drie keer alle deuren na of alles echt op slot zit en of alle apparaten echt uit zijn. Ik neem ook mijn mobieltje mee naar boven.

Ben ik nou heel suf? Ik heb trouwens na zo'n week altijd extra veel respect voor alle alleenstaande ouders! Ik doe het dan eigenlijk tussen 7 en 7 ook alleen, maar het is toch anders als dan om 7 uur iemand thuis komt die het even over kan nemen.

Hibiscus


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
virginie

virginie

21-01-2011 om 22:59

Zeeeer herkenbaar!

goh! je hebt mijn gedachten gelezen lijkt wel, het is mijn verhaal wat je hier hebt opgeschreven, echt bizar gewoon!
Deze week was mijn man ook voor 1 weekje in het buitenland, hij is wel vaker weg, maar meestal voor een paar dagen binnen Europa, nu was hij buiten de EU. Zaterdagnacht ben ik wakker geworden en ineens voelde me zo eenzaam, en ik dacht ook, jeetje ik ben verantwoordelijk voor 3 kindjes!!, ik slaap ook nooit helemaal goed, en inderdaad vroeg alles sluiten, en nog een keer controleren, het voelt toch heel anders als je helemaal er alleen voor bent.
Ik lig ook altijd te bedenken wat zou ik doen als er iets zou gebeuren, hoe ik ze zo snel mogelijk naar buiten krijg, dat soort dingen, dan denk ik weer, trut, doe even normaal, weg met die rare gedachten!. Ik heb ook mijn mobieltje altijd in de buurt, ook als ik bijv. even de container buiten moet zetten.
Ik begrijp precies wat je doormaakt. Ben heel blij dat morgen mijn man weer thuis is!
groeten,
virginie

Petr@

Petr@

21-01-2011 om 23:04

Niet suf

Mijn man ging en gaat regelmatig naar het buitenland en de jongens sliepen dan omstebeurt altijd bij mij in bed. De jongste (15) maak ik nog steeds blij als ik zeg dat z'n vader in het buitenland zit ))
Maar ik het herken het wel, mobiel mee naar bed. Wij hebben een flinke hond dus ik weet dat er niet zomaar iemand naast mijn bed staat, dat is wel een geruststellend idee (en ook een van de reden dat wij een hond hebben).
En het wordt ook makkelijker naarmate de jongens ouder worden. Hoe oud zijn die van jou?

Yura

Yura

21-01-2011 om 23:12

Ook

Ik heb het ook sinds kort eigenlijk. Kan wel wat oorzaken verzinnen hoor, we hebben onlangs verbouwd en een tijd geen schutting gehad met een hoekhuis en ook nog geen gordijnen. Soms ging de hond dan opeens blaffen naar de schuifpui die een donker zwart gat was, dan vroeg ik me af of er iemand in de tuin liep zonder dat ik het kon zien. Ook belde er eens iemand aan met een babbeltruc om half 11 's avonds toen man in buitenland zat, ook bij een bekende van mij die alleen was had hij dat gedaan en toen haalde ik me in mijn hoofd dat wij misschien in de gaten waren gehouden. Toen ik nog wat mensen had gehoord waar hij was geweest, waar de man wel thuis was werd ik wat geruster. Enerzijds ben ik blij dat we een hond hebben, want die, ook al doet hij geen vlieg kwaad, gaat wel flink blaffen als je 's avonds laat aanbelt. Onze slaapkamer is wel op dezelfde verdieping als die van de kinderen, dat scheelt, maar meestal slaapt mijn zoon van 12 ook bij mij als zijn vader er niet is. In principe mogen ze om en om, maar dochter kan dan niet slapen. Zoon vindt het gewoon gezellig en ik ook.

Hibiscus

Hibiscus

21-01-2011 om 23:22

Fijn, medelevers!

Fijn om te lezen dat niet iedereen me suf vindt

Ik ben niet echt heel bang hoor, ik slaap wel, maar gewoon niet zo goed als normaal. En ik ben ook echt niet heel bang de hele avond/nacht, meer een onbestemd gevoel, kan het niet anders uitleggen.

We wonen midden in een woonwijk, gewoon een rijtjes huis. We zijn verhuisd naar een ander land, dat wel, maar ik had het in Nederland ook wel. Het klopt dat het hier wel wat meer is, in Nederland ben ik niet bij dochter gaan liggen... Maar daar was de kamerverdeling ook anders. kinderen zijn trouwens 7 en 10.

Een hond hebben we niet, wel een hamster, telt dat ook? Hij kan erg hard knagen.

Hibiscus

virginie

virginie

21-01-2011 om 23:27

Sinilind

bij ons is gelukkig niets gebeurt, en ben ook niet zeer angstig, maar het voelt toch anders, veel meer verantwoordelijkheidsgevoel, als je met je partner bent dan deelt je dat. Je bent gewoon alerter denk ik. Ik praat wel met mijn man hierover. Ik ben best nuchter, maar als je eenmaal kinderen hebt, dan zie je toch sneller dingen die er niet zijn denk ik, want boven alles wil je ze toch altijd beschermen.

Kaaskopje

Kaaskopje

22-01-2011 om 00:19

Gebeurt hier nooit

maar ik ben eigenlijk altijd al een beetje degene die het fort bewaakt in de nacht. Vooral van mijn oudste dochter weet ik dat ze het lang prettig heeft gevonden dat ik tot laat beneden zit. Maar buitenshuis ben ik een minder grote held. Ik zie het daar slecht, dus daar ben ik niet veel waard.
Ik ben lang bang geweest in een donker huis, maar hoe ouder ik word hoe beter ik daar tegen kan. Daarnaast ben ik niet zo zorgelijk aangelegd. Ik ga lekker slapen. Het heeft geen zin om je druk te maken over wat er zóu kunnen gebeuren.

Jezelf toespreken?

Ik herken het wel een beetje. Ik heb dat ook én ervaring.
Vooral de periode tussen lampen uit, deur op slot en in bed stappen heb ik het moeilijk.
Heb ik die deur wel goed afgesloten? En de tussendeur? t.v. uit? (i.v.m. brand) Hoor ik nu wat?
Zo gaat dat zo'n beetje.
Soms ga ik nog controleren...Maar als ik eenmaal in bed lig spreek ik mezelf stevig toe, dat het onzin is en hoe vaak is er nu in ál die jaren ingebroken??? En dat een inbreker heus wel beneden blijft,want wat moet ie boven? En zowiezo ziet ie aan de buitenkant niet dat man weg is,toch?
Telfoons neem ik ook mee.
Maar het toespreken helpt in zoverre dat ik wél goed slaap uiteindelijk en de kinderen ook en allemaal in ons eigen bed.
groeten albana

Ik ook hoor

het gebeurt gelukkig eigenlijk nooit, maar vroeger heel regelmatig. Ik vertelde sowieso altijd aan de buren dat ik 's nachts alleen was en zij wisten dat ik een megaklap op de radiator zou geven als er iets zou zijn, dat klinkt wel door zo in een rijtjeshuis.

Als ik 's avonds alleen thuis ben draai ik de deur al op slot terwijl dat anders pas gebeurt als we naar bed gaan. Ik zal ook nooit 's avonds opendoen als ik alleen thuis ben.

Vaak alleen

Mijn man gaat zeker 3x per maand een aantal dagen naar het buitenland en ik ben helemaal gewend dan alleen met de kinderen te zijn. 's Avonds met zijn tweeën is gezelliger maar ik ben absoluut niet bang in mijn eentje. Ik ben er al een paar keer 's morgens achter gekomen dar ik de achterdeur niet eens op slot had gedraaid! Hele nacht open geweest. Niet echt handig.

May

May

22-01-2011 om 10:19

De buren..

Als je goed contact met de buren hebt, zou je even kunnen zeggen dat je alleen bent en dat je dat eng vindt. Je kunt ze dan vragen of het goed is dat je hun telefoonnummer naast je bed legt voor als er wat is....Ik deed dat vroeger ook wel eens als ik alleen was, ik heb nooit hoeven bellen, maar het gaf me toch een klein beetje het gevoel dat ik er niet alleen voor stond..

tonny

tonny

22-01-2011 om 10:25

Wel alerter ja

dat herken ik (van vroeger, toen ze nog allevier thuis waren). Ik liet mijn slaapkamerdeur een stukje open en lette extra goed op het sluiten van de deuren en zo. Mobiel mee naar bed was toen nog niet - deze alleentijd is al een poosje geleden.
Ik herinner me niet dat ik er slechter van sliep, maar het verantwoordelijkheidsgevoel was wel wat lastig. Vooral als er eentje ziek werd.

Het lijkt me inderdaad niet zo prettig om dan op een andere verdieping te slapen dan de kinderen. Kan me voorstellen dan je dan een andere keuze maakt qua slaapplek.

buurtgenoot

buurtgenoot

22-01-2011 om 10:29

Is dit iets?

Kijk eens hier, dit hebben wij met ons rijtje, ideaal!http://burenbel.com/

ijsvogeltje

ijsvogeltje

22-01-2011 om 10:31

Nee, geen last van

Hier ook een man die geregeld een paar dagen weg is (morgen gaat hij weer), maar ik herken niet wat hierboven wordt geschetst over extra alertheid en het voelen van zware verantwoordelijkheid. Neer, geen last van gelukkig.
Neemt niet weg dat ik het soms wel wat ongezellig vindt

buurtgenoot

buurtgenoot

22-01-2011 om 10:40

Uitleg

zal ik dan ook maar wat uitleg geven. Wij hebben een sensor in de voordeur en een bewegingsmelder in de kamer en op de overloop, als het alarm aanstaat en de deur gaat open heb je even tijd om het alarm uit te schakelen. Gebeurt dat niet of wordt er beweging gemeld dan krijgen alle buren een alarm. Dat gebruik je als je weggaat en er is niemand thuis.
Je kunt ook instellen dat alleen de benedenverdieping aktief is voor als je 's nachts zelf boven bent. Ook kun je altijd zelf een melding naar de buren geven via een kastje naast je bed als je denkt dat er iets verdachts is. En er zit een hulpknop bij de voordeur voor als je open hebt gedaan en bedreigd wordt. Ik vind het heel veilig voelen.

Jolanda123

Jolanda123

22-01-2011 om 12:35

Niet bang

Grappig, dit draadje over alleen thuis zijn en angst/verantwoording.

Als lezende realiseer ik me dat ik "bang zijn" altijd als een luxe gezien heb, die ik me niet kan/kon veroorloven.

Mijn echtgenoot is regelmatig voor langere periode weg (2 weken tot 9 maanden) en als je dan met kleine kinderen zit kun je je niet permitteren om angstig of bang te zijn.

Ik zorg er bewust voor dat de deuren op slot zijn voordat ik naar bed ga, en dat ik een telefoon op het nachtkastje heb.

Toen mijn jongste nog heel klein was, (6 weken oud of zo) had ik de jongste bij mij op de slaapkamer. De oudste sliep in zijn eigen bed.

Weet je, als (partime)alleenstaande ouder kan je wereld heel klein worden als je er niet alert op bent. Het wordt lastiger om 's avonds weg te gaan omdat je voor oppas moet zorgen, en je kunt de verantwoording niet even overdragen.

Om die reden ben ik altijd zoveel mogelijk blijven doen, inclusief 4 weken met mijn jongste zoon trekken door Noorwegen met een tentje.
Wildkamperen hebben we dat jaar niet gedaan, en wel om de doodsimpele rede, dat mocht ik mijn voet verstuiken, een kind dan niet in staat is om hulp te halen.
Ben je op een camping, dan is dat toch wat makkelijker.

Jolanda.

PS: wat betreft de verantwoording en de zorg voor de kinderen: Mijn man vertrouwt mij blind en weet dat ik eerst voor de kinderen zorg in geval van nood, en als alles in een "rustiger vaarwater" is gekomen, ik hem dan pas op de hoogte stel.

vlinder72

vlinder72

22-01-2011 om 13:25

Ook niet bang

Manlief is ook vaak een paar dagen wegen (overal in de wereld). Zeker twee keer in de maand een een paar dagen tot een week. In totaal ongeveer 1,5 week per maand denk ik zo. En dan reken ik de late avonden/nachten thuis niet mee.

Ik weet niet beter. Ik ben ook nooit bang en ik heb ook niet het idee dat ik opeens meer verantwoordelijk ben voor onze vier kinderen. Anders ben ik toch ook al verantwoordelijk.

Wel vind ik het een logistieke nachtmerrie. Wat een gedoe zeg. Zeker in het weekend. Het is bijna onmogelijk om de oudste twee overlappend naar de voetbal te krijgen. En dan 's middags heeft zusje nog zwemles. En met vier kinderen naar het zwembad is echt geen feest. 's morgens is het ook een hoop gedoe. Want ik moet dan alleen vier kinderen op tijd aangekleed en klaar voor school en kinderdagverblijf krijgen. Meestal doet man de jongste twee en brengt de allerjongste naar het kinderdagverblijf. Maar ja, als hij er niet is dan moet ik alles zelf doen.

Maar ik ben inmiddels reuze handig geworden. Kinderen zijn altijd op tijd op school. Aangekleed en wel. Ik vergeet gelukkig nooit iets en ik ga die week meestal wat vroeger naar bed want ik merk wel dat het vermoeiend is. Het is toch best handig om een man (af en toe) in huis te hebben. Al is hij meestal heel laat thuis, hij is er wel en helpt dan nog even om de laatste dingen op te ruimen etc. En is hij er niet dan moet ik toch echt alles zelf doen. En ik ben altijd weer blij als hij belt dat hij weer in Nederland is.

liora

liora

22-01-2011 om 13:31

Herken het

Grappig genoeg heb ik dit als de kinderen er niet zijn. Dat gebeurt gemiddeld twee nachten per jaar maar dan heb ik altijd een onbestemd bang gevoel.

Ik denk dat het de verandering is die eng is en niet de objectieve situatie.

Liora

Dendy Pearson

Dendy Pearson

22-01-2011 om 15:32

Daarom

heb ik toen onze vorige hond dood ging vrij snel weer een nieuwe gekocht. Mijn man is er 's nachts ook vaak niet en geeft zo'n blaffer een prettig gevoel.

Dendy

Unheimisch gevoel

ik ken het wel, mijn man is een paar keer per jaar weg en dan lig ik ook te lang tv te kijken in bed, poes naast mij en dan ben ik blij dat er ook vaak een kind s'nachts bij mij kruipt.

Ik ben nogal kinderlijk bang voor het donker, voor enge mannen, geesten (nooit gezien overigens), rare schaduwen, gekke geluiden. Daar kom ik ook niet meer overheen. Een vriendin van mij heeft precies het zelfde en heeft ook altijd een kind in bed als man weg is. Ik moet ook niet in een vrijstaand oud huis wonen.

Haha, hoe tegenstrijdig, aangezien ik mij ook regelmatig dooderger aan geluid van de buren.

Hanne.

Hanne.

22-01-2011 om 15:51

Verantwoordelijkheidsgevoel

Ik ken het gevoel wel, maar bij mij is het pas ontstaan na een inbraak (terwijl ik thuis was), dus dat is wel logisch.

Maar ook voor die tijd sliep ik als ik alleen was lichter dan als mijn man er wel is. Bv als hij thuis is word ik alleen wakker van de wekker. Terwijl als hij er niet is ik 's morgens wakker wordt als de buurman met de auto vertrekt.

Omgekeerd word ik 's nachts wel wakker van huilende kinderen, maar mijn man niet. Tenzij ik er niet ben. Dan hoort hij ze in eens wel. Blijkbaar ga je daar toch op slapen.

Hibiscus

Hibiscus

22-01-2011 om 17:58

Ik heb lekker geslapen

Ik ben inderdaad bij dochter gaan liggen, zij op de grond naast me en ik in haar bed. Nu waren we alledrie vlak bij elkaar en dat was prima. Ik heb lekker geslapen, afgezien van het sms'je dat 's nachts binnenkwam dat man goed geland was ( maar dat had ik hem gevraagd te doen...)

Ik ben ook niet echt bang dat er iemand inbreekt maar het is gewoon een rotgevoel. Man is meerdere malen per jaar weg, meestal binnen Europa maar nu verder. En zoals gezegd wonen we in het buitenland en heb ik nog niet zo'n groot netwerk. Er is ook geen familie in de buurt. De verantwoordelijkheid voor de kinderen is dus wel erg groot, als er iets is, duurt het toch minstens een dag voor iemand hier kan zijn.

Ik merk dat ik het wel prettig vind te lezen dat er meer vrouwen zijn die dit zo voelen. En ik heb respect voor de koele dames onder ons!

Hibiscus.

Hibiscus

..hier is de schuttingdeur al op slot!
Doen we anders nooit maar ik ben vanavond alleen. Fiets ook al voor het donker binnen gezet. Gordijnen dicht. Straks moet ik nog naar de donkere bovenverdieping. Die had ik liever nog ff geinspecteerd toen het licht was.. kortom, je gevoel klinkt bekend.

Wel lukt het mij om een hoop weg te rationaliseren doordat ik mijn angsten gewoon laat zijn, in de wetenschap dat ze overdag vaak met het eerste ochtendgloren al wegsmelten. In het donker is alles enger.

Ik heb dat al zo vaak tegen de jongens gezegd dat laatste de oudste de jongste er perfect mee wist te troosten. Jongste zag ergens tegenop dat hij de volgende dag zou gaan doen, ik was ten einde raad (kleuters...), en oudste zei "Weet je, wat 's avonds eng is, is de volgende dag vaak niet meer eng en zelfs leuk". Pfoeehh wat was ik opgelucht dat kleuter weer braaf zijn bedje in dook na deze geruststelling...

Jij succes de rest van de tijd!

Geen last van,

nou is man ook meestal thuis, maar als hij dan eens weg is slaap ik met het raam een flink stuk open, hij vindt dat te koud dus als hij er is kan dat niet. Ik slaap dan heerlijk in de koude frisse lucht. Ik ben zelf vaker een paar dagen weg, volgens mij is hij dan ook niet bang (en slaapt met het raam dicht).
(En dat vriendje van Maya de Bij heet Willie)

neteret mut

neteret mut

22-01-2011 om 22:59

Herken het ook wel

Niet dat ik bij 1 vd kinderen ga slapen ofzo, maar ik loop alles 's avonds wel een keer extra na en ben verder gewoon wat uit m,n ritme. De eerste keer heb ik kennissen gevraagd om bij mij te logeren, had toen ook net een baby van een paar weken ( die nu bijna 21 is).
Overigens herken ik vooral van vroeger nachtangsten. Dan hoorde ik vanalles en kon het dan niet plaatsen, was vooral bang voor brand. Soms lag ik bijna verstijft van angst in bed, ik ben vaak midden in de nacht gaan kijken bij de verwarmingsketel of alles nog in orde was ( ik sliep op zolder waar ook de ketel stond).

Tineke

Tineke

23-01-2011 om 10:31

Luxe-gevoel

Ja, ik herken het...van lang geleden. Als mijn man weg was, meestal voor tien dagen, vond ik dat best naar, vooral 's avonds en 's nachts. Ik kon toen ook best bang zijn, vooral als ik buiten jongelui rumoerig hoorde rondscharrelen.
Nu denk ik met heimwee terug aan dat gevoel, toen ik me dat gevoel nog kon permitteren, toen ik me daar nog aan over kon geven. Helemaal blij en opgelucht dat hij weer terug was. Ik kon weer gerust zijn in het donker. Als dat gevoel eens terug zou komen, dan zou ik het koesteren en het zien als iets heel dierbaars.
Ik ben nu ruim 1000 nachten alleen en nooit meer bang geweest voor het donker, voor het alleen met de kinderen 's nachts. Er zijn wel andere gevoelens om mee te dealen. Ik kan me het bang zijn niet meer permitteren. Ook niet na meegemaakt vandalisme. Maar wat zou ik het wel graag willen, lekker leunen...heerlijk...dus, al voel je je niet fijn als je bang bent, geniet er vooral van dat je dat kunt!

karina

karina

23-01-2011 om 12:50

Herken het erg, hibiscus!

Ik begrijp wel wat je zegt, Kaatje..... toch heb ik het echt heel erg en kan het moeilijk uitbannen. Ik ben niet vaak alleen thuis met de kinderen, maar dan ben ik ook panisch bang.
Bang dat er brand uitbreekt. Dat ik rookmelders hebdoet er totaal niets aan af, ik blijf absurd bang daarvoor, waar moet ik dan heen, waar moet ik eruit, wat als dit en wat als dat!
Bang dat men mijn kinderen wil meenemen. Ik leg mijn oudste in het grote bed of liefst nog allebei de kinderen zodat we heel dicht bij ekaar zijn. Ik hoor van alles, lijk soms te voelen at er iemand met een mes naast mijn bed staat, wat natuurlijk niet zo is, maar wat ik in mijn hoofd haal.
Om beide bovenstaande redenen wil ik nooit mijn kinderen of wij op zolder laten slapen. No way.
Verder: vroeg naar bed (vooral niet beneden willen zijn), geen tv kijken of spannende boeken lezen, mijn mobieltje mee naar boven, naast de gewone telefoon die altijd al naast mijn bed staat (wij hebben op elke verdieping 1 telefoon).
Er wordt in zo'n nacht bijzonder weinig geslapen door mij. Ik doe normaal voor mijn kinderen, die dan ook prima slapen.
Ben altijd enorm opgelucht als man weer thuis is. En toch moet ik erdoorheen vind ik. En waar mijn angst voor brand vandaan komt weet ik ook niet, ik heb geen enge ervaringen daarmee gehad of zo. Ik herken dus erg wat je schrijft, Hibiscus!!!!!!

Kaaskopje

Kaaskopje

23-01-2011 om 13:39

Karina

Iemand die ik ken werkt met alarmsystemen en vanaf dat hij daarin zat heeft hij zijn kinderen ook van zolder naar de bovenverdieping verhuisd. Die stap is dus blijkbaar niet zo raar, hoewel ik persoonlijk niet op die manier denk. Als je altijd overal bang voor moet zijn heb je geen leven. En dat zeg ik... best een angstig typje. Het heeft me afgelopen week overigens wel opgeleverd dat ik nergens gevallen ben, terwijl sommige collega's bont en blauw van een feest thuisgekomen zijn. Ik let áltijd op waar ik loop, omdat ik het áltijd slecht zie. Deze collega's zijn van trapjes en afstapjes gevallen, omdat ze het niet zagen. Elk nadeel heb se voordeel
Ik vind om eerlijk te zijn dat je echt moet werken aan deze buitenproportie gegroeide angst om alleen te zijn en de angst om 'wat kan gebeuren'. Voor je het weet zijn je kinderen net zo angstig en dat is neem ik aan niet wat je wilt. Je denkt dat je normaal doet, maar kinderen pikken dit soort zaken haarfijn op.
Ik vind het logisch dat je bepaalde dingen vermijdt als je daar bang van wordt. Een enge film kun je beter niet kijken als dat scheelt. Maar voor de rest moet je echt leren dat de huiskamer 'veilig gebied' is, ook als je alleen bent en dat je niet meer kunt doen dan wat je doet om brand tegen te gaan. Als er brand is, zijn er maar 2 dingen die je moet onthouden: kinderen uit bed en naar buiten! De telefoon meenemen is ook erg handig, maar de buren hebben vast ook een telefoon. Over al het andere moet je niet nadenken. Dat komt dan wel.
Vraag: Waarom zou een crimineel uitgerekend jouw huis uitkiezen om in de gaten te houden of je man er wel of niet is? Gedraag je je dan anders? Doe je dan opeens de gordijnen dicht, terwijl ze anders open zijn?
Gedraag je zoals je altijd doet en probeer meer zelfvertrouwen te hebben. Ik ben met Kaatje eens dat het een luxeprobleem is dat je zonder man zo angstig bent. Wat bij Kaatje speelt, daar ga ik bij jou uiteraard liever niet van uit, maar je man kan een keer het ziekenhuis in moeten, of door het weer/verkeer niet naar huis kunnen komen. Je moet het zelf kunnen.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-01-2011 om 13:47

Kaatje

Je begrijpt hoop ik dat ik álle begrip heb voor je woorden, maar ik vind 'lekker leunen' een grote verantwoordelijkheid voor een man. Hij vindt een inbreker en een brand net zo schokkend en bedreigend als zijn vrouw. Je moet naast elkaar staan in zo'n geval. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik vind wel dat dat het streven moet zijn. Het is natuurlijk heerlijk om te mogen genieten van het feit dat er een 'veilige rots in de branding' is, maar die rots moet ook op de vrouw kunnen rekenen.

Tineke

Tineke

23-01-2011 om 14:18

Kaaskopje

Ik bedoel: als je bang bent als je alleen thuis bent en pas goed kunt slapen als manlief thuis is, dán leun je op je man. Dat doen alle dames hier in deze draad die alleen bang zijn. En ik vind dat ze daarvan mogen genieten. )
Ik zeg niks over of dat leunen goed of fout is, heb ik ook geen mening over.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-01-2011 om 14:46

Dat is waar

Het is prettig om samen thuis te zijn. Daar kun je toch net even een groter veiligheidsgevoel aan ontlenen dan wanneer dat niet zo is. Maar als de wereld vergaat als man er een keer niet is (al dan niet door onvoorziene omstandigheden) gaat er iets fout. Ik vind het verstandig als je daar dan aan gaat werken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.