paar jaar thuis-heerlijk of stom?
Vorig jaar ben ik (hoogopgeleid) wegens een reorganisatie ontslagen. Ik heb jarenlang heel hard gewerkt en ik vind het nu heerlijk om thuis te zijn. Ik solliciteer wel, maar mijn hart ligt er niet in. Het lijkt me fijn om thuis te zijn tot de jongste naar de middelbare school gaat.
Mijn omgeving (ook mijn man) begrijpt dat niet, en vindt dat ik zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Ook omdat ik anders "nooit meer aan de slag kom".
Ik begrijp heus wel dat het niet makkelijk zal zijn om weer iets te vinden, maar dat zie ik dan wel..
Zijn er meer mensen die hetzelfde voelen/doen/gedaan hebben?
Bieb63,
Hier heeft die baas zelf ook schoolgaande kinderen en een werkende partner. Hij behoort tot de groep met een ' dubbele' invulling van het woord thuiswerken. Met als gevolg dat 's avonds na elf de mailtjes binnen komen.
flanagan
Zeker vraagt thuiswerken om discipline. Maar als je die hebt kun je vaak meer doen als op een druk kantoor.....
En het maakt werk en thuis combineren makkelijker.
papadag*papadag*papadag*papadag of mamadag
Ik word eerlijk gezegd een beetje melig van de hele discussie rond het woord papadag. Ik zou het bijna juist gaan gebruiken
Wat maakt het uit, wel grappig dat er hele artikelen over geschreven worden.
Passiebloem
Het sop is de kool niet waard. Vind ik eigenlijk ook hoor. Maar als het zo ter sprake komt vind ik er graag iets van ).
flanagan heeft het probleem te pakken
het zijn in haar verklaring kennelijk (ook? vooral? soms?) collega's zonder kinderen die vinden dat collgea's met kinderen vast niet serieus thuiswerkend kunnen zijn en vast wel stiekum in de baas haar tijd naar zwemles gaan, of anderszins de kantjes eraf lopen. En dat vind ik zo'n wantrouwende redenering. Als je bij een bedrijf werkt dat thuiswerken toestaat dan is het aan het bedrijf en dus de collega's om samen daar waarde aan te geven. Dat betekent onder andere vertrouwen hebben. Dus als die collega's zo tegen thusiwerken aankijken zoals jij het hoort zeggen, Flanagan, herinner ze dan eens aan het spreekwoord 'zoals de waard is'. En als het werk echt niet goed gebeurt of mensen zijn slecht in hun prestaties of samenwerken dan zijn dat vast en zeker ook op kantoor.
gr Angela
Zoals de waard is,
Het wantrouwen naar thuiswerkende collega's is een gevoelig punt. Iemand die veel thuis werkt vindt het niet fijn als er zo naar diens werkhouding gekeken wordt. Ik snap de opmerking 'Zoals de waard is,' prima.
Voor mijzelf vind ik het moeilijk om op dit item verder in te gaan omdat ik huisvrouw ben zodat een ander snel kan denken, ' Wat moet zij nou, ze werkt niet eens.' Toch blijkt de wantrouwende houding niet op zich zelf te staan:
In de eerste link wordt aangegeven welke voor-en nadelen zitten aan thuiswerken. De nadelen zoals minder toezicht of spontane werkbesprekingen zijn factoren die juist van toepassing zijn voor de samenwerking met de collega's. Het probleem leeft en is toegenomen door de mogelijkheid tot het werken op diverse lokaties, o.a. huisadres.
----
In de tweede link geeft Jan vd Zanden, op een ingezonden brief van Maarten, in de laatste reacties aan dat het onverwachts afwezig zijn, vrij nemen wegens ziekte kind of thuiswerken, een onverwachte verhoging geeft van de werkdruk bij anderen. Hij geeft cursussen op het HR-vlak aan PO en OR-leden. Het blijkt een heikel punt, de niet ingeplande afwezigheid van collega's. Zowel man als vrouw. Zijn advies voor de baas, wees strenger want wegkijken leidt tot verstoring.
De tweede link slaat niet zo zeer op het item thuiswerken. Ik haalde het aan omdat het weergeeft wat op een werkvloer kan spelen als een werknemer/ werkneemster niet fysiek aanwezig is.
http://www.baaz.nl/content/eerlijk-over-thuiswerken-voor-en-nadelen
thuiswerken
Als ik vroeger thuis werkte, dan zat ik op zolder en was er beneden een oppas voor de kinderen. Zodra je thuis gaat werken om voor (jonge) kinderen te zorgen, gaat het mis. Af en toe tussendoor een wasje laten draaien lijkt me OK, maar met kinderen die steeds iets nodig hebben kan je niet werken en het lijkt me voor de kinderen ook niet leuk om steeds te horen dat ze nu weg moeten gaan, want mama werkt.
Als ze wat ouder zijn kan het natuurlijk prima, maar dan is die oppas sowieso niet meer nodig.
Precies
Dat was mijn ervaring dus ook. Omdat mijn werk semi-vrijwillig was, ik werd naast een bescheiden vergoeding vooral 'in natura' beloond met een internetabonnement, een computer, materiaal die ik ook privé mocht gebruiken e.d., hield ik er niet zoveel aan over dat een oppas ervan af kon, maar het zou veel beter geweest zijn.
thuiswerken links van flanagan
Over de eerste link, ik denk dat het heel erg van de baan afhangt. Ik kan me ook weinig voorstellen bij een baan helemaal thuis. Ik kan me ook voorstellen dat je vaste vergadermomenten hebt en dan ben je gewoon op je werk. Net als dat je bijvoorbeeld bereikbaarheidsdienst hebt en dan ben je op locatie. Maar als je thuis werkt, werk je ook en laat je als het goed is niet het werk aan anderen over.
Over de tweede link, hals over kop weg moeten. Dat is ook heel lastig voor alle partijen zowel voor de ouders die betreft als collega's. Ik vond het altijd vreselijk die zieke kinderen. Hebben ze 38 graden koorts moeten ze thuis blijven. En dan geen opa's en oma's die halsoverkop kunnen bijspringen. Het was toch een beetje schipperen. Eigenlijk is daar geen echte oplossing voor (behalve dat er altijd een ouder thuis is)Ik kan me voorstellen dat daar wrijving over ontstaat. Misschien is het nog het beste om daar zowel tussen pa en ma als met collega's een open gesprek over te voeren om te kijken hoe je in deze situaties het beste kunt handelen.
Oei
Ik heb laatst een hele discussie gevoerd met een collega die het frequent heeft over zijn papadag. Gezegd dat ik het een infantiel woord vind, dat het elke dag papadag is en slechts eenmaal per dag vaderdag. En of hij in zijn agenda gelieve ouderschapsverlof wilde zetten want dat is wat hij heeft. OK, daar maak je dus geen vrienden mee 
Vervolgens heb ik per abuis een afspraak voor hem gepland op die deeltijddag en vermoed dat hij nu denkt dat ik dat expres heb gedaan (zijn 'dagevenementen' worden geen gekleurde balk in zijn agenda, dus ik heb het over het hoofd gezien).
Maar goed, noem het dus deeltijddag of osv of desnoods zorgdag, maar papa- en mamadag is echt ontzettend stom.
Phryne
Ik ben toch wel blij dat ik niet alleen sta .
Wat een gezeur
Er bestaat gewoon een wettelijke regeling: als je een ziek kind hebt (of een zieke ouder) dat van jou afhankelijk is, neem je zorgverlof op. En inderdaad, een flink aantal collega's gaat thuis toch nog, ondanks dat verlof, een paar uur aan de slag. Vind ik alleen maar aardig van ze. Gelukkig wordt op mijn werk niet gezanikt over dit soort zaken, ik vind het ook nogal oncollegiaal overkomen. Op welke basis en op welke wijze thuis gewerkt wordt, is een zaak tussen werkgever en werknemer. Aan de onderbuik van wantrouwende en afgunstige collega's heeft een goede werkgever of leidinggevende geen boodschap, nou ja behalve dat het tijd is iets aan de collegialiteit te doen. Een collega die thuis niet hard genoeg werkt, wordt als het goed is op het functioneren aangesproken. Op een professionele manier, niet via allerlei tamtam.
ziek kind
Als ik opeens een ziek kind thuis heb, dan kijken wij als ouders in overleg voor welke ouder het het minst erg is om thuis te blijven die dag. Of we doen het half-half, dat we elkaar dus afwisselen.
Soms is het zo dat ik een klus heb die ik uitstekend thuis kan doen, dan kan ik die natuurlijk op die dag uitvoeren. En als ik niet zo'n klus heb liggen dan meld ik op het werk dat ik niet kom (ik neem gewoon vrij, of ruil mijn werkdag om) en dat ik bereikbaar ben voor vragen of noodgevallen. Het kan ook zijn dat ik een paar uur aan een klus werk en de rest vrij neem.