Off-topic discussies
Tihama
22-11-2010 om 09:28
Online leven (aan de twitteraars)
Ik vraag me iets af over social media en andere digitale werelden. Ik spreek steeds meer mensen die aangeven dat ze eigenlijk niet kunnen leven zonder Twitter. Die mij ook en passant vertellen dat ik een belangrijke bron laat liggen en dat ik zo achter ga lopen.
Ik zit nu 15 jaar op het net. Ik ben een tijdje behoorlijk diehard geweest. Ik was geabonneerd op tig nieuwsgroepen, ik was lid van minimaal 10 mailinglijsten. Elke avond als ik thuis kwam, belde ik in en las ik de berichten van minimaal 200 mensen, vespreid over de wereld, want ik was ook lid van internationale lijsten. Als er ergens iets van belang gebeurde in mijn netwerk, in de wereld: ik wist het.
Op een dag merkte ik dat ik gewoon geleefd werd door al die contacten. De drang tot lezen, reageren, bijhouden was immens. Hoe meer ik deed, hoe meer erbij kwam. Hoe meer ik wist, hoe meer ik wist wat ik nog niet wist. Ik heb in fasen al mijn mailinglijsten afgeschaft, op 1 na. Ik lees alleen nog bepaalde fora (deze en ik volg de normale nieuwsberichten.
Op mijn mobiel komen alleen de amberalerts van buitenaf binnnen. Verder is het lekker stil. Soms zit ik te praten met een twitteraar en ik zie de drang om elke keer snel te checken. Soms houden ze me dan ook spontaan op de hoogte van het nieuwtje.
Mijn man en ik bespraken gisteren het belang van Twitter. Zijn zus vertelde me dat ze zich qua werk niet kan veroorloven om haar mail in het weekend niet te checken. Net zo min als ze haar twitter kan missen. Er is dan alweer teveel gebeurd, waarop ze had moeten reageren. Mijn man en ik hebben allebei lang geleden het boek The Soul of a New Machine gelezen. Een non-fictieboek over Silicon Valley in 1980. Op een dag ligt daar een brief van een van de ingenieurs. Hij deelt mee dat hij niet meer wil leven in een wereld van nanoseconden waarin je moet reageren, dus dat hij vertrekt naar een commune in Tibet. We hadden allebei datzelfde gevoel bij deze fenomenen. Prima als iemand dat wil, maar volgens mij kun je nog steeds een prima actief, sociaal leven leiden zonder permanent online te zijn. Ik hoef niet naar een commune, maar ik hou graag wat afstand.
Wij krijgen nu wel eens het 'verwijt' dat we niet weten wat we missen. Dus aan de twitteraars: wat mis ik? En vooral wat mis ik nu in vergelijking tot mijn online leven van 12-15 jaar geleden?
Tihama
margje van dijk
23-11-2010 om 16:38
Lol
Gezien het succes van mijn oneliners moet ik nodig gaan twitteren ))
Carlista
23-11-2010 om 17:09
Al die persoonlijke info / who cares?
Mijn partner is een enthousiast twitteraar en mijn dochter is er net mee begonnen (voorgezet onderwijs). Ik heb een Twitter account en lees wel eens wat.
Het is verbazend wat mensen allemaal over zichzelf de wereld in toeteren. Wat ze eten (compleet met twitpic), in welke trein ze zitten, met wie ze een fantástisch gesprek gehad hebben, etc.
Ook is er een cultuurtje om je twittercontacten IRL te ontmoeten. Daar is de list IRL Ontmoet voor uitgevonden. Statussss!
Belangrijk is ook het aantal zogenaamde Mentions. Dus hoe vaak ánderen jou noemen in hun tweets. Statussss!
Het fenomeen FollowFriday is ook van belang. #FF om precies te zijn. Elke vrijdag kun je personen aanbevelen bij je tweeps (je twittervrienden). Statussss!
Verder is het zo dat je pas meetelt als je ongeveer evenveel volgers hebt als het aantal mensen dat je zelf volgt. Statussss!
Ik ben meer van de inhoud. Margje heeft een punt: op OOL kun je naast image-building ook de diepte in als je dat wilt.
Met het oog op de inhoud is er één Twitteraar die ik hier speciaal wil aanbevelen. een FollowTuesday zogezegd: @KEKMBDD. Oftewel Komt Een Klein Meisje Bij De Dokter. Is ook een blog van trouwens. Aan kanker is niets statussss verhogends namelijk.
Vriendelijke groet van Carlista
Tihama
23-11-2010 om 17:55
Graham bell
Cobi:"ALs je IRL zoveel verstokte twitteraars kent hoef je het hier niet meer te vragen? Zo kribbig als het hier geforumuleerd is het niet bedoeld.Integendeel. Ik ben razend nieuwsgierig wat die mensen drijft.Ik ken er maar 1, en die kan het me ook niet duidelijk maken."
Dat is dus ook mijn probleem. Ik ken ze wel, ik praat erover en ik krijg het niet scherp. Uiteindelijk komt dan de conclusie dat IK een omaatje ben (niet met die woorden) en dat ik het nog wel ga ontdekken hoe cruciaal het is.
Maar dit draadje maakt het wel duidelijk.
Het gaat me niet om het 'lol'-aspect (Polly). Ik begrijp best de lol. Daarvoor hang ik al veel te lang en veel te veel online. Maar het ging me nu net om de opmerking dat ik zakelijk iets belangrijks ga missen. Zoals de bankdirecteur die 100 jaar geleden tegen Graham Bell zei dat de telefoon nooit een persoonlijk gesprek zou kunnen vervangen. Of de secretaresse die 15 jaar geleden die tegen me zei dat mail hooguit geschikt kon zijn voor een kattebelletje (toen ze klaagde omdat ik allerlei attachments met berekeningen meestuurde, die zij allemaal moest printen...). Of mijn moeder die zei dat al die onlinecontacten elkaar nooit zouden helpen als het erop aankwam (waar ik inmiddels zoveel tegenbewijzen van heb dat ik er niet eens over begin).
En ik vroeg me af of ik nu die bankdirecteur, secretaresse of mijn moeder aan het worden was door nadrukkelijk niet te gaan twitteren.
Als puur sociaal medium maakt het me niets uit. Lekker doen. Incontinent gedrag, maar ach, sproei maar. Dat doe ik hier ook. Ik maak mezelf graag wijs dat ik het hier met meer diepgang, beter onderbouwd en genuanceerder doe, maar ach, misschien is de essentie wel in 140 karakters te vangen
Tihama
IngridT
23-11-2010 om 19:01
140 karakters?
nou, ik wilde al niet aan de twitter, maar nu weet ik het zeker. No way dat ik binnen de 140 karakters iets zinnigs kan zeggen.
Ingrid (of was dat niet nodig, dat het zinnig was?)
PS..ik ben het grondig met Margje eens trouwens. jaren terug al snapte ik niks van al die mensen achter hun videocamera's op vakantie, alleen maar bezig om idd te kunnen rapporteren en communiceren wat ze gedaan en beleefd hebben. En dat is nog he-le-msaal niks vergeleken met al dat gehyve/facebook/twitter. Ik geloof ook dat ik het niet wil snappen. Ik kan het trouwens ook helemaal niet rijmen met het feit dat iedereen altijd klaagt dat ie het zo druk heeft. DdDan heb je daar toch helemaal geen tijd voor? Want iik geloof niet dat je een echte twitteraar wordt als je het 10 minuten per dag doet. Of (Ping! Brainwave!) heeft iedereen het zo druk vanwege 2 uur tv kijken, idem voor internet & dan nog twitter erbij?
Hmm.
Ingrid (niet geteld, maar vast tegen de 1000)
Polly Shearman
23-11-2010 om 20:55
Tihama
Het ligt aan je "tak van sport" of je iets mist.
Ik werk in de zorg, ik zorg dat ik medische tijdschriften "volg" zo komen er intressante artikelen voorbij. Voor Free-lancers en ZZp'ers zie ik regelmatig leuke klussen voorbij komen. Alle nieuwtjes zowel voor de lol, als op zakelijk gebied komen als eerst voorbij op Twitter. De kunst is natuurlijk om de belangrijke mensen in je eigen bedrijfstak te volgen.
Dus op die manier kan je zakelijk wel iets missen ja, of pas er later van horen.
Groet, Polly
margje van dijk
23-11-2010 om 23:38
Lidwientje
Ja, je kunt het natuurlijk geheel in je voordeel inzetten! Welbewust een School-Verantwoord profiel uitstralen. Hoe fijn toch!
Ik heb je trouwens natuurlijk wel meteen opgezocht op Facebook, in een brainwave kwam je echte naam me zomaar bovendrijven. Leuke foto
Margje
margje van dijk
23-11-2010 om 23:43
Ingridt
Nee, IngridT, twitter is niet voor jou, dat heb jij helemaal niet nodig. Jij kunt gewoon berichten op het forum blijven posten, en daar twittert al genoeg energie vanaf zeg maar. Als ze dát toch eens op een site konden vangen. Zeg maar het verschil tussen een nachtegaal in het bos en een gekooide kanarie. En waarom dan niet gewoon in lekker veel tekst, want aan beperking doen we dus niet
Margje
Maxime.M
23-11-2010 om 23:50
Altijd bereikbaar zijn
Oh ik vind het heerlijk niet altijd bereikbaar te (hoeven) zijn. Ik heb wel een mobiel, maar maar 5 mensen hebben mijn nummer, en anderen krijgen hem niet. Zakelijk wordt mij ook wel eens gevraagd naar mijn mobiele nummer, maar dan geef ik mijn gewone nummer op en zeg dat ik een antwoordapparaat heb (dat dan weer wel) want ik kan toch niets nuttigs doen als ik in de supermarkt rondloop (mensen bellen mij vaak om afspraken te maken, dus dan heb ik mijn agenda nodig en die ga ik dus ook niet meenemen als ik even naar de super ga)
Twitteren, ik heb er wel eens op gekeken, maar snap er nog niet veel van. Nu heb ik twee vriendinnen, mijn beste zeg maar, die helemaal niets doen op de computer, geen hyves, geen facebook, dus tja....waarom zou ik dan gaan twitteren, met wie dan?
Ik heb zelf wel hyves (zit ik nooit op) en facebook, daar kijk ik een keer per week eens op, en verder niets. Ja op deze site dus, en ik mail en google enzo. Ik geloof niet dat ik wat mis, en zeker de belangrijke dingen, die bereiken me echt wel als het nodig is hoor.
Ik vind het wel irritant dat ik in de kroeg alleen maar mensen zie die op hun telefoon bezig zijn. Ik heb hem ook bij me (eventueel als de kinderen wat moeten vragen, maar ga geen mail checken (kan niet eens) of constant zitten sms-en. Toch vrees ik dat dat alleen maar erger en erger wordt, misschien komt er wel een anti-telefoon hoekje ofzo?
Kaaskopje
24-11-2010 om 01:25
Margje
Ik twitter ook niet, en ik volg ook geen twitters. Uit zelfbescherming, want ik weet zeker dat ik binnen de kortste tijd volslagen hooked zou zijn, en er niet meer vanaf te slaan. ===
Ja daar ben ik nou ook bang voor!
Muusje
24-11-2010 om 04:08
Kekmbdd
Ik ben gaan twitteren toen mijn schoonzusje in het ziekenhuis lag na een zware operatie en mijn broer ons via twitter op de hoogte hield. Dat was vooral handig met het tijdsverschil tussen NL en Amerika.
Rond die tijd ben ik ook kekmbdd gaan volgen. Inmiddels volg ik zo'n vijf twitteraars (wow!), zelf schrijf ik bijna nooit iets. Ik praat liever 'live' met mensen. Zelfs telefoneren vind ik niet zo fijn. Het is dat het vaak niet anders kan, ik kan immers niet bij iedereen zomaar op de koffie, dankzij die stomme oceaan...
Overigens ben ik op OO ook vooral een lezer en niet een schrijver, als jullie nou gewoon eens gezellig naar mijn lokale Starbucks kwamen, dan deed ik mijn mond ook wel open
Muusje
Silone
24-11-2010 om 08:44
140 karakters?
Mwoh, veel meer haal ik hier op ool toch ook al niet
Nee, ik ook niet aan de twitter, facebook, msn en wat al niet. Ik heb daar een te korte interesseboog voor denk ik. In onze eigen twitterige rubrieken (gezellig) kom ik zelfs al nauwelijks. En dat heeft niet perse met weinig diepgang te maken. Ik ben niet te beroerd voor een zeer opervlakkige oneliner in OT-draadjes, of ik laat er zelfs een draadje voor ontsporen. Ik houd het gewoon niet lang vol. Ik zou nooit iemand digitaal kunnen volgen. Zelfs Margjes log, die erg leuk om te lezen was, vergat ik regelmatig. Daarnaast is mijn leven voor anderen helemaal niet inetressant genoeg om te volgen en heb ik twitter ook al niet nodig voor naamsbekendheid (waar het de politici en bn-ers volgens mij om te doen is). Nu ik er over nadenk, onze beste vrienden zijn ook al socialemedialeken. Soort zoekt soort? Ik kijk nog wel met een half oog mee met de kinderen op hun msn, maar ook zij zijn niet bloedfanatiek.
Sasvangent
24-11-2010 om 10:19
Ja maxime
daar zeg je wat, mensen die dan IRL op café gaan om vervolgens de hele tijd met een ipod op hun hoofd te zitten gsm-en? Het ontgaat mij volledig wat daar de bedoeling van is.
Idem dito zie je nog nauwelijs een tiener op straat die niet constant loopt te gsm-en met de oortjes in. Vervelen die mensen zich zo constant dat ze continu toevoer moeten hebben van heel belangrijke zaken?
Ik heb mij al afgevraagd of ik aan deze trend zou deelnemen als ik 20 jaar jonger was, weet ik natuurlijk niet maar ik hoop dat dit toch wel wat overgewaaid is tegen dat mijn kinderen de tienerleeftijd bereikt hebben.
Tihama
24-11-2010 om 10:38
Tien jaar geleden
Kwam onze toen 16-jarige neef op bezoek. Spontaan. Leuk. En vervolgens was hij continu in de weer met zijn mobiel.
Mijn man zei:'Je hóeft niet op bezoek te komen, hoor." Neef verontschuldigde zich. Later vertelde hij dat hij een nieuwe mobiel nodig had omdat er te weinig geheugenruimte was voor al zijn vrienden. Mijn man wederom:'Wow, heb jij meer dan 100 échte vrienden?'.
Ja, man en neef hebben een prima verstandhouding. Neef is inmiddels volwassen en komt nog steeds graag langs.
Ik las jaren geleden een beschrijving van, ik meen Miriam Lavell. Haar dochter kreeg een vriendin op bezoek. De meiden zaten naast elkaar. De een was aan het MSN-en, de ander aan het SMS-en. Hartstikke gezellig
Ik ben ouderwets.
Tihama
M Lavell
24-11-2010 om 15:20
Nu krijg ik straf
Tihama:"Ik las jaren geleden een beschrijving van, ik meen Miriam Lavell. Haar dochter kreeg een vriendin op bezoek. De meiden zaten naast elkaar. De een was aan het MSN-en, de ander aan het SMS-en. Hartstikke gezellig"
Ja, nou, inderdaad! Mijn bek viel open van verbazing.
Ik kreeg al snel door dat mijn eigen opvoeding hier toch debet aan was. Dat je meteen opstaat als de deurbel gaat. Zo snel mogelijk de telefoon opneemt als ie gaat. Mensen dan ook beleefd te woord staat en je dus even geen tijd hebt voor je huisgenoten.
Heel ouderwets en zij hadden deze normenset op alle aan hen geadresseerde kattebelletjes toegepast. Een multitaskcontactbestaan zonder weerga, de hele dag door.
Inmiddels hebben ze er geen enkele moeite mee de telefoon niet op te nemen of die deurbel te negeren. Dat doen ze net zo makkelijk als twitter of fb laten voor wat het is. Keuzes maken en vooral niet gedwee en op afroep beschikbaar zijn. Wie ze nodig heeft die komt wel weer.
Met als gevolg dat ze zich tegenwoordig, net als ik destijds, heftig kunnen ergeren aan leeftijdgenoten die tijdens het tafelen aan de telefoon hangen.
Nee, dan ik. Zitten we lekker te eten, belt zus uit Frankrijk. Gaat ik weer. En dan komt het: "Die telefoon kan wachten. Zus belt heus nog wel een keer"
Ik moet nog veel leren.
Groet,
Miriam Lavell
Tihama
24-11-2010 om 15:38
Gewenning
Nou: telefoon negeren....Wij doen dat hier ook wel eens. Opvoeding is inderdaad een item. Mijn pa heeft al sinds 1992 een mobiel. Een echte early adopter, zeker voor een 'oudere'. Die heeft hij ooit aangeschaft om bereikbaar te zijn voor mijn hoogbejaarde oma, toen hij en mijn moeder regelmatig maanden met de boot weg waren.
Ik ben gewend dat mijn pa a l t i jd zijn mobiel opneemt. Ik ken zijn zwemmiddag, maar verder dus altijd.
Een half jaar geleden nam hij zowel zijn huistelefoon als zijn mobiel niet op. Okay: een uurtje kan nog. Maar na 2 uur begon ik echt ongerust te worden. Want als hij zijn mobiel gemist had, dan belde hij altijd direct terug.
Dus ik heb na bijna 3 uur geen contact mijn broer gebeld. Die woont in de buurt en is poolshoogte gaan nemen. Gelukkig was er niets aan de hand. Maar als ik niet zo enorm gewend was dat mijn pa direct reageerde, was ik niet in de stress geschoten. Pa vond het wel amusant, die kinderzorg. Want ook broer vond het wel erg eng, die onbereikbaarheid.
Tihama
margje van dijk
24-11-2010 om 22:59
Over imago neerzetten (o.t.)
Zit je net zo fijn te oreren over hoe je niet je imago wenst neer te twitteren, valt het stadskrantje door de brievenbus. Argeloos blader je het even door, en je blik valt op een bericht over de Schreeuw om Cultuur van afgelopen zaterdag, waar je natuurlijk aan hebt deelgenomen.
Je had het niet meteen gezien, maar ineens realiseer je je dat die enorme foto waarop een enorm hoofd te zien is, met scheef toegeknepen ogen, en een verwrongen scheve bek, .... toch echt jouw hoofd is. Eén hoofd uit die menigte hebben ze bij het artikel gezet. Jouw hoofd.
Nog even hoop je dat het zo erg is dat niemand je herkent. Maar nee, je kinderen herkennen je meteen gillend. En ook je mailbox loopt gaandeweg vol met mailtjes als "Charmant!!!!".
Dan kan je nog zo niet-twitteren, maar daar gaat je imago net zo hard, hoor
Margje
Fiorucci
25-11-2010 om 07:08
Tihama
Mijn zus kan inderdaad paniekerig opbellen: weet jij waar mama is?
Die is dan net even naar AH voor een halfje brood, en heeft geen zin om voor die tien minuten haar mobiel aan te zetten en mee te nemen.
Mijn zus heeft een enorme allergie voor mensen die even niet bereikbaar zijn.
Tihama
25-11-2010 om 13:16
Allergie
Het is geen allergie. Mijn man is ook waardeloos bereikbaar, maar omdat ik dat weet, raak ik ook niet zenuwachtig als hij niet opneemt. Zal ie wel weer bij zijn minnares zijn of zo
Maar juist omdat mijn pa zo enorm bereikbaar is, verwacht ik niet dat hij niet reageert. Hij heeft het dus over zichzelf afgeroepen
Tihama
margje van dijk
25-11-2010 om 15:50
Berber
Ja, het is echt heel erg hoor!
Mail me maar even op [email protected]
Want natuuuuuuuurlijk staat die krant online. Tot in eeuwigheid waarschijnlijk.
Margje
ChrisH
26-11-2010 om 13:11
Oooohw margje
Found it! Ik snap de imagoschade volledig . Ik zag dat je de betreffende pagina ook als pdf kunt downloaden. Misschien leuk voor aan de muur?
Chris
margje van dijk
26-11-2010 om 17:18
Lol, chrish
Knap van jou trouwens, om 'm te vinden!
En maak je geeeeeeeeen zorgen, ik weet zeker dat deze buitenkans (ook qua timing, zo vlak voor sinterklaas) door mijn huisgenoten niet onbenut zal worden gelaten. En anders wel door mijn koorgenoten
Maar ik ben met Berber eens: het is voor een goede zaak!
Margje
ChrisH
26-11-2010 om 17:53
Klopt
Het was zeker voor de goede zaak, ik hoop van harte dat het ook effect zal hebben. Ik las in een column in de VK laatst dat zelfs Bleeker met z'n mond vol tanden stond toen het Omroepkoor die zaterdag begon te zingen midden in de uitzending van Pauw en Witteman en zij zeiden dat dit dus straks verdwenen is.
Het vinden was niet heel erg moeilijk trouwens, want ik wist al dat je bij mij in de regio woont. Voor de goede orde, je staat er voor iedereen die jou niet kent volstrekt onherkenbaar op. En ja, die surprises kan ik me nu al voorstellen.
Chris
Yta Chalne
26-11-2010 om 21:36
Nou, onherkenbaar...
..ik heb Margje een keer uit de verte gezien op een meeting maar ik vond 'r meteen Echt leuk, zo'n haast Munch-achtige foto. Maar die fotograaf moet toch heel erg dichtbij gestaan hebben, had je het helemaal niet door?