Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

PoorGirl

PoorGirl

02-11-2011 om 14:35

Schaam me voor onze financiële situatie

We wonen in een kast van een huis, hebben 2 auto's voor de deur, en tot voor 5 jaar geleden gingen we 2x per jaar op vakantie, kocht ik wat wilde aan kleding en schoenen, en gingen we regelmatig uit. Nu zitten we alweer een tijdje in de crisis en het bedrijf van mijn man gaat daar in mee. Banken eisen vervroegde aflossing van zakelijk kredieten, de belasting is coulanter dan de bank. Deurwaarders aan de deur, ik had het nog nooit meegemaakt. Verhuizen is met deze huizenmarkt geen optie. Onze wekelijkse boodschappen heb ik qua uitgaven met bijna 3/4 weten te verminderen. Kleding voor de kinderen koop ik bij de Zeeman, zelf koop ik niets meer, ook in in de uitverkoop bij H&M. Man heeft nieuwe schoenen nodig, en moet daar deze winter echt wat aan doen. Maar eigenlijk hebben we zelfs daar nu geen geld meer voor. Ik loop nog steeds met mijn hoofd hoog, maar binnenin ben ik boos, verdrietig, bang. Man kwam gisteravond thuis met de mededeling dat als hij geen krediet meer kon regelen en als de belasting niet langer uitstel geeft, hij de stekker eruit trekt. Dan zijn we weer een jaar verder met alle dingen die bij een eventueel faillissement komen kijken. Qua werk, zegt hij, komt hij heus wel aan de bak, misschien als zzp-er. Maar op een gegeven moment kan die broekriem gewoon niet meer verder aangetrokken worden, lijkt het. We willen dolgraag ons huis kwijt, dat is echt een blok aan ons been. Maar we kunnen alleen met dik verlies verkopen: het huis van de buren staat al 3 jaar te koop. Mijn burn-out heb ik overleefd, de cursus mindfulness heeft enorm geholpen, ook nu nog. We redden het heus wel allemaal, maar wanneer stopt het nou een keer? Hoe lang moeten we hier nog mee door ? Ik zou zó graag weer een keertje, al is het met de kinderen naar de Mac willen gaan. Zó graag weer een keertje naar de film.
Naar buiten toe weten sommige vrienden en familie wel ongeveer hoe het zit, maar lang niet alles. Omdat we wel eens een luxe vakantie hebben gehad, ben ik daar aan de ene kant heel blij mee: die kunnen ze ons niet meer afnemen. Maar aan de andere kant denk ik regelmatig dat we dat toch niet hadden moeten doen, dat had nu weer gescheeld. Of niet? Ik weet het niet, ik wil het niet meer weten. De stapels rekeningen liggen hier naast de pc, ik durf er niet meer naar te kijken. Er zit een snelheidsovertreding tussen, ook nog.. dat is echt zonde van het geld. Maar ook alle herinneringen en aanmaningen waar extra administratie en incasso kosten bovenop komen, zo zonde van het geld. Ik had graag alle rekeningen direct betaald, als het kon. Maar dat kon niet altijd, waardoor herinneringen en aanmaningen volgden. Man vertelde me over de financiën van zijn bedrijf, waardoor ik weer een week lang niet kon slapen. Man is toen mij -uit bescherming- niets meer gaan vertellen, maar die onzekerheid en onduidelijkheid maakte mij weer erg onrustig. Altijd reden voor ruzie dus, dat stomme geld. Na de mindfulness cursus kan ik wat meer aan, en is man me weer wat meer gaan vertellen. Gisteravond dus, dat misschien de stekker eruit ging. Over een maand dan al. Faillissement, ook nog nooit mee te maken gehad.
Aan wie kan ik zoiets vertellen? Echt niet aan mijn familie die in het Gooi wonen. Of aan mijn vriendinnen, of collega's. Die hebben het wel allemaal goed voor elkaar. Oja, pensioen, ook zoiets: dat is er niet meer. Die heeft man opgenomen om schulden af te betalen. Spaarloon van mij ook. Spaarrekeningen zijn leeg. Dubbeltjes omdraaien, we doen dat echt. Nooit gedacht. Echt nooit.


Wie zegt dat al die anderen het wel voor elkaar hebben?

Best kans dat die zich ook - begrijpelijk- groot houden zolang het nog lukt. Jullie zijn niet de enigen met een bedrijf-in-moeilijkheden. Ik zou als ik jou was de mensen die je echt lief zijn uitnodigen en open kaart spelen. Als je dat niet doet, krijg je steeds vaker te maken met verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen en dat is alleen maar extra pijnlijk.

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst, ik hoop dat jullie samen sterk blijven en deze storm doorstaan!

Rosase

Rosase

02-11-2011 om 14:48

Aan ons

Want daar zijn we voor.

Vraag me trouwens wel af waarom je dit niet kwijt kunt bij je familie. Als de stekker uit het bedrijf gaat en je huis in de verkoop komen ze er toch wel achter. Dus waarom dan niet nu gewoon zelf vertellen?

Je schaamt je, maar dat is niet terecht. Het leven bestaat uit ups en downs en na de vette jaren zijn er nu blijkbaar magere jaren aangebroken. Dat maakt jullie toch geen mindere mensen en wat je allemaal kunt kopen bepaalt toch niet wie je bent? Geld hebben en dan rond kunnen komen is het makkelijkste dat er is. Geen geld hebben en dan nog de eindjes aan elkaar knopen is een kunst en daar kun je alleen maar respect voor opbrengen als dat lukt.

Is het geen optie om over je schaamte heen te stappen en wel bij je familie aan te kloppen? Wie weet kunnen zij jullie wel door de winter heen helpen?

Tja

ik heb geen verstand van faillisementen, maar ik neem aan dat het slim is om nu de bank te spreken en de gevolgen door te spreken van een faillisement. Als er geen prive geld meer is en er nog een omzet binnenkomt dan zal de bank niet willen dat de boel klapt.

Verder zou ik dus alles bekijken, staan dingen op jouw naam, hoe kan je er voor zorgen dat je niet alles kwijt raakt. Het is nogal een verschil of je een eenmanzaak hebt of een bv geloof ik, zoek dat uit.

stop ermee je te schamen, hoofd omhoog en open kaart spelen dan krijg je ook goede adviezen, die krijg je nu niet want je houdt die waan nog op.

Dat huis moet in de verkoop natuurlijk. Nu kan het straks moet het. En die auto's die kunnen ook wel weg, koop je een oud peugeotje oid terug en voor hem een leaseauto.

Fiorucci

Fiorucci

02-11-2011 om 16:14

En....

Ik snap je zorgen, en ik denk dat je hierin niet uniek bent, als ik zo om mij heen kijk. Wat ik nog niet weet is, werk je zelf, heb je een baan? Ik weet ook van nabij dat het voor jezelf prettig kunt zijn om, als je nu niet werkt, aan de slag te gaan. Het geeft je dan het gevoel ook iets te kunnen doen ipv machteloos afwachten. Hoe dan ook, sterkte!!

Oh en zzp'er

gebeuren, opzetten alvast.

Als jullie mensen in dienst hebben moeten die eruit, tijdig laten weten wat er aan de hand is dan stappen sommige vanzelf op.

Succes en veel sterkte !

Precies

wat fio zegt, heb je zelf een baan ? Zo niet ga solliciteren, dan heb je tenminste 1 inkomen waar de boodschappen van gekocht kunnen worden.

Belle Époque

Belle Époque

02-11-2011 om 17:34

Schamen en echte vrienden

"Aan wie kan ik zoiets vertellen? Echt niet aan mijn familie die in het Gooi wonen. Of aan mijn vriendinnen, of collega's. Die hebben het wel allemaal goed voor elkaar."

Ik heb in het Gooi gewoond en weet wat je bedoelt

Maar toch kan je het niet voor jezelf houden. Heel hard gezegd: je leven gaat veranderen, hoe dan ook. En verandering op welk gebied dan ook betekent dat er vrienden uit je leven gaan verdwijnen, maar ook dat er ruimte komt voor nieuwe vrienden. Net als wanneer je gaat studeren en je je jeugdvriendinnen uit het ook kan verliezen. Als je moeder wordt en je stapmaatjes kwijt kan raken. En als je in een heel andere situatie terecht komt, waardoor de mensen "van jouw klasse" (ik kan de juiste term niet vinden, sorry) van je kunnen gaan vervreemde, omdat ze zich absoluut niet voor kunnen stellen hoe het is om bij de Wibra te kopen in plaats van op het Zevenend.

Daar moet je je niet voor schamen. Mocht iemand daar een oordeel over hebben, dan beseffen ze niet dat het hen ook kan overkomen. De komende jaren wordt er een tsunami van dit soort dingen verwacht, ook bij mensen die dachten alles netjes voor elkaar te hebben en neerkeken op de mensen die problemen kregen ("eigen schuld!").

Heel pijnlijk, maar helaas, zo werken die dingen. Er komen mensen in je leven, er gaan ook mensen weer weg uit je leven, omdat er opeens geen raakvlakken meer zijn.

Zo te lezen doe je je best en overzien jullie het goed. Mooi! Waarvoor zouden jullie je dan moeten schamen?

Het echt délen, je gevoel, je twijfel, je vragen, je wanhoop, nee, dat gaat misschien niet met je huidige vriendenkring (en de familie). Hoewel... Misschien zit er wel iemand die ook ooit zoiets heeft meegemaakt van dichtbij, zich teruggeknokt heeft en daar niet mee te koop loopt, maar jou misschien wel begrijpt! Of misschien zitten er wel meer mensen met een zwarte dreigende wolk boven hun financiën en ben je niet de enige! Zoiets kan ook samen sterk maken. Maar dat lukt niet als iedereen zich gaat zitten schamen en niks doet.
En indien er geen herkenning is, wat ook goed mogelijk is, tja, dan is dit helaas een (heel wrang) voorbeeld van uit elkaar groeien omdat je geen raakvlakken meer hebt.

Je kan hier je ei kwijt! Als het puur voor je emoties en zo is, is het misschien wel slim om te zeggen dat je alleen wil "spuien", en dat je de praktische kant (zoals werk zoeken, en de praktische afhandeling van het mogelijke faillisement) in Werk Recht en Geld wil schrijven .

Sterkte met alles, enne... Je bent niet alleen, echt niet!

Maylise

Maylise

02-11-2011 om 18:48

Niet schamen

Een faillisement is niks om je voor te schamen. Dat kan gebeuren, soms helemaal buiten je schuld om. Bovendien zelfs al had het voorkomen kunnen worden dan heb je daar nu niks meer aan. Dingen gebeuren soms. Jullie hebben nu een moeilijke periode en je komt er heus weer boven op. Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om het tegen vrienden/kennissen te vertellen want helaas blijkt met dit soort dingen toch vaak dat een deel van die mensen opeens niet meer belt. Dat is ook een realiteit die op de korte termijn vervelend is maar op de lange termijn je ook weer sterker maakt. In elk geval weet je wel wie je vrienden zijn.

Ik zou proberen om de emotie zoveel mogelijk uit te bannen en op een nuchtere wijze naar de financien te kijken.

Kijken waar je kan bezuinigen. Huis verkopen zou natuurlijk geweldig zijn maar als dat voorlopig niet lukt zou je misschien kunnen kijken of je een paar kamers kan verhuren. Dat levert toch weer extra geld op. Soms mag het niet van de hypotheek verstrekker. Ik ken echter meerdere mensen die zo een financiele terugval of een scheiding hebben kunnen overleven. De een die mooi landelijk woont verhuurt de bovenverdieping in de zomermaanden aan toeristen, een ander heeft een paar studenten in huis, een derde verhuurt een kamer aan een gescheiden man die zelf even geen onderdak heeft...

Auto's kunnen misschien ook deels weg. Dat scheelt ook weer.

En inderdaad zelf ook een baan zoeken of meer uren gaan werken. Als je man straks failliet is of niet zoveel uren meer hoeft te draaien kan hij ook tijdelijk in loondienst gaan. In elk geval is meer inkomen genereren belangrijk.

Vertellen

Er is hier al veel zinnigs gezegd, dus ik zou je alleen nog maar eens op het hart willen drukken dat je het beste zo snel mogelijk je naaste omgeving in vertrouwen kunt nemen en contact moet opnemen met de bank en je belangrijkste schuldeisers. Nu draag je nog de extra last van het verzwijgen en de schijn ophouden op je schouders en dat kost een hoop energie die je beter voor het oplossen van de problemen kunt gebruiken.

Chris

dc

dc

02-11-2011 om 21:00

Sterkte

Dit is een punt in je leven waarin je erachter gaat komen hoeveel vrienden je echt hebt en hoe sterk je relatie echt is. Het is moeilijk, het is rot, maar als je er open mee omgaat en je kop niet in het zand steekt, dan komt het wel weer goed.

Vraag aan je man een overzicht van alle financiën, open alle rekeningen, en ga bellen en de situatie uitleggen. Kijk waar je uitstel kunt krijgen of een regeling kunt treffen. Ook al redt het je niet van faillissement, je zorgt er dan in elk geval voor dat je man zich niet alleen voelt staan! En dat is op de lange termijn belangrijker.

Het is gewoon een rottijd financieel gezien, jullie zijn echt niet alleen!

Enne, ik zou ook eens door jullie huis heengaan, en dingen op marktplaats zetten en het geld wat je hiermee binnenhaalt apart houden.

mooiweer

mooiweer

02-11-2011 om 23:42

Een jaar verder

Wij zaten in het zelfde schuitje. Ik heb jaren mooi weer gespeeld tot dat echt niet meer kon. Nu een dik jaar geleden besloten: zo geen dag langer, open kaart en dan maar zien wat er gebeurt. Ik heb vooral veel steun ondervonden, meest in begripvolle woorden maar ook praktisch. Een enkeling hoorde ik plots niets meer van of bleef doorzeuren over eigen ellende en dat kon ik vooral niet hebben, ze snapten er niets van. Het gaf mij lucht, weg van die doodlopende weg. Verlies genomen, huis verkocht, we zullen voorlopig nog wel dubbeltjes omdraaien. In plaats van niet willen weten, niemand willen zien, niet willen nadenken is er nu weer rust en hoop op betere tijden. sterkte!!

May

May

03-11-2011 om 10:08

Tijd voor actie

Anderen hebben het ook al gezegd, maar kop uit het zand en tijd voor actie. Of je je nou schaamt of niet, er moet wat gebeuren. je zegt dat er twee auto's voor de deur staan, er kan er dus eentje weg..
En werk jij ook, zo niet, dan ga je ook aan de slag. En als je zo'n kast van een huis hebt, staan er vast genoeg spullen in die op marktplaats kunnen. Vooral naar de kinderen toe probeer je het niet te zwaar te maken, maar juist een avontuur. Samen uitzoeken wat er weg kan, samen verkopen...

Vinexbewoner

Vinexbewoner

03-11-2011 om 13:54

Schone schijn

Wij wonen zelf in de omgeving van Den Haag in een Vinexwijk. Heb vrienden in het Gooi en verbaas me er altijd over dat iedereen daar veel meer geld lijkt te hebben dan wij. Als ik hoor wat ze voor banen hebben dan weet ik 100% zeker dat er dan minder binnen komt dan bij ons, toch lijken ze veel meer geld te hebben. Op een of andere manier voel ik me altijd een arme sloeber op een feestje daar.Ze wonen in een groter (vrijstaand) huis, dat daar ook nog eens 2x zoveel kost als hier, dragen duurdere kleding, gaan duurder op vakantie en zitten op veel duurdere sporten (de contributies van de verenigingen liggen daar sowieso standaard veel hoger). Ik vraag me telkens weer af hoe mensen dat doen, het kan niet anders dan dat ze zich in de schulden steken om maar aan de normen te voldoen. Ik weet dat het gros zich de levensstijl niet kan veroorloven die ze hanteren. Misschien is er oudgeld in het spel, hebben ze wat geerfd of hebben de ouders ze geholpen hun te dure huis te kopen, ik weet het niet. Maar ik denk dus dat er onder jouw vriendinnen ook genoeg zijn die zich hun levensstijl helemaal niet kunnen veroorloven.
Als ik lees dat je niet meer naar de bios kunt of de mac, vind ik dat wel heel triest. Hup dat huis in de verkoop en een auto weg zou ik zeggen. Ik zat vroeger (in weer een ander deel van het land) op een zelfstandig gymnasium, was 1 van de weinige arbeiderskinderen. Nam eens een vriendinnetje mee naar onze kleine eengezinswoning. Ze woonde zelf vrijstaand in een kast van een huis. Ze keek rond en zei: "wat een klein huisje hebben jullie" en daarna tijdens het eten: " goh eten jullie gewoon vlees doordeweek?" Het waren nota bene gehaktballen. Snap dat het geen goeie tijd is om te verkopen, maar het huis dat je terugkoopt is ook goedkoper, zeker als je uit het Gooi weg gaat.

Cypres

Cypres

03-11-2011 om 14:04

Van de mensen die ik tegen ben gekomen

en die failliet waren met bijvoorbeeld een bewindvoerder, is me nooit bijgebleven dat ik vond dat ze zich moesten schamen. Wat is me wel bijgebleven? Hoe dapper ik ze vond omdat ze zich er zo goed doorheen sloegen, mentaal. Het gaat altijd hetzelfde: uiteindelijk hou je niet van iemand omdat hij of zij rijk is. Ooit op een begrafenis gehoord "wat had hij of zij toch heerlijk veel geld en een mooi groot huis?", volgens mij niet. Wel: wat was hij of zij aardig/lief/verstandig enz. Je stelt prijs op iemand om wie hij of zij is, niet om wat hij of zij heeft.
Dit soort omstandigheden ontstaan vaak buiten je eigen schuld. En je kunt niet toveren. Dus zit je krap. Maar je hebt wel macht over jezelf. Je kunt dus wel zo goed mogelijk omgaan met de situatie. En daar ben je mee bezig, want je post hier al.
Ik bagatelliseer de situatie niet, het is ellendig, punt. Maar het zegt niets over jou of je kwaliteiten. Dus hoofd blijvend omhoog, ook als iedereen er straks vanaf weet.

Primavera

Primavera

03-11-2011 om 16:35

10 jaar

PoorGirl:"We redden het heus wel allemaal, maar wanneer stopt het nou een keer? Hoe lang moeten we hier nog mee door ? Ik zou zó graag weer een keertje, al is het met de kinderen naar de Mac willen gaan. Zó graag weer een keertje naar de film."
Ja dat gevoel ken ik. Ook wij kwamen in de financiele problemen met een eigen bedrijf en tangconstructies van de banken, die werkelijk alles wat we bezaten inclusief pensioenvoorziening hebben opgeslokt.
De schaamte als ze je vragen voor eengezamelijk cadeau en je nee moet zeggen. Feestjes die de kinderen moeten overslaan omdat we geen geld voor een cadeautje hebben. Eigen verjaardagen die alleen nog met een gratis uitstapje in het gezin gevierd worden. Nooit iets buiten de deur eten, zelfs geen ijsje en zeker geen Mac Donalds. Iedere keer weer naar school uitleggen dat je echt geen vrijwillige ouderbijdrage of extra kosten voor allerlei leukigheid/liefdadigheid die ze bedacht hebben kan op brengen. Ze hadden zo'n leuke kersttraditie: de kinderen maakte eigen kunstwerken, die dan op de laatste schooldag voor de vakantie door hun familie opgekocht kunnen woorden voor een Goed Doel. Ik heb één keer een handvol kopergeld neergesmeten en ben toen in huilen uitgebarsten dat dat het enige was wat we ons konden permiteren.
Toen pas kreeg school door dat we het echt niet hadden en begonnen ze empathisch mee te denken hoe ze konden voorkomen dat onze kinderen door geldgebrek werden uitgesloten. We kregen zelfs ieder jaar een zak met kleren/schoenen uit de gevonden voorwerpen als die al meer dan een jaar lang door niemand waren opgeist.
Naar de bioscoop gingen we 1x per jaar in de Kerstvakantie, behalve één jaar toen één van de kinderen een schoolboek kwijt geraakt was en we dat zelf opnieuw moesten kopen, wat helaas dus van ons bioscoopbudget af moest.
Hoewel we verschillende keren op de rand van faillissement hebben gebalanceert hebben wij besloten om wel door te zetten met ons bedrijf, omdat er kwa werk niet echt alternatieven waren, te oud, te duur en verkeerd opgeleid om ergens anders makkelijk aan de bak te komen. ZZP-werk zou vrijwel geen kans geven om onze schulden ooit allemaal af te betalen.
We hebben tien jaar geknokt. Dankzij familie/vrienden/kenissen was het voor de kinderen niet al te zwaar. Ze kregen van hen behalve tweede-, derde-, vierdehands kleding soms luxe dingen (bijv. Nintendo) die wij nooit voor hen hadden kunnen kopen en konden ze op een sportclub blijven, eens een keer een museum zien, enz.
En uiteindelijk ging het beter, hoefde ik niet meer met een rekenmachine boodschappen te doen om letterlijk tot op de cent uit te rekenen hoeveel boodschappen ik kan doen. Kon ik rekeningen die binnenkomen gelijk betalen zonder uit te hoeven puzzelen welke ik het langste kan uitstellen met de minste boete of sancties als aflsuiting.
En het blijft beter gaan en dus konden we door zeer zuinig te blijven leven alle achterstallige betalingen eindelijk inlossen en een groot deel van de meest kostbare schulden aflossen. Langzamerhand klimmen we uit het diepe dal. Het was tien jaar knokken, maar we hebben gewonnen.
Ondertussen zien we om ons heen andere bedrijven die er ogenschijnlijk warmpjes bij zaten failliet gaan of sluiten. Blijken mensen met een fantastische carriere-baan ineens toch thuis te zitten door inkrimping van die oh-zo-zekere werkgever die ze hadden. Zelfs de banken hier lijken in een soort achtbaan te zitten met kleine stukjes klimmen en veel vrije vallen. Werkelijk wat je ook doet en in welke periode je ook leeft, het kan iedereen overkomen. Er bestaat gewoon geen 100% zekerheid.
Als je echt in geldnood bent kun je je geen schaamte erover permiteren. Je hebt juist alle hulp nodig die je kunt krijgen ook al zullen er mensen tussen zitten die zullen gaan kletsen. Nou en? Schouders recht, kop op en knok ervoor om weer uit de financiele ellende te komen. Je hebt in zo'n periode het bovendien hard nodig om als gezin het gevoel te hebben dat je er samen voor gaat. je moet het samen kunnen delen en desnoods de ander midden in de nacht wakker kunnen maken als de zorgen je slaap blijven verjagen. Anders red je het niet.
Heel veel sterkte gewenst.

Veroordelen vooroordelen

En ja, je hebt altijd hufters die vinden dat succes door jezelf komt en verlies ook. Die heb je. Die mensen zou ik uit mijn kring weren en er mijn schouders over ophalen. En ja, het is een algemeen menselijke neiging om mensen eerst te veroordelen voor je ze, vaak onder soms bizarre voorwaarden, gaat helpen, want o, wat ben je toch goed bezig als helpende naaste. Alle hulp aannemen en verder je schouders over ophalen en je verder niet in bochten laten wringen, trek een streep.
Geniet van die mensen die je wel op een prettige manier helpen, je kleding toestoppen of dingen van de voedselbank of met bonnetjes gespaarde artikelen. Of die, en passant, een opmerking maken waardoor je je echt begrepen voelt.

PoorGirl

PoorGirl

04-11-2011 om 11:43

Wow, wat een reacties!

En wat een steun! En wat ben ik blij met inderdaad woorden die steunen en niet veroordelen..

Gisteren liet man weten dat hij dit weekend gaat nadenken over wat zijn opties zijn: faillissement en dan door als zzp-er (maar ik lees hier dat dat ook niet alles is, die lijden zwijgend net zo hard). Of een extra hypotheek op het huis als onderpand voor het aflossen van belastingschuld en doorgaan met de bv. Ik heb alleen gevraagd dat hij zich vooral goed laat voorlichten. Er is een advocaat die hem al eerder heeft geadviseerd, die zal hierin hopelijk ook goed kunnen adviseren.

In antwoord op een aantal van jullie vragen:
Ja, ik heb een parttime baan die niet slecht betaalt, gelukkig. Minder gelukkig ben ik met het feit dat ook mijn rekening regelmatig rood staat, omdat ik in eerste instantie 'wel even' wat rekeningen overnam, maar dat gaat nu ook niet meer.
De optie om kamers te verhuren gaan we bekijken, maar we hebben daarvoor een enorm onhandig huis, helaas. Ik denk dat dat praktisch gezien erg lastig wordt. Maar eerst even verder uitzoeken.
Een auto eruit gaan we hoogstwaarschijnlijk ook doen. Ik kan via een regeling van mijn werk een fiets kopen in ruil voor (een deel van) mijn eindejaarsuitkering en daar ga ik gebruik van maken. Alhoewel zo'n eindejaarsuitkering ook altijd wel erg prettig is. Op de langere termijn denk ik is de fiets wijsheid. Maar voor NU is die uitkering wel erg aantrekkelijk. Wat is wijsheid?

@Inge, @May - en anderen: de rekeningen heb ik vanmorgen geopend. Ik heb eerst boven de stapel zitten huilen, ik schrok er van. Toen de perforator gehaald en ze allemaal in een map gestopt. Een globaal overzicht gemaakt van wat er echt nu betaald moet worden en wat nog een of twee weken kan wachten. Man kwam erbij, en wist een rekening eruit te plukken die wel al betaald was. Opluchting.. Maar nu de rest nog. Op dit moment is even de energierekening het belangrijkst, ik zou deze winter niet graag afgesloten willen zijn van verwarming. Maar er is weer een stap genomen. Even diep ademhalen.

@BelleEpoque, dank voor alle herkenning! En voor de tip naar Werk Recht en Geld, die had ik nog niet ontdekt.

@ChrisH, je hebt gelijk dat het zwijgen hierover héél veel energie kost. Maar ik weet echt niet hoe ik erover zou moeten beginnen. 'Goh, prachtig merkjurkje heeft je dochter weer aan zeg, die kan ik me helaas niet meer veroorloven, hahaha..'?

@dc De vriendenkring heeft zich al aardig laten kennen en is al aardig geslonken door onze scheidingen en langdurige ziekenhuisopname met gevolgen. Daar ben ik echt niet zo bang voor. Mensen komen en gaan, zo loopt dat en dat weet ik. Lastiger vind ik eigenlijk om die folders te krijgen van de energiemaatschappij of de ziektekostenverzekering waarin zo keurig staat dat ik ze kan bellen als ik de premie of rekening niet kan betalen. Ik ga toch echt niet bellen?! Maar ik zal wel moeten.. hoe dóe je dat? Het feit alleen al dat ik mijn naam moet noemen als ik bel, voelt bij de gedachte alleen al alsof ik me zó kwetsbaar opstel. En als ik dan ook nog moet zeggen dat ik bel omdat ik de rekening niet kan betalen.. Ik stel me dan zo'n jong meisje voor die dit soort telefoontjes als eerste binnenkrijgt. Een meisje nog zonder levenservaring, die geen idee heeft in welke situatie je zit als je met zo'n vraag belt. Of wel? Ze moet me doorverbinden naar de juiste afdeling, waar ik weer aan iemand moet vertellen dat ik de rekening niet kan betalen. En dan bij alle bedrijven en instellingen van wie nu de aanmaningen op de mat liggen.

Mooie tip van jou vond ik dat man zich niet alleen voelt staan - ik doe mijn best. Man had verteld dat hij mij de afgelopen 3 jaar heeft 'ontzien' daarin, en vorige week zei ik tegen hem dat ik 'wel weer wat aan kon' na mijn burn-out. Ik heb hem vanmorgen in tranen gevraagd dat graag weer te vergeten! Ik kan het helemaal nog niet zo stoer aan..

@dc kleding en spullen op Marktplaats zetten doe ik al regelmatig maar om een of andere reden krijg ik daar haast niets verkocht. Er wordt gewoon niet op geboden! Ik heb er altijd foto's bij, de kleding is altijd gestreken, de omschrijving altijd duidelijk en (niet te) heppiedepeppie, maar ik heb er bar weinig resultaat. Nog tips?

Toevallig wel vanmorgen kleding weggebracht voor een kledingbeurs, morgen mag ik de opbrengst gaan halen. Ben benieuwd..

@Mooiweer: van wie kreeg je de praktische steun? Naar welke mensen, die je in dat opzicht hielpen, heb je open kaart gespeeld? Ai, ik merk dat ik nu al selectief aan het denken ben naar wie ik dan open kaart zal spelen, om die praktische tips te krijgen..
En ja, rust en hoop, dat is wat ik ook weer graag wil.

@Kleinezelfstandige: met onze hypotheek lossen we alleen de rente af..

@Joyeux: what a joy om jouw lieve tips te lezen, dank je wel! De bios avond is in de maak.

@Cypres: je hebt gelijk dat mensen je onthouden door de dingen die je doet, niet die je hebt. Ooit ben ik een 'Curriculum Illusione' begonnen, vanaf mijn grafrede terug geteld naar nu. Alle dingen die ik nog wil doen, die ik leuk vind en waarvan mensen me zullen herinneren. Zo'n CI is dan een soort businessplan van je leven: welk jaar wil je wat gedaan hebben? Ik doe veel en graag mooi vrijwilligerswerk, maar ook daar zijn moeilijke financiële tijden. Veel subsidies vallen weg, veel sponsors stoppen ermee. Het maakt het er niet leuker op.
Ik zal mijn hoofd omhoog blijven houden, dank je wel.

@Primavera: ik was onder de indruk van je verhaal. Wat een rottijd heb je gehad en wat super om te lezen dat je eruit bent gekomen! Met de rekenmachine boodschappen doen, herkende ik zooo! En die ellendige ouderbijdrage van school, ik heb 'm net betaald maar ik heb niet gekeken toen ik op de laatste OK knop drukte om de opdracht te versturen. 'k Heb net een paar betalingen gedaan die echt moesten, wetende dat er misschien 1 of 2 van teruggestort zullen worden wegens saldotekort.
En een paar weken geleden ben ik op school zelf door de gevonden voorwerpen zak gegaan, voordat die naar het Leger des Heils zou gaan, om te kijken of er iets bruikbaars in zat: 2 sjaals, 1 trui, 1 jas, 1 waterpistool (voor volgende zomer) en 3 playmobil poppetjes! Helemaal blij mee.
En die zorgen die je midden in de nacht wakker houden.. wie kan ik daarvoor wakker maken?!

Ik heb wel eens geprobeerd dit aan mijn moeder te vertellen, maar die gaat benauwd kijken en van onderwerp veranderen. Mijn broers en zus weten wel wat, maar lang niet alles. Ik herken wel wat ze dan voelen, denk ik: 'wat moet ik met deze informatie want ik weet ook niet hoe ik je kan helpen!' Als ze een bak met geld hadden, dan zouden ze die met alle plezier gegeven hebben. Maar die hebben ze ook niet en ze weten niet wat ze dan wèl kunnen doen. Ze komen niet met praktische tips, omdat ze *gelukkig* geen ervaring hebben met zo'n situatie. Voor mij zelf heb ik er dan -denk ik- ook niet zoveel aan om het hun te vertellen. Of zijn jullie ervaringen anders ?

Echt een verademing om hier te schrijven, en jullie fijne reacties te lezen. Dank je wel.

Poor girl...

Lieve Poor girl,
wij zitten nu ruim drie jaar in de minnelije variant van de schuldsanering en moeten het dus ook van heel weinig doen. Wij hadden (o.i.) weinig keus en hebben er gewoon helemaal geen geheim van gemaakt. Dat maakt het leven zoveel makkelijker, echt! Familie begrijpt het als wij een verjaardag vieren en vragen om zelf een hapje/drankje mee te nemen ipv kado'tje, of als wij zelf met symbolische kado'tjes komen ipv redelijk aan de prijs kado's. ook op school weten ze ervan en wordt er meegewerkt aan een betalingsregeling voor de ouderbijdrage (met 4 kinderen geen overbodige luxe). Gisteren kwam een juf melden dat er twee tassen klaar stonden in het kantoortje, neem maar mee en kijk maar of er wat leuks tussenzit! Jawel, 2 dochters blij. Daarnaast de IB-er wiens dochter in een wasserette werkt en wat flessen wasmiddel overhad. Wilde ik die hebben? En ja, die aanvaard ik in dank! Mijn zussen kunnen ook niet helpen, maar ik mag er wel mijn verhaal kwijt, ze komen wat eerder naar mij dan ik naar hun, want ik heb geen vervoer meer, en zonder klacht. Ze begrijpen het als ik het even niet zie zitten. Ik mag af en toe wat lenen als ik de week niet doorkom, etc. Mijn moeder vertel ik niet teveel, want die gaat zich plaatsvervangend zorgen maken en dat wil ik haar niet aandoen (76 jaar oud). Maar als zij een aanbieding van het een of ander ziet waarvan ze denkt dat het iets voor onze kinderen is, koopt ze het voor ons of vraagt of ik het wil hebben.
Hulp hoeft niet altijd praktisch te zijn, hoewel het helpt, maar die nachten wakker liggen, ja, dat doe ik ook zelf... Nu ook hoor, met sinterklaas en dan in januari 2 dochters die jarig zijn, ik zie er tegenop.
En toch, we hebben een heel hecht gezin, onze kinderen komen in principe niets tekort. Okay, de schoenen en kleren zijn niet altijd van de beste kwaliteit of niet nieuw, maar ze zien er prima uit en doen het heel goed. Onze ankertjes zijn het! Met ons gezin zijn we heel rijk en dat vertellen we de kinderen ook regelmatig

Ik wens je wijsheid en hoop dat je je over dat 'schaam'gevoel kunt heenzetten. Wat kan het jou schelen of een of andere miep aan de telefoon je naam kent. Denk je echt dat ze je gaat onthouden? Je bent niet de eerste, hoor! En trouwens, wat dan nog?

Sterkte,
Jons

Nobel

Nobel

04-11-2011 om 12:10

Vertellen

"Maar ik weet echt niet hoe ik erover zou moeten beginnen. \'Goh, prachtig merkjurkje heeft je dochter weer aan zeg, die kan ik me helaas niet meer veroorloven, hahaha..\'? "

Ik denk dat je het gewoon heel zakelijk moet houden.
"Het bedrijf van mijn man gaat heel slecht. Er hangt ons een faillisement boven het hoofd. Dat betekent dat we nu elke cent om moeten draaien en dat we dan nog niet weten hoe en of we het gaan redden. Dus als ik de komende tijd 'nee' zeg tegen leuke uitjes of geen cadeautjes meer geef op verjaardagen, dan weet je hoe dat komt'. "
Dit vertelen heeft 2 doelen:
1. Je wil niet het gevoel houden dat je de schijn moet blijven ophouden
2. Je wilt niet geconfronteerd worden met kritische blikken en vragen, zoals Primavera beschrijft.

Dat kost namelijk alleen maar bergen energie (en nog steeds geld).
Het derde voordeel wat zou kunnen ontstaan, is dat je hulp krijgt uit onverwachte hoek. Maar de eerste twee zijn het belangrijkste. Desnoods repeteer je dit verhaal een paar keer voor de spiegel.

Het laatste waar je nu mee bezig moet zijn is de buitenwereld. Crisismanagement dus.
Spreek met je man af met wie je dit allemaal gaat delen. Familie, vrienden, school, buren. Je hoeft niet iedereen alles te vertellen, want de tam-tam zal het werk ook doen.

Nobel

Nobel

04-11-2011 om 12:23

Besparen

Je bent al flink bezig met besparen, maar misschien heb je iets aan onderstaand stappenplan

1. Vlooi al je rekeningen na op alle uitgaven van het afgelopen jaar. Zet alle uitgaven in een schema. Bijv. het schema van Claudia. Verdeel dit dan naar verzekeringen, abo's etc. Je ziet dan wat het verschil is tussen de inkomsten en de lasten. Dan weet je wat er structureel mist.
2. Ga van alle verzekeringen na of ze wel nodig zijn. Ga daarna naar de Independer om de goedkoopste variant te zoeken. Je hebt misschien een doorlopende reisverzekering met wintersportdekking. Dat kan er uit. Bezuinig NIET op je zorgverzekering.
3. Ga van alle abonnementen na of ze eruit kunnen. Ook zaken als de Donald Duck. Ook de krant. Alles is te lezen en te lenen op de bieb. Gewoon 0 abonnementen ook al doet het pijn. Kinderen hebben een gratis abo op de bieb, dus die kunnen daar alles lezen. Voordeel is dat je meteen een leuke gratis activiteit hebt: elke week samen naar de bieb.
4. Verkoop beide auto's. Dat levert geld op, plus je hoeft de verzekering en belasting niet meer te betalen. Scheelt je vermoedelijk al snel 500 euro per maand. Koop een tweedehands fiets ipv een fiets met de werkregeling. Dat is goedkoper.
5. Ga naar de bieb en haal de boeken van Marieke Henselmans en Rob van Eeden. Lees die allemaal door en noteer alle tips die je kunt toepassen.
6. Zoek extra werk. Ga solliciteren, schoonmakers zoeken ze altijd. Het betaalt niet veel, maar elke euro is nodig.

amk

amk

04-11-2011 om 13:16

Nobel, kleine correctie

"Kinderen hebben een gratis abo op de bieb"

Dit is zeker niet overal het geval en wordt ook steeds minder nu er zwaar bezuinigd wordt op het bibliotheek wezen.

Wel betalen kinderen meestal een laag bedrag.

Nobel

Nobel

04-11-2011 om 13:27

't gooi

Ik begreep dat Poorgirl in het Gooi woont en daar is dat nu in elk geval nog zo.

dc

dc

04-11-2011 om 14:54

Ha!

Nou op 1 punt kan ik je in elk geval geruststellen. Ik heb een tijd bij EDF (frans electriciteits/gasbedrijf) gewerkt en daar kreeg ik regelmatig mensen aan de telefoon die om uitstel van betaling vroegen of een regeling wilden treffen.

Ik weet niet hoe het in nederland zit, maar wij hadden een heel protocol wat we konden volgen. Ik kon tot 3 maanden uitstel verlenen op voorwaarde dat de betreffende persoon vervolgens akkoord ging met maandelijkse betalingen per automatische incasso. Verder kon ik nog allerlei tips geven om te bezuinigen. En wat ik ervan vond? Niets. Het gebeurd nou eenmaal, en ik (en collega's) vonden verder helemaal niets van de klanten in kwestie.

Wat betreft spullen op marktplaats, zorg dat je de goede zoekwoorden kiest, en ook de maten erbij zet.

Je broer en zus zou ik zeker op de hoogte brengen. Duidelijk zeggen dat je geen praktische hulp verwacht, alleen dat je duidelijk wilt maken dat julie voorlopig even geen cadeautjes kunnen geven en af en toe een luisterend oor nodig hebt. Als zus zou ik het rot vinden, als ik er pas achteraf achter zou komen dat een van mijn zussen door een moeilijke periode heen is gegaan zonder mij in te lichten. Ik en m'n oudste zus klagen samen vaak over hoe duur alles is enzo. Doet niets praktisch, maar lucht wel op

Cypres

Cypres

04-11-2011 om 16:41

Praktische tips

My 2 cents:

-Wil je toch een cadeautje geven? Kijk eens in de Ramsjboekwinkel en sla in. Vaak kwalitatief uitstekende titels voor een heel zacht prijsje. Is er iemand jarig of zo dan haal je uit die voorraad.
-Voor als je toch dringend iets nodig hebt: Ik bezocht laatst in het Gooi de Kringloper in Naarden. Fantastisch!! Heb er een dag zoek gebracht, gewoon omdat het zo leuk was. Ze hebben alles: meubels, sieraden, keukenspullen, kleding, electronica enz. Ook een handige plek om ludieke cadeautjes te scoren voor weinig.
-Inderdaad: budgetteren is een goed idee, ook al word je er in het begin niet goed van omdat je de gaten dan zo duidelijk ziet. Maar je hebt die stapel rekeningen al gedaan, dus je laat zien dat je actie kunt nemen. Bravo!
-Ik zit er op het moment (w.s. tijdelijk met die crisis) even warmpjes bij, maar ben ooit na een relatiebreuk straatarm geëindigd. Van eensgezinswoning naar huur van 1 kamer, leven van een mini-inkomen. Toen heb ik geïnvesteerd in goedkope lessen zelf kleding maken. Had ik a. een leuke hobby, b. kleding voor echt heel weinig. Maar dat moet je leuk vinden, anders beslist niet doen natuurlijk. Het is al lastig genoeg.
-Ik gebruik tot genoegen het beroemde schema van Claudia, aangepast aan mijn situatie. Wie niet, op het forum? Toen ik daarmee begon heb ik inderdaad direct een serie abonnementen afgeschaft. Allemaal weglekkend geld, zoals dat heet.
Ik wens je alle succes en duim voor jullie!

Merel

Merel

04-11-2011 om 17:03

Nobel

Nobel, de bibliotheek is maar tot hun 6e jaar gratis in Laren en Huizen, en van 6 tot 18 jaar kost het 14 euro per jaar. Maarrr.... in Hilversum is de bibliotheek tot 18 jaar gratis, je raadt dus wel naar welke bibiliotheek mijn kinderen gaan, het aanbod is ook nog eens groter in de grote Hilversumse bibliotheek.
En ik zie hier heel veel huizen te koop staan (ook erg lang, paar jaar) , ik vrees dat die mensen ook allemaal op lagere lasten willen gaan zitten. De crisis is hier ook toegeslagen hoor.

dc

dc

04-11-2011 om 17:12

Nog even

Ik vind het trouwens heel knap dat je de rekeningen hebt geopend en een overzicht aan het maken bent.

En die bedrijven die gelijk betaald moeten worden? Even bellen en uitleggen. Ze hebben liever over 6 maanden geld (of in termijnen) dan niets omdat het bedrijf failliet gaat. Stel jezelf gewoon voor als de financieel secreteresse van het bedrijf en hou het zakelijk. Desnoods gebruik je een pseudoniem als dat het makkelijker maakt voor je. Reken vooraf uit wanneer je wat kunt betalen, zodat je voorstellen kunt doen. Als je het te vaag maakt, maken de bedrijven zich zorgen en zullen ze minder geneigd mee te werken. Als je een heel duidelijk voorstel doet, dan zullen ze denken dat je de situatie onder controle hebt, en mee willen werken.

Hoe is je man eronder trouwens?

Merel

Merel

04-11-2011 om 18:01

Bellen

Ik heb een tijd gewerkt voor mensen die een uitkering hadden en belde dan samen met ze op naar de bedrijven waar ze een achterstand mee hadden. (vaak ook door taalproblemen belde ik dan) en daar werd eigenlijk altijd heel relaxed mee omgesprongen, ik denk dat ze gewoon een draaiboek hebben hiervoor. Meteen kreeg ik dan maandelijkse termijnen aangeboden. Bellen is echt altijd beter dan het op zijn beloop laten, met een beetje pech zit je dan ook nog aan incassokosten vast enzo.

Belle Époque

Belle Époque

04-11-2011 om 18:18

Absoluut wel bellen!

"Lastiger vind ik eigenlijk om die folders te krijgen van de energiemaatschappij of de ziektekostenverzekering waarin zo keurig staat dat ik ze kan bellen als ik de premie of rekening niet kan betalen. Ik ga toch echt niet bellen?! Maar ik zal wel moeten.. hoe dóe je dat? Het feit alleen al dat ik mijn naam moet noemen als ik bel, voelt bij de gedachte alleen al alsof ik me zó kwetsbaar opstel. En als ik dan ook nog moet zeggen dat ik bel omdat ik de rekening niet kan betalen.. Ik stel me dan zo\'n jong meisje voor die dit soort telefoontjes als eerste binnenkrijgt. Een meisje nog zonder levenservaring, die geen idee heeft in welke situatie je zit als je met zo\'n vraag belt. Of wel?"

Een lange kwoot, maar erg herkenbaar voor degenen die ermee te maken hebben gehad, denk ik. Wat ik van ervaringsdeskundigen altijd hoor is: BELLEN!!!
Ik ken dan verhalen over huurachterstand: als je niet meteen contact opneemt en zegt: ik heb een probleem, dan loopt het alleen maar op, wordt het steeds onoplosbaarder en gaan de hakken van de woningbouw steeds dieper in het zand.
Datzelfde zal ook wel voor nutsbedrijven gelden.
Dan ben je verder bang dat je zwaar voor schut gaat en mogelijk één of ander huppelkutje aantreft Lieve schat, denk je werkelijk dat je anno 2011 de eerste bent die moet bekennen dat die het niet meer redt? Geloof me, zelfs zo'n deerne dat nog maar kort aan het werk is, heeft dit al vaker meegemaakt. Misschien al vele keren per dag!

Dus... Maandag metéén die telefoon pakken en redden wat er nog te redden valt, want elke dag wachten = meer problemen = een stuggere schuldeiser!

Succes! (en ik vind je superdapper!)

Oh ja: wat dat fietsenplan betreft, ik zou voor een goedkope tweedehandse gaan en die eindejaarspremie mooi in de aflospot stoppen!

Belle Époque

Belle Époque

04-11-2011 om 18:22

Merel off topic

Waar zit de bieb in H'sum tegenwoordig...? Ik zag dat die in de JvdHeydenstraat ook al weg was (en de huizen dichtgetimmerd)...

Groeten van een ex-H'sumse die toevallig vandaag weer in "het dorp" was

Merel

Merel

04-11-2011 om 19:46

's gravelandseweg

Op de s' gravelandseweg zit de hoofdbibiliotheek, (tegenover het oude Avro gebouw) ik denk al meer dan 30 jaar. Deze is ook de grootste, met parkeergelegenheid op het eigen terrein.

hahaha ja 't dorp...dat zeggen we altijd inderdaad

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.