"Schaamt Nederland zich zo diep?"

Ja, meid, vreselijk

Mensen pakken die "iets" of "niets" hebben.
Stoer hoor.

Mensen die "iets" hebben mogen blij zijn met wat ze toegeschoven krijgen, en mensen die "niets" hebben moet hun grote mond maar houden en hun energie steken in vrijwilligerswerk en O zo dankbaar zijn dat ze elke maand hun huur kunnen betalen en naar de voedselbank mogen.

Ze kunnen het daar, met hun billen in het pluche, wel verzinnen wat goed is voor de "maatschappij en voor een ander.

Kijk eens naar het programma van Mens en Spirit, die weten wat samenleven-samendelen is.

Aan de andere kant...

Ik kreeg als chronisch zieke een tegemoetkoming van (ik geloof) 300 euro. Ik vond dat zo'n grote onzin. Mijn medische kosten werden vergoed door ziektekostenverzekering basispakket en ik verdien ruim bovengemiddeld. Dus vanuit dat oogpunt begrijp ik het wel. Deze tegemoetkoming kwam ook terecht bij mensen die het veel minder nodig hadden. Ik heb veel liever dat er goed wordt gekeken naar die mensen die deze tegemoetkoming echt nodig hebben...

ziekenfonds

Daarom lijkt het mij ook veel handiger om het oude ziekenfonds in ere te herstellen. Zonder eigen risico en ander gepriegel dat alleen maar een hoop administratie en bureaucratie en dure bureautjes kost.
Gewoon onder een bepaald inkomen verplicht weer in het ziekenfonds voor de basisverzekering.
Zoveel jaar geleden, voor de invoering van de privatisering, was al heel erg duidelijk dat in landen als de VS de zorgkosten met name de pan uitrezen door de privatisering, graaiers, fraude, juridische kosten, bureaucratie. Het percentage nationaal product dat de VS uitgaf aan gezondheidszorg was een aantal malen groter dan dat van Nederland en veel oneerlijker en ineffectiever. Teveel geld gaat dan naar onnutte zaken.
Niet voor niets is de VS inmiddels over naar een verplichte ziektekosten verzekering voor iedereen. Wij moeten hier alleen nog weer helemaal het wiel uitvinden. En dat kost geld.

Annie

Ik ben het wel eens met Annie. Wij mogen elk jaar een mantelzorgcompliment uitdelen.. waarom vraag ik mij af? Wij kregen (nu niet meer) die tegemoetkoming voor chronisch zieken. Hebben wij niet nodig, maar zijn er leuk een weekendje weg van geweest. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Wij hebben toen zoon nog op SO zat een PGB moeten aanvragen omdat hij anders niet naar de vakantieopvang kon gaan. Dit speelde toen zoon 5 was en is toegekend tot zijn 12e jaar (!!) Bizar, waarom zo lang?? De situatie is nu heel anders (zoon is 8) en we hebben het niet nodig. Wij stortten het geld netjes terug, maar je kunt op je klompen aanvullen dat er genoeg zullen zijn die dit niet doen. En zo valt er zoveel te besparen.

Natuurlijk moeten we de allerzwaksten beschermen en een menswaardig bestaan bieden - dat staat buiten kijf - maar ik geloof ook dat er door meer efficiency (maak bepaalde zaken inkomensafhankelijk) en opsporing van misbruik een grote bezuinigingsslag gemaakt kan worden.

Belasting

Maar als je dit soort dingen inkomensafhankelijk maakt, ook de kinderbijslag, dan hoeven we ook nooit meer te praten over een toptarief van 60%. Dit is ook een onderwerp dat elke verkiezingen weer op de agenda komt. Ik ben tegen nivelleren, maar voor solidariteit. Ook al klinkt dat wellicht tegenstrijdig.

Overigens, heb ik voor mijn kind - behalve veel extra reiskosten aan ziekenhuisbezoeken - nooit extra kosten gehad. Alles werd vergoed door de basisverzekering. Alleen voor semi orthopedisch schoeisel geldt een eigen bijdrage en dat is logisch want voor mijn andere kind moet ik ook schoenen kopen. Ik vind het wel vervelend dat ze de aftrekbaarheid van ziektekosten (in mijn geval kms) zo beperkt hebben.

Kaaskopje

Ik weet dat medische kosten niet altijd worden vergoed. Maar in mijn geval wel. Ik vond het absurd = dat ik zonder dat ik het überhaupt heb aangevraagd - op mijn rekening kreeg gestort.

Ik ben niet om alle tegemoetkomingen inkomensafhankelijk te maken. Ik verdien leuk maar betaal ook tig keer meer belasting dan iemand met een minimuminkomen. Als je die algemene regelingen inkomensafhankelijk worden, voelt dat ook niet goed. Dan mag ik overal aan mee betalen maar heb nergens recht op. Een ander betaalt nauwelijks belasting en krijgt wel alle mogelijke tegemoetkoming. Dan slaat de solidariteit wel erg door.

Ik zou al die toeslagen, tegemoetkomingen en misschien ook wel alle belastingschijven en alle bureaucratie er om heen willen afschaffen. Daarom ben ik voor het afschaffen van de chronisch zieken tegemoetkoming. Die regeling kost meer aan bureaucratie dan aan uitgekeerde kosten. Daarnaast ga ik er gemakshalve vanuit dat 90% van de chronisch zieken dit ziet als een leuk meevallertje maar dat ze er geen boterham minder om eten als dit komt te vervallen. En mensen die niet chronisch ziek zijn die verbruiken ook vaak hun hele eigen risico. Voor mijn chronische aandoening kreeg ik de toeslag maar voor preventie onderzoeken ihkv erfelijke borstkanker krijg ik dit niet... Vreemd. Financieel maakt het geen donder uit.

Oeps, toevoeging

Ik ben voor afschaffen van allerlei toeslagen, tegemoetkomingen (weet iemand hoeveel het er zijn?) en alles zoveel mogelijk verwerken in de inkomensafhankelijke belasting waarin ruimte is voor een paar belangrijke parameters. Scheelt enorm veel bureaucratie.

Annie: Aanname chronisch zieken 90% ziet dit als een leuk

meevallertje, en eet er geen boterham minder om:

Even gezocht op jouw aanname:

Op de site van het Rivm vond ik het volgende:
Quote:
Ouderen en lager opgeleiden vaker chronisch ziek
Zoals verwacht komen chronische ziekten en multimorbiditeit vooral veel voor bij ouderen. Zo heeft de helft van de 75-plussers multimorbiditeit, in totaal 580.000 personen. Daarnaast worden vooral mensen met een lage opleiding getroffen door een chronische ziekte of multimorbiditeit. Van de mensen met een lage opleiding heeft twee keer zo veel een chronische ziekte dan mensen met een hoge opleiding. Sinds 1990 is het verschil tussen hoog- en laagopgeleiden onveranderd.

http://www.rivm.nl/Documenten_en_publicaties/Algemeen_Actueel/Nieuwsberichten/2013/Aantal_chronisch_zieken_neemt_toe

Kortom, het komt dus wel bij de "zwakkere" groepen in de samenleving weg. En dan ook nog de groep die niet of heel moeilijk zelf verandering kan brengen in hun leefsituatie en financien. Ik bedoel maar, een oudere van 75 neemt er geen krantenwijk meer bij, ook al heeft hij een rollator om de kranten op mee te slepen.

een miljard

http://nos.nl/artikel/605101-120000-betalen-geen-zorgpremie.html
Door niet meer rechtstreeks de premie te betalen uit salaris en uitkering is al een miljard aan niet geinde premie ontstaan.
Inmiddels wordt ook de huursubsidie rechtstreeks aan de mensen uitgekeerd. Ook daar gaan de schulden oplopen.

Annie

Ik weet niet of ik je goed begrijp. Je zegt dat 90 procent de tegemoetkoming als leuk meevallertje ziet. Dat lijkt mij logisch. Ik vond de kinderbijslag ook een leuk meevallertje, maar ik schat zo in dat ik de meevaller anders waardeerde dan jij. Het was voor mij tijdens een periode van een aantal jaar de enige mogelijkheid om nieuwe kleren te kopen. Ik denk dat dat met een tegemoetkoming voor chronisch zieken ook zo kan zijn. Ze hebben algemeen gezien al zoveel kosten met een relatief laag inkomen, dat zo'n extraatje gewoon ontzettend welkom is om überhaupt eens wat aan te kunnen schaffen wat niet direct voor zorg of eten is bestemt. Of om een rekening te betalen... Dus als het meevallertje voor mensen aan de onderkant groter is dan aan de bovenkant, dan zou ik dat heel erg eerlijk vinden. Liever niet via de belasting.

reactie

Ik lees in de reacties over een PGB dat tot iemands verbijstering jarenlang werd toegekend. Ik heb zelf ook kinderen met een "plusje", maar elk jaar moet ik harder vechten voor de herindicatie. Je moet tegenwoordig een professioneel jargon kennen om een herindicatie te kunnen krijgen, één verkeerde term en daar sta je met lege handen.
Ik ben zelf niet laag opgeleid, maar het wordt voor mij ook steeds moeilijker om mijn weg te vinden in de wereld van zorgkantoren, CIZ, UWV en dergelijke. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die wat minder opgeleid zijn hier helemaal in vast lopen.

Dat geld, dat voor een aantal van jullie overbodig is, is voor mij heel hard nodig. Ik kan zelf niet meer fulltime werken door mijn ziekte, maar heb wel bijvoorbeeld een auto nodig om mijn kinderen naar begeleiding, therapie en binnenkort naar school (leerlingvervoer stopt, SVO zit 20 km verderop) te moeten brengen. Ik ben veel geld kwijt aan kleding (ook tweedehands kost geld) omdat één van de kinderen zijn kleding kapot bijt. Daarbij betaalt mijn ex geen alimentatie meer, er wordt door het LBIO loonbeslag gelegd maar die man heeft niet eens werk.

Ondertussen is mijn volwassen zoon, een autist, afgekeurd voor de wajong. Hij wordt in staat geacht 70% van het minimumloon te verdienen. Hoe, dat vertellen ze er niet bij. Door leerproblemen zit hij nog maar in de 3e klas van het SVO. Het is nog maar de vraag of hij en zijn eveneens autistische broer straks toegelaten worden op het MBO wegens hun problematiek. En wie begeleid ze dan? En hoe? En wie betaalt het? Grote kinderen worden geacht hun eigen geld te verdienen, maar hoe?

Ik heb laatst op een ander forum gelezen: het is alsof ze iemand uit hun rolstoel trekken en roepen: stel je niet aan, ga gewoon lopen, net zoals wij.

Ondertussen kunnen mijn kinderen ook niet op zichzelf wonen. Ze zijn te goed voor de wajong maar hebben teveel begeleiding nodig voor begeleid wonen (waarvoor je ook een eigen bijdrage moet betalen - die hebben we niet). Het is elk jaar weer een strijd om pgb voor begeleiding te krijgen omdat ze te goed zouden zijn, maar op het speciaal voortgezet onderwijs hebben ze ongelooflijke achterstanden opgelopen omdat ze het niet aan kunnen. Als ze gewoon mee willen doen met de maatschappij zijn ze te slecht, als ze hulp en ondersteuning, ook financieel, vragen om toch mee te kunnen doen kan dat ook niet meer.

En dat betekent: ze blijven nog jarenlang bij mij wonen. Kosten zijn volledig voor mij. Ik weet niet meer hoe ik dit doen moet.

En zelf loop ik ook hopeloos vast. Moegevochten. Al jaren ernstig overspannen door de zorg en de gevechten met instanties, waar enorme fouten worden gemaakt, wat voor mijn gezondheid ook niet best is. Het is één grote bureaucratische ellende geworden, en tegelijkertijd word je scheef aangekeken als zorgvrager, alsof wij de crisis hebben veroorzaakt met onze zorgvraag.

Wat willen wij? Gewoon mee kunnen doen. Sorry, daar hebben we wat hulp bij nodig. En wat financiële ondersteuning als we niet in staat zijn een normaal inkomen te verdienen. Hoeft echt niet modaal te zijn. En rust. Vooral veel rust. Niet meer elke week ellende rond PGB's, zorgkantoren, BJZ en CIZ die de rapportages niet lezen en lukraak foute conclusies trekken (ook ik ben, net als enkele andere mensen hier, zo'n moeder die bijna haar kinderen kwijt was door fouten), dreiging van stopzetten van broodnodige PGB's voor begeleiding, ontlasting van de mantelzorg en mijn eigen zorg. Wij hebben hier niet om gevraagd, maar we voelen ons wel steeds meer profiteurs die gewoon lekker hun hand ophouden.

Het is al jaren overleven hier, en het wordt steeds uitzichtlozer. Ik kan nog eten en mijn rekeningen betalen, maar dat wordt steeds moeilijker. De huur stijgt, de huurtoeslag zakt. Door een 18+ kind dat wordt verondersteld zichzelf te bedruipen maar hier de komende jaren nog wel woont worden de kosten steeds hoger. Zijn broer wordt binnenkort ook 18.

Dat extra geld dat we krijgen is nodig voor het kopen van de hoognodige dingen. APK voor onze auto waar we echt niet zonder kunnen, omdat mijn ene kind niet met het OV kan reizen wegens zijn autisme. Kleding en schoenen, niet uit luxe maar uit noodzaak. En geld opzij leggen voor onverwachte rekeningen omdat er weer fouten zijn gemaakt bij het UWV, de belastingdienst of het zorgkantoor.

Het is zo gecompliceerd geworden, en dat los je echt niet op door gewoon geld van ons af te nemen.

We hoeven geen luxe. We willen gewoon rust, een basisinkomen, en de mogelijkheid te werken met wat we nog wél kunnen, in plaats van gedwongen worden boven ons macht te werken, een waanzinnig gecompliceerde administratie bij te houden van overheidsinstanties die zelf de grootste fouten maken maar je wel afstraffen als jij een rekenfout maakt, en vooral willen we niet meer nagewezen worden als geldverslindende aanstellers waar maar op bezuinigd moet worden. Zoals het nu gaat, zie ik geen toekomst meer voor mijn kinderen en mijzelf. Ik wil dit niet meer, ik kan dit niet meer.

chronisch zieke

Ik snap je helemaal hoor, ik ken ook genoeg mensen met kinderen met ernstige problematiek die het geld hard nodig hebben. Het PGB wordt ook absoluut niet gebruikt voor luxe zaken, maar voor logeren, opvang, dagbesteding etc. Ouders die zo zwaar belast worden dat het logeerhuis pure noodzaak is om te kunnen overleven. Om dan ook nog eens verzeild te raken in bureaucratische rompslomp bij het zorgkantoor, CIZ en gemeente.. dat kan je er niet bij hebben.

Ik had het echt over onze situatie. Dat wij voor zoveel jaar een (klein) PGB toegekend kregen en dat er dus verwacht werd dat zoons situatie onveranderd bleef. Hij heeft een herseninfarct gehad en als gevolg daarvan een lichamelijke handicap. Toen hij jong was, was onduidelijk 'hoe leerbaar' hij zou zijn maar nu is alles compleet anders (gelukkig voor ons). Als wij willen mogen wij dit bedrag tot zijn 12e nog steeds besteden, maar ik zou niet weten waaraan.. het is volstrekt overbodig. En zoals wij zijn, zullen er meer zijn denk ik dan. En dan mensen die dus niet alles netjes terugstorten.

Maar dit geldt voor meer zaken, zo sparen wij de kinderbijslag voor de studies van de kinderen voor later. Leuk voor ons, maar dat kan ook niet de bedoeling zijn. Schaf het af voor mensen die het niet nodig hebben (en voor meer dan 3 kinderen zou ik zeggen, maar dat is een andere discussie ) Zo hou je toch een hoop geld over EN het komt niet op de grote hoop bij mensen die best zonder kunnen.

oude ziekenfonds

Was echt niet beter dan het huidige stelsel. Zat je als kleine zelfstandige boven de grens en had je een vlekje, dan had je gewoon pech. Mijn vader heeft jarenlang de hoofdprijs moeten betalen voor zijn ziektekostenverzekering (en dan was nog niet eens alles gedekt). Nu mag er niet meer medisch geselecteerd worden voor de basisverzekering, en dat vind ik een hele verbetering.

Overigens is een deel van de premie nog steeds inkomensafhankelijk. De meeste mensen merken dat alleen niet omdat het inkomensafhankelijke deel ingehouden wordt op je salaris. Ik ben heel kritisch op de hoge inkomensafhankelijke bijdrage, zeker omdat ik die elk jaar opnieuw moet betalen. Maar van familieleden die in de zorg werken begrijp ik wel dat er daadwerkelijk minder onnodige dingen gedaan worden. Mensen denken langer na of er echt uit voorzorg bloed geprikt moet worden, of een foto wel echt nodig is (of dat je ook gewoon uit kun gaan van de deskundigheid van de huisarts i.p.v. doorverwezen te worden naar het ziekenhuis). Blijkbaar is een dergelijke prikkel gewoon nodig om mensen na te laten denken of ze zorg ècht nodig hebben.

Rita

Toch is het vreemd dat dan vooral de mensen met een laag inkomen gaan nadenken of ze die zorg wel nodig hebben....

en vervolgens

En vervolgens hoeven ze helemaal niet meer na te denken als je eenmaal door je eigen risico heen bent dus tja...

Rita

Mensen denken langer na of er echt uit voorzorg bloed geprikt moet worden, of een foto wel echt nodig is (of dat je ook gewoon uit kun gaan van de deskundigheid van de huisarts i.p.v. doorverwezen te worden naar het ziekenhuis). Blijkbaar is een dergelijke prikkel gewoon nodig om mensen na te laten denken of ze zorg ècht nodig hebben.===

Ik gá uit van de deskundigheid van de huisarts, dus zal niet snel een doorverwijzing eisen, maar soms moet je wel. Soms heb je die geruststelling nodig, of voel je gewoon dat de huisarts het niet bij het rechte eind heeft.

Ik zit tijdelijk op de klantenservice van een zorgverzekeraar, met name voor verzekerden met een uitkering en ik merk dat mensen zichzelf wel degelijk verwaarlozen qua zorg, omdat ze bang zijn voor de kosten, of de kosten echt niet kunnen ophoesten. Ik merk het zelf ook. Ik heb steunkousen nodig, maar ik verslijt ze tot het echt niet langer gaat. Het kost me een rib uit het lijf door het eigen risico. Dat verdraaide eigen risico zorgt ervoor dat mensen in financiële problemen raken en maar afzien van bepaalde zorg. De verzekeringsvorm waar ik via mijn werk mee te maken heb, lijkt een beetje op het oude ziekenfonds. Een standaarpakket, waar niet aan getornd kan worden en het eigen risico wordt in de premie meebetaald. Ook nog een budget voor de Eigen Bijdrage. In de brillenwinkel is geen vrije keus, men moet uit het budget-assortiment kiezen en men heeft ook geen vrije keus wat betreft zorgverleners. Maar voor veel mensen is het een zegen.

21 jaar

Er is iets wat ik niet begrijp aan die Wajong. Wij draaien hier op voor de kosten tot de kinderen 21 jaar oud zijn. Ik heb begrepen dat dat altijd zo is. Dus als je kind studeert aan mbo, hbo of universiteit, of nog middelbare school afmaakt, heb je als ouder kosten aan dat kind. Werkt het niet en woont het thuis, heb je ook kosten. Je hebt, met andere woorden, bijdrageplicht tot 21 jaar. Waarom chronisch zieke dat als een abnormale financiële belasting presenteert begrijp ik niet helemaal. Alle ouders hebben dit.
Ik neem aan dat dit kind na het 21ste jaar in aanmerking komt voor bijstand met tegenprestatie als hij of zij dan geen werk heeft gevonden en uitwonend is? Als moeder het kind dan niet meer wil onderhouden, wordt het begeleid kamerbewonen of iets dergelijks.
Dan zegt chronisch zieke dat een auto noodzakelijk is en dus uit collectieve middelen moet worden bekostigd, want zelf moet ze wegens ziekte part time werken. Ik heb kinderen met problemen maar kan zelf geen rijbewijs halen. Hoe red ik me dan? Waarschijnlijk komt het vanwege het ontbrekende rijbewijs niet in mijn hoofd op om een auto te eisen. Ik ben ook benieuwd wat chronisch zieke gaat doen als ze te oud wordt om de weg op te gaan. Hoe gaat haar kind dan reizen?
Al met al wel interessante problemen, al was het maar omdat het ook gaat om de vraag wat absoluut verschaft moet worden uit collectieve middelen en wat achterwege kan blijven.

victoria

Victoria, 'chronische zieke' schreef dat de auto noodzakelijk was voor vervoer van haar kind. Wij hebben ook een kind dat alleen met een auto vervoerd kan worden, en dan in een zevenpuntsgordel. Hij kan niet met het openbaar vervoer, niet zelfstandig fietsend, mijn kind kan niet eens meer in de bakfiets en nauwelijks lopend (aan de hand want totaal verkeersonveilig, dus erg vermoeiend).
Dit is geen keuze.
Het hebben van een kind waarmee wat is kan een enorme belasting zijn (gedragsproblematiek, zorgen over medische problemen enz.). Haar kind kan net als mijn kind misschien nooit werken en nooit zelfstandig wonen en er is geen uitzicht op 'betere tijden', de zorg blijft het hele leven. Het is triest dat er kinderen tussen wal en schip hangen, wat bij 'chronisch zieke' het geval is.

financien

Dat sommige kinderen levenslange zorg zullen vergen, weet ik heel goed. Ik schreef al dat ik daar zelf de nodige ervaring mee heb. Chronisch zieke had het over de financiële aspecten, niet over de zorg als zodanig. En dan maak je mij niet wijs dat na het passeren van de 21ste verjaardag de ouders een zorgenkind levenslang financieel volledig blijven onderhouden. Dan zouden die ouders namelijk ook niet dood kunnen gaan. Want dan zou het schaap vervolgens verhongeren. Dus mijn punt blijft: wat is er bijzonder aan het bijdragen in het financieel onderhoud van een kind dat nog geen 21 is? Iedereen wordt geacht dat te doen. Het kind is te goed bevonden voor Wajong. Dan kan het zijn dat zij of hij toch geen werk weet te krijgen of te houden, al weet je dat nog niet. In dat geval zal het kind uiteindelijk bijstand krijgen als het buitenshuis woont. En dat buitenshuis wonen kan zo nodig begeleid.
Dus financieel is er wel degelijk uitzicht.

En de vraag blijft ook: wat doen mensen die geen rijbewijs hebben in zulke gevallen? Dat zijn er meer dan je denkt. Dat is dus interessant.

Ik ben niet overtuigd dat hier tussen wal en schip wordt gehangen, zoals Rafelkap zegt. Er zitten uitspraken in de bijdragen van chronisch zieke die onderling tegenstrijdig zijn.

victoria

Jammer dat je het gooit op het niet willen betalen.
En als je tegenstrijdigheden ziet, misschien komt dat ook omdat ik niet alle details wil geven, ik heb er al teveel gegeven voor een forum dat voor iedereen leesbaar is.

Maar als je fouten ziet in mijn verhaal, dan hoor ik dat graag, het zou best mogelijk kunnen zijn dat ik iets verkeerd begrijp of over het hoofd zie.

Begeleid uit huis gaan is tegenwoordig ook niet meer zo makkelijk. Ik val wel heel erg over jouw zinnetje 'Als moeder het kind dan niet meer wil onderhouden, wordt het begeleid kamerbewonen of iets dergelijks.' Ik wil het met alle liefde van de wereld, maar de bijstand staat voor de deur als er niet snel iets verandert (ja, ik solliciteer!). En jouw laatste woorden 'of iets dergelijks' bewijst dat je echt geen idéé hebt.

Tot nu toe valt mijn kind echt tussen wal en schip. Ze vinden dat hij teveel begeleiding nodig heeft. Ik heb bij verschillende instanties en gemeenten geïnformeerd. Verder moet hij ook nog aan een vervolgopleiding beginnen, waaraan hij zijn handen vol zal hebben. Ik ondersteun hem met alle liefde en met alle middellen die ik heb. Maar er is nog een iets jonger kind dat nog meer zorg nodig heeft omdat hij meer vaardigheden mist.

Mijn auto is noodzakelijk, maar ik eis niks op. Blijkbaar heb jij een man of een sociaal netwerk om je heen, anders zou ik graag weten hoe jij dat gaat doen. En hoe het verder moet als ik te oud of te ziek ben om nog te rijden, daar durf ik niet aan te denken. Ik dwing niks, ik eis niks, ik zie alleen geen toekomst meer, alleen maar problemen.

En het groeit me vooral heel erg boven het hoofd, al jaren lang. Misschien komen daar die tegenstrijdigheden in mijn verhaal ook wel door.

Er is leven mogelijk

zonder auto. Daar is niet noodzakelijk een man of een sociaal netwerk voor nodig. Heel veel mensen hebben namelijk geen auto. We leven in het dichtstbevolkte land van de wereld met een dicht netwerk van openbaar vervoer, regiotaxi, taxi's, bezorgdiensten enzovoort
Geen autoafschrijving, geen dito verzekering, geen wegenbelasting betekent meer geld, dus af en toe een taxi nemen kan dan best. Dat geldt ook voor laten bezorgen. Zelfs de kringloop bezorgt bij mij tegen betaling. Een auto is nu eenmaal geen eerste levensbehoefte. Nogmaals, velen hebben er geen.
Verder zeg je dat je solliciteert. Maar even hiervoor zei je dat je gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent en dus gedeeltelijk werkt.
Als de kinderen volwassen zijn, kun je vermoedelijk niet meer jezelf uit PGB betalen. Tja, logisch. Een volwassen kind heeft eventueel recht op een eigen zak geld. Als oudste naar die vervolgopleiding moet, heeft hij of zij ( jij zegt hij) minstens recht op thuiswonenden stufi. Maar dat noem je niet. Kijk, dat bedoel ik met tegenstrijdigheden.
Er zitten ook mensen op het forum met WSNP. Die zitten echt krap. Misschien eens informeren hoe die zich redden? Leerzaam, vind ik.
,

Uitgesloten door uitbuiters

Het ergste is dat mensen die echt hulp nodig hebben afgestraft worden omdat er mensen zijn die nu hulp krijgen die ze niet nodig hebben, waardoor het systeem nu op de schop gaat, omdat het onbetaalbaar is geworden.

Eens Jasam

Ik vnd dat ook heel lastig aan deze materie. Het geld is voor een groot deel naar binnen geharkt door dure zorgboerderijen voor logeerweekeinden, voor muzieklessen, voor paardrijlessen, zwemmen met dolfijnen en huiswerkbegeleiding, voor....noem het maar op. Dingen die andere ouders gewoon zelf betalen werden nu ineens verrgoed, ja dan wordt het wel verleidelijk om de indicatie een beetje te overdrijven. Mensen hebben zichzelf een salaris verschaft uit PGB voor zorg die andere ouders beschouwen als horend bij het ouderschap.
En degenen die zich werkelijk niet redden wegens ernstige handicaps dreigen nu het nakijken te krijgen. Heel jammer. Het PGB was een heel goed idee: de macht aan de mensen zelf ( wie betaalt bepaalt, nietwaar?). Totdat 'mondige' ouders lucht kregen van deze mogelijke extra inkomstenbron. Het is nu inderdaad volkomen uit de hand gelopen.

victoria

Ik begin te geloven dat jij en ik in een heel ander deel van het land leven. Wij hebben geen regio taxi, beperkt OV, en bezorgdiensten met een flinke prijskaart.

'Verder zeg je dat je solliciteert. Maar even hiervoor zei je dat je gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent en dus gedeeltelijk werkt.'

Dat klopt. Ik wil geen details geven, maar ik duikel dan echt op bijstandsniveau voor een alleenstaande zonder kinderen, zelfs met het pgb van mijn kinderen. En daarom probeer ik toch weer werk te vinden. Om te kunnen overleven.

Thuiswonend stufi voor mijn oudste is minimaal, omdat op papier zijn vader kan bijdragen. Op papier helaas. In de praktijk komt hij met de schrik vrij. Maar daar weet jij ongetwijfeld wel weer een oplossing voor, die op onze situatie niet toepasbaar blijkt.

'Er zitten ook mensen op het forum met WSNP. Die zitten echt krap. Misschien eens informeren hoe die zich redden? Leerzaam, vind ik.'

Die WSNP wil ik voorkomen, want ik weet uit mijn directe omgeving wat dat inhoudt. Ik heb veel van hen geleerd en toegepast in mijn eigen situatie.

victoria

'Het geld is voor een groot deel naar binnen geharkt door dure zorgboerderijen voor logeerweekeinden, voor muzieklessen, voor paardrijlessen, zwemmen met dolfijnen en huiswerkbegeleiding, voor....noem het maar op. '

En dat heb ik dus nooit gehad.
Blijkbaar is jouw opinie door dit soort verhalen gekleurd.

@chronisch zieke.... ik ben gekleurd!

Sorry, maar ik heb een tijdje als freelancer in het cirquit van "psychisch" ~gehandicapten~ rondgelopen als begeleider en je wilt echt niet weten wat voor randdebielen je daar tegen komt.
Mensen met een wajong die zeggen, ik heb een baantje maar ik ga me daar even erg aanstellen want ik heb helemaal geen zin in werken.
Mensen die een herindicatie van het CIZ moeten ondergaan en samen gaan overleggen hoe ze die het beste kunnen "spelen" en dan op het idee komen, als ik nu net doe of ik meerdere persoonlijkheden heb.
Samen een toneelstukje oefenen of het wel goed over zou komen.
enzenz. ik kan je nog legio voorbeelden geven van dit soort beroepspatienten die het voor de rest verzieken.
Mensen die gewoon te laat op hun eerste werkdag verschijnen, en direct weer kunnen vertrekken, mensen die de eerste werkdag gewoon met opzet zoveel schade aanrichten,om maar in die uitkering te kunnen blijven enzenz.

En daarnaast al die bureautjes die precies weten hoe je een PGB moet krijgen, waarvoor het besteed mag worden en die er vet aan verdienen.