Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

even annoniem

even annoniem

09-07-2009 om 14:23

Ongeval, of niet?

Ik wil even mijn verhaal anoniem kwijt, ik voel me hier erg beroerd onder, en weet niet wat ik verder nog doen kan.
Gistermorgen stond ik bij een rotonde te wachten, op een gegeven moment was de weg vrij (er stond een meneer aan mijn linkerkant, op een tussenstuk, en naar mijn idee bleef hij daar wat staan kijken). Op het moment dat ik opstrek, zie ik vanuit mijn linker ooghoek iemand met een aanhanger ook optrekken. Iemand roept iets (denk ik, m'n kleine zat ook te kletsen, dus weet het niet zeker). Ik ben toen snel de rotonde opgereden, en reed aan de overkant heel langzaam, in m'n binnenspiegel kijkend waar die auto met aanhanger bleef. Omdat ik die persoon even niet zag, en even later erg langzaam zag rijden, ben ik in eerste instantie doorgereden. Maar omdat het me allemaal niet lekker zat, ben ik omgedraaid en terug gereden (ik was binnen 5 min. terug bij die rotonde), maar zag niks vreemds.
Een paar uur later hoor ik ons buurmeisje (halverwege de 20), tegen iemand vertellen dat ik een fietser aangereden had (erg gehorige huizen, en aan 2 kanten buren die ons al ruim 1.5 jaar weg lopen te treiteren). Ik heb eerlijk gezegd, helemaal geen fietser gezien (zou ik die over het hoofd hebben gezien, omdat die meneer eigenlijk in de weg stond?) Ik loop dus al, sinds ik haar dat heb horen zeggen, te trillen op m'n benen, en ben ontzettend bang. Heb ook heel slecht geslapen. Vanmorgen ben ik meteen naar het politieburo gegaan, om m'n verhaal te doen, maar ik blijf me beroerd voelen. Stel dat ik wel iemand geraakt heb, en er niks van gemerkt heb? Ik kan het maar niet loslaten. Aangezien dit nogal een roddelbuurt is, hoorde ik net iemand zeggen, dat ik iemand het ziekenhuis in gereden heb (dit kan niet, want iemand wordt niet binnen 4 min. tijd opgeladen door een ambulance, dat weet ik ook wel), maar toch. Ik moet straks eigenlijk met de auto weg, maar durf gewoon niet meer in te stappen. Op het politieburo hebben ze mijn verhaal genoteerd, zodat mocht het zo zijn, ze me weten te vinden, maar er was geen melding of aangifte gedaan.
Wat moet/kan ik nu nog doen?
Met de buren praten, heeft geen zin. Er is in het laatste 1.5 jaar teveel voor gevallen/gebeurd (we wonen net 2 jaar hier, en passen gewoon niet hier in de buurt, denk ik.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
May

May

09-07-2009 om 14:41

De politie..

je zegt dat je je verhaal bij de politie hebt gedaan. Die zullen toch wel weten of er daadwerkelijk iemand aangereden is? En als die niets weten, dan is het dus ook niet zo erg geweest dat er een ambulance aan te pas moest komen... Maarre, aan die roddels in de buurt kun je natuurlijk weinig doen, je kunt honderd keer roepen dat het niet waar is, maar of je ze daarmee de wereld uitkrijgt.. Wat een ontzettende K-situatie. Ik weet helemaal niet of het uberhaupt mogelijk is, maar ik zou zeggen 'wegwezen daar!!!'

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 14:46

Makkelijk gezegd...

Je moet proberen het weer van je af te zetten. Je kunt die man niet meer vinden. Er is een ding zeker, áls je die man al geraakt hebt is dat op zodanige manier gebeurd dat hij zelf weer verder kon op de fiets. Hopelijk alleen met een blauwe plek, maar daar kom je niet meer achter.
Heb je bij het optrekken geen bonk tegen je auto gehoord? Je zou toch zeggen dat je wel iets moet horen als de auto geraakt wordt of niet? Kan die auto met aanhanger ook de oorzaak zijn?
Het is een vervelend voorval en ik snap helemaal dat je er ontdaan van bent, maar de buurt is er niet bijgeweest. Het waait wel weer over.

Denk het niet

Volgens mij heb je het goed aangepakt. Dat je niets hoort met een kind in de auto, dat verschijnsel ken ik, maar als je iemand aanrijdt voel je dat meestal wel (ik herinner me nog steeds de boink van dat konijntje dat naar dezelfde kant uitweek als ik). Verder heb je je netjes gemeld bij de politie met je verhaal, en die hadden nog geen melding gekregen (en dat was de dag erna). Dan is er volgens mij geen sprake van ernstige verwondingen. Heeft de politie nog samen met jou naar de auto gekeken of er schade was?
Ik kan me wel voorstellen dat je per ongeluk een fietser gesneden hebt die daardoor gevallen is, maar als die na vijf minuten alweer verdwenen is én geen melding bij de politie heeft gedaan, zal het wel meevallen met de gevolgen, er waren immers getuigen (de auto met de aanhanger).
Gauw weer in de auto stappen, hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt.

even annoniem

even annoniem

09-07-2009 om 15:02

Bedankt voor jullie reactie's.
Over 10 (nog hele lange) maanden, is ons huis klaar, en kunnen we hier weg.
(hier hadden we begin dit jaar op gereageerd, omdat men ons zelfs begonnen toe te roepen dat ze ons zouden pakken, en dat we dan nog niet jarig zijn.
We wonen tussen oudere mensen, met volwassen, nog thuis wonende kinderen. Klaarblijkelijk kunnen die niet tegen geluiden (daar zit je dan, met 2 kleine kinderen van 5 en 2.5 jaar).

Kaaskopje

Kaaskopje

09-07-2009 om 15:13

Ken ook zo'n situatie

Die mensen hebben urgentie gekregen voor een ander huurhuis.
Enne... liever het geluid van kleine kinderen dan angst voor een stel agressievelingen die blijkbaar niet volwassen willen worden.

Monique D*

Monique D*

09-07-2009 om 16:20

Roddels van de buurt

Als je geen geluid hebt gehoord van iemand die tegen jouw auto aanknalt en niets hebt gezien toen je terugreed dan zou ik de zaak laten rusten. De man die twijfelde om over te steken en de chauffeur van de aanhanger zouden goede getuigen kunnen zijn. Je bent naar de politie geweest die geen ongeval hadden geregistreerd. Laat het rusten.
Wat ik mij afvraag is hoe de buurt op het idee komt dat je een aanrijding hebt gemaakt? Waren zij erbij?

even annoniem

even annoniem

09-07-2009 om 17:06

Ik kan me geen tik of bonk herrinneren (dat maakt het des te vervelender). Ook zie ik geen verschil met krassen die er al op stonden. (de politie heeft er verder niet naar gekeken, wel naar gevraagd).

Urgentie kregen we niet (eind vorig jaar al gevraagd), omdat we niet in gesprek wilden met mensen die zo op ons reageren en dingen gedaan hebben. Het lastige is dat m'n man z'n schouders erover ophaald (dan zeg je op den duur vanzelf niks meer erover).

Misschien dat er een, voor de buren, bekende in de buurt was, die iets gezien/gezegd heeft. Je kent het vast wel. Er wordt iets verteld, en na de zoveelste is het hele verhaal zo verdraaid dat er, god weet wat, gebeurd is.

Jullie reacties stellen me wel wat gerust.
Bedankt hiervoor

MaximeM

MaximeM

09-07-2009 om 17:34

Niets laten merken

Hoi,

Ik zou gewoon weer gaan rijden (ook al vind je het eng) en de buurt maar negeren. Wat je ook zegt of doet, waarschijnlijk is het toch niet goed. Hoe normaler jij doet hoe sneller ze de roddel weer vergeten. Dus gewoon weer auto rijden en het slijt wel weer. Ik vind dat je het heel netjes hebt aangepakt door dit te melden bij de politie. Je hebt gewoon te goeder trouw gehandeld en écht niets gemerkt. (en wie weet wat er nu eigenlijk is gebeurd, misschien remde die meneer precies op tijd maar viel om, waardoor het van een afstandje lijkt of jij hem hebt aangereden) maar daar kom je nu niet meer achter.

Sterkte, kan me voorstellen dat het je niet lekker heeft gezeten, maar is dat niet minder geworden nu je het gemeld hebt bij de politie?

Groetjes
Maxime

Mamvantwee

Mamvantwee

10-07-2009 om 09:39

Meer kun je niet doen

Goed gedaan, heel netjes dat je zonder bewijs toch nog langs de politie bent gegaan.

Ik reed laatst een laagvliegende vogel aan, en zelfs dat hoorde ik. Laat staan wat je hoort als er een fietser tegen je auto aankomt. Daar kan een kletsende peuter niet bovenuit komen hoor.

Richt je op overleven tot je nieuwe huis klaar is, verder niets aantrekken van de buren. Dat is een rotsituatie, ik weet het helaas ook, de opluchting zal groot zijn als je weg kunt.

groet, Mamvantwee

Millenia

Millenia

10-07-2009 om 10:02

Mee eens

Anoniem, je hebt je onberispelijk gedragen. Meer dan dit kun je echt niet doen. Keurig en was iedereen maar zo.
Verder hebben mensen, of het nou een buurt is die jou niet moet, of mensen in het algemeen, erg de neiging om direct in de verontwaardiging te schieten bij zulke dingen. Ik heb zelf ooit een hele rij fietsen omgegooid per ongeluk. De buitenste fiets viel tegen een auto aan en die had daardoor lakschade. Er stond een groepje kerels te kletsen en die vroegen niets aan mij, maar begonnen direct verontwaardigd te bulderen in mijn richting en onderling te bespreken hoe asociaal dit wel niet was en het-zal-je-auto-maar-wezen. Ik kon er niet tussen komen met enige uitleg dat ik per ongeluk een domino-effect had veroorzaakt. Ze luisterden geen seconde. Ik woonde om de hoek en ben naar huis gegaan om een plakbriefje en een pen te halen. Nageroepen door de aardige heren "dat ik nog weg reed ook". Toen ik terugkwam met mijn briefje en mijn pen om mijn adres onder de ruitenwisser te plakken, bonden ze een beetje in, maar dan ook maar een beetje, ze konden duidelijk maar moeilijk afstand doen van het idee dat ze weer eens iets vreselijks hadden gezien op straat. Mensen zijn soms zo dom.
De mijnheer van de auto, reageerde bepaald anders. Die was beslist niet boos maar reuze dankbaar, hij had de auto geleend en nu kon het gewoon via de verzekeringen afgehandeld worden en kon hij op zijn beurt de eigenaar van de auto onder ogen komen. Opgelost.
En ooit ben ik zelf van mijn fiets gereden. Het resultaat was diverse botbreuken en een aantal maanden arbeidsongeschikt. Ik ben nooit boos geweest op degene die mij aanreed. Zo werkt het namelijk niet. Maar de omstanders daarentegen....
En zo zal het bij jou ook gaan. Als een eventuele aangereden fietser nog opduikt, zal die jou niets kwalijk kunnen nemen. Ten eerste rijdt vrijwel niemand expres een ander omver en ten tweede heb je gedaan wat je kon om eventuele schade te herstellen. Je kan trots zijn op jezelf en met opgeheven hoofd door die buurt. Maak je geen illusie, ook al zou je het proberen uit te leggen, ze zouden dat geen seconde serieus nemen. Ze laten zich hun mogelijkheid om met het vingertje te wijzen echt niet afpakken. Niet reageren dus en nergens op ingaan.

even annoniem

even annoniem

10-07-2009 om 10:38

Bedankt voor jullie lieve reacties.
Ik heb nachtdienst gehad, dus moest wel met de auto weg. Ik ben wel weer wat rustiger, maar kan nu niet slapen omdat de buren met de deuren aan het smijten zijn, en op de trappen lopen te stampen.
Even oordopjes pakken, dan kan ik nog even een half uurtje rusten, voor ik de kids ga halen.

Groetjes

May

May

10-07-2009 om 11:40

Wat een gedoe!

Maar heb ik goed gelezen dat je over een aantal maanden ergens anders gaat wonen?

even annoniem

even annoniem

10-07-2009 om 12:41

May

helemaal aan de andere kant, in hetzelfde dorp

May

May

11-07-2009 om 09:51

Prettig vooruitzicht...

Dan zou ik nu mijn neus in de lucht steken en ze allemaal in de .... laten zakken daarzo, er komt een eind aan! Het is gemakkelijk gezegd, ik weet het, maar het is de enige oplossing...

even annoniem

even annoniem

11-07-2009 om 20:49

Millenia, lijkt me vreselijk om zoiets zelf mee te maken, vandaar waarschijnlijk dat ik gewoon de rillingen krijg bij het idee van, heb ik of heb ik niet.
Ik ben wel begonnen met spullen uitzoeken die weg kunnen, heb ik even wat afleiding.
Maar het autorijden blijf ik wel eng vinden, hopenlijk slijt het snel.
Ik heb niks in het weekkrantje gelezen over een ongeval of gezocht, en de politie heeft ook nog niks van zich laten horen (blijft toch in m'n achterhoofd zitten, maar niet meer zo erg). Jammer dat het hier zo gehorig is, als je hoort wat ik naar m'n hoofd gesmeten krijg, als ik het mag/moet geloven, kom ik hier niet levend vandaan (maar met een schroevendraaier over straat lopen). Van het gedoe van de buren is de politie gelukkig ook op de hoogte, dus mocht me wat gebeuren, kloppen ze daar als eerste aan (prettig idee).
Ik probeer me niet bang te laten maken, maar af en toe.

groetjes

even annoniem

even annoniem

13-07-2009 om 13:28

Grr

Ik krijg wel zin om tegen de buren terug te gaan schreeuwen.
Ik wordt steeds nerveuzer door hun.
En in de auto wordt ik steeds panischer.
Bah wat baal ik van mezelf.
Iemand een idee hoe ik van die angst af kan komen? Het lijkt net alsof ik een fobie voor autorijden aan het krijgen ben nu.

groetjes

MaximeM

MaximeM

13-07-2009 om 13:51

Huisarts

Hoi,

Misschien kan je eens met de huisarts gaan praten, of via hem met een therapeut? Ik denk dat de hele situatie waar je in zit ook zijn weerslag heeft op je hoor. Tenminste, ik word al plaatsvervangend nerveus als ik lees wat je buren je toewensen. Juist in je eigen woonomgeving kan je je al niet veilig voelen, waar kom je dan nog tot rust?? Misschien kan je door te gaan praten met een deskundige erger voorkomen, je zit immers niet op een echte fobie te wachten natuurlijk. Woon je alleen, heb je een man? Heb je iemand in de buurt die je kan steunen?

Maxime

even annoniem

even annoniem

13-07-2009 om 14:33

Bedankt voor je berichtje.

De meeste weten sommige dingen wel, maar weten niet hoe ze me kunnen steunen.
Morgen inderdaad maar eens met de ha gaan praten, want zo kan het niet meer. Op deze manier duren die 10 maanden wel erg lang (begin mei zijn we op vak geweest, omdat we in de grote vak. gewoon moeten werken, maar ben nu al een vakantie voor eind oktober aan het zoeken).

Groetjes

even annoniem

even annoniem

15-07-2009 om 14:25

Vanmorgen bij de ha geweest (op de fiets). Alles verteld, ook dat ik in de auto niet goed meer oplet/afwezig ben. Ik heb nu kalmerende tabletten gekregen (voor 5 dagen maar, dus maandag maar even een paar meer vragen, als het helpt). Ook verwees hij me door naar maatschappelijk werk. Ik vraag me alleen af, wat hun kunnen doen om te helpen.
Ze stoppen nu zelfs, als ze me zien lopen, en hun in de auto zitten, om te schelden. Wat een zieke mensen zijn het toch. Ik ben blij dat ik hier in ieder geval weer even van me af heb kunnen schrijven. (het lijkt wel alsof ik in een diepe put zit, waar ik op de 1 of andere manier weer uit moet zien te komen. Ik weet alleen niet hoe).

Groetjes

Lachen

Het enige dat ik je aan kan raden (en ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten) is om vriendelijk terug te lachen. Ze zullen nu zien dat je hier last van hebt en daar is het hun blijkbaar om te doen. Wat heb je toch een trieste mensen! Het is een hele moeilijke situatie, maar in de slachtoffer rol kruipen helpt niet.

Ik heb zo'n 2 dagen gemist van alles wat hier geschreven is, maar volgens mij heb je niemand aangereden en naar de situatie heel goed gehandeld. Laat die mensen je toch niet zo gek maken en ga er eens goed voor zitten om de laatste week te overdenken. Is er misschien een andere reden waarom je zo reageert? Misschien komt dat er juist wel uit bij een maatschappelijk werker (als je de juiste treft).

Ik snap dat het heel moeilijk is (en ik kan makkelijk praten vanaf de andere kant bij OOL), maar schiet niet in de verkeerde dingen door, want dan ga je inderdaad 10 hele rotte maanden tegemoet.

Heel veel sterkte!
Groet
Mariska

Maar

Als ik het goed begrijp heb je in de auto nergens iets vreemds gemerkt, is er geen aangifte gedaan, is er niets van bekend. Ook de politie wist van niets. En het verhaal is jouw luidruchtig ter ore gekomen toen je je treiterburen hoorde praten. Waarom gaat de politie dan niet bij hun aanbellen om ze als getuige eens te spreken (of kan dat net als er geen aangifte gedaan is). Het zou toch ideaal zijn: mocht het een treiteractie zijn, dan binden ze gelijk in. Staan voor lul en jij kunt weer op je gemak door met je leven.
Sterkte!

even annoniem

even annoniem

17-07-2009 om 13:09

Ik weet niet of zoiets kan. (de politie er op af sturen), het is wel een idee om over na te denken.
Ben alleen bang dat het dan erger wordt (de buren roepen nu zelfs: als ik je te pakken krijg, ga je eraan). Ik zou haast met een mes op zak rond gaan lopen, alleen al door de dingen die ze roepen. (al doet het me nu niet veel, merk ik, waarschijnlijk door die medicijnen die ik gekregen heb.)

Groetjes

even annoniem

even annoniem

17-07-2009 om 13:29

Nog even

Zou ik nog iets kunnen met die bedreigingen? Ik weet wel dat je daar bewijs voor moet hebben (op de 1 of andere manier opnemen?). M'n man zegt niks te horen, en ze doen het ook over het algemeen als hij niet thuis of in de buurt is. (als hij boven met de kids bezig is, staan ze gerust op de wc of in hun keuken te roepen, als ze tenminste doorhebben dat we niet samen in 1 en de zelfde ruimte zijn.). En van de rest uit de buurt, hoef ik geen hulp te verwachten.

Of een keer terug roepen: waar wacht je op. En zo de boel eens laten escaleren?
Ben, geloof ik, nu wel erg emotieloos, maar ook erg boos.

groetjes

mirreke

mirreke

17-07-2009 om 15:11

Ik zou het niet laten escaleren

als je zelf zo niet bent.
Wat je wel kunt doen is van de hele situatie een melding maken bij de politie. Zorg wel dat je man je steunt, dus als hij het niet altijd gelooft zou ik idd bv. opnames maken. Heb je een camera (ook fotocamera's kunnen vaak ook filmpjes met geluid opnemen). Probeer eens of dat werkt. Mocht dat lukken kun je de politie informeren. Waarschijnlijk komt er dan een wijkagent. Die zijn gericht op bemiddelen en het goed krijgen, en ik zou goed overwegen of je dat wilt laten proberen.
Ooit hebben wij echt ja-ren-lang afschuwelijke buren gehad die ongeveer net zo waren en deden als jij beschrijft. Schelden als we in de tuin zaten, tegen iedereen de ergste dingen over ons vertellen, hun oppaskinderen tegen onze kinderen opzetten, ze deden ook afschuwelijk tegen onze nog heel kleine kinderen. Ze waren daarin zo agressief dat niemand (van bv. de andere buren) tegen ze in durfde te gaan, bang als die waren voor net zo'n actie tegen hen gericht. Niets heeft geholpen: aardig doen, lachen, negeren, wel groeten, niet groeten, ook boos doen. We hebben ons huis aan die kant geïsoleerd en ik heb me een soort oostindisch doof opgesteld. Nogmaals, het was afschuwelijk, maar we hebben het overleefd. Opeens gingen ze vrij onverwacht verhuizen, en toen merkte ik pas hoe enorm veel energie me dat al die jaren heeft gekost.
Ik heb wel gemerkt dat als je zelf zo niet bent het niet werkt om je net als die mensen te gedragen. Het zit gewoon niet in je. En het was echt niet zo dat ik niet assertief ben of zo, maar ik ben gewoon niet asociaal en aggressief.
Ik zou het uitzitten, in de zekerheid dat je binnen afzienbare tijd gaat verhuizen. Lekker!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.