Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Hillie

Hillie

05-01-2017 om 12:03

paar jaar thuis-heerlijk of stom?

Vorig jaar ben ik (hoogopgeleid) wegens een reorganisatie ontslagen. Ik heb jarenlang heel hard gewerkt en ik vind het nu heerlijk om thuis te zijn. Ik solliciteer wel, maar mijn hart ligt er niet in. Het lijkt me fijn om thuis te zijn tot de jongste naar de middelbare school gaat.
Mijn omgeving (ook mijn man) begrijpt dat niet, en vindt dat ik zo snel mogelijk weer aan het werk moet. Ook omdat ik anders "nooit meer aan de slag kom".
Ik begrijp heus wel dat het niet makkelijk zal zijn om weer iets te vinden, maar dat zie ik dan wel..
Zijn er meer mensen die hetzelfde voelen/doen/gedaan hebben?


mieke

mieke

05-01-2017 om 12:15

zelfde positie

Ik kom in de dezelfde situatie. Per 1 maart ben ik boventallig. Ik kies ervoor om met een vergoeding eruit te gaan in plaats van een mobiliteitsplan.

Ik wil ook eerst eens een paar maanden gaan bijkomen. Ik heb vier kinderen. Werk al jaren 32 uur per week. Ik heb bijna 3 uur reistijd per dag. het is nu wel even genoeg geweest. Mijn man is een eigenbedrijf begonnen ongeveer 2 jaar geleden en moet daarvoor veel reizen.

Onze situatie is daarom wel anders dan die van jou. Mijn man vindt namelijk juist dat ik eerst maar eens thuis moet blijven. Hij wil graag de komende tijd wat meer gaan reizen zonder rekening te hoeven houden met mijn werk en werkgerelateerde afspraken. En hij gunt mij de tijd om goed uit te rusten, tijd voor de kinderen te hebben en tijd voor mijzelf (mega gebrek aan gehad de afgelopen jaren).

Vanaf 1 maart zie ik het wel of het mij bevelt om thuis te blijven. Bevalt het dan bekijken wij dan wel hoe wij verder gaan. Bevalt het niet en komen de muren op mij af dan ga ik direct weer aan het werk (ik heb het geluk dat er op dit moment een enorm te kort is aan mensen met mijn kennis, ik ben dus niet bang dat ik geen baan zal vinden).

Wij hebben wel het werken of niet werken goed thuis besproken. Ik denk niet dat ik thuis zou blijven als mijn man zich daar niet prettig bij zou voelen. Ik begrijp heel goed dat er dan een kwetsbare situatie ontstaat en misschien wil hij wel niet alleen verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

05-01-2017 om 12:16

WW?

Heb je WW of moet je man je onderhouden? Het lijkt mij ook relaxt om niet te hoeven werken, maar niet als een ander me dan moet onderhouden. Vanuit het oogpunt van je man begrijp ik zeker waarom hij je aan het werk wil hebben. Mocht het tot een scheiding komen is hij anders gewoon 12 jaar de sigaar.

Li

Li

05-01-2017 om 12:35

mannen zijn niet onkwetsbaar. In geval van ziekte heb je wel de kosten voor je man, maar weinig inkomen meer door hem. In geval van overlijden wil je ook niet dan pas op zoek moeten naar een baan. In geval van werkloosheid van man...nou ja, enzovoorts. Je kan beter goed blijven verdienen en meer hulp inhuren.

rode krullenbol

rode krullenbol

05-01-2017 om 13:00

Heerlijk of dom?

In ieder geval betreft het een hoogst persoonlijke keuze op basis van particuliere levensomstandigheden.

Dat gezegd hebbende, moet mij van het hart dat het mij tamelijk dom lijkt om thuisblijfmoeder te worden zonder daarover overeenstemming te hebben met je partner. Dat is vragen om relatieproblemen die het allemaal minder "heerlijk" zullen maken.

De vraag of je t.z.t. al dan niet in staat zal zijn weer betaalde arbeid te gaan verrichten, laat zich niet één-twee-drie beantwoorden. Dit hangt immers van tal van factoren af: je specifieke opleiding, werkervaring, de stand van de economie tegen die tijd, je nevenactiviteiten als thuisblijfmoeder enz.

Heerlijk

Ik ben bijna 10 jaar thuis geweest. Daarvoor hard gewerkt, , daarna ( sinds jaar of 5) een heel nieuwe carriere opgepakt. Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik geen baan zou hebben, maar toen ik niet werkte had ik het ook uitstekend naar mijn zin. Hier ook een man die veel afwezig was/is. Ook langdurig / buitenland etc, ik heb totaal geen spijt van onze keuzes....man ook niet trouwens.

Maar voor wat jou betreft...het lijkt me wel belangrijk dat je het samen met je man eens bent over de keuzes die jullie maken. Om eenzijdig te besluiten dat je even 'pauze' wilt ...nee, dat is raar. Toch?

Ingrid

Dendy Pearson

Dendy Pearson

05-01-2017 om 13:26

Eens zijn

Het is denk ik van het grootste belang dat je het hier met je man achter staat. Het is een afspraak die je maakt en dat doe je niet in je eentje.

Hier ook een man die onregelmatig werkt en wij vinden het heerlijk om doordat ik thuis ben rust in de tent te hebben. Wij zien elkaar ook vaak tussendoor overdag en dat is gewoon fijn. En mijn man kan na zijn werk thuis gewoon lekker ontspannen en met het gezin bezig zijn zonder dat hij dan ook nog van alles moet.

Maar wij hebben dit dus samen zo afgesproken.

Niki73

Niki73

05-01-2017 om 14:05

Tijdje thuis

Is het geen idee om met je man af te spreken dat je een halfjaar of een jaar thuisblijft (dat kun je ook naar een toekomstige werkgever nog verantwoorden - uitrusten, sabattical) en daarna weer serieus probeert aan de slag te gaan? Als je na die periode echt nog niet aan het werk wilt, kun je opnieuw met je man kijken wat de (on)mogelijkheden zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

05-01-2017 om 14:20

Niet direct dom, maar misschien niet verstandig

Ook al begrijp ik ontzettend goed dat je even geen zin hebt, zou ik me toch richten op een baan en dan eventueel op een magere parttime-basis. 16 uur per week bijvoorbeeld. Geen idee of zo'n constructie te vinden is binnen jouw vakgebied, maar als dat kan, hou je een voet tussen de deur en hou je de ontwikkelingen bij.

Wat je man betreft, vind ik ook wel dat hij 'mee mag praten', maar als de financiële situatie het toelaat, vind het niet raar als jullie een tijdje wat meer op zijn inkomen leunen. Maar als je man eigenlijk ook met frisse tegenzin een werkweek vol moet maken, dan kan ik mij wel voorstellen dat hij niet vrolijk wordt van het idee dat jij 'de tijd neemt' en hij 'wel moet'.

Jaina

Jaina

05-01-2017 om 15:24

Niet verstandig

Over het algemeen is het nooit verstandig om lagere tijd thuis te blijven. Er kunnen wel redenen zijn die dusdanig zwaarwegend zijn waarom je toch enige tijd niet gaat werken. Bijvoorbeeld een zwaar gehandicapt kind hebben.

Feit blijft dat als je langer thuis bent het gemiddeld moeilijker zal zijn om weer aan de slag te gaan. Je loopt daarnaast ook pensioenopbouw en salarisopbouw mis.
Dan heb ik het natuurlijk niet over een paar maanden maar wel over meerdere jaren.
Even een paar maanden of een half jaar er tussen uit zal geen negatieve invloed hebben en kan verfrissend werken.
Als je het echter over jaren hebt is er a) een negatieve invloed op jouw carrière perspectieven en b) hierdoor een negatieve invloed op jouw inkomsten en de inkomsten van het gezin.

Jij wil liever thuis blijven en neemt de negatieve consequenties dus voor lief. Voorlopig geen inkomsten en in de toekomst misschien minder inkomsten.

Je man kijkt daar anders tegen aan. En dat is gelijk dan ook het belangrijkste punt. De daling van gezinsinkomen en de toegenomen afhankelijkheid op zijn inkomen hebben directe consequenties voor hem.
Als jij dus jaren thuis wil blijven zal hij hier ook echt achter moeten staan.

En verder is de tegenstelling tussen heerlijk en stom natuurlijk niet een echte tegenstelling. Thuisblijven kan vast heel heerlijk zijn maar daarnaast kan het ook gewoon stom zijn.

Li

Li

05-01-2017 om 15:51

overigens

kunnen jullie niet allebei een beetje minderen? Want als je nu het fulltime-parttime model hebt, kan ik me voorstellen dat je er een punthoofd van krijgt ook nog alles te moeten regelen en doen. Als je allebei 4 dagen werkt, heb je allebei ook nog wat rust met de kinderen en tijd voor regelklussen en huishoudelijke taken. En naarmate de kinderen ouder worden schiet er ook wat tijd voor jezelf over op die "mamadag". Bovendien vind je makkelijker een baan voor 4 dagen dan voor 3. Geen idee hoeveel je nu werkt, trouwens.

Als ik het over kon doen (hier fulltime-parttime model) zou ik het zo doen. Mijn man is trouwens een heel stuk ouder en ik ben van plan meer te gaan werken als hij met pensioen gaat. Maar dan doe ik ook niets meer in het huishouden. ALthans, dat is mijn streven . Want vaak is dat het probleem: je wordt overvraagd doordat zowel het werk als de (hoofd)verantwoordelijkheid voor het huishouden op je neerkomt.

Lente

Lente

05-01-2017 om 15:55

Ik denk dat Hillie niet op haar man leunt qua financiën

maar op het UWV. En dat maakt de situatie wel anders.
Als je een WW-uitkering krijgt, vind ik dat je moreel verplicht bent om volop te werken aan werk.
Als je geen uitkering krijgt, dan is het iets dat man en vrouw samen moeten oplossen. En dan kan ik me goed voorstellen dat de man van Hillie het geen goed idee vindt dat Hillie een paar jaar thuis blijft.

angel3

angel3

05-01-2017 om 17:58

Hoe oud is jongste?

6 of 10?
Een kennis van me is gestopt met werken voor de kinderen met het idee weer aan de slag te gaan als jongste naar school ging (als ze 4 was). Jongste is inmiddels 11. Ze is nooit meer ad bak gekomen. Je loopt sneller achter dan je denkt.
Sabbatical van een jaar DOEN! Veel meer vind ik onverstandig maar het hangt van veel dingen af. Je leeftijd. Je branche. Is er werk zat in jouw hoek of juist niet? Ben je al die tijd goed bijgeschoold geweest?
Over een paar jaar ben je het zat thuis en dan is de kans aanwezig dat je niet zomaar weer wat vindt.....

Ely

Ely

05-01-2017 om 22:27

Beide mogelijk

Het kan natuurlijk heerlijk zijn en heel stom
Mijn advies zou ook zijn om wel wat te blijven doen maar dan eventueel op een lager pitje of in een andere context, een minder veeleisende omgeving kan bijvoorbeeld al een heel verschil maken is mijn ervaring.

Thuisblijven tot een kind naar t VO gaat zou ik afraden, juist dan breekt er een periode aan waar er weer veel nieuwe dingen op kind en gezin afkomen, als ik het over zou kunnen doen voor oudste (stel enig kind, stel maakbare wereld) zou ik juist minder zijn gaan werken in die periode. Lekker elke middag even opvangen en huiswerk inventariseren, gaande houden, lekker hoor. Oudste had dat zelf trouwens misschien minder gevonden hahaha

Elise

Elise

05-01-2017 om 22:43

Vragen

Hoe oud ben je?
Hoe oud zijn je kinderen?
Had je een goedbetaalde baan? (hoeft niet ook al ben je goed opgeleid)
Hoeveel werkten jullie toen?
Doet/deed je man veel in huishouden, gezin, geregel?
Hoe lang zit je nu thuis?
Hebben jullie alternatieven besproken?

Als het eerst zwaar was (voor jou), is de vraag of er ook alternatieve oplossingen zijn om het minder zwaar voor jou te maken.

Nb Zelf ook hoogopgeleid, goede baan van 4 dagen, man altijd full time en opvoeding, huishouden en de rest bijna allemaal op mijn schouders. Dus ik snap j gevoel. Ben zelf wel erg blij dat ik ondanks alles altijd ben blijven werken, overigens wel in werk dat ik erg leuk vind. Financieel afhankelijk zijn van mijn mam lijkt mij vreselijk, vooral ook in tijden dat de relatie niet helemaal lekker loopt.

Heb je over de risico's nagedacht voor gezin of jezelf (i.g.v. scheiding)?

Tihama

Tihama

05-01-2017 om 23:08

Stomme vraag

Maar zou je man het ook niet heerlijk vinden om een paar jaar vrij te hebben?

Niet voor altijd, maar gewoon een lekker lange sabbatical? Terwijl iemand anders zorgt dat er genoeg geld binnenkomt?

Geen stress, alle schoolvakanties uitslapen. Geen files meer. Eindelijk die eindeloze klussenlijst elimineren.

Gewoon eindelijk tijd genoeg om aan je hobbies te besteden. Misschien zelfs wel tijd genoeg om die ene hobby te beginnen die je hoopt te doen als je ooit met pensioen bent.

En dat dan allemaal zonder de druk om geld binnen te brengen. Want dat doet je partner wel.

Ik zou het hem eens vragen.

Goeie vraag tihama

Misschien kunnen ze om beurten een sabbatical inlassen.
Want dat pensioen schuift steeds verder de toekomst in.

Maar wat je ook kiest, TS: zorg ervoor dat je het er samen over eens bent. Dat is het belangrijkste. Wat anderen ervan vinden, is vers twee.

Kaaskopje

Kaaskopje

06-01-2017 om 11:21

Samen eens

Ik vind het ook wel belangrijk om te weten waarom de ander het niet vindt kunnen als je een tijdje stopt met werken. Gaat het erom dat er met een inkomen niet genoeg binnenkomt? Vindt de ander zijn werk niet leuk, waardoor een gevoel van jaloezie ontstaat? Of staat diegene op 'alles hetzelfde doen', terwijl hij zijn werk ontzettend leuk vindt, graag gaat en er financieel gezien niet echt noodzaak is dat beiden werken. Bij dat laatste zou ik me dan toch afvragen of hij/zij dan niet over zijn bezwaren heen kan stappen, bij de eerste twee kun je het gewoon niet maken om het er lekker van te nemen, terwijl de ander zich er ongelukkig over voelt. Maar los van dit alles, vind ik het in de huidige tijd niet verstandig om er tussenuit te gaan als daar niet echt een reden voor is. Mijn ervaring is, dat je na verloop van tijd uit de 'flow' van werken raakt en je zelfs weer een drempel kunt voelen om weer stappen in de richting van werk te zetten. Neem een paar weken rust, maar ga dan weer serieus zoeken. Het is vanaf dat punt ook nog maar de vraag hoe snel je weer aan de slag raakt.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

06-01-2017 om 12:21

Prinsessengedrag

Ik vind het wel prinsessengedrag om thuis te willen zijn juist als de kinderen in de makkelijkste periode zitten, en kan me voorstellen dat dat voor de partner oneerlijk voelt. Zeker als hij een baan heeft die hem soms zwaar valt. Zelf heb ik geen keuze, als alleenverdiener en kostwinner, maar nu ik een stomme baan heb heb lijkt me het tbm-schap ineens heel aantrekkelijk.

passiebloem

passiebloem

06-01-2017 om 21:09

Hille en anderen

Hille, ik heb zelf altijd gewerkt, en ik moet er niet aan denken om thuis te zijn. Maar misschien kun je zelf inschatten hoe snel je weer aan het werk kunt? Ik dacht ook altijd dat het heel moeilijk zou zijn, maar ik heb in mijn directe omgeving vrouwen gezien die weer snel aan het werk konden.
Wel ben ik het met de andere eens dat de basisschool jaren eigenlijk de makkelijkste zijn. kinderen kunnen naar de BSO, ik heb de indruk dat die ook steeds leuker zijn geworden.
Nu de kinderen in de puberteit zijn hebben zowel mijn man als ik het gevoel dat nabijheid belangrijker is. Niet om continue op hun lip te zitten, maar er op bepaalde cruciale momenten er wel te zijn. Ook zijn we regelmatig tijd kwijt met helpen met schoolwerk. Dus ik weet niet of juist dan zou gaan werken.

Marjoleine64

Marjoleine64

06-01-2017 om 21:40

Ik ook

Ik ben sinds september mijn baan kwijt, ook na jaren hard en soms te hard gewerkt te hebben (32 uur/week, maar vaak veel meer) en weinig vakantie. Ik werd tot eind van afgelopen jaar doorbetaald, en kreeg nog een transitievergoeding mee. Dus ik kan het me permitteren om even rustig aan te doen. Onze oudste studeert al en woont op kamers, jongste volgend jaar ook. Ik ben wel aan het rondkijken naar nieuwe mogelijkheden, en ga ook zeker solliciteren. Maar ik heb heel bewust een paar maanden niet veel gedaan, gewoon bijkomen.

Zoals anderen al zeggen, de BS periode is wel relatief de gemakkelijkste. Tenminste, dat hangt ook af van de gezinssituatie. Juist in die periode was mijn man veel op reis, en kwam regelmatig alles een ruime week op mij terecht. Dan worden het hele lange drukke dagen, kinderen naar school brengen, werken, kinderen ophalen op BSO en dan nog eten en de rest. Maar inderdaad hebben ze juist ook op het VO meer persoonlijke aandacht nodig, hulp bij schoolzaken etc.

Petra Pakje

Petra Pakje

06-01-2017 om 22:06

Even leuk

Ik kan me voorstellen dat je nu je nog zoveel werkt en reist, het je erg heerlijk lijkt om een paar jaar niets te doen, of althans alleen waar je zin in hebt. Maar het kan maar zo zijn dat het je na een tijdje, misschien zelfs sneller dan je denkt, tegenvalt. Je hebt niet voor niets veel gewerkt: waarschijnlijk vond je dat toch een prettige invulling van je leven. Het valt niet mee om zelf structuur te geven aan je leven en ik kan me voorstellen (zeker omdat je al die jaren veel gewerkt hebt) dat je erg snel het gevoel krijgt er niet meer bij te horen, niet meer mee te tellen en er niet meer toe te doen. Dat lijkt me een rotgevoel.
Ik weet niet hoe lang je nu al thuis zit?
Overigens moet ik er niet aan denken. Ik werk als ZZP'er vanuit huis en in rustigere tijden krijg ik al na enkele dagen 'nietsdoen' een ongelooflijk onrustig gevoel, op het sombere af.

Heerlijk... en stom

Heerlijk dat herken ik ja. En stom ook omdat je inderdaad snel uitgerangeerd bent, en ook omdat scheidingen niet alleen bij de buren gebeuren.
Als ik geweten had hoe mijn leven zou verlopen had ik het qua baan/carriere heel anders aangepakt. Het heeft nu nog steeds gevolgens voor mijn inkomen, mijn pensioen etc. Dus ik zeg, hoe jammer het ook is: paar maanden prima, maar niet langer.
Sini

Middenweg

Ik zou mezelf een beperkte periode echt vrij geven ( twee maanden bv) en dan dus ook niet hele hele huis opknappen of zo. En daarna gaan solliciteren naar een baan die iets minder van je vraagt. Minder uren, minder ver. Het klopt dat de basisschooltijd het makkelijkst is. Op de middelbare school is het pas echt fijn om 's middags op tijd thuis te zijn.

Tonny

Tonny

07-01-2017 om 11:01

Heerlijk, stom...

tja wat zullen we er eens van zeggen... In elk geval dit: je kunt in het leven nooit alles tegelijk hebben. Open deur, maar wel waar.

Als ik terugkijk op mijn/onze keuzes van 30, 35 jaar geleden, snap ik daar nu niks meer van. Maar toen voelden ze goed. In die zin heb ik geen spijt. Achteraf praten is makkelijk.

Ik heb straks een zeeer matig pensioentje. Wél een heel lieve echtgenoot met wie ik al ruim 35 jaar getrouwd ben ( we doen straks samen met wat er dan zal zijn; hypotheek is bijna afgelost dus dan zijn er lage woonlasten).
Naarmate de jaren vorderen zijn we steeds vastbeslotener geworden het samen in verbondenheid vol te houden, al klinkt dat misschien niet zo jippiejee, hahaha. Ernstig ziek worden/overlijden (en de wissel die dat trekt op de inkomsten) kan geen mens voorkomen.

TS: Praat openhartig met elkaar. Leg alle mitsen en maren op tafel, spreek je verlangens en je verwachtingen uit. Met anderen ben ik het eens: wat meer thuis zijn tijdens de middelbare school-leeftijd is heel waardevol, de basisschoolleeftijd is vaak het 'makkelijkste' (uitzonderingen daargelaten).
Het is de kunst meteen de puberteit van je kinderen na weer volop je 'eigen' tijd te vullen, anders duikel je in een vage leegte. Uitgevlogen kinderen hebben hun eigen bestaan (Gelukkig! Daarvoor breng je ze groot!) en dan is het erg belangrijk dat je verder kunt met dat waar je goed in bent.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-01-2017 om 12:07

Vroeger

Tonny: Maar toen voelden ze goed. In die zin heb ik geen spijt. Achteraf praten is makkelijk.===

Dat gaat voor mij ook op. Ik denk dat wij, onze generatie, ook nog een beetje tussen twee werelden in zaten. Enerzijds de moeders die uiteráárd bij de kinderen bleven en dus niet werkten en anderzijds de veranderende maatschappij waarin vrouwen uiteráárd wel werkten vanwege de hypotheek, de eigen ontwikkeling, emancipatie en de 'alle steentjes dragen bij'-roep vanuit de maatschappij. Ik had wel een inkomen toen de kinderen nog echt klein waren, maar vanuit onze wat conservatieve gedachten, kwam het wel héél erg goed uit dat ik daarmee wel volop bij de kinderen kon blijven. Later ben ik echt totaal anders gaan denken, omdat ik aan den lijve ondervond, dat het heel moeilijk is om weer een plaatsje te vinden op de arbeidsmarkt als je er zo lang uit bent geweest, 12 jaar in mijn geval. De systemen waarmee je gewend was te werken, verouderen, opvattingen over hoe gewerkt moet worden veranderen, je krijgt hoe dan ook een achterstand. Kortom, het komt op je eigen bord als je er langer dan een paar maanden tussenuit gaat, zelfs als ze dan nog steeds dezelfde computers gebruiken.

Wat zijn je eisen?

Ik ben 8 jaar tbm geweest. Ontslag genomen. Ik vond het zelf ook best luxe. Mijn man vond het prima en verdiende genoeg voor ons drieën. Het liefst was ik van fulltime toen parttime gaan werken en mijn man ook een dag minder, maar in de praktijk ging dat niet.

Of ik dat nu weer zou doen, ik weet het niet, het liep zoals het liep. Ik kreeg toen weinig commentaar, hoogstens wat jaloersigheid. Blijkbaar moet je altijd verantwoording afleggen, het is toch nooit goed.

Ik ben na 8 jaar weer eens op zoek gegaan naar een baan en had binnen een week werk. Het is ook maar net welke eisen je stelt. Als ik nu mijn baan kwijt zou raken heb ik ook binnen een maand werk. Bij- of herscholen is ook geen probleem.

Jij hebt een ander probleem, je man is er niet blij mee als je stopt met werken. Tijd voor een goed gesprek over jullie wensen.

Kaaskopje

Kaaskopje

08-01-2017 om 02:07

Wil

Komt dat door je opleiding en ervaring, een beperkt aanbod en een grote vraag, dat je je kansen zo hoog inschat, of pak je echt alles aan?

Kaaskopje.

Ik schat mijn kansen goed in omdat mij zelfs werk aangeboden wordt terwijl ik werk heb. Waar dat aan kan liggen? Tja, dat zullen veel factoren bij elkaar zijn. Ik werk in loondienst maar heb de inzet, de instelling van een ondernemer en heb de bijbehorende diploma's, aldus huidige werkgever. (Sinds 10 jaar)
Ben flexibel, breed inzetbaar, makkelijk in de omgang en harde werker.En 0 ziekteuren, ook dat speelt mee.

Wij leven in een land waar "gewoon ook goed genoeg" moet zijn. Je hoort jezelf niet te roemen. Jammer, een goede verkooppraat is best een handige tool bij het zoeken naar een baan.
Het gaat er niet om wat je niet kunt, het gaat er om wat je wel kunt. Dat heeft weinig te maken met je vakgebied of opleiding, die is bij mij lang geleden afgerond en alleen nog een basis voor deze tijd. Veel mensen werken in een branche die totaal los staat van hun "opleiding of niveau".

En ja, als er niet veel te kiezen is pak ik (bijna) alles aan.

wat is leuk

Los van feit dat ik graag geld verdien, vind ik mijn werk ook leuk. Ik ben er goed in en heb er meer lol in dan in stofzuigen en de kinderen van en naar school brengen. Dus voor mij zou stoppen geen optie zijn geweest en al helemaal geen luxepositie (wat ik hier op OO geregeld las). Wat wel prettig is, dat wij destijds keuze hebben gemaakt om allebei 4 dagen te gaan werken. Dus niet helemaal top van carriere bereikt, maar wel allebei ruim financieel zelfstandig. Wat later bij de scheiding een conflictpunt minder was.
Maar misschien had ik altijd al minder fiducie in het eeuwige huwelijk. En was dat ook een reden dat ik sowieso al liever wilde blijven werken.

Elise

Elise

09-01-2017 om 20:36

Alkes

Jij had misschien minder fiducie in het eeuwig huwelijk.

De ervaring leert dat vrouwen die wel dachten een goed huwelijk te hebben, toch geconfronteerd worden met mannen die willen scheiden. Dus veel fiducie hebben, zegt niet alles.

Ik persoonlijk ben ook erg blij financieel zelfstandig/onafhankelijk te zijn.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.