Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

margje van dijk

margje van dijk

01-11-2010 om 19:17

Schitterende anecdote

Schitterend verhaal van mijn zus gehoord, vorige week, te mooi om niet te vertellen!
- - -
Mijn neefje, bijna 5, komt thuis uit school. Mam, heb ik ook een DS?, vraagt hij. Nee, zegt mijn zus, jij hebt geen DS. O. Nou, dan maak ik er zelf wel een!

En hij tekent twee rechthoeken onder elkaar, schermpje erin, knoppen erbij, en kleuren die boel. Uitknippen, dubbelvouwen, openklappen. Maar de DS blijft niet staan, hij is veel te slap, dus hij moet huilen. Kom, ik plak er wel een stukje karton achter, zegt mijn zus. Jahaaa, dat is wat, nu wil de DS ook rechtop blijven staan!

Kom, zegt hij tegen zijn zusje van 3, we gaan op de DS. En daar zitten ze, op de bank, samen op de DS, volkomen gebiologeerd, volgens mijn zus zeker een half uur of langer.

De volgende dag komt hij weer uit school, nu bij mijn zwager. Papa, mag ik even op de DS? Je DS, zegt mijn zwager, wat is dat nou weer? Nou, dat is zo'n apparaat waar je spelletjes mee kan doen, zegt neefje. Maar die heb je toch helemaal niet, zegt zwager. Wel waar, ik heb wel een DS, kijk, hij ligt daar! Nou, vooruit dan maar, zegt zwager, je mag even op de DS.

En weer zitten neefje en nichtje samen de halve middag te DS-sen.

- - -
Dit is toch schitterend? Het doet me erg denken aan mijn eigen kinderen, de twee oudsten, toen ze 3 en 4 waren (of nog kleiner?). Ik had mijn oude computer op peuterhoogte op een tafeltje gezet, en mijn oudste zoontje had een spelletje van Nijntje waarbij hij met de muis een kleurplaat kon maken, en andere dingen kon doen. Middelste vond het onuitstaanbaar als oudste dat deed, want hij wilde ook, maar er kon er maar één tegelijk. Toen heb ik een oude muis naast de gewone muis gezet, met een snoertje naar achteren, maar dat snoertje zat nergens aan vast. Sindsdien zaten ze naast elkaar te computeren, echt heel geconcentreerd, elk met een muis, samen op hetzelfde scherm. Op een gegeven moment stopte oudste even:"Hee, hoe kan dat daar nou opeens rood zijn?". "Dat deed ik", meldde middelste droog. Ah, OK.

Het heeft maanden geduurd voordat middelste doorhad dat je beter die andere muis kon hebben.
- - -

Nog meer van dit soort geweldige verhalen? Ik ben echt helemaal ontroerd van dat DS-verhaal. Blijkbaar is het willen hebben van dat ding, er ook bij horen, "erop mogen" (en dan weer niet) voor mijn neefje veel belangrijker dan het spelletje wat je er op kan doen.

Ben benieuwd hoe lang dat nog duurt...

Margje

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Aaaahhhhh....

....wat een superlief en aandoenlijk verhaal.....!!

margje van dijk

margje van dijk

01-11-2010 om 19:41

Hahahahahaha

Ja, het woord 'scherm', wat zeg ik, het concept 'scherm' krijgt blijkbaar ook een nogal beperkte betekenis, als de nood maar hoog is! Geweldig verhaal. ("Computeroide" is ook wel het onthouden waard

Margje

Tirza G.

Tirza G.

01-11-2010 om 22:09

O ja

Zo ging mijn kroost voor de gadgets en niet voor de sport. Mijn dochter wilde als vierjarige balletten en deze ontaarde moeder met jeugdtrauma zag dat totaal niet zitten. Ik heb een pakkie gekocht, een roze panty en van de slofjes en het kind heeft zich kleurenblind geballet.
Zoon idem dito met voetbal. Zeker twee zomers langs zielsgelukkig hierachter op het veldje lopen trappen met zijn Echte Voetbalschoenen. En dito pakje. En gewoon tegen iedereen roepen dat-ie er op zat (geen ideeee wat het in het echt inhield, maar Hij Zat Er Op).
Heerlijk. Ik probeer het tegenwoordig bij Tirzaman, om zijn autowensen in te dammen. Alleen plaatjes en boekjes

Tirza

margje van dijk

margje van dijk

01-11-2010 om 23:28

Oooh

Ook schitterend, Tirza. Ik zie ze gaan. Zou hier ook ongetwijfeld gewerkt hebben.

Doet me denken aan mijn oudste (12), die totaal niet-mode-gevoelig is. Het interesseert 'm echt geen ene biet wat-ie aantrekt, kleren, schoenen, niks. Ik moet 'm ook altijd eraan herinneren dat het wel weer eens tijd wordt iets schoons aan te trekken.

Dus hoe ontroerend vind ik de herinnering aan toen hij net 4 was en nog niet zo lang op school zat. Op een ochtend keek hij paniekerig naar zijn spijkerbroek, voordat hij hem aantrok: "Is deze broek eigenlijk wel koél? Dit is toch wel een koele broek?" (Ja hoor, jongen, dit is een hele koele broek).

Koele broeken. De eerste en enige keer dat hij zich daar druk om heeft gemaakt.

Margje

Polly Shearman

Polly Shearman

02-11-2010 om 09:44

Deed ik ook vroeger

wij hadden een tv en dat was heel leuk, maar op school hadden alle kinderen een video. Dus maakt ik thuis video banden ( karton) en schreef daarop wat voor soort film er op stond: tekenfilm, serie, journaal, politieke partijen, natuur film enz.
Ik zette de tv aan, keek wat er bezig was en schoof het desbetreffende stuk karton in het kastje onder de tv. Als er dan een ander programma kwam, pakte ik weer een ander kartonnetje!

Hahaha...zo ken ik er ook nog 1..

Toen ik een jaar of 10 was wilde ik heel graag een paard. Of in elk geval op paardrijles. Zat er allebei niet in.

Dus hebben buurmeisje en ik maandenlang onze fietsen tot paard omgedoopt. Het fietsenschuurtje werd stal, we brachten dagelijks wortels en hooi. We hadden een teugel-touw aan de handvaten gebonden, en zo fiets/galoppeerden wij(doodeng) gezusterlijk door de buurt... Ze was paars trouwens, en heette 'Merry'..

Ingrid

krin

krin

02-11-2010 om 13:56

Het beste paard van stal

is je zus of broer, en dan met het onderstel van een ouderwetse kinderwagen als paardenkar. Sjaals als teugels en hortsik, draven maar.

Yaron

Yaron

02-11-2010 om 14:12

Wii

Hier had jongste zoon (toen 5) vorig jaar een Wii gemaakt van een duplo plaat, een doos en een paar duplo blokjes. Hij kon hier ook tijden mee spelen en vertelde aan iedereen dat hij een Wii op zijn kamer had. Tot op een gegeven moment een vriendje mee ging om met de Wii te spelen, zoon was helemaal ontluisterd, want vriendje melde gelijk dat zzon had gelogen en dit was gewoon een doos met duplo.

Tanden

En als je als bijna 7-jarige als enige uit je groep nog geen enkele tand gewisseld hebt, dan maak je die zelf, zo vond mijn dochter. Zij fröbelde van wit papier en plakbande (ze moesten wel glimmen) een paar wiebeltanden, wiebelde daar hevig mee en liet ze dan uit haar mond vallen. Dat duurde totdat het echte wisselen dan eindelijk begon

mirreke

mirreke

03-11-2010 om 07:15

In verlichte zit over het spoor (en margje)

Ik zat dan wel op paardrijden maar op de terugweg deden we alsof we nog steeds te paard zaten, op onze fiets. Het echtst was het als we over het spoor moesten, heel hard rijden en dan in verlichte zit over de hobbels. Net echt...
Margje, ds uit karton: jouw verhaal (schattig!) deed me denken aan het filmpje van ene Evelien Lohbeck die een van de winnaars was van een wedstrijd door YouTube: Noteboek. Leuk om te zien.

Suprise leuker dan kado

Het eerste jaar dat oudste een suprise moest maken (dacht groep 5) trok ze een lootje van een jongetje dat ze alleen uit de klas kende. Was er nooit geweest, kende het jongtje amper (ja hij was ' aardig') wist niet eens of ie voetbalde of wat dan ook.
En ja er moest wel een échte suprise komen. Iets dat op de ontvanger 'slaat' iets van z'n hobby's ofzo had meester nog gezegd. Dus in dochters ogen moést het ook verplicht over zijn hobby gaan (meesters wil is wet) en dus werden mijn 'algemene suprise idee voorstellen' van de hand gewezen.
Maar als je niet eens zijn hobby weet hoe kan je dan een suprise maken die daarover gaat? Dus gooide ik het over een andere boeg...." waar houd hij dan van??"
Jaha dat wist dochter wel...van computers! Want daar had hij het héle dagen over. Over computerspelletjes, beeldschermen,muizen, spelcomputers etc.etc.
Niet iedereen had toendertijd een p.c. thuis (was nog ergens in het jaar 2001 ofzo) maar wij beschikten over een waar arsenaal aan afgedankt spul via mijn werk. Dus knutselden wij een p.c. met een doos als beeldscherm en een real-life toetsenbord ervoor en een echte heuse muis!
De suprise-p.c. was de hit van de suprisemand dat jaar op school.
En alle jongens waren er weg van....vooral van die échte muis en het toetsenbord! Wauw dat was toch wel erg duur,niet dan? Een superkado dus. Wat er in zat interesseerde niemand meer....En jongetje was blijer met de suprise dan met zijn kado dat ie toch écht zelf had opgegeven.
Later bleek dat jongetje helemaal geen p.c. spelcomputer of wat dan ook had thuis,maar dat het wel zijn 'grootste wens' was er 1 te bezitten.
En ja die had ie dus nu
Dankzij de gulle Sint die niks anders kon bedenken.
groeten albana

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.