Reclame-pauzes tss films

Pandia

Thank God, een mede-snapper. Als ik ergens moet wachten doe ik wel eens heel interessante dingen met mijn mobiel, maar ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik zit te doen. Ik druk maar wat op knopjes. Als ik ergens in den lande in een hotel ben, wil ik altijd graag de wekkerfunctie gebruiken. Dan bel ik naar huis en schrijf mee met de instructies Want bellen en tegelijk instellen, dát kan ik dan weer niet. Ik vind het dan ook weer helemaal niet gek dat iemand dat op afstand door de telefoon zónder mobiel voor z'n neus wél weet, en ikke niet. Ieder zijn ding

Ik verzin nog even verder aan andere gebruiken. Van huis uit meegekregen, maar ontwend: het gebruiken van afgedankt ondergoed als poetslap.

Tirza

Proest

Ik ben net zo erg: ooit dochter moeten bellen (die dezelfde telefoon heeft als ik) om vlug nog even te vragen hoe ik dat ding op alleen trilfunctie kon zetten. Hij moest wel aan voor geval van nood, maar je mocht 'm niet horen. Dochter natuurlijk in een scheur van het lachen, dus voordat ik doorhad waar ik die functie kon vinden was de bewuste avond allang begonnen. Zucht...

Mijn man kan dat soort dingen ook altijd uit zijn hoofd uitleggen, ook bv. als er iets misgaat met een computerprogramma. Ik moet het dan echt voor me zien en zelf op de knopjes kunnen klikken, dan kan ik het wel uitleggen. Maar niet uit mijn hoofd, ik zie dat gewoon niet voor me. Ieder z'n talent he.

Dat van die poetslappen is een goeie ja. Ik heb zelfs exact zo'n mandje in de meterkast staan als mijn moeder had, met een stel ouwe shirts erin, en het flesje zilverpoets e.d.