Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Kaaskopje

Kaaskopje

19-08-2010 om 15:48

Ontroering

Ik raak vrij snel ontroerd. Ik vind dat af en toe best gênant. Bij iets waar een ander droog zit toe te kijken, drupt bij mij een traan uit mijn oog. Een paar voorbeelden: bij de binnenkomst van Mandela bij de finale van het WK... tránen! Ik ben snel naar de keuken gegaan om het uit beeld te houden. Bij drama-scènes in tv-series of films, maar ook zoals net bij het afschieten van de kanonnen op de Göteborg, een tallship bij Sail. Vooral bij het laatste vraag ik mezelf af waaróm ik in vredesnaam zo reageer, maar het gebeurt gewoon. Ik ben echt zo'n spreekwoordelijke lekkende kraan.
Hoe hoog of laag zitten jullie tranen?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yta Chalne

Yta Chalne

19-08-2010 om 16:31

Oh ja

Bij de meest afgezaagde youtube filmpjes lopen bij mij de tranen al over de wangen. Ik ga er zeker niet de kamer voor uit In mijn familie is het wel gangbaar, wij huilen gewoon af en toe.

margje van dijk

margje van dijk

19-08-2010 om 16:40

Ik huil standaard

Ik huil echt om niks. Werkelijk, heel erg.

Als ik met iemand sta te praten rollen de tranen me soms al over de wangen. En dat is niet puur iets fysieks, het gebeurt altijd nadat iets me raakt wat iemand zegt, hoe banaal dat ook is. Of als ik even een meta-gedachte denk bij wat iemand zegt. Het is echt vreselijk, stel je voor, het overkomt me ook als ik gewoon met een student zit te praten. Alsof elk moment van "contact" mij te veel wordt.

Het is alleen bij persoonlijk contact, ik heb het niet als ik een verhaal sta te houden voor een groep of zo. En ook niet aan de telefoon, alleen live. En ik moet diegene ook echt in de ogen gekeken hebben.

Ik ben ermee naar de dokter gegaan, en ik ben ermee naar de oogarts geweest in het ziekenhuis. (Ik heb ook hier op Ouders Online om raad gevraagd, herinner ik me, en ik geloof dat Tirza zei dat het gewoon een kwestie van verstopte traanbuisjes was, heel eenvoudig te verhelpen).

Nou, de oogarts heeft me doorgetest en gedaan, maar zijn conclusie was: Niets aan te doen. "Mevrouw, dit hoort gewoon een beetje bij u".

Inmiddels heb ik het wel een beetje geaccepteerd, maar nog regelmatig heb ik het op momenten dat ik dat echt niet wil, en dan kan ik het niet tegenhouden. Monsterlijk genant is het. Meestal krijg ik gewoon natte ogen, maar soms biggelen de tranen me inderdaad over de wangen.

Als me dat gebeurt vlucht ik of weg naar de wc, of ik zeg domweg dat ik een probleempje met mijn ogen heb (alsof het toch iets medisch is).

En dit is iets van de laatste jaren, ik had het vroeger echt niet zo erg.

Dusse... ik wou dat ik slechts jouw probleem had

Margje (emotioneel incontinent)

Kaaskopje

Kaaskopje

19-08-2010 om 17:08

Yta

Tja, dat ik wegren is iets wat ik niet meer zou moeten doen, maar hoe moet je nou uitleggen dat je ergens zo door van slag raakt of zo diep geraakt wordt? Het lijkt niet altijd in verhouding te staan tot waar het om gaat. Soms lijkt het wel of ik de enige emotiebom hier in huis ben.

Kaaskopje

Kaaskopje

19-08-2010 om 17:18

Margje

Aan de lopende band huilen lijkt mij ook vervelend. Zo erg is het niet met mij. Maar als iemand een probleem met mij bespreekt kan ik daar erg in mee gaan, tot een traan aan toe. Als iemand erg blij is.. die traan kriebelt alweer. Lieve tafereeltjes op straat zijn ook heel geschikt. Enzovoorts.
Dat je door de jaren steeds incontinenter wordt komt waarschijnlijk omdat je steeds beter in kunt leven.

Maxime.M

Maxime.M

19-08-2010 om 17:33

Haha ik ook

Ja hoor hier ook. Als ik hier bijvoorbeeld iets lees wat ik mooi/lief/ontroerend vind dan krijg ik tranen in mijn ogen. Probeer ik het later voor te lezen aan mijn man (kan ook een dag later zijn) dan lukt me dat niet eens zonder overslaande stem. Ik vind dat inderdaad soms ook genant, omdat ik dan zelf al denk van jee, zo ontroerdend was het nou ook weer niet hoor. En ook een voorval, 30 jaar geleden, toen mijn vader mij een puppy kado gaf en daarmee de kamer in kwam lopen... dat kan ik nog steeds niet met droge ogen vertellen... emotionele muts ben ik, maar gelukkig zijn veel van mijn vriendinnen net zo, dat scheelt weer.
Wel is het irritant dat mijn kinderen op mij gaan zitten letten bij een zielige film in plaats van op de film zelf...

Maxime

Maylise

Maylise

19-08-2010 om 17:41

Oh ja hoor...

Ik huil om alles, ontroering, vreugde, woede, verdriet of gewoon om helemaal niks.
Het journaal, films, alles kan tranen opwekken.

Maylise

Sinds ik moeder ben...

Sinds ik moeder ben lopen de tranen veel sneller over mijn wangen. Ook bij de gekste dingen. Laatst zelfs bij een liedje van K3 (hoe genant wil je het hebben)...
Afscheidsavond van de vakantiebijbelweek vorige week, alle kleuters zingen een liedje en jawel.. daar ga ik! Ik probeer het dan wel in te houden, want ik voel me zo voor schut zitten. Verder regelmatig bij ziekenhuisprogramma's, zielige films, het journaal, zielig boek, zielige filmpjes op youtube enz enz enz
En inderdaad, hoe ouder ik worden, hoe erger het met me is. En dan ben ik nog maar 33.... Hoe zou het zijn over 10 jaar? Dan blijven de tranen van gevoel over mijn gezicht biggelen ben ik bang

Bastet

Bastet

19-08-2010 om 19:06

Oh hou op

Echt,het is gewoon genant,volgende week gaat mijn zoon op brugklaskamp(ja,alweer,blijven zitten)en ik wordt al week bij het idee alleen al.En sommige muziek,iets op tv,hou op schei uit,ik word er moe van.
Bastet

Rembrand

Rembrand

19-08-2010 om 19:54

Ook hier......

emotioneel incontinent. Dat is jammer want dat doet toch afbreuk aan mijn reputatie als vlotte, humoristische maar vooral zeer nuchtere tante
Omdat ik werk heb waar ik met grote regelmaat emotionele clienten tegen kom moet ik nogal eens mijn tranen inslikken.
M.

Massi Nissa

Massi Nissa

19-08-2010 om 21:01

O ja

HIer ook. Ik mocht vandaag de hele dag op mijn zes maanden oude nichtje passen en heb meermalen tranen in mijn ogen gehad van al die schattigheid. Ik schiet ook, net als Margje, heel snel vol in direct contact met andere mensen. Dat kan uit medeleven of genegenheid zijn, maar ook uit plotseling opkomende woede of frustratie. In mijn mans cultuur is het voor volwassenen van beider kunne veel normaler om vol te schieten, ik zie in Marokko dagelijks wel mensen huilen. En mijn driejarige dochter huilt vooral als ze zich geen raad weet met haar emoties. Toen we na drie weken vakantie op Schiphol aankwamen en zij haar opa bij het hek zag staan, gaf ze een woordeloze brul en rende huilend op hem af. Wat volgens mij veel omstanders het idee gaf dat wij hele nare ouders zijn .
Groetjes
Massi

Ach

Ik huil eigenlijk zeer zelden, af en toe waterige oogjes, heb wel eens een traan gevoelt toen mijn oudste op schoolreis ging. Als ik merk dat iemand anders niet kan huilen of mag huilen van zichzelf en dan het hoofd wegdraait dan raak ik emotioneel. En natuurlijk alles wat onuitstaanbaar onrecht is, kwaad, emotioneel tot en met.

Toen ik laatst met dochters (baby op de arm, oudste springend naast mij) op schiphol was om vriend op te halen toen rende mijn oudste met open armpjes en gillend "papa papa !!" naar hem toe, ik zag toen verschillende dames een traan wegvegen, allemaal lachend maar wel jankend.

Maar ok ok, ik geef toe, toen mijn oudste in de bus zat voor haar eerste schoolreis en ik haar hyper als ze is heen en weer rennen, tas in de lucht gooien, juf die haar weer in haar stoel zette... ja toen voelde ik op eens iets prikken, gelukkig had ik mijn zonnebril op.

Nasha 1st

Nasha 1st

19-08-2010 om 21:42

Och ja hoor,...

hier ook zo'n muts....over 2 weken zwemt dochter af voor A...denk dat ik maar even wat zakdoeken insla voor die tijd....

Julia64

Julia64

19-08-2010 om 22:25

Sinterklaas

Ik schiet altijd vol bij de intocht van Sinterklaas, heel raar. En dat terwijl mijn zoon al een paar jaar niet meer gelooft, maar dat blijkt dus niks uit te maken.
Afscheid nemen (voor heel lang of voor altijd) vind ik ook altijd moeilijk. De laatste jaren heb ik het zelfs al als we na 2 weken afscheid nemen van vakantiekennissen die we op de camping hebben opgedaan (voornamelijk via de kinderen). Ik vind het zelf ook bespottelijk, maar het overkomt me gewoon.

Kaaskopje

Kaaskopje

19-08-2010 om 23:18

Geen raad weten met emoties

De kraan gaat bij mij ook open bij boosheid en frustratie. Ook heel lastig. Ik zou zo graag eens gewoon stevig boos willen worden zonder te veranderen in een rooie knol met lekkende neus!

Rembrand

Rembrand

19-08-2010 om 23:29

Julia!

Dat heb ik ook !! En als wij naar de kerstdienst gaan en al die kinderen komen binnen met kaarsjes of gaan samen zingen krijg ik ook brok in mijn strot.
M.

Anna

Anna

20-08-2010 om 08:50

Mag ik me ook aansluiten bij jullie?

Hier dus ook zo'n waterig typje......

Ik huil ook om van alles. Van de dagelijkse dingen als nieuwtjes die je van anderen hoort (gaat niet goed met m'n dochter, zit niet lekker in haar vel enz...) tot allerlei dingen op tv en in boeken....

Gisteravond was het weer raak.. Zit op de bank en zap wat en bleef hangen in een documentaire over een familiegeschiedenis. Te triest voor woorden.. Ruzie om een landgoed en uiteindelijk kwam naar boven dat er zoveel leed binnen deze familie zat van misbruik door vader, een moeder die alles min of meer ontkende...

De triestheid spat er vanaf en dan zit ik dus al weer te sniffen op de bank... Heel erg..

Abby

Abby

20-08-2010 om 13:53

Kvk

Met Kinderen voor kinderen had ik dat ook laatst.Mijn dochter van 9 zong voor wat ze in een groepje voor de klas wilde gaan zingen..een liedje over een meisje dat gepest werd via internet, ik krijg weer tranen in m'n ogen als ik eraan denk.. Knappe tekst!
Abby

Jujube

Jujube

20-08-2010 om 15:41

Jankerd

Ik ben echt een jankerd. Ik zag gisteren een film op de BBC: Heidi, notabene. Te sneu, maar de tranen sprongen op bepaalde momenten in m'n ogen (oh, wat is Frau Rottenmeijer toch gemeen tegen Heidi! )

Mirthe

Mirthe

20-08-2010 om 16:20

Schoolreis

Oh ja, heerlijk: elke keer als de kinderen (basisschool) op schoolreisje gaan!
Groet,
Mirthe

Sancy

Sancy

20-08-2010 om 19:37

Kvk

KvK? en ik maar denken: waarom zou je ontroerd raken van de Kamer van Koophandel?

Asa Torell

Asa Torell

20-08-2010 om 20:44

Voorlezen

Ik heb het eigenlijk niet zo veel met mooie maar wel ontroerende dingen als sinterklaas enzo. Waar ik wel last van heb: ik kan geen zielige dingen voorlezen. Al helemaal niet als er iemand doodgaat. Heel fijn als je je kleuter in de klas een onschuldig boekje zit voor te lezen waar ineens de oma blijkt dood te gaan .
Ook huilende andere mensen zijn funest, dan huil ik gewoon mee.

Bastet

Bastet

20-08-2010 om 22:30

Winnaars

Nou is kijken naar Hollands got talent vast al discutabel volgens sommigen,maar dan ook nog meesnotteren met de winnaars...genant gewoon!
Gelukkig was ik alleen,hihi....
Bastet

Ook ik sinds ik moeder ben

Ik herken dat erg. Kan me niet herinneren dat ik het daarvoor ook zo erg had.

elsje78

elsje78

21-08-2010 om 15:59

Ook sinds ik moeder ben

vreselijk, is het nog veel erger geworden, bij hart in aktie, de grote woonwens, en al dat soort programma's, familieberichten, ik mis je en ga zo maar door...

Ook van boeken en verhalen in tijdschriften, hier op het forum, in het nieuws en dan vooral over kinderen...

Toen ik zwanger was, huilde ik zelfs om de merci reclame pff moet niet gekker worden...

En nu gaat de oudste sinds een week naar school en ze huilt nog bij het afscheid, pfff loop met hoofd gebogen achter de kinderwagen weer naar huis.

En dan bij frustratie en boosheid, wat op het werk erg lastig is. Geloof dat ik daar vaker huil dan thuis.

dit is dan ook de reden dat ik komt een vrouw bij de dokter niet als film wil zien en de gelukkige huisvrouw ook niet. had al genoeg last van het boek...

groetjes

emma43

emma43

21-08-2010 om 16:58

Ozoo herkenbaar

Elsje,mijn dochter is nu 15 ,maar ik kan me nog het gevoel herinneren wat ik had als ik haar huilend op school achterliet,komt goed hoor,ik hoop voor jou dat ze er snel doorheen is.

Ik huil ook bij alles,raak snel ontroerd.Mijn dochter ook,leuk,samen huilfilms kijken.We verzamelen ze allemaal.Als ik Kevin Costner nog maar zie huil ik al,wat kijkt die man zielig.

Op vakantie,mijn 10 jarige zoon,speelt in het zwembad met een 4 jarig Spaans autistisch jongentje,ik houd het vanaf m'n ligbedje in de gaten,zie ik dat de moeder van het jongentje haar handen om het gezicht van mijn zoon legt en hem een zoen geeft.Dan begin ik al.'s Avonds gaf ze me een knuffel en bedankte me en zei dat ik een hele bijzondere zoon had.Dan lopen de tranen over m'n gezicht.
Als mijn dochter huilt bij het afscheid nemen van haar vakantievrienden,draai ik me hoofd om.
Bij berichten die ik hier lees,soms ook als het een grappig verhaaltje is,gewoon van ontroering.
Als mijn zoon gefrustreerd is en ik hem niet kan helpen.Als mensen mijn zoon niet begrijpen.Maar juist ook weer als hij iemand tegen komt die hem meteen begrijpt en waar hij een klik meeheeft.
Als ik iemand anders verdriet heeft.Maar ook als ik iets liefs zie.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2010 om 22:05

Jujube

Ik had het er vandaag op het werk nog over dat ik het bij Heidi ook niet droog kon houden. Heidi van de jaren '70 dus. Heidi! Heel herkenbaar ook voor mijn collega's. Het kleine huis op de prairie werd er ook bijgehaald. Goed voor menig snottertje.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2010 om 22:23

Lidwientje

Ik heb niks tegen Kevin Costner, misschien dat dit nieuws jouw oordeel wat kan verzachten: Al vijftien jaar investeert acteur Kevin Costner zijn geld in een bedrijf dat een machine ontwikkelt om water en olie te scheiden. (zie voor artikeltje in Trouw http://www.trouw.nl/groen/nieuws/article3099917.ece/Kevin_Costner_kan_olievervuiling_opruimen.html (tjonge wat een lange link...)

Ik vind Tom Cruise als acteur meestal wel goed, maar ik vraag me af of hij in de praktijk prettig is.
Mijn man is ook wat allergisch voor Richard Gere, ik mag hem wel

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2010 om 22:51

Misverstandje

ik bedoelde het heel erg luchtig Lidwientje)

Tirza G.

Tirza G.

21-08-2010 om 22:59

Nog vele malen erger

Ik heb nooit ergens last van. Ware deen emotioneel incontinent, dander (ik dus) was een emotionele woestijn. De laatste keer dat ik huilde was op de begrafenis van mijn vader en dat was in de vorige eeuw. Ik ken het niet, ik hérken het niet eens. Mensen moeten wel echt met grote uithalen snikken wil ik ontroering opmerken (inderdaad, het uitlezen van sociale signalen is niet mijn fort).
Maar nu. Sinds kort. Is er een TVprogramma waar ik een brok van in mijn keel krijg. En het is te suf voor woorden: de Dog Whisperer. Ik word zo blíj van een hond die eindelijk begrepen word, dat ik helemaal volschiet. Ik ben gek op honden, heb ze ook altijd zelf gehad totdat ik een allergisch gezin bleek te hebben. Laatst was er een aflevering met een vrouw in rolstoel met een sociale hulphond, die de deur opendeed enzo. Men. Ik was een plasje.

Tirza

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2010 om 23:34

Gedenkwaardig tirza

Hopelijk ben je liefdevol opgedweild en weer in je vel gegoten!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.