Plus

Verfrissend

Hoe unverfroren rolbevestigend dit is.

Mooie herinneringen

Misschien heeft het te maken met de roze bril. Mensen hebben mooie herinneringen aan ouderwets gevierde kerstdiners. En vergeten het gedoe er omheen en de familievetes.
Soort sprookje.

Hier liep dat niet zo. Er waren nogal wat kerkgangers en muzikanten in mijn familie. Dus een volledig door iedereen gevolgd kerstdiner zat er vaak niet in.

Ik heb nog de beste herinnering aan de 2e Kerstdagen die mijn ouders jaarlijks doorbrachten bij een middag/diner in de kerk voor speciale doelgroepen.

Dan nam ik mijn kinderen mee, ze waren nog klein, en dan zongen we het repertoire dat ze op school bij de kerstdienst gezongen hadden.

Ik kopieerde het blad met kerstliederen van school en dan kon iedereen meezingen.

Kerstdagen had ik vaak zelf een optreden en geen beeld meer bij het regelen van een copieuze maaltijd. Portie boerenkool met het eigen gezin.

Op de basisschool hadden we een tijdje wel een kerstdiner op kerstavond met een paar vriendinnen met kinderen. Dochter maakte dan het menu.

Doen we nu nog. Kerstavond is nog niet zo ingeburgerd als in Amerika, dus dan heb je nog de kans dat je familieuitjes ontloopt en gezellig met vrienden kunt afspreken.

Ook hele goede herinneringen aan. Jongelui gezellig aan tafel, daarna de wi, spelletjes, ik hijg een beetje na van de regie over het gourmetten.

Maar waarom aan dochter?

Waarom wordt de traditie van in de keuken staan overgedragen van moeder op dochter? En niet op zoon bijvoorbeeld? De vrouwen staan in dit filmpje in de keuken en de mannen gaan lekker aan tafel zitten. Is dit hoe wij de wereld moeten zien? Waarom is die jaren 50 traditie mooi? Is het niet de hoogste tijd deze te doorbreken?

Tranentrekker

OK, het is een onvervalste tranentrekker. Maar dan wel een die mij toevallig aanspreekt; vrouw voelt haar overleden moeder bij zich als ze kerstdiner kookt voor het gezin. Rolbevestigend? Ja. Maar ook herkenbaar. Als in het missen van een overleden dierbare met de kerstdagen.

Tegenwoordig gaan kerstreclames steeds meer lijken op kleine (emotionele) filmpjes ipv op reclame. Zoals ze dat in het buitenland al jaren doen. Ik vind het verfrissend tov de standaard (supermarkt)-reclames die het hele jaar langs komen.

Mijn mening

Mijn eerste reactie was: “zum kotsen”.

De mannen rijden auto en motor. De vrouwen zijn in de keuken, bereiden het eten. En oma’s werk word met veel liefde door dochter overgenomen.

Tot zover de emancipatie. Het feminisme was al eerder opgegeven in Nederland.

Rolbevestigend

Tja, och... Het is wel hoe het gaat. Ik vind het een mooie commercial.

Hoezo?

“Het is wel hoe het gaat”

Hierbij het definitieve einde van de vrouwenemancipatie in Nederland....

Dus nu ook nooit meer zeuren dat vrouwen weinig hoge posities bekleden en vaak minder verdienen voor in zelfde functies als mannen....

waarom niet?

En waarom zou een commercial niet 'rolbevestigend' mogen zijn? Het is een commercial hè, gewoon van een commerciële supermarkt.

Willen we nu werkelijk dat alle kokende vrouwen op TV worden vervangen door mannen, moeten alle motorrijders van het vrouwelijk geslacht zijn en moeten we dan ook alle alle heterostellen vervangen door hometellen? En laten we dan ook direct de gezinnetjes (2 kindjes, jongetje/meisje) ter discussie stellen. En zit er wel genoeg buitenlands bloed in die commercial?

Jumbo heeft het goed gedaan: ze hebben weer een commercial waar over gesproken wordt. En dat is nou precies het doel van een commercial.

Caesar

"Hierbij het definitieve einde van de vrouwenemancipatie in Nederland....Dus nu ook nooit meer zeuren dat vrouwen weinig hoge posities bekleden en vaak minder verdienen voor in zelfde functies als mannen...."

En dat komt allemaal door deze Jumbo-commercial?

Tranentrekker of seksistisch of niet.....

.....het doel van het filmpje is natuurlijk dat we bij Plus boodschappen gaan doen. Daardoor kan ik het al niet meer serieus nemen.

Plus

Prima supermarkt, goede herinneringen aan.

Overigens als ik aan motorrijders denk dan toch aan 2 vrouwen. Een groepsgenoot van mijn opleiding heel vroeger en mijn zus.

Dan een oud collega/vrouw die er helaas wel een nogal ernstig ongeluk mee had.

Toeval, anecdotisch, maar ik kan even geen mannelijke motorrijder in mijn kringen bedenken.

Roldoorbrekend

Natuurlijk was mijn grootmoeder een geweldige kookster alleen niet van liflafjes en ik geloof ook niet dat we er een kerst hebben doorgebracht.

Grootvader van de andere kant daarentegen kookte voor hele gezelschappen, hij had nogal wat kinderen en kleinkinderen en een vroeg overleden vrouw.

Altijd als we er waren kwam er ook andere familie en dan maakte hij groentesoep, wortelstamppot en saroma toe. Of iets dergelijks.

Ook al geen kerstdinervierders. Deze mensen zaten in de kerk met die dagen. Niet zoals nu, een uurtje, maar een paar diensten per dag.

Die van vorig jaar was erger

Tenminste dat was die reclame toch van dat gescheiden stel dat samen aan de kerstdis zat, want anders zat pappa zo eenzaam in zijn trendy appartement? Beh!

Zo denk ik niet

Niet in hokjes, niet in rolpatronen. Ik zie een mooi verhaal en een goed stuk vlees en soms word ik wel eens wat moe van dat steeds maar terugkomen hoe fout alles wel is met de rolverdeling. Doe wat je kunt en wilt, maar die bekeringsdrang mag van mij achterwege gelaten worden.

Hokjes

Als je het eenmaal opmerkt kun je het niet meer niet zien. Zo werkt het niet.

Moet je overal iets van vinden?

Over het algemeen vind ik overal iets van. Nou ja... van veel, maar bij dit soort zaken gaat het mij toch om de sfeer die ze willen neerzetten en vind ik daar niet zoveel van, behalve dat het over het algemeen zo mierzoet is dat het glazuur van je tanden springt.

Hier wil men zoals gebruikelijk in aanloop naar kerst laten zien hoe warm familietradities kunnen zijn en dat die (soms) van generatie op generatie worden overgenomen, al dan niet gemoderniseerd of een beetje aangepast. Als je daar per se een feminisme of emancipatie discussie over wilt voeren, ga vooral je gang, maar dan vind ik dat toch een beetje overdreven. Als ze de situatie hadden omgedraaid, dus man denkt mijmerend aan zijn vader die van elke kerstmaaltijd een feest wist te maken en de vrouwen waren lekker aan het praten of bezig zijn over of met iets machine-achtigs, had ik het ook een gezellige reclame gevonden, maar als ik al zo alert zou zijn, zou ik dan misschien juist gedacht hebben 'haha, mijn hemel wat 'politiek correct!'

In mijn eigen omgeving is de taakverdeling heel erg wisselend. Bij ons thuis doen zowel man als ik een duit in het zakje, bij vrienden staat de man vooral in de keuken, bij weer anderen is het vooral de vrouw. Er is niet één dé juiste manier, alles is goed. Een reclame mag een van al die goede manieren laten zien.

AnneJ

Dus jij ziet overal hokjes in?

Het is maar een reclamefilmpje

Ben ik de enige die deze reclame nog nooit voorbij heeft zien komen?

Net even gekeken en ik vind m wel meevallen. Het is maar een reclamefilmpje over een héél klein stukje van het huishouden. Beetje zeurderig liedje eronder, maar verder niet zoveel mis mee. Er wordt een traditie doorgegeven van moeder op dochter. Best lollig. Zeker als die dochter daar hele mooie herinneringen aan heeft. Het is niet overal ellende m.b.t. tot de kerstdagen.

Het kan best zo zijn dat die vrouw koken superleuk vindt en dat die man er een hekel aan heeft. Mijn man kookt ook alleen als het echt niet anders kan. Niet omdat hij er te beroerd voor is, maar omdat hij het echt een rotklus vindt. Daarentegen heb ik al jaren geen raam meer gelapt, geen trap meer gestofzuigd, geen vloer meer gedweild en geen strijkbout meer in mijn handen gehad. Doet mijn man. Vind ik rotwerk en hij niet. Afhankelijk van het tijdstip waarop je bij ons voor de deur staat, zie je dus een enorm geëmancipeerde huishouding, of een ontzettend ongeëmancipeerde boel.

Emancipatie zit niet alleen in koken. Net als die man van de Jumbo heeft de man in dit filmpje misschien ook alle boodschappen wel gedaan. Het zou niet eens in me opgekomen zijn om over na te denken eerlijk gezegd.

Als fervent F1-fan (overgegaan van vader op dochter) vind ik de reclame van de Jumbo natuurlijk wel véél leuker.

Mooi

Mooi filmpje. Kinderen gaan bij vader/opa kerstvieren. En dochter kookt. Vader heeft waarschijnljk de boodschappen gedaan. Het huis ziet er ordelijk uit, dus hij weet hoe hij de stofzuiger moet hanteren. Hij heeft alleen het koken aan zijn dochter overgelaten. Niet verkeerd.

filmpje

Ik ga daar wel van janken hoor. Mijn overleden moeder kookt ook vaak met me mee. Het valt wel op dat de dochter helemaal alleen in de keuken staat, maar anders wordt het natuurlijk een beetje creepy met die moeder.

Ja met tranen

Ik vind hem mooi. Niet vanwege de rolbevestiging, maar omdat het gaat over een dochter die haar moeder mist. En haar een beetje terugvindt.

Was het beeld sterker geweest als er een zoon in de keuken gestaan had die zijn vader mist? Ik denk het niet. Waarom moet je dat dan willen? Emancipatie is goed, maar hoeft niet altijd het hogere doel te zijn. Sterker nog, ik denk zelfs dat dat averechts werkt.

Nou

Ik vraag me af of er nu echt meer mensen boodschappen bij Plus gaan doen. En dat lijkt me toch het doel. Hierboven is al iemand die denkt dat de reclame van Jumbo is....

Anne/Ginny

AnneJ: ik denk niet in hokjes, duidelijker kan ik het niet maken; dat was geen besluit.
Feministen hebben geweldig werk verzet, maar ik hoef geen halve man te worden of daar steeds verongelijkt (understatement) op terug te komen.

Zoals Ginny zegt: het werkt ( voor mij) averechts.

Alleen

“Het valt wel op dat de dochter helemaal alleen in de keuken staat”

Inderdaad

Einde

“Feministen hebben geweldig werk verzet, maar ik hoef geen halve man te worden of daar steeds verongelijkt (understatement) op terug te komen.”

Ik had niet treffender kunnen beschrijven dat we kennelijk het einde hebben bereikt van de vrouwen emancipatie in Nederland.

Misschien is koken wel haar grootste hobby

en vindt ze het heerlijk om alleen in de keuken te staan, in plaats van dat drukke gedoe in de kamer. Ik vind het ook heerlijk om alleen in de keuken te staan en dat er af en toe even iemand binnenkomt om te proeven en een praatje te maken.